Μαλάκα, καραγκιόζη!

Σύμβολα σημερινής ειρήνης

Να το χαίρεσαι, βρε Ανθιμε!

Τελικά όλοι οι "καλοί" και "φιλέσπλαχνοι" πατέρες της εκκλησίας , μαζεύονται σιγά σιγά στην μπλογκόσφαιρα κάνοντας διαγωνισμό για το ποιος απ΄όλους θα πρωτοδείξει περισσότερη αγάπη προς τον συνάνθρωπο μπλόγγερ! Και επειδή δεν μπορούσε να υπάρχει μόνο το φρούτο ο Καλαβρύτων ήρθε να προστεθεί στην παρέα και το άλλο μαυρισμένο φρούτο ο Άθνιμος που τόσο πολύ αγαπάμε μέσα τους υπέροχους λόγους του.

Μόνο μία συμβουλή, ατιμούλη Ανθιμούλη τώρα που γνωριστήκαμε (και θα γνωριστούμε ακόμα καλύτερα στο υπόσχομαι): Ασε τα ιστολόγια για τους άλλους. Για την ηλικία που είσαι παπούλη θές χαμομιλάκι, κουβερτίτσα και κουτσομπολίστικό κους κούς στην τηλεόραση!

Όλο και χειρότερα, όλο και χειρότερα, όλο και χειρότερα...

Τρομάζεις πια με αυτά που μαθαίνεις. Ανήλικοι μαθητές να βάζουν φωτιά σε καταυλισμό μεταναστών και να το βιντεοσκοπούν (λινκ). Πριν κάποιες μέρες κάποια βλαμμένα χάραξαν αγκυλωτούς σταυρούς σε δασκάλα επειδή έδινε μαθήματα σε μετανάστες. Εκνευριστήκαμε λέει, που ένα γερμανικό περιοδικό έβαλε την Αφροδίτη της Μήλου να μας κάνει κωλοδάχτυλο. Εκνευριστήκαμε με ένα τούρκικο σατιρικό βιντεάκι που δείχνει Τούρκο να γαμάει Έλληνα. Λες και η σάτιρα είναι καλή μόνο αν σατιρίζουμε εμείς τους ξένους και όχι το αντίθετο. Για αυτούς που θα πούνε ότι απλώς δεν πρέπει να σατιρίζουμε, πατρίδες, σημαίες, εθνότητες, να σταματήσουν τώρα τα ανέκδοτα στυλ "ένας Γερμανός, ένας Ιταλός και ένας Αγγλος" όπως επίσης να πετάξουν όλες αυτές τις καταπληκτικές ταμπέλες λεπτού χιούμορ, εκείνες που δείχνουν "πώς συμπεριφέρεται ο Άγγλος", "πώς συμπεριφέρεται ο Γερμανός", "πώς συμπεριφέρεται ο Ιταλός" ,κλπ.

Ξαφνικά αυτοί που βάζαν αγκυλωτούς σταυρούς και υπερασπίζονταν τον φιλοναζιστή Πλέυρη θυμήθηκαν να βρίσουν τους Γερμανούς και τον Χίτλερ. Να τους πούνε φασίστες λόγω ενός σατιρικού εξωφύλλου. Και πάω στοίχημα ότι ανάμεσα τους είναι οι ίδιοι που διαμαρτυρήθηκαν με την λογοκρισία των σκίτσων του Μωάμεθ και την αντίστοιχη υστερία των Μουσουλμάνων, οι ίδιοι που διαμαρτύρονται για την φίμωση της ελευθερίας τους.

Και έχεις τον Λαζόπουλο από την άλλη, που ενώ λες "Μια χαρά τα λέει σχετικά με την εθνικιστική υστερία του FOCUS" σου πετάει στο καπάκι το θέμα "είναι νωπές ακόμα οι μνήμες από την Κατοχή". Και τον ρωτάς σα μαλάκας, εσύ έξω από το γυαλί και αυτός από μέσα: "Καλά, τι σχέση έχει αυτό με το σατιρικό εξώφυλλο;" Τι σχέση έχουν οι σημερινοί Γερμανοί με τις κτηνωδίες των Ναζί; Κουμπωμένοι είναι σήμερα εκεί οι άνθρωποι να μην ξαναφέρουν τέτοια εκτρώματα στην εξουσία.

Και εκεί τα καταφέρνουν. Η εδώ ναζιστική υστερία όλο και μεγαλώνει. Όποιος σχολιάζει αρνητικά, σατιρίζει, βρίζει, απομυθοποιεί την Ελλάδα είναι ανθέλληνας και προδότης. Σε οποιαδήποτε άλλη περίπτωση (πόσο μάλλον όσο αφορά τους Εβραίους, τους Τούρκους ή τους Μουσουλμάνους) βαφτίζεται Πατριώτης. Αυτοί που συνηθίζουν να κατηγορούν τους άλλους για προδότες του έθνους τους είναι οι πρώτοι που έχουνε προδώσει από αυτό ότι καλύτερο αυτή έχει βγάλει: Σκέψη, Φιλοσοφία, Σάτιρα, Επιστήμες, Δημοκρατία, να μην μιλήσουμε για την Τέχνη και πόσο ωρύονται οι εθικιστές όταν σε βίντεο αρτ αυνανίζεται νεαρή κοπέλα με μπαγκράουντ τον Εθνικό Ύμνο. Και αν αυτός ο συνδυασμός σεξουαλικότητας και Εθνικών Συμβόλων τους ενοχλεί, μην μου ξαναπούν πόσο βάρια είναι η πούτσα του τσολιά, γιατί θα τα πάρω!

Λέμε ότι χτίζαμε Παρθενώνες, αλλά δεν λέμε ότι σήμερα χτίζουμε βόθρους. Ακούμε τους βόθρους. Ψηφίζουμε τους βόθρους. Εκφραζόμαστε σα βόθροι φτιάχνοντας βόθρους αντί για μπλογκ. Ω, ναι! Όλο και χειρότερα, όλο και χειρότερα, όλο και χειρότερα... Εκεί που είχαμε πειστεί πώς τα μπλόγκ γλύτωσαν από τους βλαμμένους, όλο και περισσότερο αρχίζει να βρωμάει και αυτός ο τόπος από τις δυσοσμίες τους. Τα βλαμμένα προσπαθούν να εκφράσουν λόγο, μα προς το παρόν συνεχίζουν να κλάνουν.

Αρκετά. Βρομίσαμε. Και για αυτή τη δική μας βρώμα δε μας φταίνε ούτε οι Πακιστανοί, ούτε οι Τούρκοι, ούτε οι Γερμανοί, ούτε κάνας "ξένος". Καιρός να μυρίσουμε τις δικές μας τις μασχάλες, επιτέλους.

Update εικόνας: Η Αφροδίτη της Μήλου από τον Bansky

Θα πάρω σιδερόβεργα, Παναγιά μου.

Δεν μπήκε καλά ο χρόνος. Ο κόσμος γύρω μου έχει τρελαθεί παρασέρνοντας με στο σιφόνι της τρέλας του .Πάρτε μια συνηθισμένη μέρα στον ηλεκτρικό και μετρήστε πόσους παλαβούς θα συναντήσετε σε μία διαδρομή μεταξύ πέντε σταθμών. Κερδίζετε έξτρα μπόνους αν πετύχετε εκείνους που παραμιλάνε ή εκείνους που βγάζουν δυνατά λόγο (πολιτικό, κοινωνικό, θρησκευτικό-διαλέγετε) μέσα στο στριμωξίδι Από τακτ και μόνο κάνουμε πώς δεν τους ακούμε, αλλά υπάρχουν.

Στο δρόμο. Πενηντάρα, πιθανότατα γεροντοκόρη βγάζει το σκύλο της βόλτα. Ακολουθεί ο παρακάτω διάλογος στον οποίο εκείνη μιλάει εκνευρισμένη στο ζώο. Δεν του κάνει χειρονομίες με το δάχτυλο, δεν το κοιτά στα μάτια ώστε να καταλάβει το σκυλί ότι απευθύνεται σε αυτό, μιλάει περπατώντας δίπλα του όπως ακριβώς θα μιλούσε εκνευρισμένη με κάποιον άνθρωπο που θα την καταλάβαινε : «Ειλικρινά με έχεις εξοργίσει. Αν εξακολουθήσεις την ίδια συμπεριφορά και εγώ δεν ξέρω τι θα κάνω.» Αν συμπεριφέρεται έτσι στο ζωντανό το ποιο πιθανό είναι να καλεί κόσμο στο σπίτι της για φαγητό σφυρίζοντας απ΄ το τηλέφωνο!!!

Έχουμε χάσει τον μπούσουλα και τρελαινόμαστε χωρίς να το καταλαβαίνουν καν. Μας αγχώνουν, χρέη, υποχρεώσεις, χρόνος και χρήματα. Παρόλα αυτά συνεχίζουμε παραδοσιακά να πιστεύουμε ότι θεολογικά ή μαγικά σχήματα θα μας γλιτώσουν από την δυστυχία μας, αλλά μέσα μας ακόμα και αν αρνούμαστε να το παραδεχτούμε ότι το να κάνεις τον σταυρό σου κάθε φορά που περνάς από εκκλησία δεν σου λύνει τα προβλήματα. Πιστεύουμε στον κάθε χάχανο που προωθεί η τηλεόραση μέσο απόλυτα σχιζοφρενικό μίας και εκπέμπει με την ίδια ισχύ μια αληθινή τραγωδία και ένα χαζοχαρούμενο ψέμα. Αν δεν έχεις σχηματίσει δική σου άποψη ποιόν θα πιστέψεις; Τον Ευαγγελάτο που σου λέει πόσοι πέθαναν από τον ιό της νέας γρίπης, ή την υγιέστατη τέλεια νοικοκυρά με το πανέξυπνο και χαριτωμένο της πεντάχρονο που έχει βρει την νιρβάνα της επειδή πλένει με Tide; (που ποτέ δεν θα της σκοτώσουν το παιδί της, που ποτέ δεν θα κινδυνέψει να αρρωστήσει, που ποτέ δεν θα την διώξουν από την δουλεία της, που ποτέ ο άντρας της δεν θα γυρίσει μεθυσμένος το βράδυ να την σαπίσει στο ξύλο).

Καθόλου περίεργη και όλη αυτή η κοντόφθαλμη εθνικιστική και ρατσιστική έπαρση των τελευταίων χρόνων, την οποία και εκμεταλλεύονται κάποιοι πολιτικάντηδες προκειμένου να αναρριχηθούν στην εξουσία. Όταν πια δεν έχεις σε κάτι να ελπίσεις, ελπίζεις στα πεθαμένα και στα παλιά. Ταυτίζεσαι με πρωτοπόρους και επαναστάτες μίας αρχαίας ξεπερασμένης εποχής βάζοντας σαν μοναδικό σύνδεσμο το κοινό έδαφος στο οποίο έχεις γεννηθεί. Ξέρουμε ότι Παρθενώνας και μαρμαροκολόνες δεν πρόκειται να ξαναχτιστούν και ο σημερινός Έλληνας διανοούμενος θα χαρακτηριστεί «θολοκουλτουριάρης». Ο Πέρσης πρόξενος στην ταινία «300» που τόσο καύλωσε τα εθνικιστικά αισθήματα ανωτερότητας μας, είχε τελικά δίκιο. «This is ΝΟΤ Sparta…THIS IS MADNESS!»

Άρχισα να γράφω αυτό γιατί στην προσπάθεια μου να βρω τις δικές μου ψυχικές ισορροπίες και να συνεννοηθώ με τους γύρω μου, εκείνοι συνεχίζουν να μου βγαίνουν από τα δεξιά, με υστερίες , ασυνεννοησίες και τρέλες. Κάποια στιγμή σπας, θες να αφήσεις στην άκρη ιδεολογίες μη βίας, γόνιμου διαλόγου κλπ, να πάρεις σιδερόβεργες (μολότοφ και αλυσίδες) και να κάνεις την σχιζοφρενική τους κοινωνία λίμπα. Πάνω σε αυτές τις μαύρες σκέψεις ανέτρεξα σε έναν παλιό μυθιστορηματικό μου «φίλο», τον Χόλτεν Κώλφιλτ από το «Φύλακα στην σίκαλη» του J.D. Salinger (μετ: Τζένη Μαστοράκη) . Αντιγράφω:
«…Τέλος πάντων, χαίρομαι να πούμε, που ανακαλύψανε την ατομική βόμβα. Άμα γίνει ποτέ άλλος πόλεμος θα πάω να κάτσω πάνω στη μύτη της βόμβας. Εθελοντής. Ο διάολος να με πάρει αν δεν το κάνω…».

Η εικόνα είναι από πίνακα του Bruegel

Γαμώ το Χριστό σας

Σκατοπούστηδες παλιομαλάκες σαφρακιασμένα αρχίδια άρρωστου γαϊδάρου με μουνόψειρες, αντε γαμηθείτε τρύπιες κλασομπανιέρες, εμπρηστές και υπουργοί, της πουτάνας της μάνας σας τα καυλοσπυριασμένα κωλομέρια της, λεκιασμένα με ροχάλες μουνόπανα, αντε χώστε το αρρωστημένο κεφάλι σας μέσα σε ένα κουβά με σκατά καμήλας και ούρα ελέφαντα, άχρηστοι, σκιτζίδες, στόκοι, αγράμματοι, Μαρκολελέδες, Φλουφλόπουλοι και Καραμαλάκες που δεν είστε ικανοι ούτε το καπάκι του καμπινέ που χέζετε να σηκώσετε, πόσο μάλλον να αποτρέψετε την φωτιά, και εσεις μαλακοπίτουρα βουτηγμένα σε φλέγματα γρυπιασμένων γουρουνιών εμπρηστές και συμφεροντολόγοι άντε κλάστε μας μια μάντρα ρυτιδιασμένα τσουτσουνια σαπισμένων σκύλων.

Ευχαριστώ και για αυτό το καλοκάιρι, της μάνας σας ο κώλος.

Τα "μαστίγωματα" του Μάκη Τριανταφυλόπουλου

Δεν θα μιλήσω αν το "μαστίγωμα" στην ART ATHENA («Create an ever-lasting body»)του Λάμπρου Στεμνή είναι έργο τέχνης, (κι αν δεν είναι, ας βρεθεί ένας επίσημος να το προσδιορίσει) , ή αν είναι "καλή" ή "κακή" τέχνη. Δεν είμαι τεχνοκριτικός, δεν ήμουν στην ART ATHENA, αλλά είμαι σίγουρος ότι ξέρω κάποια παραπάνω πράγματα γύρω από τις τέχνες απ' ότι ο Μάκης Τριανταφυλόπουλος χτες στο ALTER.

Δεδομένα της περφόρμανς τα οποία πληροφορήθηκα από την εκπομπή του:
Άντρας γυμνός αυτομαστιγώνεται με ζώνη, και στην συνέχεια αφήνεται σε ένα θύτη να τον μαστιγώσει δεμένο πισθάγκωνα με σακούλα στο κεφάλι για 10 λεπτά. Έπειτα ζητάει από το κοινό αν θέλει να συνεχίσει. Η περφόρμανς έγινε σε κλειστά διαμορφωμένο χώρο με όλες τις προειδοποιήσεις για το περιεχόμενο, εν κοινή συναίνεση θύτη και θύματος και κράτησε μόνο 10 λεπτά. (αντίθετα με το βίντεο του Μάκη που έπαιζε δημόσια σε λούπα σε όλη την ώρα της εκπομπής.)

Ο Τριανταφυλόπουλος, όχι μόνο πήρε προς το τέλος της εκπομπής την δήλωση από την ART ATHENA για τον κλειστά διαμορφωμένο χώρο , όχι μόνο έκτοτε δεν ζήτησε συγνώμη για την παρατυπία του αφήνοντας ποιο πριν διάφορους ηθικολόγους να λένε "και άμα το δει κάποιο παιδί;", αλλά άρχισε να στήνει το γνωστό τηλεοπτικό του δικαστήριο για τον περφόρμερ λέγοντας πώς πρώτος αυτός το "αποκάλυψε" εφόσον οι κάμερες του Zougla.gr. συμπτωματικά ήταν εκεί. Αυτό φυσικά ήταν λάθος εφόσον το κόνσεπτ της περφορμανς ούτε ήταν άγνωστο και κρυφό (καλυμμένο από τα ευαίσθητα μάτια, ναι) αλλά είχε κυκλοφορήσει και στα δελτία τύπου. (Πώς το έμαθα πρώτα από την Ελευθεροτυπία πριν μου το "αποκαλύψει" ο Μάκης;).
Στην συνέχεια παίρνοντας ρόλο "τεχνοκριτικού" και με το πρόσχημα αν έχει όρια η τέχνη κάλεσε να μιλήσουν στο πάνελ διάφοροι τεχνοκριτικοί (κάποιοι υπέρ, κάποιοι κατά) και έναν βουλευτή της Νέας Δημοκρατίας φανατικά κατά που προσπαθούσε να βρει "γέφυρες" ώστε τελικά να κάνει την προεκλογική καμπάνια με αποτέλεσμα να βγαίνει εκτός θέματος!
Συμπέρασμα; Όσοι ελάχιστοι μίλησαν για την ελευθερία της έκφρασης, δικαιολογώντας το "μαστίγωμα" ως καλλιτεχνική έκφραση, εκείνος έλεγε πως η άσκηση βίας είναι ποινική πράξη (αγνοώντας συστηματικά το γεγονός πώς γινόταν με κοινή συναίνεση ενήλικων Θύτη και Θύματος, και άρα μάλλον δεν μιλάμε για ποινική πράξη), πέταγε άδεια για να πιάσει γεμάτα, στιλ "που ξέρουμε γιατί το θύμα δέχτηκε να μαστιγωθεί, που ξέρουμε αν το κάνει για τα λεφτά ή την φήμη;" (ενώ ήταν δηλωμένο από ποιο πριν από το ίδιο το "θύμα" πως το κάνει αφιλοκερδώς), άρχισε να το συγκρίνει με το έργο με το δεμένου σκύλου για να πεθάνει (που όχι μόνο το ζώο στην πραγματικότητα ταϊζόταν κανονικά, αλλά έζησε), όχι μόνο απαξίωνε και χλεύαζε όχι μόνο τον περφόρμερ αλλά και κάθε άποψή υπέρ του, φτάνοντας να δηλώσει χαρακτηριστικά " Ρε δεν με παρατάτε με την κουλτούρα σας;"(Τι τους κάλεσε λοιπόν;) ή "δεν πάμε καλά σαν κοινωνία, σας το λέω ΕΓΩ!" (βάση ποιας κοινωνιολογικής ιδιότητας το λέτε αυτό κύριε Τριανταφυλόπουλε;), ή "Δεν μπορεί να χρησιμοποιήσει πρωτόγονες μεθόδους για να περάσει ένα μήνυμα" (Γνωρίζει άραγε πως ο Πικάσο επηρεάστηκε και χρησιμοποίησε τις αφρικάνικες μάσκες στην τέχνη του;).

Ο Μάκης φυσικά σαν γνήσιος λαϊκιστής, δεν φρόντισε να ενημερωθεί πριν την εκπομπή του και για άλλες μορφές έκφρασης ή περφορμανς που έχουνε γίνει παλαιότερα στην τέχνη, όπως αυτοευνουχισμοί, αυτοκτονίες, η το να σκαλίσει σε γλυπτό, όπως έκανε ένας καλλιτέχνης (μου διαφεύγει το όνομά του, αλλά δικαιολογούμαι ως θολοκουλτουρίαρης!), τον ανδριάντα του πορτρέτου του σε δικό του παγωμένο αίμα, πράγμα που θα του έδειχνε πώς τα όρια της τέχνης έχουν ανοίξει σε πολύ ποιό ακραία και αποκρουστικά θεάματα από ένα μαστίγωμα των 10 λεπτών.

Η όλη περφόρμανς δεν ακούστηκε πολύ, για να δικαιολογήσει μία ολόκληρη εκπομπή ο Τριανταφυλόπουλος. Αντίθετα, το προκλητικό σκίσιμο του Κορανίου από όργανα της τάξης, ή τις πλάτες που κάνανε τα ΜΑΤ αφήνοντας τους Χρυσαυγήτες ελεύθερους να πετάνε πέτρες και χειροβομβίδες κρότου λάμψης στο χώρο του Εφετείου, ή έστω να κάνει μία εκπομπή για την βομβιστική επίθεση που δέχτηκαν οι μουσουλμάνοι σε υπόγειο χώρο διαμορφωμένο σε τζαμί (εφόσον δεν τους επιτρέπεται να χτίσουν ένα επίσημο), όχι μόνο ακούστηκαν και μαθεύτηκαν, αλλά αποτελούν μεγαλύτερο κοινωνικό σκάνδαλο από τι παρουσιάζεται στην ART ATHENA. Γιατί λοιπόν ένας Τριανταφυλόπουλος να μην ασχοληθεί με αυτά; Τον ενοχλεί περισσότερο; Ξέμεινε από θεματολογία; Ή μήπως το συγκεκριμένο του φάνηκε ποιο εύκολος στόχος από το να ασχοληθεί με τα κακώς κείμενα της αστυνομίας;

Πόσο μισώ τους Έλληνες

Είχα λοιπόν και εγώ την ατυχία να γεννηθώ στην χώρα που έβγαλε έναν Περικλή, ένα Σοφοκλή και ένα Πλάτωνα. Ατυχία, εφόσον το πνεύμα τους έχει στοιχειώσει τους περισσοτέρους που ζουν από κάτω του κάνοντας τους να πιστεύουν πώς είναι πολύ ξεχωριστοί και ιδιαίτεροι εφόσον όπως πιστεύουνε κουβαλάνε το γονίδιο όλων αυτών των αρχαίων σοφών.

Η εθνικιστική έπαρση των κατοίκων αυτής της χώρας να πιστευτούν πως είναι απευθείας απόγονοι των μεγάλων σοφών της αρχαιότητας (λες και γαμήσια κάνανε μόνο με ανθρώπους της ίδιας χώρας και φυλής) τους κατάντησε σήμερα να πηγαίνουν αντίθετα με άλλα ξενόφερτα αλλά δοκιμασμένα στάνταρ σε διάφορους τομείς προσπαθώντας ή να εφεύρουνε «πρωτοπορίες» ή να σου πασάρουν ένα αντικειμενικά κακό προϊόν.
Η αλήθεια είμαι πώς ποτέ δεν έχω μείνει πραγματικά ευχαριστημένος με κάποιο ελληνικό κατασκεύασμα όταν βλέπω να υπερισχύει το «δεν ξέρω τι κάνουν οι απ΄εξω, εδώ είμαστε Ελλάδα.». Πολλά είναι αυτά στα οποία διακρίνω την χαζοπονηριά του Έλληνα που θεωρεί πως είναι πνευματικός απόγονος ενός Οδυσσέα, και θεωρεί ότι θα το κάνει καλύτερα από τους άλλους, ανεξαρτήτως ότι δεν μπορεί ή δεν χρειάζεται.

Παραδείγματα: Τις προάλλες, αγόρασα κάτι φτηνά φουτεράκια. Η καταστηματάρχης για να με πείσει για την ποιότητα τους μου είπε συγκεκριμένα «αυτά φτιάχνονται στην Ελλάδα». Φυσικά μόλις τα έβγαλα στην πρώτη πλύση από το πλυντήριο οι φόβοι μου για την ποιότητα τους επιβεβαιώθηκαν! Το ίδιο συμβαίνει και με όσα προγράμματα στον υπολογιστή έχουνε φτιαχτεί από ελληνική εταιρία. Συνήθως είναι τρομερά δυσνόητα στην χρήση καθότι χρησιμοποιούνε χαζές πατέντες, έχουνε απίστευτα λειτουργικά λάθη, και υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να σου γαμήσουν το λειτουργικό σου σύστημα. Φυσικά, αντίθετα από του εξωτερικού που είναι ποιο αξιόπιστα παραμένοντας στην λειτουργικότητα του προγράμματος, τα ελληνικά είναι τίγκα στα εφέ, στους άχρηστους ήχους και στις φιοριτούρες.
DVD ελληνικής διανομής στα βίντεοκλάμπ έχουνε μεγάλη πιθανότητα να μην μου τρέξουνε ή να κρεμάσουν στα μισά της ταινίας ή ακόμα και στο Menu. Να προσθέσω πώς σε σχέση με των ξένων εταιριών είναι τα μοναδικά που «κλειδώνουν» τα Προσεχώς, τις διαφημίσεις και το «Η Πειρατεία Είναι Κλοπή». (Μια δοκιμή στην επόμενη ταινία ελλ. προελεύσεως που θα νοικιάσετε θα σας πείσει.)

Ο μέσος Έλληνας ψυχαναγκαστικά θα έλεγε κανείς, προσπαθεί να αποδείξει στον εαυτό του πώς ό,τι ελληνικό ίσον και καλό. Ατράνταχτο παράδειγμα είναι πως ενώ υπάρχουν παγκοσμίως ένα σωρό φανταστικά ακούσματα μουσικής επιμένει να ακούει την φριχτή και κακόγουστη μουσική της χώρας του, αρνούμενος μέσα από την φράση «εγώ δεν ακούω ξένα» (λες και είναι 100% ελληνικός ο ήχος-χαχα) να ακούσει οτιδήποτε άλλο.
Φιλαράκο ελληναρά άκουσε κάτι που μάλλον θα σε πληγώσει: Συχώρεσε με που δεν καταλαβαίνω τους όρους «Εθνικά υπερήφανος» και «Εθνική κληρονομιά» αλλά το να νιώθεις περήφανος που έτυχε να γεννηθείς σε μια χώρα με σπουδαία ιστορία, η παράδοση μου φαίνεται τουλάχιστον χυδαίο και αναιδές μίας και το μόνο που κάνεις είναι να θες να στεφανωθείς με δάφνες άλλων, χωρίς εσύ να έχεις κουνήσει ούτε το μικρό σου δαχτυλάκι για αυτές. Δεν έχτισες εσύ τον Παρθενώνα ούτε δεν έθεσες εσύ τις βάσεις της φιλοσοφίας ή των επιστημών. Ούτε καν ήσουνα εσύ που κέρδισες το ευρωπαϊκό κύπελλο ποδοσφαίρου το 2004. Ξεκόλλα λοιπόν!

Παρακάτω βίντεο, αφιερωμένο...

Minerva-Ελληνόβλαχε Μαλάκα

Το σκίτσο πάνω αριστερά είναι του Μπόστ.

Πόσο μισώ τον ΗΣΑΠ

Όχι, δεν μπορώ να πω ότι μισώ όλο τον ΗΣΑΠ. (Απλώς μου αρέσουν πολύ οι τίτλοι Πόσο Μισώ...). Μίας όμως και παίρνω το Μετρό σχεδόν καθημερινά, και επειδή μέσα στα πολλά που τους έχω μαζεμένα είναι και ένα άδικο πρόστιμο που μου ρίξανε για εισιτήριο, θα καταποιαστώ με αυτό. Υπομονή. Προβλέπεται ποστ σεντονάτο.

Μια φορά και ένα καιρό, σε ένα κόσμο μαγικό, είχα υιοθετήσει το σύστημα του εισιτηρίου των 24αρων ωρών. Αν υπολόγιζα σωστά τις ώρες που κυκλοφορούσα, είχα την δυνατότητα να χρησιμοποιώ το ίδιο εισιτήριο για δύο μέρες συνεχόμενες. Μόνο που εκείνη την αποφράδα μέρα ενώ το είχα χτυπήσει την προηγούμενη και το όριο του 24ώρου δε είχε περάσει, το ξέχασα στο σπίτι. Και δεν το κατάλαβα μέχρι να με σταματήσουν οι εκλεκτές, όχι μέσα στον συρμό, ή στην αποβάθρα, αλλά είχανε στήσει τις ξόβεργες στο τέλος της κυλιόμενης σκάλας, έξω από αυτή. Πέρασα σαν μπούφος (μιας και μιλάμε για ξόβεργες) από μπροστά τους χωρίς να έχω ακόμα συνειδητοποιήσει και άνοιξα το πορτοφόλι να το βγάλω. Φυσικά εισιτήριο δεν υπήρχε και οι κύριοι του ΗΣΑΠ αποφάσισαν, ότι και να τους έλεγα εγώ να μου κόψουν πρόστιμο 49€. Τώρα, βάση ποιας λογικής το θεωρώ άδικο και ας λένε πως έχουνε βάλει αυτά τα χαζά διαχωριστικά στο πάτωμα που υπενθυμίζουν να ακυρώσεις το εισιτήριο, εξηγούμαι:
1.Δεν είχα μπει καν στον συρμό ή στην αποβάθρα,όπως είπα. Πρακτικά δηλαδή δεν είχα καν χρησιμοποιήσει το μέσο μεταφοράς.
2.Τα μηχανήματα εισιτηρίων απείχαν από μένα μία σκάλα και θα ήταν ποιο δίκαιο (ακόμα και αν μη με πιστεύανε που δεν είναι υποχρεωμένοι) να μου πουν τράβα βγάλε καινούριο, ειδάλλως δεν μπαίνεις.
Όχι! Οι κύριοι του ΗΣΑΠ δεν ήταν εκεί για να ελέγξουν ώστε να μην χρησιμοποιήσω το μέσο χωρίς εισιτήριο. Οι κύριοι ξεκάθαρα ήταν εκεί για να μου κόψουν πρόστιμο και να με τιμωρήσουν για την ζημία που θα έκανα στην εταιρία έτσι και έμπαινα! Θα μπορούσα να το παίξω μάγκας, θα μπορούσα να τους έκανα σκηνή, αλλά καλώς η κακώς συμμορφώθηκα με την νομοθεσία τους, πήγα σε 20 μέρες τους έσκασα το πενηντάρικο, μου δώσανε ένα ευρώ πίσω, και από συνήθεια τους είπα "ευχαριστώ".Λες και μου είχανε προσφέρει κάποια υπηρεσία!
...Φυσικά τις υπόλοιπες μέρες το σκεφτόμουν: Τι είναι το πρόστιμο; Που εξυπηρετεί μια χρηματική τιμωρία; Έχουνε το δικαίωμα να σου αποσπάσουν με το έτσι θέλω ένα μεγάλο χρηματικό ποσό; (πόσο μάλιστα αν έχουνε και μονοπώλιο στο μέσο).
Καταρχήν, το χρήμα είναι μία ανθρώπινη εφεύρεση. Και αν έχω πιάσει σωστά το νόημα της εφεύρεσης αυτής, είναι για να ανταλλάζεις με αυτό, προϊόντα και υπηρεσίες.Όταν σου αποσπούν λοιπόν βάση του νόμου ένα ποσό χωρίς να σου έχουν προσφέρει τίποτα σε αντάλλαγμα δεν κάνουν ένα είδος νόμιμης ληστείας; Εκτός και αν η υπηρεσία είναι ο έλεγχος. Ένας ανακυκλωμένος έλεγχος τελικά, αφού σκοπό έχει όχι να ελέγξει να ταξιδέψεις με εισιτήριο, αλλά να σου τα αρπάξει στεγνά. Νομίζω πάντως ότι αυτοί οι κύριοι πληρώνονται ανεξαρτήτως αν θα ψαρέψουν πρόστιμο. Αν συμβαίνει αυτό τους πλήρωσα για να μου προσφέρουν αέρα κοπανιστό. Ένα πρίμ στον μισθό τους για μία δουλειά την οποία δεν μου κάνανε!

Έτσι λοιπόν ο ΗΣΑΠ Τύραννος με τιμώρησε γιατί ήμουν ξεχασιάρικο παιδί. Τι σημασία αν αναγκάζομαι να συχωρώ τις δικές του παρατυπίες; Τι πειράζει αν κάποιες σκάλες δεν λειτουργούν και κάποιοι σταθμοί δεν εξυπηρετούν; Ποιος νοιάζεται αν τα ακυρωτικά τους μηχανήματα τους δεν χτυπάνε, τα εκδοτήρια είναι "εκτός λειτουργίας" ή που θα πρέπει να υποστώ τις συνεχείς απεργίες τους. Ποιος χέστηκε που δεν θα ζητήσουν καν συγνώμη για όλα αυτά. Ένα πενηντάρικο χάθηκε, εξανεμίστηκε εξαιτίας μιας ηλίθιας συλλογιστικής που ονομάζεται "Πρόστιμο" χωρίς να πάρω πίσω στα χέρια μου τίποτα χειροπιαστό που να το δικαιολογεί.

Αυτές, και άλλες ωραίες ιστορίες από το μαγικό κόσμο του ΗΣΑΠ, ίσως σε κάποιο επόμενο πόστ. Προς ώρας, καλές διακοπές μέρες που είναι, και σε όσους πιστεύουνε πως 2000 περίπου χρόνια πριν, ένας ωραίος κουλ ανάρχας θυσιάστηκε για να είμαστε σήμερα καλοί άνθρωποι και όχι τίποτε μαλάκες, να τους ευχηθώ το καλό Πάσχα.

Πόσο μισώ τον Νίκο Βασιλάκο

Δέν πιστεύω οτι πληρώνουμε την ΕΡΤ για να βλέπουμε...

...ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΤΥΠΟ!

(Ποιος είναι; Πού ξεφύρωσε; Ξέρει γιατί μιλάει; Για πόσο μαλάκες μας έχει η ΕΡΤ;)

Τι σκατά συμβαίνει επιτέλους σε αυτήν την μπουρδελοχώρα;

Σε αυτό το πόστ θα βρίσω πολύ. Νομίζω έχω το δικαίωμα ύστερα από την ίδια χυδαιότητα που αποκτάνε αυτοί οι βρωμομαλάκες που ανάβουν ή ευθύνονται για τις μεγάλες φωτιές κάθε καλοκαίρι. Αναρωτιέμαι αν αυτοί είναι οι ίδιοι σκατόμαγκες που παρκάρουν στην μέση των πεζοδρομίων, που πετάνε τα πακέτα με τα τσιγάρα στον δρόμο ή στην θάλασσα, οι ίδιοι κωλοκαριόληδες που ρίχνουν οξύ σε σκύλους, φολιάζουνε γατιά και σκοτώνουνε ψάρια με δυναμίτη, ή τα ίδια μυγοχέσματα που βασανίζουν, δέρνουν και σκοτώνουν ανθρώπους που βρίσκονται σε μειονεκτική θέση. Ποίο μουνί άραγε έχει την βρωμοσυνείδηση του καθαρή να βάλει μια φωτιά και μετά να βλέπει φύση, ζώα και περιουσίες να γίνονται παρανάλωμα χωρίς να του καίγεται καρφάκι. Γαμώ την Παναγία του αν δηλώνει Χριστιανός και σκατά στους ένδοξους προγονούς του.

Τέτοιοι πούστηδες υπάρχουν γύρω μας, προστατευμένοι μέσα σε μαλακισμένα ιδεολογήματα που τα ονομάζουν «άξιες» , χεστήκανε όμως στην πραγματικότητα και γι αυτές, το θέμα τους είναι πως θα την βγάλουν καθαρή και πως να φαίνονται ντίσεντ μαζί με τους υπολοίπους. Και δεν με ενδιαφέρει καθόλου αν αυτοί είναι Τούρκοι, Αλβανοί, Ρουμάνοι ή Έλληνες. Ο κωλοπαιδισμός ή θρασυδειλία και η τσογλανία δεν έχει ούτε έθνός ούτε φύλλο. Καταλαβαίνω πολύ καλά γιατί δεν μπορούμε να αντιμετωπίσουμε γαμιώληδες σαν και αυτούς. Τους καλλιεργούμε τις συνειδήσεις ή τρεφόμαστε από αυτούς τις περισσότερες φορές δίχως να το καταλαβαίνουμε.

Πρακτικά λοιπόν, εφόσον δεν μπορούμε να αντιμετωπίσουμε κάτι τέτοια αρχίδια, ας δούμε τι θα κάνουμε με τις αρχιδιές τους. Ας παραδεχτεί αυτός ο άχρηστος γόνος οικογενείας πρωθυπουργών (και κάθε επόμενος διάδοχος θρόνου μεγάλων οικογενειών) πώς στην προκείμενη περίπτωση η φωτιά είναι κύριο πρόβλημα κάθε καλοκαίρι, πώς δεν κυβερνά μια «χρυσή και μεγάλη χώρα» , αλλά ένα μεγάλο βούρκο από μαλακίες και ξερατά. Τι διάολο μας ωφέλησαν οι Ολυμπιακοί το 2004; Γιατί διάολο να πληρώνω εγώ φόρους στην εθνική μας ομάδα ποδοσφαίρου; Για να πρέπει ο τσολιάς να έχει πάντα σηκωμένη και βαριά την πούτσα του; Από καθαρή καύλα; Χαίρω πολύ! Κάθε μέρα τον βλέπω και μου χύνει στην μούρη όλες τις εθνικές ονειρώξεις του! Γιατί να πρέπει να δίνω λεφτά σε αγορά πολεμικών αεροπλάνων καθώς εκπαίδευση και τροφή διάφορων καημένων λουφαδόρων που απλώς θέλουν να βγαίνουν τα σαββατοκύριακα; Για τον αόρατο εχθρό των συνόρων που λέει ο Πανούσης;

Ένας από τους πραγματικούς μας εχθρούς, η φωτιά καίει κάθε καλοκαίρι το οξυγόνο και τα σπίτια μας. Τσιμπουκομουνοπλακονώμαστε για την Siemens (σώπα ρε, πέσαμε από τα σύννεφα με τέτοια αγγελούδια που μα κυβερνάνε, τι μας λες; ) και δεν κοιτάμε να έχουμε παραπάνω πυροσβεστικά αεροπλάνα, αρκετές ασφάλειες πυρόσβεσης , αρκετά πυροσβεστικά οχήματα σε δήμους με μεγάλη επικινδυνότητα (όπου δεις πολλά δέντρα χώσε και 5-6 οχήματα να υπάρχουνε) , κλπ., αλλά που να βρεθούν λεφτά μετά από αυτά. Άντ’ αυτού, κυκλοφορούνε υπερβολικά πολλά περιπολικά και τσεκάρουνε «υπόπτους» , αλλά ας δω εγώ μπάτσο να βγάζει την τσουτσού του να σβήσει μια εστία φωτιάς και ας πεθάνω!!!!

Υ.Γ. Προχτές μου κόψανε ένα τσουχτερό πρόστιμο στο Μετρό από καθαρή μαλακία δική μου. Θα τους το πληρώσω, αν και από πολλές μεριές μου φαίνεται άδικο και υπερβολικό. Αλλά είμαι περίεργος που θα πάει να συμπληρώσει αυτό το πρόστιμο. Σε κάποιο κονδύλι για την προστασία του περιβάλλοντος, ή στο να αγοράσει το Μετρό ακόμα μία μεγάλη και ωραία οθόνη για να προβάλλει στους τουρίστες πόσο μαγευτική και πλούσια σε πολιτισμό είναι η Ελλάδα μας;

Για τα 5 λεπτά που θα περάσει η Ολυμπιακή Φλόγα...

-Συγνώμη κύριε σταθμάρχη θα έχει ΚΤΕΛ; (Εγώ ανυποψίαστος με ένα λάπτοπ περιμένω στην στάση να φύγω.)
-Μόλις περασει η Ολυμπιακή Φλόγα και ανοιξει ο ο δρόμος. (Αυτός, με ύφος Φωτόπουλου με τσιγάρο που καίει στο χέρι του.)
-Και πότε θα γίνει αυτό;
-Εεεεέ! (Δηλαδή, "δεν έχω ιδέα")

Μου τη έδωσε και πήγα σε ενα ίντερνετ καφέ μέχρι να λήξει αυτό το "εεεεεεέ". Στην Ολυμπιακή επιτροπή και σε όλο το καραγκιοζιλίκι της παρέλασης, αφιερώνω αυτό:

Start A Fire - Tiger Lillies

Πόσο μισώ την Δ.Ε.Η.

Πολλές φορές μια απεργία είναι ένας δειλός εκβιαστικός τρόπος στην προσπάθεια ορισμένων να απαιτήσουν τα δικαιώματα τους. Είναι σαν να λένε, «Δεν μπορούμε να βλάψουμε την ίδια την κυβέρνηση που μας φταίει, ας βλάψουμε λοιπόν εκεί που έχουμε το πάνω χέρι..» Σαν τους οπλισμένους παλαβούς που μπαίνουν σε μία τράπεζα ή μία υπηρεσία και απειλούν πως θα σκοτώσουν αθώους άοπλους πολίτες αν δεν πραγματοποιηθούν τα αιτήματα τους. Αν πιστεύουν ότι με αυτό τον τρόπο θα μας κάνουνε να κατανοήσουμε το πρόβλημα τους είναι βαθιά νυχτωμένοι. Μάλλον το αντίθετο. Οι διπλανοί μου στην πολυκατοικία που φωνάζουν την στιγμή που τους κόβεται ξαφνικά το ρεύμα, βρίζουν την ΔΕΗ και όχι την ανίκανη κυβέρνηση (που ψήφισαν και πιθανώς ξαναψηφίσουν.)

Το να μην έχω εγώ ρεύμα είναι το λιγότερο κακό που μπορεί να μου κάνουν και προσωπικά στ’ αρχίδια μου. Το μόνο που καταφέρνουν οι απεργοί είναι να τους αναφέρω ως κρετίνους. Αλλά τι γίνεται με αυτούς που πραγματικά το έχουν ανάγκη αυτή τη στιγμή; Τι προβλήματα μπορεί να δημιουργηθούν σε ένα νοσοκομείο για τους ασθενείς που ξαφνικά μπορεί να κρέμεται η ζωή τους από μια πρίζα; Ποίος μπορεί να μου εξασφαλίσει ότι κανείς δεν κινδυνεύει από μία ξαφνική σκόπιμη διακοπή ρεύματος; Και ποιος θα μαζέψει με το κουταλάκι αυτόν που τράκαρε σε καραμπόλα επειδή είναι βράδυ και ξαφνικά δεν λειτουργούσαν τα φανάρια ή τα φώτα του δρόμου; Πρακτικά πράγματα ζητάω. Είμαι υπέρ κάθε δικαιώματος απεργίας όσο αυτή δεν απειλεί να βλάψει ξαφνικά ζωτικές ανάγκες των συνάνθρωπων μας.

Ναι. Αδιαφορώ για τα αιτήματα των απεργών και θα συνεχίσω να αδιαφορώ όσο και αυτοί αδιαφορούνε για το κοινό καλό κόβοντας απροειδοποίητα και χωρίς καμία προγραμματισμένη ενημέρωση τις παροχές ρεύματος μας. Και ναι. Μπορεί να είμαι αρκετά αφελής ώστε να πιστεύω ότι ζω σε μία πολιτισμένη χώρα με σεβασμό στον Πολίτη ώστε να ζητάω το απλό αυτό πράγμα, την ενημέρωση, αλλά απ’ την άλλη δεν μπορώ να μην αναλογιστώ πως ακόμα και στο Άουσβιτς, τα SS ήταν ποιο οργανωμένα από το έλληνες απεργούς.

Πόσο μισώ τον David Santοs.

(Συμπληρωματικός τίτλος : Bring me the head of David, fucking Santos!)

Και εκεί που έχεις τελειώσει περήφανα ένα πόστ, το ανεβάζεις και περιμένεις σχόλια τσακ, πετιέται σαν την πορδή η αξιοθρήνητη μάπα του David Santos να σου αφήσει πρώτος πρώτος ένα ηλίθιο σχόλιο!
«Helo! How are you? Good week for you By, by»
«Hello, may friend! I passed to desire a good week to you. Until always»
«Peace and hope and a good future for all the Greek people good weekend»

Have a bad day, mr.Santos!

Φαντάζομαι όλοι να κατανοείτε την οργή μου και να συνυπογράψετε , αφού προφανώς και σεις έχετε πέσει θύματα των σχολίων του David Santos. Εξ’ άλλου βρήκα και άλλα πόστ με το ίδιο μένος. ( κάντε κλικ εδώ και εδώ) Ενός μπλόγγκερ που μάλλον του ταιριάζει ο τίτλος του Αυλοκόλακα και Σπογκοκωλάριου αφού θα επιβραβεύσει οτιδήποτε και να γράψεις ξεχνώντας πως δεν ξέρει να το διαβάσει.!

Δεν μας χέζεις ρε Νταλάρα;

Είσαι ο βρικόλακας της ελληνικής μουσικής παράδοσης. Όπου την βρεις, της βυθίζεις τους σκυλο-δοντές σου, της ρουφάς το αίμα και την μετατρέπεις σε…Νταλάρα! Το τόλμημα να τραγουδήσεις χασικλίδικα και ρεμπέτικα στο Μέγαρο Μουσικής είναι τόσο άτολμο στην σημερινή εποχή όσο και να ζωγραφίζεις νεκρές φύσεις και τοπία, ισχυριζόμενος πως κάνεις Τέχνη.
Η επιλογή φυσικά του Μεγάρου Μουσικής να φιλοξενήσει την θεάρεστη φωνούλα σου μου ενισχύει ακόμα περισσότερο την πεποίθηση πως το όλο Μέγαρο είναι στην πραγματικότητα ένα καλυμμένο λαϊκομάγαζο αφού δεν διστάζει τελικά να ρίξει την κλασσική ποιότητα της μουσικής που υποτίθεται ότι θεσπίζει, προκειμένου να αποφέρει περισσότερο κέρδος στη επιχείρηση του.

Αλλά ας επιστρέψουμε σε σένα, Γιώργο Νταλάρα και την αγεφύρωτη σύγκριση που προσπαθείς να μας δείξεις πως έχεις με το τόλμημα που είχε κάνει ο Χατζιδάκις τότε.

Να φέρει δηλαδή τα μπουζούκια από τους τεκέδες, στα σαλόνια. (Δανείζομαι την έκφραση του Βαμβακάρη.) Μάθε πώς όταν το έκανε αυτό, τα ρεμπέτικα ήταν η τρέχουσα υποκουλτούρα της εποχής του και μάλιστα απαγορευμένη. Επίσης το έκανε ένας άνθρωπος που όχι μόνο κατείχε κλασσική μουσική παιδεία, αλλά όπως αποδείχτηκε και εκ των υστέρων, ήταν μια μουσική ιδιοφυΐα. Εσύ τι σκατά είσαι και πάς ξυπόλυτος στα αγγούρια; Το μόνο που έχεις μια σωστή και καλλιεργημένη φωνή ενώ όλη σου την επαγγελματική καριέρα την έχεις στηρίζει στην θολή εντύπωση του πολύ κόσμου για το τι είναι καλή μουσική.

Θες αλήθεια να πρωτοτυπήσεις και να κάνεις κάτι τολμηρό για το Μέγαρο και την εποχή σου; Τότε, άσε τα ρεμπέτικα εκεί που βρίσκονται και διάλεξε την σύγχρονη υποκουλτούρα της ελληνικής σκηνής, τραγουδώντας Τσαλίκη, Χατζηγιαννη, Ρουβά, Άντζελα, Λεπά και Βας Βας, ο Παρασκευάς! Άντε να σε δούμε!

Πόσο μισώ τον Μάκη

Πόσο μισώ τα σκυλάδικα (Μέρος Δεύτερο)

Όπως το βιώνω, η Ελλάδα είναι μια φτωχή χώρα σε σχέση με τις υπόλοιπες ευρωπαϊκές. Πολλοί από μας αδυνατούμε να επιβιώσουμε, πόσο μάλλον να ζήσουμε!!!
Με τις οικονομικές μας δυσκολίες, γεννιέται η ανάγκη του «τσάμπα», η ανάγκη να αποκτήσουμε όλα αυτά που έχει ο πλούσιος ευρωπαίος γείτονας, όσο γίνεται φτηνότερα, και αν είναι δυνατόν, δωρεάν.
Κυρίως στο ψυχαγωγικό επίπεδο: «Δωρεάν» ταινίες και τσόντες (γρήγορος ερωτισμός δηλαδή) από τις εφημερίδες και «δωρεάν» μουσική από ραδιόφωνα. Μόνο που επειδή ακριβώς δεν πληρώνεις για κάτι που σου προφέρεται δωρεάν δεν δικαιούσαι να έχεις απαίτηση για την ποιότητα του. Σου χαρίζουν γάιδαρο και ‘σύ τον κοιτάς στα δόντια;…Ντροπή!

Καλλιεργείται λοιπόν ,η ψυχαγωγική σου εκπαίδευση, από ανθρώπους αμφίβολης παιδείας αλλά με αρκετά φράγκα ή επιχειρηματικό μυαλό ώστε να σου επιβάλλουν (όχι για την ψυχή της μανούλας τους) μια συγκεκριμένη οπτική γωνία. Όπως στα τραγούδια που προωθούν και ακούγονται κατά πλειοψηφία από τα ραδιόφωνα για να στα πουλήσουν πανάκριβα μετά μέσα ένα φτηνού κόστους κατασκευής CD και πρέπει να ακολουθήσουν κανόνες μάρκετινγκ:

1. Να είναι ευκολομνημόνευτα και πιασάρικα ώστε να τα θυμάσαι όταν πάς να τα αγοράσεις. Επίσης να μιλάνε για καταστάσεις που έχει ζήσει και ο οποιοσδήποτε, ώστε να υπάρχει ταύτιση. (Η καψούρα και η χυλόπιτα είναι ένα σίγουρο χαρτί).
2. Το βασικό είναι να σου δημιουργούν αισιόδοξα μηνύματα. Να χαϊδέψουν τις αδυναμίες σου αφήνοντας πάντα να πιστεύεις ότι είσαι καλύτερος από τον διπλανό σου.
3. Οι ερμηνευτές τους (που θα βγαίνουν μπροστά) πρέπει να είναι μεν πετυχημένοι σήμερα, αλλά ζορισμένοι στο παρελθόν τους από την ζωή και με τίμιο μπακραούντ, ώστε να γίνονται αρεστοί σε όλους.

Η μουσική είναι η πιο αφηρημένη μορφή τέχνης. Και επειδή έχει την δυνατότητα να μιλάει σε κάτι επίσης αφηρημένο όπως η ψυχή μας, μια συγχορδία αν ακουστεί από την κατάλληλη ψυχοσύνθεση, είναι σε θέση να την ανακουφίσει. Η μουσική που επιλέγουμε, η μουσική που θα βάλουμε σε μία συλλογή δεν είναι τελικά τίποτα παραπάνω από την έκφραση αυτού του ψυχισμού. Και αυτός ο ψυχισμός, τις περισσότερες φορές δεν υπακούει στα παραπάνω μαρκετινίστικα τρυκ .

Γιατί διαφορετικά, οι άνθρωποι, (που είμαι σίγουρος πως αν τους ρωτήσω θα μου πούνε πως αυτήν την «τσάμπα» μουσική την έχουνε επιλέξει), θα έπρεπε και να είναι ευτυχισμένοι. Συμβαίνει όμως αυτό; Είναι πραγματικά ευτυχισμένοι ή τελικά προσπαθούν να πειστούν ότι όχι μόνο δεν είναι σωστό να μιλάς για τα σάπια δόντια του γαιδάρου αλλά και ότι ο γάιδαρος αυτός, πετάει;

Υ.Γ. Για την καλλιτεχνία και την μουσική αφήνω να μιλήσουν στο βίντεο που ακολουθεί, δύο «αδερφικοί» μου συνάδελφοι:

Σκηνή απο το "Λατέρνα Φτώχια και Φιλότιμο" του Αλ.Σακελάριου.

Πόσο μισώ τα σκυλάδικα (Μέρος Πρώτο)

Βγαίνοντας από την συναυλία, με την μουσική να ηχεί ακόμα μέσα στο κεφάλι μου, μπήκα σε ένα ταξί. Το ραδιόφωνο που έπαιζε τα γνωστά σκυλάδικα ήταν αρκετό να με γυρίσει στην μουσική πραγματικότητα αυτής της χώρας, που με κάνει να ξερνάω.

Μια διευκρίνηση εδώ: Με τον όρο «σκυλάδικα» δεν αναφέρομαι αποκλειστικά στο γνωστό μπάσο-ντράμο-μπούζουκο που μυρίζει φτηνή κολόνια, φιστίκι , ουίσκι και τσιγάρα, με τον κλάψομουνη 50άρη ήρωα του τραγουδιού που τον έφτυσε η 25άρα γκόμενα. Στην λέξη «σκυλάδικο» περιλαμβάνω την ελληνική μουσική βιομηχανία, το εμπόριο φτηνών μελωδιών και στίχων με συγκεκριμένη ημερομηνία λήξεως και παραγωγής, που δεν μεταφέρει κανέναν προβληματισμό ή πραγματικό συναίσθημα και φυσικά οι παραγωγοί τους θα κυνηγήσουν λιμασμένα όλους που θα καπηλευτούν την χρηματική τους αξία.

Να διευκρινίσω ακόμα, πως κρατώντας κλειστή την τηλεόραση τρία χρόνια, κυκλοφορώντας στο δρόμο με το mp3 player στα αυτιά, θέλοντας να πιστεύω (αυτό ελπίζω τουλάχιστον) πώς ό,τι ακούω είναι καθαρά προσωπική μου επιλογή και όχι κάποιου διαφημιστή έχω δημιουργήσει για τον εαυτό μου ένα σκύλο-proof περιβάλλον. Ίσως για αυτό αρρωσταίνω όταν βγαίνοντας από αυτό το περιβάλλον αναγκάζομαι να μπω σε ένα άλλο (το ράδιο του ταξί για παράδειγμα).

Και η δυσαρέσκεια δεν έχει να κάνει με τον ταξιτζή η την επιλογή του. Στην πραγματικότητα δεν νομίζω ότι έχει επιλογή για κάτι διαφορετικό γιατί και εκείνος ζει μέσα σε κάποιο αντίστοιχό proof. Μόνη διαφορά είναι πώς το δικό του το επιλέγουνε σίγουρα κάποιοι άλλοι.

Ποιοι είναι αυτοί οι άλλοι και γιατί πιστεύω ότι τον κάνουνε πιο δυστυχή, πιο μίζερο και πιο γκρινιάρη ; Έχω σκεφτεί κάποιες απαντήσεις αλλά επειδή δεν θέλω τα πόστ μου να ξεπερνάνε την μία σελίδα κείμενο, και δεν θέλω «δικτατορία των μπλόγκ» (όρος που τέθηκε από forum-τζή φίλο) , πριν συνεχίσω ζητάω τον διάλογο και τον σχολιασμό σας.

Απο το Show Bussiness του Αρκά

Πόσο μισώ τον Μαμαλάκη

Μα καλά, θα μου πείτε, είναι τόσο σοβαρό θέμα ώστε να το ανεβάσεις σε πόστ;

Και όμως, φίλοι μου! Γιατί ο Μαμαλάκης είναι ο Μπομπ Ρος της μαγειρικής: Χαρούμενα απλά και εύκολα είναι του όλα. Αφήστε που ο ίδιος θυμίζει καρτούν από διαφήμηση ζυμαρικών! Αλλά εδώ δεν κάνουμε διακρίσεις στα καρτούν.

Ο Μαμαλάκης δίνει την εντύπωση πως ζεί και διώκεται από μιά συνομοσία: Αυτών που δεν πρέπει να φάνε. Προσέξτε το ύφος του την επόμενη φορά που θα μας προτείνει να ετοιμάσουμε ένα φαγητό. Ποτέ ενας άνθρωπος δεν εχει ξαναμιλήσει τόσο ψυθιριστά, συνομωτικά ή διακριτικά γιά το ανακάτεμα της μαρέγκας. Νομίζεις πως θα διαπράξει έγκλημα!

Το χειρότερο έγκλημα που εχει διαπράξει αυτός ο άνθρωπος, είναι να γίνει συμπαθητικός από πολλούς ανθρώπους, τόσο που όταν μοιράστηκα την ιδέα αυτού του ποστ σε φίλους, μου είπαν «μα τον Μαμαλάκη; Τι σου εχει κάνει;»

Λοιπόν να: Βλέπω πώς έχει αποκτήσει τόση δόξα και χρήματα ωστε να μήν χρειάζεται ο ίδιος να ξανακρατήσει ποτέ του κουτάλα. Που βάζει τον Young Aprentis του να ανακατέυει, ενω εκείνος ως Master Yoda, φιλοσοφεί πίσω από την πλάτη του.

Επίσης, αναρωτιέμαι, ποιά είναι η συνεισφορά του στην Ελληνική τηλεόραση (αν υπάρχει εκεί τέτοια έννοια) και τι παραπάνω μας προσφέρει σαν θέαμα από αυτό του Σουηδού Σεφ στο Μάπετ Σόου. Θα μου πείτε, πως στην περίπτωση του Σουηδού Σεφ, τα κοτόπουλα έχουν μία ελπίδα να το σκάσουν, ενώ με τον Μαμαλάκη είναι καταδικασμενα.

Κοιτάζοντας τον, από τις λίγες στιγμές που ανοίγω το χαζοκούτι, γελούσα στην δημιουργία ενος μπλόγκ που θα ονομάζόταν «Στην τουαλέτα ολοταχώς» και θα είναι αφιερωμένο στην μουτράκλα του. Αργότερα σκεφτόμουνα πως δεν του αξίζει μιά τέτοια τιμή. Τελός πάντων γιά όποιον ενδιαφερόμενο, πετάω το μπαλάκι της έμπνευσής.

Στο κάτω κάτω η ιδέα αυτού το πόστ γενήθηκε τόσο αυθόρμητα την στιγμή που τον πέτυχα στο ζάπινγκ, να σχόλιαζει το ανακάτεμα της μαρέγκας κάποιου τρίτου!

Πόσο μισώ το χαζοκούτι

Που μόνο χαζό δεν μπορείς να το πείς. Γιατί τα πράγματα έχουν ξεφύγει πολύ από τον έλεγχο. Γιατί η τηλεόραση δεν είναι ο καθρέφτης της πραγματικότητας όπως θέλουν να πιστεύουν οι αρμόδιοι της για να απενεχοποιηθούν. Συγκεκριμένα, η σχέση που έχει η τηλεόραση με την πραγματικότητα, είναι σχέση πορνογραφική.

Η τηλεόραση, εκβιάζει τα κατώτερα συναισθήματα μας με σκοπό τον θαυμασμό και την (συμβολική ή μη) εξπερμάτωση μας έναντι του θεάματος . Αυτή, όπως και ένα πορνογράφημα, δεν ενδιαφέρεται γιά το σύνολο, αλλά κάθε φορά μεγενθύνει ένα συγκεκριμένο σημείο της όλης πραγματικότητας, αφήνοντας εκτός κάδρου οτιδήποτε άλλο. Έτσι, θα σε κάνει να χαρείς στην διαφήμιση, ενώ το ίδιο εύκολα, θα σε κάνει να εξοργιστείς με ένα πολιτικό σκάνδαλο. Ποτέ όμως δεν θα σε αφήσει να δείς ολόκληρο το πάζλ.

Το μαλακοκούτι, δεν μπορεί να μας ενημερώσει ή να μας ψυχαγωγήσει ελεύθερα γιατί υπακούει σε δύο θεούς. Ο πρώτος είναι το ΕΣΡ (αυτό, με τον φριχτό λογότυπο που ο γραφίστας του πρέπει να καεί στην κόλαση). Επειδή η «καμπάνα» που θα πάρουνε ξαφνικά, γιατί η θεία μου σοκαρίστηκε οταν είδε ανθρώπους του ίδιου φύλου να φιλιούνται, μπορεί να βάλει λίγο «μέσα» το κανάλι (λίγο, μην τρελαθούμε) , ή επειδή ένα σχόλιο από τους Boney M όπως το θεικό «ise malakas ke gamo tin panayia sou» μπορεί να φέρει μαύρα σύννεφα πάνω από τα στούντιο, οι μέτοχοι της προτιμούν να αυτολογοκρίνονται σε ηλίθιο βαθμό .Κάθε καινούρια ιδέα, ή άποψη που μπορεί να θεωρηθεί επικίνδυνη γιά την υγεία του καναλιού θάβεται, και τελικά ο ποιό ασφαλής τρόπος είναι να συνεχίζουνε συντηρητικά την προβολή με πράγματα που είναι ήδη δοκιμασμένα. Στο τέλος, ο τηλεθεατής καταλήγει να ακούει ακριβώς τις ίδια και τα ίδια κλισέ, όπως, «οι γνωστοί - άγνωστοι κουκουλοφόροι», «ασελγούσε στο τρυφερό του κορμάκι», «η τραγική φιγούρα της μάνας», κλπ , να βλέπει παρόμοιες εκπομπές, με ίδια θέματα, με αποτέλεσμα να χάσει το ενδιαφέρον του γιά το μέσο και να μην κινητοποιείται από τον καναπέ του.

Τέλος, το μαλακοκούτι θέλει να μας κάνει να νιώσουμε ανασφαλείς , να μας βάζει στην ψυχολογία να αγοράζουμε τα προϊόντα του. Να γίνουμε θυσία στον δεύτερο θεό της, την Διαφήμιση. Ιδού, το κερδοφόρο κολπάκι της:

Εκπομπές στύλ, Ευαγγελάτου και Τριανταφυλλόπουλου μας δείχνουν μιά χώρα που απειλείται από σατανικούς εκμεταλευτές σε κάθε γωνία του δρόμου και πως καλό είναι να μην βγούμε καθόλου στους δρόμους, πρίν τους κρεμάσουμε στην πλατεία του του χωριού γιά παραδειγματισμό! Εκπομπές στύλ, Πάνιας, και Μικρούτσικου, μας δείχνουν ένα κόσμο τρέλας, παράνοιας, μίσους και βλακείας στον οποίον βασιλέυει και συντονίζει πάντα ένας «εξυπνάκιας» . Εκπομπές στύλ, Στεφανίδου, Δρούζας και του αλλου του φαλακρού με τα γυαλιά-δεν θυμάμαι το όνομα του, δείχνουν πώς έχουμε πέσει τόσο πολύ στην αμαρτία και στην παρακμή, έχουμε χάσει όλες τις αξίες της οικογένειας ,της παραδοσης και της θρησκείας , που θα μας κάψει ο Θεός!

Και αφου λοιπόν ύστερα από μερικά τέταρτα προβολής πατρίδας, θρησκείας, οικογένειας, υπερμεγενθυμένων προβλημάτων και άγχους, σε εχουν καταφέρει να νιώσεις σκατά στον καναπέ σου, σε βομβαρδίζουν με διαφημίσεις.

Ω, εκεί μέσα τα πράγματα είναι υπέροχα! Εκεί είναι ο παράδεισος! Τα ρύζια! Η Νιβάνα! Μπορεί οι πρωταγωνιστές των διαφημίσεων να είναι εγκεφαλικά νεκροί, έχουνε βρεί όμως το μυστικό γιά να είναι ευτυχισμένοι μακριά από σκάνδαλα, άγχος και παράνοιες. Και το καλύτερο; Επικοινωνούν με σένα τον απελπισμένο που είσαι απ’ εξω! Και δεν είναι εγωιστές! