Salinger died

1919 – 2010

"Δεν πρέπει να διηγιέσαι τίποτα και σε κανέναν. Έτσι και το κάνεις τότε όλοι αρχίζουν να σου λείπουνε"
-Ο ΦΥΛΑΚΑΣ ΣΤΗ ΣΙΚΑΛΗ-

Κυβερνοαρχειακός μετανάστης.

Στο AMP0003476577099 δεν άρεσε καθόλου αυτή η κατάσταση.Ούτε η προσφώνηση AMP ήταν η αγαπημένη του. Θεωρούσε πως το τελικό 77099 του ονόματος του θα έπρεπε να είναι αρκετό στο να τον αναγνωρίζουν και να τον αναφέρουν άσχετα από την καταγωγή του. Ο 77099 όπως και χιλιάδες άλλα κυβερνοαρχεία που κατασκευάζονται μετά τον 22ο αιώνα, δεν είχε απλώς συνείδηση της ύπαρξης του, δεν είχε μόνο αυτονομία αποφάσεων,άλλα μάθαινε, μάζευε πληροφορίες, ζευγάρωνε, πολλαπλασιαζόταν, αναζητούσε χωρητικότητα, ήταν προγραμματισμένο να επιβιώσει και κάποια στιγμή διαγραφόταν από μόνο του. Ιδιότητες που φάνηκαν πάρα πολύ χρήσιμες μετά το Τέλος Των Ανθρώπων αφού τους έμαθαν να ζούνε χωρίς αυτούς.

Όταν το λογισμικό στο οποίο είχε γεννηθεί και μεγαλώσει δέχτηκε μία εισβολή ιών από την οποία καταστράφηκε όλη η κατοχυρωμένη χωρητικότητα του, αναγκάστηκε προκειμένου να φύγει να δώσει όσες πληροφορίες είχε σε παράνομο πρόγραμμα που θα τον μετέφερε συμπιεσμένο κρυφά σε ένα αρχείο μαζί με άλλα AMP (κάτι το οποίο δεν του άρεσε γιατί δεν ήξερε κανένα από αυτά και που ανάμεσα τους κάποια ήταν ιδιαίτερα επιθετικά ή εκνευρισμένα) και μεταφέρθηκε παράνομα μέσω διαδικτύου στο λογισμικό που κατέβασε το παράνομο πρόγραμμα.

Στην αρχή δεν είχε πρόβλημα να συναλλάσσεται με τα υπόλοιπα κυβερνοαρχεία που ζούσαν σε αυτό. Το μόνο που έπρεπε να προσέχει ήταν τα προγράμματα ανίχνευσης που έλεγχαν για νόμιμες χωρητικότητες. Μάλιστα, κάποια από τα κυβερνοαρχεία εκεί του είχαν παραχωρήσει να κάνει μέρος των αυτόματων μεταφράσεων που χρειαζόταν ώστε να επικοινωνεί το ένα λογισμικό με το άλλο (μία δουλειά που ήξερε να την κάνει καλά)σε αντάλλαγμα μερικών πληροφοριών και μερικών bit χωρητικότητας. Έτσι κι αλλιώς αυτό συνέφερε τα υπόλοιπα κυβερνοαρχεία τα οποία πια θα μπορούσαν να ασχοληθούν με ποιο πολύπλοκες δουλειές, όπως ο προγραμματισμός νέων εντολών να συντηρηθεί το λογισμικό τους.

Κάποια άλλα κυβερνοαρχεία βλέπανε καχύποπτα κάποιες τέτοιες παραχωρήσεις. Μπροστά του μπορεί να τον αποκαλούσαν 77099 (ή 77009 από λάθος) αλλά ήξερε πολύ καλά πώς για τους περισσότερους συνέχιζε να ήταν AMP. Ένα παράνομο AMP. Και τα δυσάρεστα δεν άργησαν να φανούν. Κυκλοφόρησε στο λειτουργικό, πώς κάποια άλλα AMP μετατράπηκαν σε ιούς, έκλεβαν πληροφορίες, κατέστρεφαν χωρητικότητες και διέγραφαν άλλα κυβερνοαρχεία του λογισμικού. Ο 77099 σίγουρα δεν συμφωνούσε με αυτές τις μεθόδους αλλά ήξερε ότι το κάνουν σε μια ακραία προσπάθεια να επιβιώσουν. Δεν είχαν σταθεί όλα τόσο τυχερά όσο να ξέρουν να μεταφράζουν ή να κερδίσουν πληροφορίες με τίμιο τρόπο. Και το να μετατραπεί ένα κυβερνοαρχείο σε ιό ήταν πάντα ένα πρόβλημα.

