"Ρώτησα τον κύριο Βαν ποια μαθήματα πρέπει να πάρω για να γίνω συγγραφέας κωμικών επεισοδίων για την τηλεόραση. Ο κύριος Βαν είπε οτι δεν χρειάζεται κανένα προσόν, αρκεί να' σαι διανοητικά καθηστερημένος."
Σου Ταουνσεντ : Το κρυφό ημερολόγιο του Αντριαν Μολ



8.5.07

Το Ρομπότ Που Έχασε



Ήταν από αυτά τα πλαστικά. Έπαιρνε τις μπαταρίες στο πίσω μέρος, άναβε τα μάτια του, έκανε τρία βήματα μπροστά, άνοιγε το θώρακα, τον έκλεινε, έκανε άλλα τρία βήματα μπροστά, και συνέχιζε το ίδιο.


Κάποια στιγμή του αλλαξα τις μπαταρίες. Άναψε τα μάτια του, έκανε τρία βήματα μπροστά, άνοιξε το θώρακα, τον έκλεισε, έκανε άλλα τριά βήματα μπροστά, αλλα αυτή τη φορά συνέχισε σε νέα κόλπα. Έστριψε γύρω από τον εαυτό του, αναβόσβησε δυό φορές τα μάτια του, ξανάνοιξε το θώρακα και από μέσα του βγήκε μιά καρδιά από διπλωμένο ριζόχαρτο. Πώς δεν το είχα προσέξει, τόσο καιρό που είχα το ρομπότ;


Η χάρτινη καρδιά με ένα γρρρκλάκ μπήκε πίσω, ο θώρακας έκλεισε, μα σαν το ρομπότ ξαφνικά να βραχυκύκλωσε, συνέχισε σε έναν αλοπρόσαλο δικό του χορό που έμοιαζε ανεξέλεγκτος. Αποφάσισα να μην το κλείσω αλλά να το παρακολουθήσω, να δώ που θα καταλήξει.


Καθώς η χάρτινη καρδιά είχε ξαναβγεί , την είδα να περιστέφεται γύρω απο τον άξονα της . Στην αρχή αργά, μετά πιό γρήγορα, μέχρι που στο τέλος αποκολλήθηκε από τον πλαστικό βραχίονα του ρομπότ, και σαν τρομαγμένη νυχτοπεταλούδα συνέχισε να πετάει μέσα στο δωμάτιο. Χτύπαγε τυφλά, στους τοίχους, στα έπιπλα, στη λάμπα..



Τό ρομπότ έστριβε το κεφάλι του, έκανε κάποια βήματα μπροστά, κάποια πίσω, άλλαζε κατεύθυνση και έμοιαζε να την παρακολουθεί. Το καρούμπαλο στο κεφάλι του ξεκίνησε να αναβοσβήνει ενώ το ίδιο άρχισε να βγάζει ένα βραχνό επαναλαβανόμενο ήχο σαν να ήθελε να την ενημερώσει γιά την θέση του.


Η καρδιά τώρα, με λιγότερη ενέργεια, κουρασμένη, άρχισε να χάνει ύψος. Την ακολούθησε καθώς έπεφτε και σηκώσε μηχανικά το αριστερό του χέρι. Η καρδιά από ριζόχαρτο προσγειώθηκε απαλά πάνω και έκανε μιά ακόμα προσπάθεια να πετάξει. Το ρομπότ άνοιξε το στόμα του γιά πρώτη φορά και της ρίχνει μιά ίσια φλόγα καμινέτου.


Οι λίγες στάχτες από την καρδιά σκορπίστηκαν στο ρεύμα του δωματίου.



Το ρομπότ, εκανε δύο βηματα πίσω. Οι κεραίες του υψώθηκαν σε μιά προσπάθεια μήπως εντοπίσουν στον αέρα μερικά μόρια σταχτής, αλλλα μάταια. Η καρδιά του είχε καεί γιά πάντα. Έβγαλε εναν βραχνό μακρόσυρτο ήχο που σε σχέση με τους προηγούμενους, μου φάνηκε πιό στενάχωρος και ξεκίνησε να βηματίζει όπως γνώριζε αρχικά . Τρία βήματα μπροστά, άνοιγμα του θώρακα, κλείσιμο, τρία βήματα μπροστά, αλλά εκεί που θα συνεχίζε με τα μάτια του να αναβοσβήνουν άρυθμα , οι μπαταρίες άρχισαν να τελειώνουν.



Και τελείωσαν…



Ύστερα από μέρες άνοιξα να του αλλάξω τις μπαταρίες. Το μάτι μου έπεσε σε μία ταμπέλα πίσω από το καπάκι:


«Παιδια! Βάλτε του καινούριες μπαταρίες να δείτε τον ATOMIC LOVER ROBOT, να καίει ξανά και ξανά την καρδιά του!»

16 σχόλια:

Urfurslaag είπε...

