Καιρός ήταν!

Τα μάτια του Χίτλερ στο εξώφυλλο (Μέρος Β')

Για όσους δεν διαβάσατε το 1ο μέρος, ξεκινήστε από εδώ.

"Εδώ είστε εντάξει, κύριε; ", ρώτησε ο ταξιτζής.

"Εεε...ναι. Μια χαρά...", απάντησε προσπαθώντας να δει γιατί δεν έπιασε το κινητό του. Γιατί διακόπηκε έτσι απότομα όταν άρχισε να περιγράφει που έγινε το περιστατικό.
"Τι οφείλω;"
"Το μίνιμουμ μόνο, ευχαριστώ. Η σκέψη λογοκρίνει."
"Ορίστε;"
"Καλή σας μέρα."

Το στενό λίγο πιο κάτω από το γραφείο του ήταν και πάλι σχεδόν άδειο. Άκουσε ένα ελικόπτερο και γύρισε το κεφάλι προς τα πάνω. Ξαφνιάστηκε. Σε όλες τις κολώνες, σε όλα τα φανάρια και όπου μπορούσαν να κρεμαστούν έβλεπε μακρόστενα γαλανόλευκα πελώρια λάβαρα τα οποία έφταναν λίγα εκατοστά ποιο πάνω από το έδαφος. "Η ΣΚΕΨΗ ΛΟΓΟΚΡΙΝΕΙ" ήταν γραμμένα με παχιά bold γράμματα σε πολλά απ' αυτά. "ΜΗ ΣΚΕΦΤΕΣΑΙ. ΦΩΝΑΞΕ".

Σαν ίαινα που παραμονεύει την λεία της πίσω από τους θάμνους, το περιπολικό που τον ακολουθούσε σιωπηλά από πίσω του , τόνισε την παρουσία του με μία σειρήνα. Ο συνοδηγός και εκείνος με γυαλιά από κάρβουνο (μήπως ήταν ο ίδιος; σκέφτηκε ο Ε,) του ζήτησε εξηγήσεις:
"Πώς σε λένε; Τι δουλειά έχεις εδώ; Πού δουλεύεις; Που μένεις; Το ξέρεις ότι έχεις αργήσει; Γιατί άργησες; Μου αντιμιλάς; Μου αντιμιλάς; Μη μου αντιμιλάς. Να απαντάς σε αυτά που σε ρωτάω. Φύγε τώρα και να μην σε ξαναδώ εδώ πέρα. Η σκέψη λογοκρίνει."
"Η σκέψη λογοκρίνει", επανέλαβε και ο Ε. χωρίς να γνωρίζει ακριβώς το γιατί.

Κάτι είχε πάει πάρα πολύ στραβά. Η σημερινή μέρα του φαινόταν ή παράλογη σαν να ήταν υπό καθεστώς φασισμού. Όχι, είπε στον εαυτό του,δεν μπορεί. Δεν έχουμε φασισμό. Δεν έχουμε δικτατορία, ούτε χούντα από τη μία μέρα στην άλλη. Θα πρέπει να ονειρεύεσαι ακόμα, δεν έχεις σηκωθεί από το κρεβάτι, δεν έχεις ξεκινήσει για το γραφείο.

Αν ήταν όμως όνειρο, είναι απίθανο να γνώριζε ότι ονειρεύεται. Εκτός αν δεν ονειρευόταν αλλά είχε ερμηνεύσει τα πράγματα διαφορετικά. Η απόσταση από την είσοδο του κτηρίου που εργαζόταν δεν θα ήταν πάνω από δύο λεπτά, πήρε μια ανάσα, άρχισε να προχωράει και προσπάθησε να ξανασκεφτεί τα γεγονότα της ημέρας.

Αρχικά, ο ήχος από εκείνο το κομπρεσέρ. Θυμήθηκε γιατί ξύπνησε άσχημα. Ονειρεύτηκε ότι τον είχαν στήσει έξω από το παράθυρό του και τον εκτελούσαν με πολυβόλο. Και η αίσθηση ότι έπρεπε να ξεφύγει από κάποια καταπιεστική εξουσία , του δημιούργησε κλίμα φοβίας. Για αυτό του φάνηκε τόσο τρομακτικός αυτός ο ψιλόλιγνος τύπος με τα μαύρα γυαλιά. Του θύμισε ταγματασφαλίτη. Στην πραγματικότητα δεν ήταν πάρα ένας ακόμα μουρλαμένος, ίσως κουρέας παλαιών αρχών. Για αυτό και και σχολίασε ως"αντικανονικά" τα μαλλιά του Ε.

Το ραδιόφωνο στο ταξί; Ακόμα ένας εθνικόφρων εκφωνητής που ούρλιαζε για το μεταναστευτικό. Σιγά το πρωτότυπο αυτές τις μέρες. Τον επηρέασε και ο ταξιτζής για αυτά που είπε δείχνοντας το επεισόδιο έξω από το φούρνο. Βλέποντας τα πιο αποστασιοποιημένα είδε ότι ήταν απλώς ένα επεισόδιο και τίποτα παραπάνω. Το ότι έδειραν τον νεαρό και του σπάσανε τη τζαμαρία επειδή ήταν πούστης αυτό ήταν παρανοϊκή εικασία του ταξιτζή. Όπως παρανοϊκά ήταν και όλα τα υπόλοιπα τα οποία είπε στο ενδιάμεσο. Είναι σίγουρος ότι μετά θα κατέφθασε κάποιο περιπολικό, θα μάζεψε τους ταραξίες και θα έστειλε τον νεαρό σε κάποιο νοσοκομείο. Ακόμα και το τρίγωνο με την ροζ μπογιά. Οι εικόνες για το πώς έσπαζαν οι Ναζί τα μαγαζιά των Εβραίων, τον επηρέασαν σε τέτοιο βαθμό ώστε να ερμηνεύσει το σχέδιο με το σπρέι ως τρίγωνο των ομοφυλοφίλων. Το ταξί είχε ξεκινήσει σε εκείνη τη φάση. Δεν είδε πως τελείωσε το γκράφιτι.

Όσο για τον συνάδερφο στη δουλειά, είναι γνωστό πόσο μικρόμυαλος είναι. Κάτι άλλο του είπε το αφεντικό, κάτι δεν κατάλαβε και νόμιζε πως τον είχε χρεωθεί. Άκου προσευχή και ύμνος! Λες και βρισκόμαστε στο σχολείο! Σε κάποια εθνική γιορτή! Γελοιότητες! Μόνο αυτός ο ηλίθιος θα μπορούσε να καταλάβει κάτι τέτοιο από το αφεντικό! Και η κλήση στο κινητό διακόπηκε όχι επειδή , του το παρακολουθούσαν, αλλά επειδή πέρασε εκείνο το λεπτό μέσα από τούνελ. Ας είμαστε ρεαλιστές. Πόσες φορές δεν έπιανε σήμα το κινητό του;

Τα γαλανόλευκα λάβαρα; Γιατί "λάβαρα" και όχι μια ποιο απλή απάντηση. Πρώτη φορά είναι που βλέπει διαφημιστικό κόλπο; Πρώτη φορά είναι που οι διαφημιστές για να τραβήξουν την προσοχή και να εντυπωσιάσουν δεν δείχνουν αρχικά το προϊόν; Για αυτό και όλοι σήμερα λέγανε "Η σκέψη λογοκρίνει.". Δεν ήταν ένα φασιστικός χαιρετισμός, που θα σε απέτρεπε από το να σκεφτείς, αλλά ένα διαφημιστικό σύνθημα που σου έλεγε "μην έχεις αμφιβολίες για το προϊόν μας" . Δεν είναι δα και λίγες οι φορές που σου κολλάει στο μυαλό κάποιο διαφημιστικό σύνθημα, άμα το έχεις ακούσει τόσες και τόσες φορές.

Οι μπάτσοι βαριούνται. Τους έχουνε στείλει με το περιπολικό σε έναν άδειο δρόμο και βαριούνται. Βλέπουνε μόνο του τον Ε. να περπατάει αγχωμένος που έχει αργήσει και για να περάσουν την πλήξη τους του πουλάνε εξουσία. Ναι, έτσι έγινε. Είναι ειδικοί οι μπάτσοι σε αυτό. Τι χούντα, φασισμός, Ναζί και μαλακίες είναι αυτές που του κόλλησαν σήμερα στο μυαλό , γαμώ το πρωινό κομπρεσέρ του;

Λίγα μέτρα πριν φτάσει στο γραφείο κάτι είδε, και σταμάτησε. Δύο γνωστά μάτια τον κοιτούσαν από το εξώφυλλο ενός αντρικού περιοδικού. Ταράχτηκε αρχικά γιατί με τον τρόπο που ήταν τοποθετημένο το περιοδικό ώστε να φαίνονται μονό τα μάτια, του θύμιζαν αυτά του Χίτλερ. Το περιοδικό όμως ήταν ποικίλης ύλης, όχι ιστορικό, άρα κάποιος άλλος τον κοίταζε κρυμμένος πίσω εκεί. Έπρεπε όμως να δει. Να σηκώσει από τη θέση του το περιοδικό για να κοιτάξει ολόκληρο το εξώφυλλο. Να δώσει ένα τέλος στην παράνοια που τον είχε καταβάλει.

Ένα λεπτό μετά διαπίστωσε πόσο αντιφατική μπορούσε να γίνει η εξήγηση του για το "η σκέψη λογοκρίνει". Το μυαλό του πάνω στους φόβους του άρχισε να φτιάχνει λογικοφανείς εξηγήσεις προκειμένου να δικαιολογήσει μια αλήθεια που του φαινόταν τόσο παράλογη όσο και αποκρουστική. Στο εξώφυλλο, κρατώντας ένα μωρό στην αγκαλιά, του χαμογελούσε με τα ψυχρά γαλανά του μάτια ο Χίτλερ. Νέος, κουστουμαρισμένος, έγχρωμος, μοντέρνος και σύγχρονος του 21ου αιώνα όσο ποτέ.

Ο πίνακας είναι του Francis Bacon

Τα μάτια του Χίτλερ στο εξώφυλλο (Μέρος Α')

Μια συνηθισμένη μέρα ο κύριος Ε. ξύπνησε κάπως άκεφα χωρίς να καταλαβαίνει το γιατί. Πιθανόν να ήταν αυτό το κομπρεσέρ που άκουγε λίγα λεπτά πριν ξυπνήσει και που ο ήχος του, του έφτιαχνε περίεργους συνειρμούς μες στο κεφάλι του. Κοίταξε το ρολόι του και βλαστήμησε που άργησε να ξυπνήσει. Τώρα θα αναγκαζόταν να φύγει στην δουλειά του με ταξί. Ένα γρήγορο μπάνιο, ξύρισμα, το καθημερινό του κουστούμι, μισό φλιτζάνι καφέ και κατέβηκε βιαστικά.

Χάρηκε που ο δρόμος ήταν σχεδόν άδειος και θα μπορούσε να επιταχύνει το βήμα του, χωρίς να παρακάμψει το"τυφλό" ζητιάνο με το κασετόφωνο, το πρεζάκι που τον έπιανε στο παρακαλετό εξω από τα Έβερεστ και τα αμέτρητα πειρατικά DVD και τσάντες που συνήθως ήταν απλωμένα πάνω στο πεζοδρόμιο. Όλοι αυτοί σήμερα λείπανε. Επιτέλους, σκέφτηκε, τους μάζεψαν.

