Gazarte και πάλι!

Είπα οτι θα σας τα πρίξω λίγο με τα βιντεάκια μου από την παράσταση του Φοίβου Δεληβοριά και της Μάρθας Φριντζήλα μιας που ξαναπήγα. Και αυτή τη φορά με  άδεια την κάρτα μνήμης στην φωτογραφική μου μηχανή και την μπαταρία στο φούλ, οπότε πάρτε βίντεο για να έχετε!...Haters gonna hate!

Εγώ δεν πάω Μέγαρο!!!

Μιας που πήρα μια αξιοπρεπή φωτογραφική μηχανή η οποία τραβάει και βίντεο θα σας τα πρίξω λιγάκι με  βιντεάκια (τα οποία μέχρι προσφάτως τραβούσα με το ψωροκινητό μου)!

Ο Φοίβος Δεληβοριάς και η Μάρθα Φριτζήλα τα σπάνε αυτή την περίοδο και για κάποιες Παρασκευές ακόμα θα συνεχίσουν να τα σπάνε στο Gazarte. Στο παρακάτω βίντεο μάλιστα η Θεά ερμηνεύει με μοναδικό τρόπο (καλύτερο από την Ρίτα κατά την γνώμη μου) το "Εγώ δεν πάω Μέγαρο" δίνοντας στο γνωστό αρχοντοσκυλάδικο έναν άλλο αέρα!



Προσκυνώ!

Σκοτώνουν τους καλλιτέχνες όταν γεράσουν

Σαββόπουλο άκουγα πάρα πολύ. Θυμάμαι να κάθομαι με ανάλογες παρέες και να αναλύουμε "τι θέλει να πει ο Σαββόπουλος, εδώ", "τι θέλει να πει ο Σαββόπουλος, εκεί". Επίσης ποτέ δεν ήμουν από εκείνους τους τύπους που μόλις εκείνος έκανε μια στροφή στην ιδεολογία του με το "Κούρεμα", είπα "πουλήθηκες Νιόνιο..." . Να πώ την αμαρτία μου, μου αρέσει ακόμα ο δίσκος, ακόμα και αν περιέχει μερικά αιρετικά για μένα τραγούδια. Σέβομαι το δικαίωμα του να τα εκφράσει μεν, αποφέυγω να τα ακούσω δε. Fair Play.

Νομίζω πώς η στροφή για μένα που συντέλεσε στο να αρχίσω να τον θεωρώ ως "ένα γερομαλάκα" ήταν με την Καλομοίρα, κάτι εθνικιστικές επάρσεις του στο "Μη πετάξεις τίποτα", κλπ. Βεβαία, και πάλι όλα αυτά τα θεώρησα με κατανόηση για τον καλλιτέχνη που ξεμωραίνεται, παύει πια να είναι επαναστατικός, επαναπαύεται απλά στις παλιές του δόξες. Ο Σαββόπουλος δεν γράφει μουσική πια. Ως καλλιτεχνική φωνή είναι εδώ και πολλά χρόνια πεθαμένος κι αυτό είναι κάτι απόλυτα φυσιολογικό. Αναμφισβήτητα είναι μια μορφή που σημάδεψε τις προηγούμενες δεκαετίες και αναμφισβήτητα, ότι έχει χαραχθεί πάνω σε βινύλιο δεν ξεγράφεται με μερικές δηλώσεις ενός γερομαλάκα ακόμα και άν προέρχονται από τον ίδιο. Μπορώ να τον φανταστώ σήμερα καθησμένο μπροστά στην τηλεόραση να παρακολουθεί όπως οι περισσότεροι την Στάη και τους υπόλοιπους δημοσιογράφους που περνούν την αντιμεταναστευτική τους προπαγάνδα, χωρίς να ψάχνουν να βρουν τον αντίλογο σε όλο αυτό, οπότε δεν μένει παρα να συμφωνήσουν.