Οι σεντονισμοί σας μου κάνουν λίγο λυρικοί, αλλά οι νέες φωτοσοπιές σας μου έχουν πάρει τα μυαλά.

Yellow Kid είπε...

Τον φάγαμε σε "σεντόνια" τον Βενιζέλα!

lo-li είπε...

εγώ τώρα είναι φυσιολόγικό που συγκινήθηκα;....
(Ή μήπως να ρωτήσω τον Dr Φλάτζα καλύτερα;)

Dr.Φλάντζας είπε...

Δεσποινις μας, Λο-λί:

Ω, μα εγω σας βλέπω να χαμογελάτε συνεχώς! Εκτός κε εαν έχετε συγκινηθεί οπως και εγώ στην φωτογραφία, εσωτερικά.

Θα ευχαριστήσω δια την φιλοξενία τον κύριον Κιτρινοπάιδη,
Dr.Φλάντζας

DimitrizZzZz είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
cropper είπε...

ΑΝΟΙΞΕ ΤΗΝ ΠΟΡΤΑ ΤΗΣ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΗΣ ... ΚΑΡΔΙΑΣ ΤΟΥ Ο YELLOW KID ΣΤΙΣ 2:37 ΠΜ
ΟΣΟΙ ΤΟΛΜΗΣΑΝ ΝΑ ΤΗΝ ΕΞΕΡΕΥΝΗΣΟΥΝ
μείναν πολλές ώρες και τους άρεσε.

"ΠΑΙΖΩ ΝΑ ΒΛΕΠΩ", είχε πεί παλιά ο Moebius ο αγαπημένος. ΠΑΙΖΩ ΝΑ ΒΛΕΠΩ.

Yellow Kid είπε...

@ Dr.Φλάντζας:
Τιμή μας, δόκτωρ!

@ DimitrizZzZz:
Ε, Ο,τι μπορούμε κάνουμε!
"Πάντα στον αγώνα
για μία άλλη κοινωνία,
που δεν θα' χει μίση,
φτώχια και κακία"

@ cropper:
Δημοσιευμένο στις πρώτες Βαβέλ,
σενάριο του Jodorowsky αν θυμαμαι καλα!!!!

Ανώνυμος είπε...

Καλημέρα Κιτρινόπαιδο! Κάπως λετσι δεν είμαστε κι εμείς; Σαν το ρομποτ θέλω να πω... Μέχρι που ερωτευόμαστε! Κι εκεί που κάνουμε τα απλά και καθημερινά, ξαφνικά με μια νέα ενέργεια ξεκινάμε έναν αλλοπρόσαλλο χορό, ένα κηνυγητό της καρδιάς μας που πετάει! Μέχρι να καεί κι αυτή και μετά να γυρίσουμε πάλι πίσω στα καθημερινά ώσπου ένας νέος έρωτας (καινούριες μπαταρίες) να μας γυρίσει πάλι σε ξέφρενους ρυθμούς!
Εμμμ... το ψιλοφιλοσόφησα,ε; :PPP
Απλά αυτά σκεφτόμουν όσο το διάβαζα και συγκινήθηκα κι εγώ κομμτάκι!
Φιλάκια!

Yellow Kid είπε...

@Nemo:
Και μετά δεν έχουμε παρα να κάνουμε τα ίδια λάθη που κάναμε την προηγούμενη φορα!

Yellow Kid είπε...

@ deleted DimitrizZzZz:

Βρε, Αλ Μπάντυ, τι σου είπα που σε προσβαλε τόσο πολύ ωστε να σβήσεις το σχόλιο σου;

λολιτα είπε...

Ακόμα και εγω η λολίτα συγκινήθηκα κιτρινιάρη μου


Με αγάπη το λολιτάκι σας

Yellow Kid είπε...

@ lolita:

Σε ευχαριστώ βρε Λολιτάκι μας, αλλα θα με κάνεις να την ψωνίσω πολύ παραπάνω, και να γράψω πχ:
"Aνοιξε Την πορτα της Επικινδυνης Κουζινας του ο Yellow Kid στις 2:37 πμ 12 Τoλμησαν να συγκινηθούν"!

lo-li είπε...

ψψιτ! κιτρινο παιδάκι άνοιξε είμαι το ταχυδρομικό περιστέρι της lolis και σου φερα προσκληση για καινούργιο μπλογκοπαίχνιδο...

lo-li είπε...

Δεν έχει σημασία δόκτωρ που χαμογελάω συνεχώς.. ακόμα κι οι λωλές βουρκώνουν!

Mathilde είπε...

Παιδιά εγώ δε συγκινήθηκα, υπάρχει πρόβλημα ή απλά είμαι αναίσθητη?

Yellow Kid είπε...

@Mat:
Δεν πειράζει καθόλου!Ισως κάποια άλλη φορά! ;)

@David Santos:

No! No! Yoy are not real! You just a SPAM of my imagination!


Frank Zappa We're Turning Again Live