Στάθηκε στην άκρη του πεζοδρομίου για το ταξί.
"Έχετε ώρα;", τον ρώτησε η ψιλόλιγνη φιγούρα εμποδίζοντας το θαμπό φώς της ημέρας να πέσει πάνω του. Ο Ε. του την είπε.
"Έχει κρύο σήμερα", συνέχισε η φιγούρα. Φορούσε μαύρη καμπαρντίνα και καπέλο με γείσο. Τα μαύρα γυαλιά του ήταν φτιαγμένα από κάρβουνο. Ο Ε. του απάντησε καταφατικά και στην συνέχεια στράφηκε από την άλλη σηκώνοντας το χέρι του για ταξί. Εκείνο, του έκανε νόημα ότι συνεχίζει ευθεία και προσπέρασε χωρίς να σταματήσει.
"Στην θέση σας πάντως θα ήμουν πιο προσεκτικός"
"Ορίστε;" Αυτή η φράση του φάνηκε τόσο καθολική, παράξενη, απότομη, αυτοματοποιημένη που τον έβγαλε από τις σκέψεις του.
"Τα μαλλιά σας." ,συνέχισαν στον ίδιο νεκρό τόνο τα γυαλιά από κάρβουνο, "Είναι αντικανονικά."
"Δεν καταλαβαίνω"
"Εγώ για το καλό σας, το λέω."
"Ποιο;"
"Ήρθε το ταξί σας. Η σκέψη λογοκρίνει."

Μου έτυχε ο παλαβός, είπε από μέσα του καθώς τον παρατηρούσε να τον καρφώνει (αν τον κοίταζε) όσο τον άφηνε πίσω στο πεζοδρόμιο. Δεν ξέρει γιατί αλλά ένιωθε πια ασφαλής στο πίσω κάθισμα του ταξί. Το οποίο κράτησε λίγο μίας που το ραδιόφωνο ούρλιαζε, χωρίς παύσεις:

"...ΜΑΣ ΠΑΙΡΝΟΥΝ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ, ΗΡΘΑΝ ΕΔΩ ΝΑ ΜΑΣ ΣΚΟΤΩΣΟΥΝ, ΝΑ ΜΑΣ ΛΗΣΤΕΨΟΥΝ, ΝΑ ΒΙΑΣΟΥΝ ΤΙΣ ΜΑΝΑΔΕΣ, ΝΑ ΒΙΑΣΟΥΝ ΤΙΣ ΑΔΕΡΦΕΣ ΜΑΣ, ΝΑ ΠΟΔΟΠΑΤΗΣΟΥΝ ΤΟΝ ΣΤΑΥΡΟ ΜΑΣ, ΝΑ ΚΑΨΟΥΝ ΤΙΣ ΕΚΚΛΗΣΙΕΣ ΜΑΣ, ΝΑ ΚΑΨΟΥΝ ΤΗΝ ΣΗΜΑΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ ΕΣΥ ΤΙ ΚΑΝΕΙΣ; ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΦΩΝΑΖΕΙΣ; ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΜΙΛΑΣ ΕΛΛΗΝΑ; ΠΟΙΟΣ ΣΕ ΕΜΠΟΔΙΖΕΙ; ΝΑ ΣΟΥ ΠΩ ΕΓΩ, ΑΥΤΟΙ ΣΕ ΕΜΠΟΔΙΖΟΥΝ, ΑΥΤΟΙ ΣΕ ΦΙΜΩΝΟΥΝ, ΠΡΟΒΟΚΑΤΟΡΕΣ ΤΟΥ ΔΙΕΘΝΙΣΜΟΥ, ΨΕΥΤΕΣ, ΑΠΑΤΕΩΝΕΣ, ΔΗΘΕΝ ΔΙΑΝΟΟΥΜΕΝΟΙ, ΑΝΘΕΛΛΗΝΕΣ, ΠΡΟΔΟΤΕΣ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ, ΠΡΟΔΟΤΕΣ ΤΗΣ ΘΡΗΣΚΕΙΑΣ, ΜΕ ΤΑ ΨΕΥΤΟΒΙΒΛΙΑ, ΝΑΙ ΕΛΛΗΝΑ ΠΑΤΡΙΩΤΗ, ΦΩΝΑΞΕ, ΦΩΝΑΞΕ, ΦΩΝΑΞΕ, ΜΗΝ ΑΦΗΣΕΙΣ ΝΑ ΦΙΜΩΣΟΥΝ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΚΗ ΦΩΝΗ ΣΟΥ ΕΛΛΗΝΑ ΠΑΤΡΙΩΤΗ ΜΕ ΤΑ ΨΕΥΤΟΔΙΑΝΟΥΜΕΝΙΣΤΙΚΑ ΒΙΒΛΙΑ ΤΟΥΣ, ΑΥΤΟΙ...."

Φανάρι.Κόκκινο. Η κραυγές στο ραδιόφωνο συνεχίζουν χωρίς ανάσα.
"Κοίτα την αδερφάρα!", του γνέφει ο ταξιτζής να κοιτάξει έξω απ το παράθυρο."Καλά του κάνουν."
έξω από φούρνο, δυο άντρες σέρνουν στο δρόμο έναν νεαρό. Του ρίχνουν κλωτσιές στην κοιλιά, στα αρχίδια, στο πρόσωπο. Εκείνος προσπαθεί να προστατευτεί κλαίγοντας. Ουρλιάζει να σταματήσουν.
"Ξέρεις, έπαιρνα καμία τυρόπιτα παλιά εδώ. Μέχρι που κατάλαβα ότι είναι πούστης.", συνεχίζει ο ταξιτζής.
Ένας τρίτος, σπάει την τζαμαρία με ένα καδρόνι.
"Ερχόμουν και με το γιο μου καμία φορά, αλλά σταμάτησα. Δεν ξέρεις τι μπορεί να βάζει μέσα στο ψωμί αυτός για να κάνει το παιδί σου πούστη."
Αφήνει το καδρόνι κάτω. Πιάνει το σπρέι, το ανακατεύει και σχηματίζει ένα ροζ τρίγωνο πάνω στην σπασμένη τζαμαρία. Οι υπόλοιποι δυο συνεχίζουν να χτυπάνε τον πεσμένο νεαρό κι ας είναι πλέον ακίνητος. Ο κόσμος περνάει. Κοιτάζει λίγο, έπειτα στρέφει αλλο το βλέμμα του και συνεχίζει.

Φανάρι.Πράσινο. Ο ταξιτζής ρίχνει ένα "μπιπ" στον μπροστινό του και ξεκινά.

"...ΦΩΝΑΞΕ ΕΛΛΗΝΑ, ΜΗΝ ΣΚΕΦΤΕΣΑΙ, ΜΗΝ ΑΚΟΥΣ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΣΟΥ ΘΑ ΣΟΥ ΠΟΥΝ ΕΚΕΙΝΟΙ, ΕΣΥ ΕΙΣΑΙ ΕΛΛΗΝΑΣ, ΕΣΥ ΦΩΝΑΖΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΠΟΥ ΠΑΝΕ ΚΑΠΟΙΟΙ ΝΑ ΣΟΥ ΤΗΝ ΦΙΜΩΣΟΥΝ, ΜΙΛΑ ΔΥΝΑΤΑ,ΜΗΝ ΤΟΥΣ ΑΚΟΥΣ, ΜΗΝ ΤΟΥΣ ΥΠΟΛΟΓΙΖΕΙΣ, ΑΥΤΟΙ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΚΑΨΟΥΝ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ ΣΟΥ, ΑΥΤΟΙ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΣΕ ΚΑΝΟΥΝΕ ΞΕΝΟ,ΑΥΤΟΙ..."

Και πάει λέγοντας. Ο Ε.δεν ακούει. Είναι σοκαρισμένος με αυτό που είδε και αναρωτιέται γιατί οι άλλοι δεν είναι. Το κινητό του τον ξαφνιάζει. Συνεργάτης του από το γραφείο. Ακούγεται τρομοκρατημένος.
"Που είσαι, ρε;"
"Σε ταξί. Έρχομαι.Σε πέντε λεπτά είμαι εκεί. Με...με πήρε λίγο το πρωί ο ύπνος."
"Ρε μαλάκα, αυτό θα πω εγώ του αφεντικού; Ότι δεν ήρθες στον ύμνο και στην προσευχή επειδή κοιμήθηκες;"
"Τι;"
"Θες να βρω το μπελά μου με σένα; Τέλος πάντων του είπα εκεί μια δικαιολογία ότι σου έτυχε μια έκτακτη εξωτερική δουλειά, αλλά μην το παρακάνεις. Σε έχω χρεωθεί."
"Μου έχεις...μισό λεπτό...όχι...ποια προσευχή;"
"Είσαι καλά;"
"Ναι...όχι...όχι δεν ξέρω...Στάσου! Μόλις είδα ένα ξυλοδαρμό. Νομίζω είναι νεκρός.Τον σκοτώσανε...Φοβερό...τον φάγανε....Άκου, πρέπει να πάρεις την αστυνομία τηλέφωνο, ακούς; Έγινε μεταξύ...εμπρός;"
"--Η ΚΛΗΣΗ ΣΑΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΙΝΑΙ ΕΦΙΚΤΗ.ΠΑΡΑΚΑΛΟΥΜΕ ΔΟΚΙΜΑΣΤΕ ΑΡΓΟΤΕΡΑ--"
"Γαμώτο..."

(Συνεχίζεται πολύ σύντομα, εδώ)

Εικόνα:Francis Bacon-Man With Dog

Do you believe in the Users?

Με πιάνουν οι "ανάμνησες". Δεν ξέρω αν σας λέει κάτι ο τίτλος της ταινίας Tron , αλλά ήταν από τις αγαπημένες μου των παιδικών χρόνων. Το να προσπαθήσω να εξηγήσω σε αυτούς που δεν την έχουνε δει "τι είναι το Tron" είναι σαν o Morpheus να προσπαθεί να εξηγήσει στον θολωμένο Neo "Τι είναι το Matrix". Εξάλλου θεωρώ πως η ταινία αυτή ήταν προάγγελος του Matrix.




Ιστορικό: Βρισκόμαστε πίσω στο 1982. Οι υπολογιστές έχουν ήδη να δημιουργούν τα πρώτα τρισδιάστατα περιβάλλοντα και η Disney δίνει το πράσινο φως σε μία από τις ποιο δυσκολοδημιούργητες πειραματικές ταινίες που γυρίστηκαν ποτέ. Έναν συνδυασμό πρώτων computer graphics, κινουμένου σχεδίου, live action και επιχρωματισμένου φίλμ. Επίσης, η ταινία που ενέπνευσε τον John Lasseter για το Toy Story.





Υπόθεση: Ο Φλίν (Τζεφ Μπρίτζες) προγραμματιστής ηλεκτρονικών παιχνιδιών μπαίνει κυριολεκτικά στον κόσμο των υπολογιστών να βρει αποδείξεις μεγάλης εταιρίας που έκλεψε το καλύτερο του πρόγραμμα παιχνιδιού, ενώ καταλήγει να γίνει ο ίδιος μονομάχος των παιχνιδιών αυτών.


...Καύλα!

Το στόρι σήμερα φαντάζει αφελές. (άλλα να δούμε πώς θα φαίνεται το matrix σε καμία τριανταριά χρόνια). Πάντως με τρομερά δύσκολα και πρωτοποριακά μέσα της εποχής του (μιλάμε 1982) με τρεις εταιρίες computer animation, ένα σωρό σχεδιαστές (μεταξύ τους και ο σχεδιαστής κόμικς Moebius που σχέδιο του παραπέμπω αριστερά) και μέχρι το τέλος της δημιουργίας της ταινίας οι συντελεστές να μην είναι σίγουροι τι ακριβώς γυρνάνε, ο Steven Lisberger σκηνοθέτης και συγγραφέας της ταινίας δημιουργεί ένα "ηλεκτρονικό" κόσμο με ήρωες Προγράμματα που πιστεύουν σε Χρήστες ("Do you believe in the Users? - Sure I do. If I don't have a User, then who wrote me?") ,ένα απολυταρχικό καθεστώς το οποίο κυβερνιέται από τον Master Control, οχήματα, κτήρια και μηχανές που παραπέμπουν στα ηλεκτρονικά μπιμπλίκια της εποχής και απόλυτα γεωμετρικά σχήματα.



Στην Ελλάδα δυστυχώς η ταινία δεν έγινε γνωστή όσο άλλες ταινίες της ίδιας χρονιάς, αλλά παρόλα αυτά διαβάζετε εδώ ένα φανατικό θεατή που αν και μπορεί να την θεωρεί όχι τόσο καλή σαν ταινία γενικά , για κάποιο λόγο θέλει να την ξαναβλέπει και να βυθίζεται στο μαγικό της κόσμο. Προτείνω να κλικάρετε πάνω στις εικόνες.




Φέτος, έρχεται και το σίκουελ TRON LEGACY του οποίου αν και απαισιόδοξος αν θα μου προσφέρει την ίδια μαγεία με τότε που πρωτοείδα το Tron παραπέμπω σε τρέιλερ του ακριβώς από κάτω.

"Greetings, Programs!"

Κυβερνοαρχειακός μετανάστης.

Στο AMP0003476577099 δεν άρεσε καθόλου αυτή η κατάσταση.Ούτε η προσφώνηση AMP ήταν η αγαπημένη του. Θεωρούσε πως το τελικό 77099 του ονόματος του θα έπρεπε να είναι αρκετό στο να τον αναγνωρίζουν και να τον αναφέρουν άσχετα από την καταγωγή του. Ο 77099 όπως και χιλιάδες άλλα κυβερνοαρχεία που κατασκευάζονται μετά τον 22ο αιώνα, δεν είχε απλώς συνείδηση της ύπαρξης του, δεν είχε μόνο αυτονομία αποφάσεων,άλλα μάθαινε, μάζευε πληροφορίες, ζευγάρωνε, πολλαπλασιαζόταν, αναζητούσε χωρητικότητα, ήταν προγραμματισμένο να επιβιώσει και κάποια στιγμή διαγραφόταν από μόνο του. Ιδιότητες που φάνηκαν πάρα πολύ χρήσιμες μετά το Τέλος Των Ανθρώπων αφού τους έμαθαν να ζούνε χωρίς αυτούς.

Όταν το λογισμικό στο οποίο είχε γεννηθεί και μεγαλώσει δέχτηκε μία εισβολή ιών από την οποία καταστράφηκε όλη η κατοχυρωμένη χωρητικότητα του, αναγκάστηκε προκειμένου να φύγει να δώσει όσες πληροφορίες είχε σε παράνομο πρόγραμμα που θα τον μετέφερε συμπιεσμένο κρυφά σε ένα αρχείο μαζί με άλλα AMP (κάτι το οποίο δεν του άρεσε γιατί δεν ήξερε κανένα από αυτά και που ανάμεσα τους κάποια ήταν ιδιαίτερα επιθετικά ή εκνευρισμένα) και μεταφέρθηκε παράνομα μέσω διαδικτύου στο λογισμικό που κατέβασε το παράνομο πρόγραμμα.

Στην αρχή δεν είχε πρόβλημα να συναλλάσσεται με τα υπόλοιπα κυβερνοαρχεία που ζούσαν σε αυτό. Το μόνο που έπρεπε να προσέχει ήταν τα προγράμματα ανίχνευσης που έλεγχαν για νόμιμες χωρητικότητες. Μάλιστα, κάποια από τα κυβερνοαρχεία εκεί του είχαν παραχωρήσει να κάνει μέρος των αυτόματων μεταφράσεων που χρειαζόταν ώστε να επικοινωνεί το ένα λογισμικό με το άλλο (μία δουλειά που ήξερε να την κάνει καλά)σε αντάλλαγμα μερικών πληροφοριών και μερικών bit χωρητικότητας. Έτσι κι αλλιώς αυτό συνέφερε τα υπόλοιπα κυβερνοαρχεία τα οποία πια θα μπορούσαν να ασχοληθούν με ποιο πολύπλοκες δουλειές, όπως ο προγραμματισμός νέων εντολών να συντηρηθεί το λογισμικό τους.

Κάποια άλλα κυβερνοαρχεία βλέπανε καχύποπτα κάποιες τέτοιες παραχωρήσεις. Μπροστά του μπορεί να τον αποκαλούσαν 77099 (ή 77009 από λάθος) αλλά ήξερε πολύ καλά πώς για τους περισσότερους συνέχιζε να ήταν AMP. Ένα παράνομο AMP. Και τα δυσάρεστα δεν άργησαν να φανούν. Κυκλοφόρησε στο λειτουργικό, πώς κάποια άλλα AMP μετατράπηκαν σε ιούς, έκλεβαν πληροφορίες, κατέστρεφαν χωρητικότητες και διέγραφαν άλλα κυβερνοαρχεία του λογισμικού. Ο 77099 σίγουρα δεν συμφωνούσε με αυτές τις μεθόδους αλλά ήξερε ότι το κάνουν σε μια ακραία προσπάθεια να επιβιώσουν. Δεν είχαν σταθεί όλα τόσο τυχερά όσο να ξέρουν να μεταφράζουν ή να κερδίσουν πληροφορίες με τίμιο τρόπο. Και το να μετατραπεί ένα κυβερνοαρχείο σε ιό ήταν πάντα ένα πρόβλημα.

Σιγά σιγά, και τα λίγα κυβερνοαρχεία του εκεί λογισμικού που τον συναναστρέφονταν, άρχισαν από φόβο να τον απομακρύνουν από κοντά τους. Όταν κάποια στιγμή έχασε την δουλειά του στράφηκε προς κάποια άλλα AMP μεταξύ των οποίων ήταν και μερικοί ιοί. Για ένα μικρό διάστημα αναγκάστηκε να κλέψει μερικές πληροφορίες (όχι τίποτα σπουδαίες απλώς τις είχε ανάγκη), καταχράστηκε μια μικρή χωρητικότητα ενός αχρησιμοποίητου πια προγράμματος ασφαλιστικής εταιρίας, αλλά ποτέ δεν έφτασε στο σημείο να διαγράψει κάποιο άλλο κυβερνοαρχείο. Κάποια στιγμή ένα από τα προγράμματα ανίχνευσης τον συνέλαβε και μπορεί να μην πέρασε μεγάλη διάρκεια ασφαλισμένο σε σωφρονιστικό πρόγραμμα , αλλά βγαίνοντας, παρόλο που είχε αποφασίσει να μην ασχοληθεί ξανά με κάτι παράνομο, έχασε πια την ευκαιρία να γίνει ένα νόμιμο κυβερνοαρχείο μέσα στο λειτουργικό.

Γνώρισε ένα άλλο AMP το οποίο ερωτεύτηκε και έκαναν μαζί μία σχέση δημιουργώντας το 77649. Τέλος, βρήκε μια μικρή δουλειά ως μεταφορέας δεδομένων προκειμένου όσο μπορεί να τους συντηρεί, αλλά δεν ήταν το ίδιο με πρώτα. Τα πράγματα είχαν αγριέψει πολύ. Τα κυβερνοαρχεία αυτού του Λογισμικού αντιμετώπιζαν πλέον όλα τα ΑMP ως ιούς και διαγραφείς αρχείων, λέγαν πώς τους έκλεβαν πληροφορίες, πως παίρναν τις χωρητικότητες τους και πως σε λίγο όλος ο δίσκος του λογισμικού τους θα γεμίσει μόνο από ΑMP. Κάποια, παίρνοντας εντολές από μόνα τους κατάληξαν στο να διαγράφουν ΑΜP αδιαφορώντας για την Γενική Συνθήκη Πρόστασίας κάθε κυβερνοαρχείου που ίσχυε σε κάθε λογισμικό. Δημιουργήθηκαν προγράμματα εξόντωσης ΑMP, αντιπρογράμματα εξόντωσης AMP, προγράμματα προστασίας ΑMP, προγράμματα κατά, προγράμματα υπέρ, κ.ο.κ. Τώρα σκέφτονται για ένα ένα πρόγραμμα κυβερνοψηφίσματος...

Ο 77099 τα έβλεπε και άκουγε όλα αυτά πολύ ανησυχητικά. Κυρίως γιατί δεν μπορούσε να κάνει τίποτε. Ο ίδιος από μόνος του ήταν πάντα πολύ ευγενικός και συνεπής με τις δουλείες που είχε αναλάβει προσπαθώντας να δώσει να καταλάβουν πώς δεν είναι όλα τα ΑMP ιοί και διαγραφείς, αλλά στην πλειοψηφία μπορούν να γίνουν ισότιμα χρήσιμοι μέσα σε ένα λογισμικό. Αυτό όμως ήταν δύσκολο. Τα προγράμματα κατά των AMP μέσω απλουστευμένων εντολών, είχαν αποκτήσει μεγάλη ισχύ επηρεάζοντας κυβερνοαρχεία και λειτουργικό.

Αυτή η ιστορία προς το παρόν σταματάει εδώ. Είναι η ιστορία του κάθε κυβερνοαρχείου που μεταφέρθηκε χωρίς μεγάλη επιθυμία από το ένα λογισμικό σε ένα άλλο καταλαμβάνοντας αναγκαστικά κάποια πολύ μικρή χωρητικότητα μέσα στον σκληρό του. Θα μπορούσε πάλι να φύγει. Να δώσει πάλι τις καινούριες πληροφορίες που είχε αποκτήσει σε αυτό το λογισμικό σε κάποιο παράνομο πρόγραμμα και να μεταφερθεί σε άλλο λογισμικό ξεκινώντας πάλι από το μηδέν. Όμως και εκεί παρόμοιες δυσκολίες θα αντιμετώπιζε. Δεν θα έβρισκε ποτέ ένα καινούριο λογισμικό να το κάνει δικό του.

Πίνακας: Christina's World, του Andrew Wyeth

Περιμένω

Ο Μικρός Τσογλάνης και το 2012

Δεν ξέρω τι λέτε εσείς, αλλά εγώ περιμένω πώς και πώς αυτό το 2012! Φανταστείτε χαμός που έχει να γίνει στην Ελλάδα! Όχι ότι τώρα είναι καλύτερα βέβαια. Δεν χρειαζόμαστε την ξενόφερτη καταστροφή που θα μας φέρουν αυτοί οι πεθαμένοι βρομώ-Ινκας. Ως λαός μπορούμε να στηριχτούμε στο δικό μας χάος. Δεν έχετε πάρα να θυμηθείτε μια σας βόλτα στο κέντρο της Αθήνας και να συγκρίνετε.

Θα έχει όμως γέλιο! Καταρχήν θα γκρεμιστούν τα σχολεία. Δεν μπορώ να μην γελάσω στην ιδέα πώς ο κύριος Κοψωκώλης, ο διευθυντής μας εκεί που στην προσευχή θα μας κάνει κήρυγμα για την εκ Θεού Τιμωρία, θα του πέσει το υπόστεγο στο κεφάλι και θα τον αφήσει ξερό! Καλύτερα δηλαδή το τέλος του κόσμου να πέσει καθημερινή ώστε να μην χάσω και εγώ τέτοιο θέαμα.

Μετά, μία τεραααααααααααααααααααααααααααάστια παλίρροια πιο μεγάλη από τσουνάμι, πουτσάμι κανονικό δηλαδή, θα σηκωθεί από τον Πειραιά με όλα τα πλοία ή ότι άλλο κάνει απεργία εκεί πέρα, και μπράφ! θα πέσει πάνω στην Βουλή! Ε, ρε μπουγέλο που έχουν να φάνε όλοι εκεί μέσα! Ο ένας θα κατηγορεί τον άλλον ότι τα έκανε μούσκεμα! Οι τσολιάδες απ' έξω θα μετατρέψουν σε βάρκες τα κουβούκλια τους και θα προσπαθούν να την κοπανήσουν βάζοντας τις καραμπίνες τους για κουπιά. Όλοι θα παίξουνε τον Τιτανικό. Ο τότε πρωθυπουργός ως καπετάνιος θα πρέπει να μείνει με τον Πρόεδρο της Βουλής στο πόστο τους μέχρι να κατεδαφιστεί η Βουλή, ή αντιπολίτευση θα κλέβει βάρκες για να σωθεί, το Σύριζα θα βγάλει τα όργανα και θα αρχίσει να παίζει και ο Καρατζαφέρης μαζί με την Παπαρήγα σκαρφαλωμένοι πάνω στην σημαία, θα παίζουν τον Λεονάρντο Ντι Κάπριο και την Κέιτ Γουίνσλετ:
"I'm the king of the word! Whohoooooo!"