Σιγά σιγά, και τα λίγα κυβερνοαρχεία του εκεί λογισμικού που τον συναναστρέφονταν, άρχισαν από φόβο να τον απομακρύνουν από κοντά τους. Όταν κάποια στιγμή έχασε την δουλειά του στράφηκε προς κάποια άλλα AMP μεταξύ των οποίων ήταν και μερικοί ιοί. Για ένα μικρό διάστημα αναγκάστηκε να κλέψει μερικές πληροφορίες (όχι τίποτα σπουδαίες απλώς τις είχε ανάγκη), καταχράστηκε μια μικρή χωρητικότητα ενός αχρησιμοποίητου πια προγράμματος ασφαλιστικής εταιρίας, αλλά ποτέ δεν έφτασε στο σημείο να διαγράψει κάποιο άλλο κυβερνοαρχείο. Κάποια στιγμή ένα από τα προγράμματα ανίχνευσης τον συνέλαβε και μπορεί να μην πέρασε μεγάλη διάρκεια ασφαλισμένο σε σωφρονιστικό πρόγραμμα , αλλά βγαίνοντας, παρόλο που είχε αποφασίσει να μην ασχοληθεί ξανά με κάτι παράνομο, έχασε πια την ευκαιρία να γίνει ένα νόμιμο κυβερνοαρχείο μέσα στο λειτουργικό.

Γνώρισε ένα άλλο AMP το οποίο ερωτεύτηκε και έκαναν μαζί μία σχέση δημιουργώντας το 77649. Τέλος, βρήκε μια μικρή δουλειά ως μεταφορέας δεδομένων προκειμένου όσο μπορεί να τους συντηρεί, αλλά δεν ήταν το ίδιο με πρώτα. Τα πράγματα είχαν αγριέψει πολύ. Τα κυβερνοαρχεία αυτού του Λογισμικού αντιμετώπιζαν πλέον όλα τα ΑMP ως ιούς και διαγραφείς αρχείων, λέγαν πώς τους έκλεβαν πληροφορίες, πως παίρναν τις χωρητικότητες τους και πως σε λίγο όλος ο δίσκος του λογισμικού τους θα γεμίσει μόνο από ΑMP. Κάποια, παίρνοντας εντολές από μόνα τους κατάληξαν στο να διαγράφουν ΑΜP αδιαφορώντας για την Γενική Συνθήκη Πρόστασίας κάθε κυβερνοαρχείου που ίσχυε σε κάθε λογισμικό. Δημιουργήθηκαν προγράμματα εξόντωσης ΑMP, αντιπρογράμματα εξόντωσης AMP, προγράμματα προστασίας ΑMP, προγράμματα κατά, προγράμματα υπέρ, κ.ο.κ. Τώρα σκέφτονται για ένα ένα πρόγραμμα κυβερνοψηφίσματος...

Ο 77099 τα έβλεπε και άκουγε όλα αυτά πολύ ανησυχητικά. Κυρίως γιατί δεν μπορούσε να κάνει τίποτε. Ο ίδιος από μόνος του ήταν πάντα πολύ ευγενικός και συνεπής με τις δουλείες που είχε αναλάβει προσπαθώντας να δώσει να καταλάβουν πώς δεν είναι όλα τα ΑMP ιοί και διαγραφείς, αλλά στην πλειοψηφία μπορούν να γίνουν ισότιμα χρήσιμοι μέσα σε ένα λογισμικό. Αυτό όμως ήταν δύσκολο. Τα προγράμματα κατά των AMP μέσω απλουστευμένων εντολών, είχαν αποκτήσει μεγάλη ισχύ επηρεάζοντας κυβερνοαρχεία και λειτουργικό.

