Κέϊτζ Χέντλοκ

Η Δημοσιογράφος: Αγαπημένοι μου τηλεθεατές καλημέρα σας. Βρισκόμαστε έξω από το χειρουργείο καθώς προσπαθούμε να αποσπάσουμε μερικές κουβέντες από τον Κέϊτζ Χέντλοκ, τον ανατρεπτικό καλλιτέχνη πού πέρυσί τέτοια εποχή έκαψε την Εθνική Πινακοθήκη προκαλώντας μεγάλη αίσθηση στην σύνχρονη καλλιτεχνική σκηνή. Πείτε μου κύριε Χέντλοκ, έχετε μετανιώσει για εκείνη την πράξη σας;
Ο ΚΕΪΤΖ ΧΕΝΤΛΟΚ, ΕΝΑΣ ΠΟΛΥ ΧΟΝΤΡΟΣ ΑΝΔΡΑΣ ΓΥΡΩ ΣΤΑ ΣΑΡΑΝΤΑ , ΧΩΡΙΣ ΚΑΜΙΑ ΤΡΙΧΑ ΠΟΥΘΕΝΑ ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ( ΠΙΘΑΝΩΝ ΚΑΙ ΣΤΟ ΥΠΟΛΟΙΠΟ ΣΩΜΑ ΤΟΥ) ΚΑΘΕΤΑΙ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΤΗΣ ΜΕ ΣΑΡΔΟΝΙΟ ΧΑΜΟΓΕΛΟ ΓΔΥΝΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΜΕ ΤΑ ΜΙΚΡΑ ΓΑΛΑΖΙΑ ΤΟΥ ΜΑΤΙΑ. ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΤΟΝ ΚΑΝΕΙ ΑΚΟΜΑ ΠΟΙΟ ΤΡΟΜΑΚΤΙΚΟ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΤΕΤΡΑΓΩΝΟ ΜΕΤΑΛΛΙΚΟ ΚΛΟΥΒΙ, ΠΟΥ ΠΕΡΝΑΕΙ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΟ ΣΒΕΡΚΟ ΚΑΙ ΤΟ ΛΑΙΜΟ ΤΟΥ, ΠΑΓΙΔΕΥΟΝΤΑΣ ΤΟ ΣΤΡΟΓΓΥΛΟ ΤΟΥ ΚΕΦΑΛΙ ΜΕΣΑ ΣΕ ΕΝΑ ΑΤΣΑΛΙΝΟ ΚΥΒΟ ΠΟΥ ΜΟΙΑΖΕΙ ΝΑ ΤΟΝ ΚΟΥΒΑΛΑΕΙ ΕΚ ΓΕΝΕΤΗΣ.
Χέντλοκ: Όχι γιατί να ντρέπομαι; Ήτανε μια πράξη λύτρωσης. Λύτρωσης από το παρελθόν και την δέσμευση μας για το τι είναι τέχνη. Κοίταξε, έχω ξαναμιλήσει για αυτά. Ο κόσμος ή οι δικαστές που το έλαβαν ως εμπρησμό, βανδαλισμό ή φθορά εθνικής περιουσίας, απλώς παίξανε το παιχνίδι μου.
Η Δημοσιογράφος (ΧΑΜΟΓΕΛΩΝΤΑΣ ΤΥΠΙΚΑ) : Παρ’ όλα αυτά, έγινε δίκη και δικαστήκατε. Η Κάνω λάθος;
Χέντλοκ: Σου είπα: Όλα αυτά αποτελούνε μέρος του έργου. Για να σου λύσω πάντως την απορία, ο δικηγόρος μου έπεισε τελικά το δικαστήριο να με κρίνει ως ψυχασθενή που δεν έχει σώας τας φρένας του, για να με αναλάβει η μαμά Ψυχιατρική. Αυτός είναι και ο λόγος που δεν βρίσκομαι σήμερα πίσω από τα κάγγελα, αλλά σε αυτό εδώ το χειρουργείο.
Η Δημοσιογράφος: Είστε εδώ για να σας αφαιρέσουνε το…. (ΔΕΝ ΞΕΡΕΙ ΠΟΙΑ ΛΕΞΗ ΝΑ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΗΣΕΙ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΦΑΝΕΙ ΑΓΕΝΗΣ, ΦΑΝΤΑΣΤΗΚΕ ΠΩΣ Η ΠΑΝΤΟΜΙΜΑ ΕΝΟΣ ΚΛΟΥΒΙΟΥ ΓΥΡΩ ΑΠΟ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΤΗΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ ΤΡΟΠΟΣ.)
Χέντλοκ: Το «κλουβί»! Πες το κούκλα μου! Μην το μην το φοβάσαι! Όσο φοβόμαστε να πούμε την αλήθεια, τόσο ποιο μαλακές και ψεύτες γινόμαστε! Ναι, οι δικαστές, η κοινωνία και όλες αυτές οι «ηθικές» μαϊμούδες θεώρησαν πως για την κακή και βίαιη συμπεριφορά μου δεν φταίει κανείς άλλος από αυτό το γαμημένο σιδερένιο πράγμα με το οποίο και είχα την ατυχία η την τύχη λέω εγώ, να γεννηθώ μαζί του.