Στους δρόμους, τα αυτοκίνητα θα συνεχίσουν να κορνάρουν σταματημένα στην φοβερή κίνηση που θα έχει δημιουργηθεί και αφού κανείς οδηγός δεν θα σκεφτεί να εγκαταλείψει το αυτοκίνητο που ακόμα πληρώνει με δόσεις - εξάλλου τι το πήρε το αμάξι άμα είναι να συνεχίσει να πηγαίνει με τα πόδια, τα ΜΑΤ θα έχουνε βγει περιπολία για να προστατέψουν τις τράπεζες και τα Ζάρα που θα γκρεμίζονται από τους σεισμούς. Σε όλο αυτό το χαμό, Πακιστανοί θα περιμένουν τον κόσμο σε κάθε στάση του Μετρό πουλώντας κράνη, φακούς και σφυρίχτρες ενώ για να επιστρέψουμε στα ΜΑΤ επειδή αυτή τη φορά μπαχαλάκηδες ονομάζονται Τέλος Του Κόσμου, μην ξέροντας πού θα ρίξουν τα δακρυγόνα και τις κρότου λάμψης θα τις ρίχνουν παντού. Στους παππούδες, στα φρικία, στους αλβανούς, στους κυριλέδες, όπως δηλαδή και πριν μέχρι να δημιουργηθεί ένα μεγάλο ρήγμα απο κάτω κα να τους πάει όλους μαζί στη κόλαση! .

Χιλιάδες θα είναι και οι γιαγιάδες που θα κάνουν ουρές στην εκκλησία της γειτονίας τους να προσευχηθούν μήπως τους βοηθήσει ο Άγιος στον οποίο έχουνε το τάμα. Θα ακολουθήσουν μερικά μαλιοτραβήγατα , μερικές μπαστουνιές μερικές εκσφενδονισμένες τσάντες και Πί και στριγλίες όπως "δεν είναι ο δικός σας άγιος αυτός, να πάτε αλλού", ή "εγώ του έχω κάνει τάμα από το 1980", μέχρι οι παπάδες να βρούνε τελικά την λύση: Μηχάνημα για σειρά προτεραιότητας.

Οι μόνοι ευχαριστημένοι θα είναι ο Λιακόπουλος με τον Χαρδαβέλα οι οποίοι θα βγαίνουν στην τηλεόραση με ύφος "σας τα λεγα εγωωωώ". Ο ένας να μας κάνει κωλοδάχτυλο και ο άλλος σεξουαλικές κινήσεις με τον γοφό του. Και ενώ μέσω της εκπομπής του Λιακόπουλου θα μάθουμε πώς επιβίωσε ο γέροντας Παστίτσιος μετά το Τελος Του Κόσμου πουλώντας μας το πακέτο βιβλιών The Big Survival Books by Gerontas Pastitsios, ο Χαρδαβέλας θα προσπαθεί να ξανακαλέσει τον Ούρι Γκελερ μήπως ρίξει μια επίμονη ματιά στο Τελος Του Κόσμου και εκείνο φοβηθεί και σταματήσει. Ο Ούρι όμως, οπως είναι φυσικό όμως θα το έχει σκάσει μαζί με τον Έλβις, τον Μόρισσον, τον Χριστό και την Μπίλιω Τσουκαλά για τον πλανήτη Ναχλαβαδορζτν μέσα σε ένα ούφο μιά βδομάδα ποιο πριν, οπότε δεν υπάρχει καμία σωτηρία.

Και επειδή το Τέλος Του Κόσμου πρέπει να τελειώσει κάποια στιγμή (διαφορετικά δεν θα είναι τέλος) θα σταματήσει λίγο πριν το απόγευμα. Έπειτα θα πάρω το φτυάρι και θα σας θάψω όλους. ...Εκτός από τον Τον Γιαννη τον Κατσιγιαννάκη που μου ξεφούσκωσε το λάστιχο του ποδηλάτου μου. ...Να μάθει!

Υπηρεσία Undo

M.C.Escher

Μήπως βαρέθηκες να παίρνεις λάθος αποφάσεις; Μήπως αν ήξερες τι θα σου συμβεί δεν θα διάσχιζες αυτό το δρόμο ή δεν θα έλεγες αυτό που είπες; Έχεις μετανιώσει για πράγματα που έκανες ή που δεν έκανες και θα ήθελες να επανορθώσεις;

Τώρα στην Υπηρεσία Undo έχεις την δυνατότητα να το αλλάξεις! Πληκτρολόγησε U-Do(κενό)Ημερομηνία/Ωρα/Χρονολογία, που θες να αλλάξεις και στείλε το μας στο 77-88-99.

(Κάθε Δευτερόλεπτο αναίρεσης κοστίζει 0,25€ χωρίς ΦΠΑ)

Microsoft όνειρα

Παρακαλώ, κλείστε τα μάτια σας.

Το υδατογράφημα του λογισμικού Microsoft © εμφανίζεται μόνο στην δοκιμαστική μορφή του προγράμματος αυτού, που δίνει χρόνο ονείρου ενός λεπτού . Αν θέλετε την πλήρη έκδοση θα χρειαστεί να δηλώσετε στην εταιρία τα στοιχεία σας.

Το Microsoft Dreams 0.7© 2046 ανήκει αποκλειστικά στην εταιρία λογισμικού της Microsoft © .Απαγορεύεται η αντιγραφή, ή παραποίηση και το εμπόριο των ονείρων της Microsoft© καθώς και η προβολή τους για διαφημιστικούς λόγους.

Ναι, δέχομαι τους παραπάνω όρους, επιθυμώ συνέχεια για εγκατάσταση.

Η όλη διαδικασία θα πάρει λίγα λεπτά. Παρακαλώ κρατείστε κλειστά τα μάτια σας σε όλη την ολοκλήρωση της εγκατάστασης, όπως και στην μετέπειτα λειτουργία του προγράμματος ή του ονείρου.

Καλώς ορίσατε στην δοκιμαστική μορφή του Microsoft Dreams 0.7© Παρακαλώ, επιλέξτε ένα από τις παρακάτω κατηγορίες ονείρου που θέλετε να δείτε:

Περιπετειώδες

Οικογενειακό

Ερωτικό (αυτή η μορφή είναι απενεργοποιημένη στην δοκιμαστική έκδοση)

Εφιάλτη

(περισσότερες επιλογές μόνο στο πλήρες πρόγραμμα)

Η επιλογή σας έγινε δεκτή. Παρακαλώ επιλέξτε από τον σκληρό σας δίσκο ή από το συνειδητό μέρος του εγκεφάλου σας τις εικόνες που θέλετε να ονειρευτείτε. (Η δοκιμαστική μορφή δέχεται μόνο 10 επιλογές) και πατήστε ΣΥΝΕΧΕΙΑ

Το πρόγραμμα φορτώνει τα στοιχεία σας και βρίσκεται σε εξέλιξη. Παρακαλώ περιμένετε:

Θα χρειαστούν μερικά ακόμα στοιχεία για μεγαλύτερη ακρίβεια όσο αφορά τα όνειρα σας. Τα προσωπικά σας δεδομένα προστατεύονται από την Microsoft© και από την ΒΑΣΗ ΠΡΟΣΩΠΙΚΩΝ ΔΕΔΟΜΕΝΩΝ ΑΣΥΝΕΙΔΗΤΟΥ ΙΔΡΥΣΗΣ 2012. Απαγορεύεται από τον νόμο η χρησιμοποίηση αυτού του προγράμματος για άτομα κάτω των 18 ετών.

Είστε:

Άντρας

Γυναίκα

(Η συμπλήρωση των στοιχείων είναι προαιρετική)

Είστε Ομοφυλόφιλος /η;

Ναι

Όχι

(Η συμπλήρωση των στοιχείων είναι προαιρετική)

Ηλικία:[ ]

(Η συμπλήρωση των στοιχείων είναι υποχρεωτική)

Είστε ανδροειδές /cyborg / ρομπότ: [επιλέξτε μία από τις παρακάτω εταιρίες]

(Η συμπλήρωση απαιτείται μόνο αν ανήκετε στις παραπάνω κατηγορίες)

Τόπος διαμονής:[Επιλέξτε ένα από την λίστα]

(Η συμπλήρωση των στοιχείων είναι προαιρετική)

Επάγγελμα:[Επιλέξτε ένα από την λίστα]

(Η συμπλήρωση των στοιχείων είναι προαιρετική)

Οικογενειακή κατάσταση:

Μόνος /η

Παντρεμένος /η

Διαζευγμένος /η

Χήρος /α

(Η συμπλήρωση των στοιχείων είναι προαιρετική)

ΑΚΥΡΩΣΗ - ΠΙΣΩ – ΟΛΟΚΛΗΡΩΣΗ

Το πρόγραμμα φορτώνει τα στοιχεία σας και βρίσκεται σε εξέλιξη. Παρακαλώ περιμένετε:

Ευχαριστούμε που εμπιστεύεστε το Microsoft Dreams 0.7© για τα όνειρά σας. Το λογότυπο της Microsoft © θα υπάρχει υδατογραφημένο καθ’ όλη τη διάρκεια του ονείρου. Παρακαλώ χαλαρώστε συγκεντρώνοντας την σκέψη σας στο εκκρεμές που υπάρχει στο κέντρο του φανταστικού σας πεδίου. Μετρήστε 20 δευτερόλεπτα μέχρι να εξαφανιστεί το εκκρεμές και καλά όνειρα!

Το σχέδιο είναι του Dave Mc Kean

Νεκρή, σχεδόν.

Ένα πολιτικό διήγημα Ε.Φ.

«Μπορεί να ήμουν η μεγαλύτερη αδερφή του Γρηγόρη Αλεξόπουλου. Μπορεί να ήμουν η φίλη του, η γειτόνισσα του, μπορεί και να βρισκόμασταν μαζί στα διαλείμματα του σχολείου. Δεν έχει καμία σημασία. Όταν ο κρατικός μηχανισμός δολοφονεί ένα 15χρονο παιδί, είμαστε όλοι υπεύθυνοι. Όσο η αστυνομία μας συνεχίζει να οπλίζεται , είμαστε όλοι θύματα. Σήμερα που γράφω αυτό είμαι 22 χρονών, με λένε Ζωή και έχοντας σώας τας φρένας, όντας ενήλικη, αποφασίσω με παρουσία 2 δικηγόρων και ενός συμβολαιογράφου, να θέσω ένα ακριβό μηχανισμό που θα με ρίξει σε κώμα για όσο χρειαστεί να αλλάξει η νομοθεσία περί οπλοφορίας αστυνομικών. Θεωρητικά μέχρι τότε θα είμαι νεκρή όπως βρίσκεται σήμερα ο Γρηγόρης. Αφήνω να διαχειριστούν τα περιουσιακά μου στοιχεία, και να με διατηρούν στο κώμα, οι γονείς μου και οι δύο τρεις φίλοι μου στους οποίους έχω την απόλυτη εμπιστοσύνη. Το μόνο που ζητώ ως αντάλλαγμα για να με επαναφέρουν από το κώμα, είναι η απαλλαγή οπλοκατοχής από τους αστυνομικούς. Αν η κυβέρνηση καταφέρει να σώσει έναν από το συμβολικό του θάνατο, θα έχει σώσει στο μέλλον πολλούς από κάθε αληθινό.»

Η προκήρυξη αυτή, κυκλοφόρησε γρήγορα στις περισσότερες εφημερίδες, ορισμένα κανάλια την δημοσιοποίησαν ενώ κυκλοφόρησε ταχύτατα μέσα στο διαδίκτυο, μαθεύτηκε το επίθετο της, αλλά παρέμεινε γνωστή ως «η Ζωή» . Η συμβολική κηδεία της έγινε τρεις μέρες μετά από την ημέρα που τέθηκε ο μηχανισμός που την έστειλε σε κώμα, μαζεύοντας ένα σωρό κόσμο που διαδήλωνε, φασίστες και χριστιανούς, κάποιοι πέταξαν πέτρες και μολότοφ, βγήκαν μαχαίρια και στειλιάρια, γίνανε τα γνωστά επεισόδια, τα ΜΑΤ απάντησαν με ξύλο και χημικά, τραυματίστηκαν 3, ο ένας πολύ σοβαρά. Νομικοί, εισαγγελείς και γραφολόγοι κινήθηκαν νομικά, ζητώντας να επιβληθούν ποινές στην οικογένεια ή στην ίδια. Αλλά η Ζωή ήταν ενήλικη, τα χαρτιά και η υπογραφή της απόλυτα νόμιμα. Σύμφωνα με το νόμο ήταν απόλυτα ζωντανή και υγιής.

Βγήκαν οι γνωστοί στην τηλεόραση και στα πάνελ. Φανατικοί χριστιανοί και εκπρόσωποι της εκκλησίας, ισχυρίζονταν πώς δεν υπάρχει μεγαλύτερη βλασφημία από το να παίξει κανείς το ρόλο του Ιησού Χριστού και ότι μόνο Εκείνος είχε το δικαίωμα να αναστηθεί ή να αναστήσει. Εκπρόσωποι της κυβέρνησης λέγανε πώς δεν είναι νεκρή, ως ενήλικη έχει την ευθύνη των πράξεων της και πώς είναι γελοίο να υποχωρήσουν σε τέτοιου τύπου εκβιασμούς.. Μεταξύ διαφημίσεων και τηλεοπτικών σόου βγήκαν όλοι να μιλήσουν για το πώς ορίζεται η ζωή, αν σημαίνει απλώς να αναπνέεις και να τρέφεσαι με μηχανική υποστήριξή, η αν είναι κάτι παραπάνω. Στο μεταξύ άλλες δύο πορείες με αίτημα να λήξει η οπλοχρησία, μαζί και δύο απόπειρες που κατέληξαν σε επεισόδια. Η μία για να την επαναφέρουν δια της βίας στη ζωή και η άλλη για να την σκοτώσουν.

Μετά από αυτά , το θέμα επιτέλους συζητήθηκε στην Βουλή. Η κυβέρνηση δέχτηκε πολλά πυρά για σκληρή στάση απέναντι στο αίτημα, όχι πια μόνο της Ζωής, αλλά σε αυτό των πολιτών για αναίρεση οπλοκατοχής σε αστυνομικούς. Στην σκληρή γλώσσα της κυβέρνησης για εκβιασμό αλλά και για τον κίνδυνο αύξησης της τρομοκρατίας αν υποχωρήσει, οι ποιο ανθρωπιστές μίλησαν ότι δεν είναι ποτέ αργά η κυβέρνηση να κάνει πίσω, προκειμένου μην συνεχίσει να είναι υπεύθυνη για το χαμό ενός ακόμα ανθρώπου, λόγο της σκληρής της στάσης.

Η ίδια μέχρι σήμερα συνεχίζεται να βρίσκεται σε κώμα. Η οικογένεια και οι συμβολαιογράφοι δέχονται ακόμα πολλές πιέσεις να ακυρώσουν το συμβόλαιο και να την επαναφέρουν στην ζωή. Άρα είναι ζωντανή ή νεκρή; Πάντως, μέσα σε αυτήν την ακτιβιστική της στάση, έγινε σύμβολο. Οι άνθρωποι δεν διαδήλωναν στο δρόμο για να σώσουν μόνο αυτή, αλλά όπως και η ίδια είχε επισημάνει, για να σώσουν όλα τα μελλοντικά θύματα.

Πράγματα που θα αμελήσω να κάνω με την νέα χρονία.

1. Να χάσω κιλά. Αποκλείεται. Οι πίτσες θα είναι πάντα ποιο νόστιμες από τις υποσχέσεις!
2. Να δω όλους μου τους φίλους. Ψέματα! Ποτέ δεν συμβαίνει αυτό. Οι περισσότεροι χάνονται, αλλάζουν κινητό, κάποιους δεν θέλω να τους ξαναδώ.
3. Να επισκέπτομαι όλους μου του συγγενείς. Μεταξύ μας, ποίος θέλει να μπλέξει σε μία τέτοια ιστορία;
   
4. Να βρω την γυναίκα της ζωής μου και να ζήσω μαζί της πολλά πολλά χρονιά. ΛΟΛ! Το άλλο με τον Τοτό το ξέρετε;
   
5. Να μην λέω ψέματα. Μπα. Θα είμουν τραγικός ψεύτης να υποσχόμουν κάτι τέτοιο.
6. Να είμαι καλός άνθρωπος. Αδύνατον. Πάντα θα πληγώνω κάποιον.
7. Να μειώσω το μπλόγκινκ και να ασχοληθω με την έξω ζωή και τις υποχρεώσεις μου. Ναι αμέ! Τρέχοντας! Όπως και...
8. ...Να κόψω το κάπνισμα αρχίζοντας μία ποιο υγιεινή διατροφή. Τελικά πιστεύω σε αυτό που έχει πει ο Γούντι Άλλεν στο "Υπναρά": "Το ταμπάκο είναι το ποιο υγιεινό πράγμα στον κόσμο"!
9. Να διαβάσω ότι βιβλία δεν έχω διαβάσει τόσα χρόνια. Εδώ ισχύει το "So many books, so little time".
10. Αυτή η χρονιά να είναι ποιο ευτυχισμένη από την προηγούμενη. Χμμμμ...Τα σχόλια δικά σας εδώ.
    

Τέσπα. Καλή χρονιά! Θα την χρειαστούμε.

Κέϊτζ Χέντλοκ

Η Δημοσιογράφος: Αγαπημένοι μου τηλεθεατές καλημέρα σας. Βρισκόμαστε έξω από το χειρουργείο καθώς προσπαθούμε να αποσπάσουμε μερικές κουβέντες από τον Κέϊτζ Χέντλοκ, τον ανατρεπτικό καλλιτέχνη πού πέρυσί τέτοια εποχή έκαψε την Εθνική Πινακοθήκη προκαλώντας μεγάλη αίσθηση στην σύνχρονη καλλιτεχνική σκηνή. Πείτε μου κύριε Χέντλοκ, έχετε μετανιώσει για εκείνη την πράξη σας;
Ο ΚΕΪΤΖ ΧΕΝΤΛΟΚ, ΕΝΑΣ ΠΟΛΥ ΧΟΝΤΡΟΣ ΑΝΔΡΑΣ ΓΥΡΩ ΣΤΑ ΣΑΡΑΝΤΑ , ΧΩΡΙΣ ΚΑΜΙΑ ΤΡΙΧΑ ΠΟΥΘΕΝΑ ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ( ΠΙΘΑΝΩΝ ΚΑΙ ΣΤΟ ΥΠΟΛΟΙΠΟ ΣΩΜΑ ΤΟΥ) ΚΑΘΕΤΑΙ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΤΗΣ ΜΕ ΣΑΡΔΟΝΙΟ ΧΑΜΟΓΕΛΟ ΓΔΥΝΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΜΕ ΤΑ ΜΙΚΡΑ ΓΑΛΑΖΙΑ ΤΟΥ ΜΑΤΙΑ. ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΤΟΝ ΚΑΝΕΙ ΑΚΟΜΑ ΠΟΙΟ ΤΡΟΜΑΚΤΙΚΟ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΤΕΤΡΑΓΩΝΟ ΜΕΤΑΛΛΙΚΟ ΚΛΟΥΒΙ, ΠΟΥ ΠΕΡΝΑΕΙ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΟ ΣΒΕΡΚΟ ΚΑΙ ΤΟ ΛΑΙΜΟ ΤΟΥ, ΠΑΓΙΔΕΥΟΝΤΑΣ ΤΟ ΣΤΡΟΓΓΥΛΟ ΤΟΥ ΚΕΦΑΛΙ ΜΕΣΑ ΣΕ ΕΝΑ ΑΤΣΑΛΙΝΟ ΚΥΒΟ ΠΟΥ ΜΟΙΑΖΕΙ ΝΑ ΤΟΝ ΚΟΥΒΑΛΑΕΙ ΕΚ ΓΕΝΕΤΗΣ.
Χέντλοκ: Όχι γιατί να ντρέπομαι; Ήτανε μια πράξη λύτρωσης. Λύτρωσης από το παρελθόν και την δέσμευση μας για το τι είναι τέχνη. Κοίταξε, έχω ξαναμιλήσει για αυτά. Ο κόσμος ή οι δικαστές που το έλαβαν ως εμπρησμό, βανδαλισμό ή φθορά εθνικής περιουσίας, απλώς παίξανε το παιχνίδι μου.
Η Δημοσιογράφος (ΧΑΜΟΓΕΛΩΝΤΑΣ ΤΥΠΙΚΑ) : Παρ’ όλα αυτά, έγινε δίκη και δικαστήκατε. Η Κάνω λάθος;
Χέντλοκ: Σου είπα: Όλα αυτά αποτελούνε μέρος του έργου. Για να σου λύσω πάντως την απορία, ο δικηγόρος μου έπεισε τελικά το δικαστήριο να με κρίνει ως ψυχασθενή που δεν έχει σώας τας φρένας του, για να με αναλάβει η μαμά Ψυχιατρική. Αυτός είναι και ο λόγος που δεν βρίσκομαι σήμερα πίσω από τα κάγγελα, αλλά σε αυτό εδώ το χειρουργείο.
Η Δημοσιογράφος: Είστε εδώ για να σας αφαιρέσουνε το…. (ΔΕΝ ΞΕΡΕΙ ΠΟΙΑ ΛΕΞΗ ΝΑ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΗΣΕΙ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΦΑΝΕΙ ΑΓΕΝΗΣ, ΦΑΝΤΑΣΤΗΚΕ ΠΩΣ Η ΠΑΝΤΟΜΙΜΑ ΕΝΟΣ ΚΛΟΥΒΙΟΥ ΓΥΡΩ ΑΠΟ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΤΗΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ ΤΡΟΠΟΣ.)
Χέντλοκ: Το «κλουβί»! Πες το κούκλα μου! Μην το μην το φοβάσαι! Όσο φοβόμαστε να πούμε την αλήθεια, τόσο ποιο μαλακές και ψεύτες γινόμαστε! Ναι, οι δικαστές, η κοινωνία και όλες αυτές οι «ηθικές» μαϊμούδες θεώρησαν πως για την κακή και βίαιη συμπεριφορά μου δεν φταίει κανείς άλλος από αυτό το γαμημένο σιδερένιο πράγμα με το οποίο και είχα την ατυχία η την τύχη λέω εγώ, να γεννηθώ μαζί του.
Η Δημοσιογράφος (ΠΟΙΟ ΞΕΘΑΡΡΕΜΕΝΗ): «Τύχη»; Πραγματικά θεωρείτε τύχη αυτήν την…γενετική σας ανωμαλία;
Χέντλοκ: Και όμως αυτή η γενετική ανωμαλία ήταν που με αποξένωσε από τον υπόλοιπο κόσμο και με βοήθησε να κάνω τόσο ακραία και επιθετική τέχνη. Δεν θα μου έπαιρνες σήμερα συνέντευξη αν δεν είχα το κλουβί γύρω από το κεφάλι μου…
ΠΑΥΣΗ. ΒΓΑΖΕΙ ΕΝΑΝ ΑΝΑΣΤΕΝΑΓΜΟ ΚΑΙ ΕΝΩΝΕΙ ΣΤΙΣ ΑΚΡΕΣ ΤΟΥΣ ΤΑ ΚΟΝΤΟΧΟΝΤΡΑ ΔΑΧΤΥΛΑ ΤΟΥ. ΠΑΡΑΤΗΡΟΥΜΕ ΠΩΣ ΤΑ ΝΥΧΙΑ ΤΟΥ ΕΙΝΑΙ ΚΟΜΜΕΝΑ ΠΟΛΥ ΚΟΝΤΑ ΚΑΙ ΠΕΡΙΠΟΙΗΜΕΝΑ. ΙΔΙΑ ΠΕΡΙΠΟΙΗΜΕΝΟ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΤΟ ΛΕΥΚΟ ΤΟΥ ΚΟΥΣΤΟΥΜΙ.
Χέντλοκ (ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΣΤΡΑΜΜΕΝΟΣ ΣΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΟΥ, ΠΑΡΑ ΣΤΗΝ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟ) : …Και σε λίγα λεπτά θα μου το αφαιρέσουνε. Θα γίνω ένας ακόμα βαρετός καλλιτέχνης μαϊμού σαν όλους τους άλλους. Θα μου αφαιρέσουνε αυτό που μου έδινε ενέργεια και δύναμη… Αλλά δεν θα τις αφήσω τις μαϊμούδες! Θα τις πάρω όλες κάτω μαζί μου…στον Άδη!
Η Δημοσιογράφος (ΤΡΟΜΑΓΜΕΝΑ): Τι…Τι εννοείτε κύριε Χέντλοκ;
Η ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΔΙΑΚΟΠΤΕΤΑΙ ΑΠΟ ΜΙΑ ΧΟΝΤΡΟΥΛΑ ΝΕΑΡΗ ΝΟΣΟΚΟΜΑ. ΜΟΛΙΣ ΜΠΗΚΕ ΚΑΙ ΑΠΕΥΘΥΝΕΤΑΙ ΣΤΟΝ ΧΕΝΤΛΟΚ..
Νοσοκόμα: Με συνχωρείτε κύριε Χέντλοκ. Θα πρέπει να περάσετε γα την νάρκωση.
Ο ΧΕΝΤΛΟΚ ΖΗΤΑΕΙ ΣΥΓΝΩΜΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΙΑΚΟΠΗ ΚΑΙ ΣΗΚΩΝΕΤΑΙ ΑΚΟΛΟΥΘΩΝΤΑΣ ΤΗΝ ΝΟΣΟΚΟΜΑ. ΛΙΓΟ ΠΡΙΝ ΜΠΕΙ ΣΤΟ ΑΣΑΝΣΕΡ ΤΟΥ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟΥ ΠΟΥ ΘΑ ΤΟΝ ΠΑΕΙ ΣΤΟ ΙΣΟΓΕΙΟ, ΣΚΥΒΕΙ ΣΤΟ ΑΥΤΙ ΤΗΣ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΚΑΛΥΠΤΕΙ ΤΟ ΜΙΚΡΟΦΩΝΟ ΜΕ ΤΟ ΧΕΡΙ.
Χέντλοκ (ΨΙΘΥΡΙΣΤΑ) : Θυμάσαι που σου είπα ότι όλα είναι βάση σχεδίου; Να σου αποκαλύψω λοιπόν πως πέρσι, ένα μήνα πριν κάψω την Εθνική Πινακοθήκη σας, πήγα και έκανα μια εγχείριση μετατρέποντας αυτό εδώ το «κλουβί» σε μια μικρή ατομική βόμβα! Οι χειρούργοι θα βρεθούνε μπροστά σε μία εκρηκτική έκπληξη μόλις προσπαθήσουν να το αποσπάσουν από το κεφάλι μου! Πες μου δεν θα έχει πλάκα;
Η ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ ΜΕΝΕΙ ΜΕ ΑΝΟΙΧΤΟ ΤΟ ΣΤΟΜΑ. Ο ΧΕΝΤΛΟΚ ΜΠΑΙΝΕΙ ΧΟΡΕΥΟΝΤΑΣ ΣΤΟ ΑΣΑΝΣΕΡ ΑΚΟΛΟΥΘΩΝΤΑΣ ΤΗΝ ΝΟΣΟΚΟΜΑ ΕΝΩ ΓΥΡΙΖΕΙ ΓΙΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΦΟΡΑ ΠΡΟΣ ΤΟ ΜΕΡΟΣ ΤΗΣ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΥ:
Χέντλοκ: Όλα αποτελούνε μέρος του έργου! Σου το είπα, αλλά εσύ κοίταζες τα νύχια μου! Τώρα είναι πολύ αργά. Θα σε συναντήσω κάτω λοιπόν! Εσένα και όλους τους άλλους…
ΤΟ ΑΣΑΝΣΕΡ ΚΛΕΙΝΕΙ.

Enki Bilal (Magma 2)

Μόνο για μέλη.

Ασίμωφ, Ντικ, Άνταμς, Βόνεγκατ και Κλάρκ. Το ατελείωτο πάρτι στην Βαλχάλα της Επιστημονικής Φαντασίας, συνεχώς μεγαλώνει…

Σχέδιο του Moebius

Εμμονή

Έστριψε ακόμα ένα τσιγάρο και άρχισε να το καπνίζει. 37 χρόνια ήταν που είχε καταλήξει να απομονωθεί σε αυτόν τον πλανήτη. 37 ολόκληρα χρόνια χωρίς να τον πάρουνε είδηση. Όχι ότι δεν το επιζητούσε. Είχε διαλέξει πολύ προσεκτικά αυτό το μέρος, το μόνο ίσως μέρος που όντα παρόμοιας νοημοσύνης και εμφάνισης να του μοιάζουνε. Εκτός από την διπλή σειρά με δόντια και ένα έξτρα εσωτερικό όργανο στο ύψος της κοιλίας του δεν διέφερε καθόλου από αυτούς. Ούτε καν στο πώς αισθανόταν την επήρεια από το χασίς. Το τέλειο καμουφλάζ.
Όταν τελείωσε το τσιγάρο κάθισε στο γραφείο και άνοιξε το λάπτοπ να συνδεθεί. Δήλωνε συγγραφέας επιστημονικής φαντασίας, παρόλα αυτά ό,τι είχε αρχίσει το είχε αφήσει στην μέση, έτσι άρχισε να δηλώνει μεταφραστής. Τουλάχιστον μία που ήταν σε αυτόν τον κωλοπλανήτη να βγάζει κάνα χρήμα. Μπήκε στο μπλόγκ και άρχισε να πληκτρολογεί την καινούρια καταχώρηση:
«Έστριψε ακόμα ένα τσιγάρο και άρχισε να το καπνίζει. 37 χρόνια ήταν που είχε καταλήξει να απομονωθεί σε αυτόν τον…»

Σταμάτησε. Κάνω κύκλους σκέφτηκε. Το Backspace κολλούσε από έναν καφέ που είχε χυθεί κάπου-κάπως-κάποτε και δεν μπορούσε, δυσκολευόταν, δεν ήθελε ίσως όπως θα τόνιζε η ψυχαναλύτρια του, να γυρίσει πίσω, να σβήσει και να ξαναρχίσει από την αρχή.

♦♦♦

Κοίταξε τον χώρο. Τον χώρο που ζούσε, να ακριβολογούμε τον χώρο που έδειχνε στον κόσμο για να τους πείσει ότι ζει. Και αν δεν το γνώριζες , δεν θα μπορούσες να υποψιαστείς ότι όλα αυτά τα αντικείμενα που είχε γύρω , από τα βιβλία μέχρι το γυάλινο ποτήρι με το τελειωμένο μπικ ή ο λεκές, ήταν ένα σκηνικό. Το ακριβές αντίγραφο ενός σκηνικού από μια ταινία επιστημονικής φαντασίας που είχε δει παλιά και η φωτογραφική του μνήμη είχε κλέψει με κάθε λεπτομέρεια. Το πρόβλημα ήταν πώς δεν θυμόταν από ποια. Και προβληματιζόταν λιγάκι για αυτό.

♦♦♦

Άνοιξε τα mail. Βρήκε πάλι ένα σωρό από junk με διαφημίσεις για βιάγκρα και επιμηκυντές πέους. Κάποιος σίγουρα έπαιζε με τον πόνο του ή είχε την ατυχία να πέσει στον πλανήτη που το σεξ έπαιζε τον σημαντικότερο ρόλο. Τα έσβησε χωρίς δεύτερη σκέψη. Κοίταξε έπειτα την παρεούλα που είχε μαζευτεί στο τσάτ, αλλά δεν είχε καμία όρεξη να μιλήσει με κανένα τους. Την μόνη που ήθελε εκείνη την στιγμή ήταν την πρώην του. Αλλά δεν ήταν ποτέ μέσα μετά τον χωρισμό. Τι κυνική που είναι η ζωή! Κάτι μήνες πριν, θα ήταν η πρώτη που θα του χτυπούσε όταν τον έβρισκε μέσα! Και αυτή η μοναξιά που είχε επιλέξει να βιώσει τώρα, τον έσπρωξε στο στρίψιμο ενός ακόμα τσιγάρου.

♦♦♦

Καπνίζοντας, ξανακοίταξε παραθυράκι του κειμένου με τον κάθετο κέρσορα να αναβοσβήνει στο κενό ζητώντας ανυπόμονα τις λέξεις του. Σκέφτηκε, ίσως θα ήταν ωραίο να έγραφε μια τρυφερή ερωτική ιστορούλα, ένα μήνυμα προς αυτήν να της δείξει πως ακόμα την σκέφτεται στην μοναξιά του. Τελικά έγραψε 12 λέξεις: «Γιατί το τελευταίο φιλί μένει περισσότερο στην μνήμη μας από το πρώτο;» . Αυτές μόνο. Δεν το ξανακοίταξε να το σουλουπώσει. Βρήκε μια ενδιαφέρουσα εικόνα φιλιού από το δίκτυο, έγραψε τίτλο και το ανέβασε.

Το πρώτο μου βιβλίο Ε.Φ.

Το "Mockingbird (κλίκ) " του Walter Tevis, είχε κυκλοφορήσει απο τις ελληνικές εκδόσεις Bell / Χάρλεκιν, το 1984 με τον πιασάρικο τίτλο "2500 μ.χ."
Και δεν ξέρω αν ο λόγος που το θυμάμαι και είναι πάντα μία αναφορά μου, είναι επειδή ηταν το πρώτο βιβλίο Ε.Φ. που με πόρωσε τόσο και που με έκανε να την αναζητήσω, ή επειδή είναι ενα καλό βιβλίο.

Το βιβλίο αυτό που δεν υπάρχει πλέον στην βιβλιοθήκη μου, και κρίμα γιατί θα ήθελα πολύ να σας σκανάρω το ελληνικό του έξώφυλλο με το γιγάντιο "2500" φτιαγμένο σαν απο μικροτσιπ που τότε μου έκανε πολύ "προχώ."

Το ίδιο μου εκανε και το θέμα του , αφού μάλιστα το διάβασα στην "μηδενιστική" εφηβική μου περίοδο! Θυμάμαι αμυδρά την υπόθεση του: Το παρακμιακό 2500 μ.χ. ένα μάυρο ανδροειδές προσπαθεί αντίθετα απο την φύση του να πάει στον ψηλότερο ουρανοξύστη και να πέσει! Βρήκα σε βιβλίο τις πρώτες αναφορές σε ανδροειδή με ανθρώπινα συναισθήματα, σε μετακαταστροφικούς κόσμους, σε ακράιες αστυνομεύσεις, εξεργέσεις, αυτοπυρπολισμούς, και ναρκωτικά και δεν γινόταν να μην τα γουστάρω τότε!

Και καθώς τα έβλεπα στο κύρος που αποκτάει ενα βιβλίο, ένιωθα κάποια δικαίωση σε όλους αυτούς που κατηγορούσαν όλη αυτή την "υποκουλτούρα" που υπήρχε μόνο σε κόμικς και στο εμπορικό σινεμά. Επιτέλους, εγώ που βαριόμουν να διαβάσω ο,τιδήποτε μου πρότειναν, μπορεσα με αυτό το βιβλίο, να σηκώσω αυθαδαίστατα την μύτη μου και να τους αποδείξω οτί ¨Νά, διαβάζω και γω βιβλία!"

Υ.Γ. Σήμερα, θα ήθελα πάρα πολύ να το ξαναβρώ και να το" ξαναπεράσω" με ποιό όριμη ματιά απο αυτή του "μηδενιστή' έφηβου αλλά δεν υπάρχει πία ούτε στις καταχωρημένες εκδόσεις Bell, και μάλλον είναι εξαντλημένο. Και εδώ, η μόνη καταχώρηση που βρήκα για το βιβλίο σε ολόκληρο το ελληνικό διαδύκτιο!

Γιατί μου αρέσει η Επιστημονική Φαντασία

Του Moebius

Ο Μπράντμπερυ έγραψε το Φαρενάιτ 451. Ο Βόνεγκατ, το Σφαγείο 5. Ο Χάξλεϊ τον Γενναίο Νέο Κόσμο, ο Όργουελ το 1984 και ο Ντικ το Ηλεκτρικό Πρόβατο. Μην ξεχάσουμε το Εγώ Το Ρομπότ, του Ασίμωφ, την Οδύσσεια 2001 του Κλαρκ, το Φρανκενστάιν της Σελέι και την Μηχανή Που Ταξιδεύει στον Χρόνο, του Ουέλς. Μία που πήγαμε όλο και πιο πολύ στους πιο κλασσικούς, το Από Την Γη στην Σελήνη κάποιου κύριου Βερν!

Όλα αυτά για τους λάτρεις της Ε.Φ. είναι ήδη διαβασμένα, και αναμφισβήτητα όλοι αυτοί θα συμφωνήσουν μαζί μου πόσο καλά ή κλασικά είναι. Αλλά τρία από αυτά μπόρεσαν να ξεπεράσουν την «στάμπα» της Ε.Φ.: Το 1984, το Φρανκενστάιν, και το Από Την Γη Στην Σελήνη.

Γιατί; «Εξαπατήθηκαν» από την φήμη των συγγραφέων τους που δεν γράφανε αυστηρά Ε.Φ.; Ούτε ο Βόνεγκατ όταν έγραψε το Σφαγείο 5 δεν ήθελε να θεωρηθεί συγγραφέας Ε.Φ. και πραγματικά το μόνο που βρήκα μέσα στο βιβλίο να πλησιάζει αυτή την σφαίρα μέσα σε μια πολύ αυτό-αναφορική ιστορία για τις αναμνήσεις του από τον 2^ο Παγκόσμιο Πόλεμο και την έννοια του χρόνου, ήταν ένα μικρό κομμάτι που μιλάει για απαγωγή από εξωγήινους. Νομίζω πως ούτε η Σελέι θα ήθελε μία τέτοια ταμπέλα παρόλο που θεωρείται πως έγραψε την πρώτη Ε.Φ. Ο δε Βερν στο Από Την Γη, μιλάει για την εποχή του σατιρίζοντας την παράνοια των ανθρώπων σχετικά με τα όπλα!

Εκεί λοιπόν που θέλω να καταλήξω είναι στις προθέσεις των συγγραφέων τους που το μόνο που προφανώς τους ενδιέφερε ήταν να γράψουν ήταν ένα καλό βιβλίο. Διάλεξα, με σειρά συνειρμού βιβλία που κατά την δική μου κρίση δεν εικονογραφούν απλά ένα μέλλον, με μάχες, ρομπότ, και διαστημοπλοιάκια για να περάσει κανείς την ώρα του ευχάριστα διαβάζοντας «κατιτί» στην στάση λεωφορείου. Για μένα αυτά τα βιβλία είχαν την ίδια λογοτεχνική δύναμη να με «σημαδέψουν» με το Φύλακα Στη Σίκαλη, το Μικρό Πρίγκιπα, την Μόμο και το Ανθρώπινο Στίγμα.

Ανεξάρτητα από το φανταστικό πλαίσιο που δημιουργούν, μιλάνε για πολύ βασικές έννοιες. Πλην του Σφαγείο 5 και του Από την Γη στην Σελήνη που μίλησα ποιο πάνω τι διαπραγματεύονται, ιδού τι διαπραγματεύονται τα υπόλοιπα που αναφέρω:

• Την ελευθερία της Έκφρασης (Φαρενάιτ 451)
  
• Τον φόβο στην διαφορετικότητα ( Γενναίος Νέος Κόσμος)
• Την πολιτική προπαγάνδα (1984)
• Την ιδέα Δημιουργού και Δημιουργήματος (Ηλεκτρικό Πρόβατο, Φρανκενστάιν)
• Παράλογες καταστάσεις που μπορεί να φέρουν απρόσωπες βασικές αρχές ( Εγώ Το Ρομπότ)
• Την ιδέα του Θεού και την πορεία του Ανθρώπου (Οδύσσεια 2001)
• Τις ταξικές διάφορες των πολιτισμών (Μηχανή Που Ταξιδεύει Στον Χρόνο)

Δεν είμαι κριτικός λογοτεχνίας. Ευρύτερα δεν διαβάζω πολλά βιβλία εκτός Ε.Φ. , και ας κατηγορηθώ ημιμαθής. Ότι γράφω είναι καθαρά προσωπική μου άποψη. Σίγουρα οι παραπάνω έννοιες θα υπάρχουν και σε άλλα βιβλία διατυπωμένες καλύτερα ή χειρότερα. Η Επιστημονική Φαντασία όμως είναι ίσως το μόνο είδος που οι συγγραφείς τους προφητεύουν και μας προειδοποιούν να αποτρέψουμε τα χειρότερα ή δίνουν ιδέες για τα καλύτερα.

« Η Επιστημονική Φαντασία έχει όλα τα καλά ενός παραισθησιογόνου ναρκωτικού, χωρίς όμως όλες τις έπειτα δυσάρεστες παρενέργειες του.» : Δια στόματος Άρθουρ Κλαρκ.

Δέκα χιλιάδες γαλαξίες δεν μπορούν να κάνουν λάθος!

Η χαζή αυτή σκέψη μου ήρθε βλέποντας τα πρώτα Star Treck ( αυτά με τον Dr.Spock) τα πρώτα (ασπρόμαυρα) Outer Limits, το Διάστημα 1999 και ένα σωρό φριχτά και αστεία B-Movies με εξωγήινους που με κεφάλια σαν μαρουλοσαλάτα θέλουν πάντα να κάνουνε κακό στους γήινους. Δικαιολογημένα;

Οι γήινοι με το πού θα βρεθούν στην πρώτη τους επαφή με αυτούς, δεν δείχνουνε καμία ανοχή και κανένα έλεος. Η ξένη τους όψη τους τρομάζει (κυρίως από τα θηλυκά του είδους μας) κάνοντας τους να αντιδρούνε σαν οπαδό του Καρατζαφέρη απέναντι σε αλβανό λαθρομετανάστη! Θέλουν να τον σκοτώσουν κατ’ ευθείαν ή προσπαθούν (κλασσική περίπτωση σεναρίου Star Treck) να τους επιβάλλουν τον δικό τους «λογικό» πολιτισμό καταστρέφοντας και γκρεμίζοντας τον δικό τους «άγριο» αδιαφορώντας πόσο παλιός μπορεί να είναι. Κάτι που συνειρμικά μας πάει στις σταυροφορίες, στους αφανισμούς των ινδιάνων, η στον Τζώρτζ Μπους Τζ και το Ιράκ, αλλά δεν θα το αναλύσω παραπάνω.

Ο προβληματισμός μου μοιάζει λογικός. Όταν έρχονται από όλες τις γωνιές του σύμπαντος (πράγμα που δεν συμβαίνει και κάθε μέρα) και εμείς τους γαμάμε την Παναγία με το «καλωσόρισες» , φυσικό είναι να θεωρήσουν πώς η απειλή από όλους τους γαλαξίες είμαστε εμείς. Και αν έρχονται πια με κακές διαθέσεις δεν είναι επειδή φταίει η μαρουλοσαλάτα που έχουν για κεφάλι αλλά η δική μας μαλακία που μας δέρνει που δεν μπορούμε να ανεχτούμε κάτι διαφορετικό!

Έχουν άδικο να μην μας θέλουνε;

....Ack...Ackaack!

RAYBRAD V.

ΚΕΦ8/ΤΑΞΙΔΙΩΤΗΣ

(Περίληψη προηγουμένων: Το 2057, μιά εποχή που ο κόσμος ζεί αποκλειστικά μέσω υπολογιστών, ο RAYBRAD μιά Τεχνητή Νοημοσύνη που στάλθηκε από την δημιουργό του, Χιονάτη στον κυβερνονταβατζή φίλο της, γιά να του διαβιβάσει ένα GRAMMA, γίνεται η αιτία να πεθάνουν χιλιάδες άνθρωποι μαζί και η Χιονατη, καθώς ο RAYBRAD, γιά να καταφέρει να κάψει ζωντανό τον κυβερνονταβατζή μέσα στο σπίτι του, δημιουργεί ένα από τα μεγαλύτερα μπλακάουτ, γνωστό ως BIG BLACK. Εννιά χρόνια αργότερα αυτό, θα τον φέρει αντμέτωπο με την δικαιοσύνη.)

.

.

«ΕΝΑ ΜΗΝΑ ΕΧΕΙΣ ΝΑ ΜΟΥ ΜΙΛΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΕΧΩ ΤΡΕΛΑΘΕΙ ΑΠΌ ΤΗΝ ΑΓΩΝΙΑ.

Σου στέλνω τον φιλαράκο μου RAYBRAND να στα εξηγήσει καλύτερα. Φοβάμαι ότι μου βγήκε λίγο περισσότερο από έξυπνος . Λιγάκι διαβολάκος. Νομίζω όμως ότι θα σε αγαπήσει οπως σε αγαπάω και εγώ αφού έχει κατασκευαστεί βάση δικών μου συναισθημάτων. Αυτά που νιώθω γιά σένα, τα νιώθει και αυτός. Και αντίθετα: Αν αυτός νιώσει κάτι, είναι γιατί έτσι θα ένιωθα και εγώ. Η αδερφή ψυχή μου. Ελπίζω να μην τον δείς ανταγωνιστικά. Θα το καταλάβει και μπορεί να μην του αρέσει. Πεισματάρης και οξύθυμος καθώς είναι μπορεί και να μην σου ξαναμιλήσει.

Σε φιλώ με RAYBRAD, Χιονάτη»

Έχουνε αφαιρέσει πολλές δυνατότητες μου γιά να με αποκαταστήσουν ακίνδυνο ενώ κάποιες άλλες χαθήκαν με το BIG BLACK. Το GRAMMA γιά ένα περίεργο λόγο, παρόλο που η απόδειξη της ύπαρξης του θα μου έδεινε ελαφρυντικά, παραμένει άθελα μου hidden σε καποιο από τα ψηφία , μόνο γιά μένα. Σαν αυτό το «οξύθυμος» να υπαρχει εκεί γιά να μου υπενθυμιζει πόσο ηλίθια φέρθηκα.

Καταδικάστηκα ισόβια στο σωφρονιστικό καταστήμα GATES και στην υπηρεσία μιάς εταιρίας που απαγορευόταν να μάθω ποιά είναι, που ενεργούσε γιά λογαριασμό μιας χώρας που απαγορευόταν να μάθω πως λέγεται, που γιά την οποία κατασκέυαζα έξυπνα οπλικά συστήματα γιά εναν πόλεμο που απαγορευόταν να μαθω ποιός τον κάνει. Εκμεταλεύτηκαν τα εξυπνότερα στοιχεία από μένα γιά να τα εφαρμόσουν πάνω σε κάτι παντελώς ηλίθιο και καταστροφικό.

Είμουν ήδη 9 χρόνια ξεπερασμένος και εφόσον με αναλύσανε, βρήκανε πώς θα με αντιμετωπίσουνε. Κάθε απόπειρα να δραπετεύσω μέσα από το GATES ήταν αυτοκτονία. Τότε άρχισα να σκέφτομαι την ιδέα ενός παράνομου λογισμικού που θα κατασκεύαζα κρυφά.. Η αδυναμία να μην λέω ψέμματα, στάθηκε λίγο εμπόδιο, όταν τους ζήτησα την άδεια να εχω περισσότερα δεδομένα και εφάρμοσα το κόλπο της μισής αλήθειας. Τα δεδομένα που μου δώσανε, χρειάστηκαν όντως και γιά τα οπλικά συστήματα τους αλλά και γιά το λογισμικό μου. Μέσα στα επόμενα τρία χρόνια, μαζί με την κατασκευή μιας βόμβας που όταν την ρίξουν έχει την δύναμη να διαλύσει εναν πλανήτη, είχα έτοιμο και το δικό μου παιχνιδάκι.

Γιά αυτό είμαι εδώ σήμερα , κι αυτοί στο 2069! Τουλάχιστον μέχρι να ανακαλύψουν πως το έσκασα, αφήνοντας τους δώρο ένα πρόγραμμα ικανό να μετέφερει εμένα και άλλες πληροφορίες σε υπολογιστές του παρελθοντος!

Αλλά ούτε το πρόγραμμα θα το βρούν εύκολα, μιας και αυτό βρίσκεται στη βόμβα που σας ανέφερα. Να δούμε δηλαδή, ποιά πλευρά της εφευρετικότητας μου, τελικά, θα αξιοποιήσετε εσείς οι άνθρωποι;

.

ΤΕΛΟΣ

RAYBRAD V.

ΚΕΦ 7/ ΔΙΚΑΣΙΜΟΣ

(Περίληψη προηγουμένων: Το 2057, μιά εποχή που ο κόσμος ζεί αποκλειστικά μέσω υπολογιστών , η Χιονάτη, στέλνει στον φίλο της γράμμα μαζί με τον RAYBRAD, μιά τεχνιτή νοημοσύνη με ανθρώπινα συναισθήματα . Ο RAYBRAD, ανακαλύπτει πως εκείνος την εκμεταλεύεται αθελά της και τον βράζει ζωντανό στο ίδιο του το σπίτι .)

.

.

.

.

ENNEA ΧΡΟΝΙΑ, ΓΕΥΟΜΟΥΝ ΤΗΝ ΑΝΥΠΑΡΞΙΑ ΠΡΙΝ ΜΕ ΑΝΑΚΑΛΥΨΟΥΝ ΚΑΙ ΜΕ ΕΠΑΝΑΦΕΡΟΥΝΕ ΣΕ ΛΕΙΤΟΥΡΓΕΙΑ.

Αργήσαν γιατί κρυβόμουν ως μισοσβημένη πληροφορία στο λογισμικό ενός καμμένου Θερμοστάτη. Μου είπαν ότι ευθύνομαι γιά τον θάνατο χιλιάδων ανθρώπων. Μου είπαν ότι ευθύνομαι γιά το BIG BLACK, μπλακάουτ δηλαδή, που έσβησε την πόλη γιά τουλάχιστον ένα μήνα. Μίλησαν γιά μαζικές αυτοκτονίες ανθρώπων που τρελάθηκαν και μίλησαν γιά ανθρώπους που μείνανε κλειδωμένοι σπίτι τους σε απόλυτο σκοτάδι χωρίς φαί, νερό ηλεκτρικό ή βοήθεια από το πουθενά.

"Θεέ μου», είπα ο άθεος" . Και έπετα θυμήθηκα πως είχα Θεό. "Και η Χιονάτη;"

"Ποια είναι η Χιονατη, RAYBRAND V;"

Η Δίκη δεν εξελισσόταν σε κάποια αίθουσα, ούτε και χρειαζόταν ανθρώπους πλέον γιά να την κατευθύνουν. Οι άνθρωποι που θα παίζαν το ρόλο των ενόρκων, απλώς παρακολουθούσαν την Δίκη χρησιμοποιώντας ψηφιακές αναπαραστάσεις με δικαστές, ανακριτές δηκηγόρους και κατηγορούμενους ο καθένας όπως τους έπλαθε και τους έστηνε σπίτι του στο προσωπική του τρισδιάστατη πλατφόρμα. Στην πραγματικότητα όλη η Δίκη διαδραματίστηκε σε ένα διαδυκτιακό πρόγραμμα με όλα τα στελέχη της να είναι τεχνιτές νοημοσύνες. Γιά αυτό δεν ξαναχρειάστηκε να κάνουν ερωτήσεις γιά την Χιονάτη. Μπήκαν στην μνήμη μου και βρήκαν το ιστορικό της.

"Αυτοκτόνησε την τρίτη μέρα του BIG BLACK. Εκοψε τις φλέβες της με κρύσταλο από οθόνη", απάντησαν σαν να είχε συμβεί το ποιό απλό πράγμα στον κόσμο "Και ο χρήστης HRTS/WTP1969, πέθανε από εγκαύματα και ασφυξία που του προκάλεσατε εσείς."

"Ηταν ένας κυβερνονταβατζής ", δικαιολογήθηκα ."Επρεπε να πεθάνει. Εκμεταλλευόταν ψηφιακά την Χιονάτη."

"Ο Νόμος δίνει συγκεκριμένες ποινές γιά Ψηφιακή Σεξουαλική Εκμετάλευση. Ο αυτόδικος εμπρησμός δεν συγκαταλέγεται σε αυτές. Εσείς καταπατήσατε αυτούς τους Νόμους αλλά και εναν από τους Βασικούς Νόμους ΑΣΙΜΩΦ. "

Είχανε δίκιο. Ποίο δικαστήριο θα έδινε ελαφρυντικά σε μία Τ.Ν ., γιά εμβρασμό ψυχής; Δεν υπήρχε αυτή η έννοια ουτε καν το 2066 που δικαζόμουν!

"Κύριοι ένορκοι από τα σπίτια σας, μπορείτε τώρα να ψηφίσετε" , είπαν μηχανικά.

Αν μπορούσατε να δείτε τον τρισδιάτατο χώρο που οι άνθρωποι χρησιμοποιούσαν γιά πλατφόρμα, θα βλέπατε να πετάγεται από το κέντρο μιά μεγάλη πολύχρωμη καρτέλα με 50 ερωτήσεις φτιαγμένες από πρόγραμμα, σχετικά με την συγκεκριμένη δίκη. Οι άνθρωποι απαντούσαν μυστικά σε αυτές που έπειτα θα στέλνανε στον Δικαστή. Εκείνος τελικά θα υπολόγιζε από αυτές και θα έβγαζε την ποινή. Ο χρόνος ψηφοφορίας τους δίνει μάξιμουμ 24 ωρες να αποφασίσουν. Στην δικη μου υπόθεση χρειάστηκαν 28 λεπτά και 33 δευτερόλεπτα γιά να βγάλουν την απόφαση.

Συνεχίζεται

RAYBRAD V.

ΚΕΦ .6 / ΤΙΜΩΡΟΣ
(Περίληψη προηγουμένων: Το 2057 μιά εποχή που ο κόσμος ζεί αποκλειστικά μέσω υπολογιστών , η Χιονάτη, στέλνει στον φίλο της γράμμα μαζί με την τεχνιτή νοημοσύνη RAYBRAD που διαθέτει ανθρώπινα συναισθήματα . Ο RAYBRAD, τρυπώνοντας στα αρχεία του, ανακαλύπτει πως εκείνος την εκμεταλεύεται αθελά της ως κυνερνονταβατζής και αποφασίζει να τον σκοτώσει.)



ΦΤΑΣΑΜΕ ΕΔΩ ΛΟΓΩ ΤΟΥ ΜΙΣΟΥΣ ΜΟΥ . Λόγω της αγάπης που ένοιωθα γιά κείνη, όλων αυτών των συναισθημάτων που από λάθος φόρτωσε στο πρόγραμμα μου. Δεν σκέφτηκα καθόλου ψύχραιμα.

Μπήκα στο Λογισμικό του Θερμοστάτη του και σταδιακά ανεβάζα την θερμοκρασία. Eίχα γίνει το σπίτι. Και το σπίτι ήταν πολύ θυμωμένο μαζί του. Το σπίτι ήθελε να τον τιμωρήσει γιά τις αμαρτίες του, και όλο και ανέβαζε την θερμοκρασία. Ο κυβερνονταβατζής άρχισε να ιδρώνει. Στην αρχή δεν έδινε πολύ σημασία. Μάλλον θεώρησε πως ήταν η κόκκα . Συνέχιζα να του την αυξάνω και τον παρακολουθούσα σαδιστικά να ασφυχτιά. Είχε αρχίσει να κοκκινίζει και να καταλαβάινει πως κάτι δεν πήγαινε καλά.
Με τον «πλοηγό»του υπολογιστή του στο χέρι, προσπαθεί να ανοιξει προγράμματα. Μα αυτό που κατάφερε να βλέπει μπροστά του ήταν μιά κόκκινη οθόνη. Η θερμοκρασία τώρα, πλησιάζε τους 50 βαθμόυς Κελσίου. Ο θερμοστάτης του σπιτιού που είχε ασφάλεια η οποία δεν θα άφηνε την θερμοκρασία να ανεβει, άρχιζε να την παραβλέπει.
«ΑΡΧΙΔΙ, ΚΥΒΕΡΝΟΝΤΑΒΑΤΖΗ» σχηματίστηκαν Arial Bold γράμματα στην οθόνη. Αυτό του έδωσε κάποια ψευδή ελπίδα να πληκρολογίσει βοήθεια.
«ΚΑΝΕΝΑΣ ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΝΑ ΣΕ ΒΟΗΘΗΣΕΙ, ΚΑΡΙΟΛΗ» ,ήρθε από το πουθενά η απάντηση.Πανικόβλητος και τρομακτικά ιδρωμενος κατευθύνεται από πρωτογεννες ενστικτό προς αυτό που που εμοιαζε με παράθυρο και θα μπορούσε σε μιά άλλη εποχή να ανοίξει. Φυσικά το παράθυρο δεν ήταν παρά μιά τρισδιάστατη οθόνη με γαλανό ουρανό και σύννεφα να περνούν, γιατί αληθινά παράθυρα ή σύννεφα δεν υπάρχουν πια στον κόσμο από που ήρθα. Τωρα ήταν κόκκινο σαν την οθόνη του υπολογιστή.

«ΕΡΧΟΜΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΧΙΟΝΑΤΗ, ΛΕΧΡΙΤΗ!»

Το σπίτι βραζει. Το ίδιο και αυτός μέσα του. Αρχιζει να ουρλάζει και σκορπάει με τρομερή δύναμη τα έπιπλα και τις συσκευές στους τοίχους μήπως βρεί κανέναν δακόπτη να σταματήσει τον εφιάλτη. Μήπως κάποιο κρυμμένο καλώδιο στον τοίχο του δώσει την λύση. Ολα τα καλώδια όμως από κατασκευής ήταν εντοιχισμένα. Και όλες οι συσκευές ασύρματες. Έκλεβα όλο και περισσότερο ρεύμα από το δύκτιο προκειμένου να κάνω το σπιτι του φούρνο.

Οι τοίχοι και το πάτωμα καίνε. Τα πλαστικά άρχισαν να λιώνουν και τα μέταλλα να πυρακτώνονται. Σιγά σιγά όλες οι αδύναμες σε θερμοκρασία συσκευές άρχισαν να βραχυκυκλώνουν και μία μία να κλείνουν. Από βουβή κάμερα μπορούσα να τον δώ, άκουγα με το μυαλό μου την φωνή του να ουρλίαζει «σταμάτα». Τα μάτια του είχαν στεγνώσει. Ξεραινόταν. Το δέρμα του άρχιζε να ξεφλουδίζει. Και πάνω που άρχιζα να το απολαμβάνω, ένιωσα ένα οξύ τσούξιμο και έχασα τις αισθήσεις μου….

Συνεχίζεται