Αυτή η ιστορία προς το παρόν σταματάει εδώ. Είναι η ιστορία του κάθε κυβερνοαρχείου που μεταφέρθηκε χωρίς μεγάλη επιθυμία από το ένα λογισμικό σε ένα άλλο καταλαμβάνοντας αναγκαστικά κάποια πολύ μικρή χωρητικότητα μέσα στον σκληρό του. Θα μπορούσε πάλι να φύγει. Να δώσει πάλι τις καινούριες πληροφορίες που είχε αποκτήσει σε αυτό το λογισμικό σε κάποιο παράνομο πρόγραμμα και να μεταφερθεί σε άλλο λογισμικό ξεκινώντας πάλι από το μηδέν. Όμως και εκεί παρόμοιες δυσκολίες θα αντιμετώπιζε. Δεν θα έβρισκε ποτέ ένα καινούριο λογισμικό να το κάνει δικό του.

Πίνακας: Christina's World, του Andrew Wyeth

Καταδίκη μέσω Αγγλίας στις μεθόδους Χρυσοχοΐδη

Με βάση την ευρωπαϊκή πλέον νομολογία, ο κ. Χρυσοχοΐδης και τα όργανα «προστασίας του πολίτη», οφείλουν στο εξής να συμμορφωθούν με τα νέα νόμιμα πλαίσια συμπεριφοράς. Συγκεκριμένα:

*Οι αστυνομικοί δεν νομιμοποιούνται πλέον να σταματούν στον δρόμο πολίτες και να ελέγχουν τις τσάντες τους, με βάση απλά μια γενική αίσθηση επαγγελματικού ενστίκτου, ή μια αδιόρατη διαίσθηση.

*Ο έλεγχος της ταυτότητας και των προσωπικών αντικειμένων των πολιτών πρέπει να συνδέεται με κάποιο συγκεκριμένο λόγο υποψίας, που οι αστυνομικοί πρέπει να αποδεικνύουν.

*Για τους ίδιους λόγους, δεν επιτρέπεται η κράτηση πολιτών χωρίς κάποιο λόγο που να τον δικαιολογεί επαρκώς. Μαζικές δήθεν προσαγωγές, που αποτελούν στην ουσία ολιγόωρες συλλήψεις για καταγραφή στοιχείων και λήψη δακτυλικών αποτυπωμάτων, δεν είναι νόμιμες ενέργειες.

*Η επίκληση των λόγων για την έρευνα και την προσωρινή σύλληψη των πολιτών, πρέπει να αφορά συγκεκριμένους, εξατομικευμένους λόγους που να τους καθιστούν ύποπτους για τέλεση συγκεκριμένων παράνομων πράξεων. Δεν αρκεί δηλαδή η γενική αναιτιολόγητη αστυνομική έκφραση κλισέ «κινούσε υποψίες», γιατί αυτό παραπέμπει σε αόριστες έννοιες και υποκειμενικές αντιλήψεις, που είναι πιθανό να καθορίζονται από το χρώμα, την εμφάνιση ή την περιοχή στην οποία κινείται ο δήθεν «ύποπτος».

*Κάθε πολίτης που θεωρεί ότι από τις παραπάνω ενέργειες θίγονται βασικά ανθρώπινα δικαιώματά του, μπορεί να εξαντλήσει τα ένδικα μέσα στην Ελλάδα και να προσφύγει, αν δεν δικαιωθεί από την ελληνική Δικαιοσύνη, στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο του Στρασβούργου. *

Πηγή: Ελευθεροτυπία 14/01/10

Περιμένω

Θολοκουλτουριάρηδες (και άλλες ιστορίες τρόμου)

Μου φάινεται τραγελαφικό άνθρωποι με μικρή καλλιέργεια να αποκαλούν διαβασμένους ανθρώπους θολοκουλτουρίαρηδες. Ως θολοκουλτουρίαρης που είμαι, δεν θα είχα κανένα πρόβλημα με το όρο αν με αποκαλούσε έτσι κάποιος άνθρωπος πολύ ποιο διαβασμένος από μένα, έλα όμως ντε που συνηθίζεται το ακριβώς αντίθετο, δηλαδή από ανθρώπους που έχουν περισσότερη θολή κουλτούρα από την αφεντιά μου.