Η Δημοσιογράφος (ΠΟΙΟ ΞΕΘΑΡΡΕΜΕΝΗ): «Τύχη»; Πραγματικά θεωρείτε τύχη αυτήν την…γενετική σας ανωμαλία;
Χέντλοκ: Και όμως αυτή η γενετική ανωμαλία ήταν που με αποξένωσε από τον υπόλοιπο κόσμο και με βοήθησε να κάνω τόσο ακραία και επιθετική τέχνη. Δεν θα μου έπαιρνες σήμερα συνέντευξη αν δεν είχα το κλουβί γύρω από το κεφάλι μου…
ΠΑΥΣΗ. ΒΓΑΖΕΙ ΕΝΑΝ ΑΝΑΣΤΕΝΑΓΜΟ ΚΑΙ ΕΝΩΝΕΙ ΣΤΙΣ ΑΚΡΕΣ ΤΟΥΣ ΤΑ ΚΟΝΤΟΧΟΝΤΡΑ ΔΑΧΤΥΛΑ ΤΟΥ. ΠΑΡΑΤΗΡΟΥΜΕ ΠΩΣ ΤΑ ΝΥΧΙΑ ΤΟΥ ΕΙΝΑΙ ΚΟΜΜΕΝΑ ΠΟΛΥ ΚΟΝΤΑ ΚΑΙ ΠΕΡΙΠΟΙΗΜΕΝΑ. ΙΔΙΑ ΠΕΡΙΠΟΙΗΜΕΝΟ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΤΟ ΛΕΥΚΟ ΤΟΥ ΚΟΥΣΤΟΥΜΙ.
Χέντλοκ (ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΣΤΡΑΜΜΕΝΟΣ ΣΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΟΥ, ΠΑΡΑ ΣΤΗΝ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟ) : …Και σε λίγα λεπτά θα μου το αφαιρέσουνε. Θα γίνω ένας ακόμα βαρετός καλλιτέχνης μαϊμού σαν όλους τους άλλους. Θα μου αφαιρέσουνε αυτό που μου έδινε ενέργεια και δύναμη… Αλλά δεν θα τις αφήσω τις μαϊμούδες! Θα τις πάρω όλες κάτω μαζί μου…στον Άδη!
Η Δημοσιογράφος (ΤΡΟΜΑΓΜΕΝΑ): Τι…Τι εννοείτε κύριε Χέντλοκ;
Η ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΔΙΑΚΟΠΤΕΤΑΙ ΑΠΟ ΜΙΑ ΧΟΝΤΡΟΥΛΑ ΝΕΑΡΗ ΝΟΣΟΚΟΜΑ. ΜΟΛΙΣ ΜΠΗΚΕ ΚΑΙ ΑΠΕΥΘΥΝΕΤΑΙ ΣΤΟΝ ΧΕΝΤΛΟΚ..
Νοσοκόμα: Με συνχωρείτε κύριε Χέντλοκ. Θα πρέπει να περάσετε γα την νάρκωση.
Ο ΧΕΝΤΛΟΚ ΖΗΤΑΕΙ ΣΥΓΝΩΜΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΙΑΚΟΠΗ ΚΑΙ ΣΗΚΩΝΕΤΑΙ ΑΚΟΛΟΥΘΩΝΤΑΣ ΤΗΝ ΝΟΣΟΚΟΜΑ. ΛΙΓΟ ΠΡΙΝ ΜΠΕΙ ΣΤΟ ΑΣΑΝΣΕΡ ΤΟΥ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟΥ ΠΟΥ ΘΑ ΤΟΝ ΠΑΕΙ ΣΤΟ ΙΣΟΓΕΙΟ, ΣΚΥΒΕΙ ΣΤΟ ΑΥΤΙ ΤΗΣ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΚΑΛΥΠΤΕΙ ΤΟ ΜΙΚΡΟΦΩΝΟ ΜΕ ΤΟ ΧΕΡΙ.
Χέντλοκ (ΨΙΘΥΡΙΣΤΑ) : Θυμάσαι που σου είπα ότι όλα είναι βάση σχεδίου; Να σου αποκαλύψω λοιπόν πως πέρσι, ένα μήνα πριν κάψω την Εθνική Πινακοθήκη σας, πήγα και έκανα μια εγχείριση μετατρέποντας αυτό εδώ το «κλουβί» σε μια μικρή ατομική βόμβα! Οι χειρούργοι θα βρεθούνε μπροστά σε μία εκρηκτική έκπληξη μόλις προσπαθήσουν να το αποσπάσουν από το κεφάλι μου! Πες μου δεν θα έχει πλάκα;
Η ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ ΜΕΝΕΙ ΜΕ ΑΝΟΙΧΤΟ ΤΟ ΣΤΟΜΑ. Ο ΧΕΝΤΛΟΚ ΜΠΑΙΝΕΙ ΧΟΡΕΥΟΝΤΑΣ ΣΤΟ ΑΣΑΝΣΕΡ ΑΚΟΛΟΥΘΩΝΤΑΣ ΤΗΝ ΝΟΣΟΚΟΜΑ ΕΝΩ ΓΥΡΙΖΕΙ ΓΙΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΦΟΡΑ ΠΡΟΣ ΤΟ ΜΕΡΟΣ ΤΗΣ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΥ:
Χέντλοκ: Όλα αποτελούνε μέρος του έργου! Σου το είπα, αλλά εσύ κοίταζες τα νύχια μου! Τώρα είναι πολύ αργά. Θα σε συναντήσω κάτω λοιπόν! Εσένα και όλους τους άλλους…
ΤΟ ΑΣΑΝΣΕΡ ΚΛΕΙΝΕΙ.

Enki Bilal (Magma 2)