Οπότε δεν θυμώνω. Απλά στεναχωριέμαι λίγο για αυτόν , την ίδια στεναχώρια που είχα νιώσει βλέποντας πχ τον Θανάση Βέγγο να παίζει σε σαχλοσήριαλ και παραστάσεις της Μιμής Ντενίσης, όταν έμαθα πώς ο Zappa σκεφτόταν σοβαρά να κατέβει Πρόεδρος της Αμερικής, όταν πάρα πολλοί που θεωρώ respect γερνάνε και με κάποιες κινήσεις τους μου "λερώνουν" λίγο την εικόνα που είχα για αυτούς.

Βάζω το παρακάτω βιντεάκι που το είχα φτιάξει ξανακούγοντας πρόσφατα το "Για τα παιδιά που είναι στο κόμμα", αγνοώντας σκόπιμα ποιος είναι σήμερα, μένοντας μόνο στο τραγούδι 'ως ένα αυτόνομο έργο τέχνης που μου μίλησε από μόνο του.

Η φωτοσοπιά είναι του Antista/Chef

Ταξιτζής με μπαγλαμαδάκι!

Βρέχει. Μπαίνω στο πρώτο ταξί που έρχεται. Ο ταξιτζής έχει στα πόδια του ένα μπαγλαμαδάκι. Ενώ πιάνουμε την συζήτηση για ρεμπέτικα, στο πρώτο φανάρι που σταματάει, παίρνει το όργανο και αρχίζει τα ταξίμια. Πράσινο. Αφήνει το όργανο συνεχίζει τη διαδρομή. Στο επόμενο κόκκινο ξανασυνεχίζει.
"Συγνώμη" του λέω."Με όλο το θάρρος, μπορώ να σας βιντεοσκοπήσω;"
"Θα το βάλεις στο ίντερνετ;"
"Ναι."
"Εντάξει. Μόνο μην το μάθει το κράτος!"

Πολύ τον πάω αυτόν τον τύπο!

O Zach Galifianakis βγάζει και καπνίζει ζωντανά έναν μπάφο στην εκπομπή του Bill Maher!
Δεν ξέρω αν ο μπάφος είναι πραγματικός τελικά αλλά σίγουρα ήταν μια πολλή καλή δήλωση σχετικά με την αποποινικοποίηση. Που τον έχουμε ξαναδεί; Απλώς θυμηθείτε τον στο Hangover.

Νεα Χρονιά

Παλιά χρονιά

Μην πιανείτε τον πυροβολίστα!

Δεν γράφω πλέον τόσο συχνά εδωπέρα, αλλά λόγω πολλών μου προβληματισμών και σκέψεων για το αν έχει δικαίωμα ο κάθε Πλεύρης να γράφει και να εκδίδει ένα βιβλίο μίσους μπήκε ξανά στην επικαιρότητα μου, στα σχόλια του Jungle-Report συγκεκριμένα στο ποστ: "Κώστας Πλεύρης, ο σοβαρός ερευνητής: ένα παράδειγμα". Καταλαβαίνω πώς είναι πολύ λεπτή η θέση μου εκεί μέσα καθώς προσπαθώ να υποστηρίξω το δικαίωμα που έχει κάποιος (ακόμα και αν πρόκειται για τον απεχθή Πλεύρη και το βιβλίο του "Εβραίοι, όλη η αλήθεια") να εκδίδει ότι βιβλίο του γκαβλώσει (περι γκάβλας πρόκειται το συγκεκριμένο ανάγνωσμα, οχι τίποτις σοβαρό) και μάλιστα να το κάνω σε ένα ιντερνετικό χώρο που στάθηκε υπέρ της καταδίκης του στα δικαστήρια.

Έχω κάποιο προσωπικό λόγο να κοντραριστώ με το συγκεκριμένο μπλογκ παίζοντας τον δικηγόρο του διαβόλου; Όχι. Μια χαρά τζιμάνια είναι τα παιδιά, τα αγαπάω και τα σέβομαι.

Έχω κάποιο λόγο να υπερασπιστώ τον ίδιο τον Πλεύρη; Όχι. Δεν θα έκανε το ίδιο σε εμένα, ή δεν θα περίμενα να υπερασπιστεί οτιδήποτε άλλο πέρα από την κεφάλα του. Και επίσης δεν είναι ο Πλεύρης τον οποίο υπερασπίζομαι.