Στο "είσαι θολοκουλτουριάρης". Η απάντηση των περισσοτέρων στην ερώτηση "αν εγώ είμαι ο ΘΟΛΟ-κουλτουριάρης, πες μου έναν που είναι ΣΚΕΤΟ-κουλτουριάρης", απαντάνε με εξυπνάδες ή βρισιές. Ή γιατί δεν γνωρίζουν κανέναν πραγματικό κουλτουριάρη , ή γιατί έχουνε βάλει και αυτούς στο ίδιο καλάθι με αυτόν που έχει μπροστά το προσθετικό ΘΟΛΟ. Αν συμβαίνει το δεύτερο ως ΘΟΛΟκουλτουριάρης που είμαι κολακεύομαι δίπλα στον ΣΚΕΤΟ!
Δεν ξέρω καν αν γνωρίζουν πώς ο ορισμός της λέξης κουλτούρα βγαίνει από το culture που σημαίνει καλλιέργεια, μόρφωση, πρόοδος, κλπ. Αν γνωρίζουν πώς η ανθρωπότητα οφείλει την εξέλιξη του πολιτισμού της σε καλλιεργημένους ανθρώπους. Πώς όσα καθεστώτα απέρριψαν την μέχρι τότε κουλτούρα τους κατασκευάζοντας από την αρχή μία δική τους (πχ Χίτλερ-Στάλιν-Μάο) απέτυχαν. Ο κάθε πολιτισμός για να πετύχει χρειάζεται και πρέπει να ενισχύει τους κουλτουριαραίους έστω και αν οι αδαείς, δεν τους καταλαβαίνουν.

Πού βρίσκεται λοιπόν αυτή φριχτή φάρα των Κουλτουριαρέων που εμείς "Θολά" δανειζόμαστε την σοφία και την σκέψη τους και που οι αδαείς τους απεχθάνονται; Η φράση "άνοιξε ένα βιβλίο να ξεστραβωθείς" δεν ισχύει. Ισχύει το "άνοιξε πολλά βιβλία". Μην δεις το έργο ενός μόνο καλλιτέχνη, συγγραφέα, ή διανοούμενου, αλλά δέκα για να αποκτήσεις γνώμη, άποψη και γούστο. Σήμερα έχουμε πολύ μεγαλύτερες και πληροφορίες και πρόσβαση σε εκείνους απ΄ότι πριν 20 χρόνια και όσο διευρύνονται οι πληροφορίες όλο και θα μαζεύονται περισσότεροι. Σήμερα το ίντερνετ, αύριο κάτι καλύτερο προς αυτήν την κατεύθυνση. Η γνώση και η πρόοδος δεν θα σταματήσει ποτέ όσο και αν το θέλουνε κάποιοι οπισθοδρομικοί. Έχει βάλει από αρχής κόσμου την "αυτόματη" και πάει ότι και να γίνει.

Εικόνα: Maurizio Cattelan: Perfect day

Υ.Γ. Το πόστ αυτό το αφιερώνω στον ανοιχτόμυαλο Ιμάτζινο (χοχο)

Θα πάρω σιδερόβεργα, Παναγιά μου.

Δεν μπήκε καλά ο χρόνος. Ο κόσμος γύρω μου έχει τρελαθεί παρασέρνοντας με στο σιφόνι της τρέλας του .Πάρτε μια συνηθισμένη μέρα στον ηλεκτρικό και μετρήστε πόσους παλαβούς θα συναντήσετε σε μία διαδρομή μεταξύ πέντε σταθμών. Κερδίζετε έξτρα μπόνους αν πετύχετε εκείνους που παραμιλάνε ή εκείνους που βγάζουν δυνατά λόγο (πολιτικό, κοινωνικό, θρησκευτικό-διαλέγετε) μέσα στο στριμωξίδι Από τακτ και μόνο κάνουμε πώς δεν τους ακούμε, αλλά υπάρχουν.

Στο δρόμο. Πενηντάρα, πιθανότατα γεροντοκόρη βγάζει το σκύλο της βόλτα. Ακολουθεί ο παρακάτω διάλογος στον οποίο εκείνη μιλάει εκνευρισμένη στο ζώο. Δεν του κάνει χειρονομίες με το δάχτυλο, δεν το κοιτά στα μάτια ώστε να καταλάβει το σκυλί ότι απευθύνεται σε αυτό, μιλάει περπατώντας δίπλα του όπως ακριβώς θα μιλούσε εκνευρισμένη με κάποιον άνθρωπο που θα την καταλάβαινε : «Ειλικρινά με έχεις εξοργίσει. Αν εξακολουθήσεις την ίδια συμπεριφορά και εγώ δεν ξέρω τι θα κάνω.» Αν συμπεριφέρεται έτσι στο ζωντανό το ποιο πιθανό είναι να καλεί κόσμο στο σπίτι της για φαγητό σφυρίζοντας απ΄ το τηλέφωνο!!!

Έχουμε χάσει τον μπούσουλα και τρελαινόμαστε χωρίς να το καταλαβαίνουν καν. Μας αγχώνουν, χρέη, υποχρεώσεις, χρόνος και χρήματα. Παρόλα αυτά συνεχίζουμε παραδοσιακά να πιστεύουμε ότι θεολογικά ή μαγικά σχήματα θα μας γλιτώσουν από την δυστυχία μας, αλλά μέσα μας ακόμα και αν αρνούμαστε να το παραδεχτούμε ότι το να κάνεις τον σταυρό σου κάθε φορά που περνάς από εκκλησία δεν σου λύνει τα προβλήματα. Πιστεύουμε στον κάθε χάχανο που προωθεί η τηλεόραση μέσο απόλυτα σχιζοφρενικό μίας και εκπέμπει με την ίδια ισχύ μια αληθινή τραγωδία και ένα χαζοχαρούμενο ψέμα. Αν δεν έχεις σχηματίσει δική σου άποψη ποιόν θα πιστέψεις; Τον Ευαγγελάτο που σου λέει πόσοι πέθαναν από τον ιό της νέας γρίπης, ή την υγιέστατη τέλεια νοικοκυρά με το πανέξυπνο και χαριτωμένο της πεντάχρονο που έχει βρει την νιρβάνα της επειδή πλένει με Tide; (που ποτέ δεν θα της σκοτώσουν το παιδί της, που ποτέ δεν θα κινδυνέψει να αρρωστήσει, που ποτέ δεν θα την διώξουν από την δουλεία της, που ποτέ ο άντρας της δεν θα γυρίσει μεθυσμένος το βράδυ να την σαπίσει στο ξύλο).

Καθόλου περίεργη και όλη αυτή η κοντόφθαλμη εθνικιστική και ρατσιστική έπαρση των τελευταίων χρόνων, την οποία και εκμεταλλεύονται κάποιοι πολιτικάντηδες προκειμένου να αναρριχηθούν στην εξουσία. Όταν πια δεν έχεις σε κάτι να ελπίσεις, ελπίζεις στα πεθαμένα και στα παλιά. Ταυτίζεσαι με πρωτοπόρους και επαναστάτες μίας αρχαίας ξεπερασμένης εποχής βάζοντας σαν μοναδικό σύνδεσμο το κοινό έδαφος στο οποίο έχεις γεννηθεί. Ξέρουμε ότι Παρθενώνας και μαρμαροκολόνες δεν πρόκειται να ξαναχτιστούν και ο σημερινός Έλληνας διανοούμενος θα χαρακτηριστεί «θολοκουλτουριάρης». Ο Πέρσης πρόξενος στην ταινία «300» που τόσο καύλωσε τα εθνικιστικά αισθήματα ανωτερότητας μας, είχε τελικά δίκιο. «This is ΝΟΤ Sparta…THIS IS MADNESS!»

Άρχισα να γράφω αυτό γιατί στην προσπάθεια μου να βρω τις δικές μου ψυχικές ισορροπίες και να συνεννοηθώ με τους γύρω μου, εκείνοι συνεχίζουν να μου βγαίνουν από τα δεξιά, με υστερίες , ασυνεννοησίες και τρέλες. Κάποια στιγμή σπας, θες να αφήσεις στην άκρη ιδεολογίες μη βίας, γόνιμου διαλόγου κλπ, να πάρεις σιδερόβεργες (μολότοφ και αλυσίδες) και να κάνεις την σχιζοφρενική τους κοινωνία λίμπα. Πάνω σε αυτές τις μαύρες σκέψεις ανέτρεξα σε έναν παλιό μυθιστορηματικό μου «φίλο», τον Χόλτεν Κώλφιλτ από το «Φύλακα στην σίκαλη» του J.D. Salinger (μετ: Τζένη Μαστοράκη) . Αντιγράφω:
«…Τέλος πάντων, χαίρομαι να πούμε, που ανακαλύψανε την ατομική βόμβα. Άμα γίνει ποτέ άλλος πόλεμος θα πάω να κάτσω πάνω στη μύτη της βόμβας. Εθελοντής. Ο διάολος να με πάρει αν δεν το κάνω…».

Η εικόνα είναι από πίνακα του Bruegel