Έχω κάποιο άλλο λόγο; Ναι, το δικαίωμα του καθενός να εκδίδει ελεύθερα ένα βιβλίο χωρίς περιορισμούς ή απαγορεύσεις από τις δικαστικές αρχές.

Καταρχάς δεν περιμένω από σας να συμφωνήσετε. Ότι και αν πω δεν είναι παρά η προσωπική μου κρίση πάνω σε ένα ζήτημα που αφορά αν ένας φιλοναζί έχει δικαίωμα στην ελευθεριά έκφρασης ακόμα (λέω ακόμα) και αν ο ίδιος την στερεί από τους άλλους. Και Δεν θα πέσω στην ίδια ευκολία να του την αρνηθώ, σαν εκείνους που είναι υπέρ της θανατικής καταδίκης σε κάποιον που έχει ήδη αρνηθεί την ζωή εκείνων που έχει σκοτώσει. Δεν πρόκειται για βεντέτα, ούτε για εκδίκηση. Δεν θεωρώ πώς έτσι αποδίδεται δικαιοσύνη.

Το βιβλίο του Πλεύρη, δικάστηκε σύμφωνα με τον αντιρατσιστικό νόμο και αθωώθηκε. Αν μπορείς να συρρικνώσεις σε μία φράση το βιβλίο αυτή μπορεί να είναι "Ω, πόσο σας μισώ απαίσια εβραιάκια, να πάτε να καείτε όλα σας και θα σας πω μάλιστα και πως θα σας εκτελέσουν! Α,επίσης το Ολοκαύτωμα σας ήταν μια μαλακία και μισή!". Όχι δεν είναι για γέλια. Είναι πλήρως υποτιμητικό, βλάσφημο και προσβλητικό. Επίσης σύμφωνα με το κατηγορητήριο προωθούσε σε πράξεις βίας. Οπότε όντως και πολύ σωστά σύμφωνα με το αντιρατσιστικό νόμο πήγε στα δικαστήρια. Κανείς δεν διαφωνεί σε αυτό.

Αν κάπου διαφωνώ είναι στο πόσο εύκολο μπορεί να θεωρηθεί από μεγάλη μερίδα του κόσμου ένα βιβλίο ως απειλή της δημόσιας ζωής. (Μιλάμε για βιβλίο και όχι για τηλεόραση, κάτι δηλαδή, που ο καθένας μας το ανοίγει με δική του ευθύνη και ξέρει τουλάχιστον μια στοιχειώδη ανάγνωση). Όχι, ένα τέτοιο βιβλίο είναι σαν όλα εκείνα τα άλλα βιβλία με ένα χοντρό εξώφυλλο γεμάτο με σελίδες χαρτιού που έχουνε πάνω τους διάφορα ψηφία που σχηματίζουν λέξεις. Δεν υπάρχει κανένα μαγικό ή οτιδήποτε άλλο ξόρκι που θα κάνει τον οποιονδήποτε ανοίξει και διαβάζει εκείνες τις λέξεις να γίνει αυτομάτως οπαδός και φορέας του συγγραφέα χωρίς την θέληση του. Ο καθένας μπορεί να το εκλάβει διαφορετικά.

Μπορεί κάποιος να εκλάβει ένα βιβλίο ως εντολή μίσους και εξόντωσης κάποιων τρίτων; Φυσικά. Τέτοια παραδείγματα έχουμε, μόνο που αν εξετάσει κανείς τα άτομα αυτά είναι περιορισμένα σε σχέση με το σύνολο του πληθυσμού και συνήθως με προβληματικό παρελθόν. Θα μπορούσα να πω πώς δεν φταίνε οι ίδιες οι λέξεις του βιβλίου που τον οδήγησαν σε μια εγκληματική πράξη, αλλά το περιβάλλον και οι προσλαμβάνουσες στις οποίες μεγάλωσαν και απλώς οι λέξεις στο βιβλίο στάθηκαν ως φιτίλι που εκπυρσοκρότησε. Μην είμαστε όμως αφελείς να πιστεύουμε πώς απαγορεύοντας αυτά που θεωρούμε εμφανώς ως φιτίλια εκείνος ο οποίος ψάχνει την αφορμή για κάποιο έγκλημα δεν θα βρει να αντικαταστήσει το φιτίλι με κάποιο άλλο. Ο Τσάρλς Μάνσον το βρήκε σε στίχους των Beatles για το όνομα του Θεού!

"Go helter skelter
helter skelter
helter skelter
Yeah, hu, hu
I will you won't you want me to make you
I'm coming down fast but don't let me break you
Tell me tell me tell me the answer
You may be a lover but you ain't no dancer"

Όπα,όπα! Αν αρχίζετε να νιώθετε την επιθυμία διαβάζοντας τους παραπάνω στίχους να εισβάλετε σε ένα σπίτι και να ξεκληρίσετε ολόκληρη την οικογένεια, σταματήστε εδώ!

Δεν είναι το βιβλίο.
Δεν είναι τα κηρύγματα μίσους.
Δεν είναι όσοι ακολούθησαν τα κηρύγματα αυτά και εγκλημάτησαν.
Είναι ο φόβος σας. Ο φόβος οτί αυτό με κάποιο άλλο βιβλίο θα ξανασυμβεί. Και για αυτό καταδικάζουμε το ίδιο το ανάγνωσμα.

Ας αλλάξουμε τώρα λίγο τις λεξούλες:

Δεν είναι οι μετανάστες.
Δεν είναι όσοι μπήκανε λαθραία.
Δεν είναι όσοι μπήκανε λαθραία και εγκλημάτησαν.
Είναι ο φόβος σας. Ο φόβος οτί αυτό με κάποιο άλλο μετανάστη θα ξανασυμβεί. Και για αυτό καταδικάζουμε την λαθρομετανάστευση.

Φόβος και στις δύο περιπτώσεις η λέξη κλειδί. Για μένα, εκείνοι που καταδικάζουν ένα βιβλίο για τα λεγόμενα του επειδή το φοβούνται δεν διαφέρουν πολύ από άλλους που καταδικάζουν κάτι άλλο επειδή επίσης το φοβούνται.

Τι κάνουμε αντί να φοβόμαστε και να καταδικάζουμε; Πιστεύω πρέπει να δούμε το πρόβλημα που μας φοβίζει στην ρίζα του και όχι ξεριζώνοντας απλά τα φυλλαράκια που πετάει. Την Λερναία Ύδρα πρέπει αφού της κόψεις το κεφαλάκι που ξαναβγαίνει χρειάζεται να το κάψεις και το τελευταίο να το θάψεις στην γη να μην ξαναφυτρώσει. (ενδιαφέρον μύθος με πολλές παραβολές). Αν δεν θες εγκλήματα μίσους κοίτα να δεις από που ξεκινάνε. Και κατά την άποψη μου δεν ξεκινάνε από το σύγγραμμα ενός ναζί πορνοπαππού που είναι στραβωμένος επειδή δεν τον παίζουν τα κανάλια, αλλά από την απάθεια και την ανοχή μιας ολόκληρης κοινωνίας που δεν έχει εκπαιδευτεί και καλλιεργηθεί σωστά ώστε να μπορεί αυτομάτως πλέον να απορρίψει τις αρνητικές εξάρσεις της.

Και επειδή το θυμήθηκα παραπάνω:

ΥΓ. Χρόνια Πολλά, John...

Bansky VS Simpsons

Όταν η Fox ζήτησε από τον Bansky να κάνει την εισαγωγή στους τίτλους της σειράς "The Simpsons" μάλλον δεν περίμενε πως μια τέτοια συμμετοχή θα της γύριζε μπούμερανγκ. Αξίζει λοιπόν τον κόπο να δείτε πώς διαμόρφωσε την αρχική σεκάνς κάτι που έκανε την FOX να προσπαθήσει να αποσύρει το βίντεο από το ΥΤ "λόγω δικαιωμάτων" (μάταια καθώς φαίνεται εφόσον υπάρχουν πολλοί που το έχουν ξανανεβάσει.)

ΥΓ1. Αγαπάω να βλέπω Simpsons (χωρίς πάντα να συμφωνώ με τα μηνύματα του) . Όπως εκτιμώ και το "έργο" του Bansky. Αλλά θα ήτανε τουλάχιστον αφελές να μην καταλάβω πώς πίσω από το "ανατρεπτικό" κινούμενο σχέδιο της FOX δεν κρύβεται μια μεγάλη βιομηχανία με σκοπό το κέρδος. Για αυτό και το βίντεο αυτό δεν με σοκάρει ούτε με χάνει από φαν της σειράς.

ΥΓ2. Ας μην βιαστούμε. Μπορεί όλο αυτό είναι ένα κόλπο της FOX σε συνεργασία με τον Bansky μιας και ο καλύτερος τρόπος διαφήμισης είναι μια αντιδιαφήμιση.

Διαβάστε και το σχετικό άρθρο από την Softpedia και την Guardian και η κρίση δική σας.

Στην Manetarius...

...και στην γραμματέα την οποία "έπεσα"!

Punkles, όπως λέμε Beatles

Καταστρέφουν τόσο αστεία τους Beatles που μου αρέσουν αυτοί οι τύποι! Προσέξτε τον ντράμερ! Το παλικάρι είναι όλα τα λεφτά!










Θέλετε ονόματα;
* Joey Lennon – Lead Vocals, Rhythm Guitar
* Dee Dee Harrison – Lead Guitar, Vocals
* Sid McCartney – Bass Guitar, Backing Vocals
* Markey Starkey - Drums, Percussion, Vocals

Where The F*&K Is My Cat?

Το παραδέχομαι. Απέκτησα γάτο και έχω γίνει χαζο-γατο-μπαμπάς! Το παρακάτω βίντεο παραδείγματος το τράβηξα και το ανέβασα πρίν λίγη ώρα σε μία κρίση της χαζο-γατο-μπαμπαδίασης μου.

Υ.Γ.
Οι υπότιτλοι επίσης είναι σε μπορατ-ο-αγγλικά ,μπας και πιάσω κανένα rating από το εξωτερικό, η ψωνάρα!

Η δεινοσαυρίνα Gertie

Ο Winsor McCay, ένας από τους πρωτοπόρους σχεδιαστές κόμικ παρουσίασε το 1914 το πρώτο (κατά τα λεγόμενα της wikipedia)animation, το "Gertie the Dinosaur" το οποίο μάλιστα μπορεί να θεωρηθεί και το πρώτο interactive κινούμενο σχέδιο καθώς στην προβολή του ο ίδιος ο McCay στεκόταν ο ίδιος μπροστά από την οθόνη δίνοντας εντολές στην δεινοσαυρίνα Γκέρτυ, η οποία και υπάκουγε. Μπορεί σήμερα μια τέτοια παράσταση να φαίνεται παιδαριώδης μέχρι ηλίθια και αφελής, αλλά φανταστείτε τον εαυτό σας το 1914 να βλέπατε αυτό το επίτευγμα τέχνης και τεχνολογίας (Φαντάζομαι την ίδια αίσθηση στον κόσμο με το φετινό Avatar).

Η κίνηση της Γκέρτυ και ο βηματισμός της είναι πραγματικά υπέροχος, δίνοντας με πολύ ρεαλιστικό τρόπο την αίσθηση και τον όγκο ενός τρισδιάστατου πλάσματος. Ακόμα και να μην σας συγκινήσει, θα έλεγα πώς αξίζει να το δείτε για ιστορικούς και μόνο λογούς.

Βγες έξω λοιπόν Γκέρτυ, και κάνε μας μια ωραία υπόκλιση!

Ένα πουλάκι κλώσαγε πάνω σ΄εναν φαντάρο

Σμυρναίικο μινόρε - Μαρίκα Παπαγκίγκα

Το καινούριο μου βίντεο, αφιερωμένο στο Βρωμιστεράκι
(...ξέρει αυτό!)

"Words"

Όσο τα πράγματα ξαναγυρίζουν και γίνονται όλο και περισσότερο συντηρητικά, η παραπάνω εκπομπή του 1986 Crossfire με καλεσμένο τον Frank Zappa ξαναγίνεται επίκαιρη. Ο Frank, στριμωγμένος ανάμεσα σε 3 σεμνότυφους συντηρητικούρες δημοσιογράφους δέχεται τα πυρά για την γλώσσα την οποία χρησιμοποιεί στα τραγούδια του και υπερασπίζεται τον εαυτό του και την ελέυθερία έκφρασης. Σε κάποια στιγμή ξεσπάει, και εκεί είναι και το αγαπημένο μου σημείο.

Just Give Me Some Truth - John Lennon

IMAGINE Capitol Records 1971

Το βίντεο αυτό δεν μπόρεσα να το ανεβάσω στο ΥΤ, λόγω αυστηρών δικαιωμάτων (παρόλλο που δεν απόκρυψα ούτε τον τίτλο, ούτε τον καλλιτέχνη, ούτε την εταιρία). Επίσης δεν θα παιζόταν σε ορισμένες χώρες επειδή εχω μέσα κάτι μαλακισμένα ελληνοφασιστάκια που χαιρετούν ναζιστικά.

Εδώ λοιπόν, με χειρότερη ανάλυση....

Εναλλακτικός τίτλος είναι " Blur Day In Athens & Surfing To The Web"

<div style="text-align: center;"><object id="BLOG_video-5661d6fb62b3fef8" class="BLOG_video_class" contentid="5661d6fb62b3fef8" height="286" width="345"></object>
Ο κωδικός όποιος το θέλει για το μπλόγκ του.

-UPDATE-
Δείτε το τώρα και σε γαμώ την ανάλυση από το Vimeo!

Just Give Me Some Truth-John Lennon from Yellow Kid on Vimeo.

Η πιο υπεύθυνη δήλωση της χρονιάς.

Ο Τζιμάκος στα βραβεία STATUS

(ευχαριστώ ολόθερμα τον Biologo)

Do you believe in the Users?

Με πιάνουν οι "ανάμνησες". Δεν ξέρω αν σας λέει κάτι ο τίτλος της ταινίας Tron , αλλά ήταν από τις αγαπημένες μου των παιδικών χρόνων. Το να προσπαθήσω να εξηγήσω σε αυτούς που δεν την έχουνε δει "τι είναι το Tron" είναι σαν o Morpheus να προσπαθεί να εξηγήσει στον θολωμένο Neo "Τι είναι το Matrix". Εξάλλου θεωρώ πως η ταινία αυτή ήταν προάγγελος του Matrix.




Ιστορικό: Βρισκόμαστε πίσω στο 1982. Οι υπολογιστές έχουν ήδη να δημιουργούν τα πρώτα τρισδιάστατα περιβάλλοντα και η Disney δίνει το πράσινο φως σε μία από τις ποιο δυσκολοδημιούργητες πειραματικές ταινίες που γυρίστηκαν ποτέ. Έναν συνδυασμό πρώτων computer graphics, κινουμένου σχεδίου, live action και επιχρωματισμένου φίλμ. Επίσης, η ταινία που ενέπνευσε τον John Lasseter για το Toy Story.





Υπόθεση: Ο Φλίν (Τζεφ Μπρίτζες) προγραμματιστής ηλεκτρονικών παιχνιδιών μπαίνει κυριολεκτικά στον κόσμο των υπολογιστών να βρει αποδείξεις μεγάλης εταιρίας που έκλεψε το καλύτερο του πρόγραμμα παιχνιδιού, ενώ καταλήγει να γίνει ο ίδιος μονομάχος των παιχνιδιών αυτών.


...Καύλα!

Το στόρι σήμερα φαντάζει αφελές. (άλλα να δούμε πώς θα φαίνεται το matrix σε καμία τριανταριά χρόνια). Πάντως με τρομερά δύσκολα και πρωτοποριακά μέσα της εποχής του (μιλάμε 1982) με τρεις εταιρίες computer animation, ένα σωρό σχεδιαστές (μεταξύ τους και ο σχεδιαστής κόμικς Moebius που σχέδιο του παραπέμπω αριστερά) και μέχρι το τέλος της δημιουργίας της ταινίας οι συντελεστές να μην είναι σίγουροι τι ακριβώς γυρνάνε, ο Steven Lisberger σκηνοθέτης και συγγραφέας της ταινίας δημιουργεί ένα "ηλεκτρονικό" κόσμο με ήρωες Προγράμματα που πιστεύουν σε Χρήστες ("Do you believe in the Users? - Sure I do. If I don't have a User, then who wrote me?") ,ένα απολυταρχικό καθεστώς το οποίο κυβερνιέται από τον Master Control, οχήματα, κτήρια και μηχανές που παραπέμπουν στα ηλεκτρονικά μπιμπλίκια της εποχής και απόλυτα γεωμετρικά σχήματα.



Στην Ελλάδα δυστυχώς η ταινία δεν έγινε γνωστή όσο άλλες ταινίες της ίδιας χρονιάς, αλλά παρόλα αυτά διαβάζετε εδώ ένα φανατικό θεατή που αν και μπορεί να την θεωρεί όχι τόσο καλή σαν ταινία γενικά , για κάποιο λόγο θέλει να την ξαναβλέπει και να βυθίζεται στο μαγικό της κόσμο. Προτείνω να κλικάρετε πάνω στις εικόνες.




Φέτος, έρχεται και το σίκουελ TRON LEGACY του οποίου αν και απαισιόδοξος αν θα μου προσφέρει την ίδια μαγεία με τότε που πρωτοείδα το Tron παραπέμπω σε τρέιλερ του ακριβώς από κάτω.

"Greetings, Programs!"

Καταδίκη μέσω Αγγλίας στις μεθόδους Χρυσοχοΐδη

Με βάση την ευρωπαϊκή πλέον νομολογία, ο κ. Χρυσοχοΐδης και τα όργανα «προστασίας του πολίτη», οφείλουν στο εξής να συμμορφωθούν με τα νέα νόμιμα πλαίσια συμπεριφοράς. Συγκεκριμένα:

*Οι αστυνομικοί δεν νομιμοποιούνται πλέον να σταματούν στον δρόμο πολίτες και να ελέγχουν τις τσάντες τους, με βάση απλά μια γενική αίσθηση επαγγελματικού ενστίκτου, ή μια αδιόρατη διαίσθηση.

*Ο έλεγχος της ταυτότητας και των προσωπικών αντικειμένων των πολιτών πρέπει να συνδέεται με κάποιο συγκεκριμένο λόγο υποψίας, που οι αστυνομικοί πρέπει να αποδεικνύουν.

*Για τους ίδιους λόγους, δεν επιτρέπεται η κράτηση πολιτών χωρίς κάποιο λόγο που να τον δικαιολογεί επαρκώς. Μαζικές δήθεν προσαγωγές, που αποτελούν στην ουσία ολιγόωρες συλλήψεις για καταγραφή στοιχείων και λήψη δακτυλικών αποτυπωμάτων, δεν είναι νόμιμες ενέργειες.

*Η επίκληση των λόγων για την έρευνα και την προσωρινή σύλληψη των πολιτών, πρέπει να αφορά συγκεκριμένους, εξατομικευμένους λόγους που να τους καθιστούν ύποπτους για τέλεση συγκεκριμένων παράνομων πράξεων. Δεν αρκεί δηλαδή η γενική αναιτιολόγητη αστυνομική έκφραση κλισέ «κινούσε υποψίες», γιατί αυτό παραπέμπει σε αόριστες έννοιες και υποκειμενικές αντιλήψεις, που είναι πιθανό να καθορίζονται από το χρώμα, την εμφάνιση ή την περιοχή στην οποία κινείται ο δήθεν «ύποπτος».

*Κάθε πολίτης που θεωρεί ότι από τις παραπάνω ενέργειες θίγονται βασικά ανθρώπινα δικαιώματά του, μπορεί να εξαντλήσει τα ένδικα μέσα στην Ελλάδα και να προσφύγει, αν δεν δικαιωθεί από την ελληνική Δικαιοσύνη, στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο του Στρασβούργου. *

Πηγή: Ελευθεροτυπία 14/01/10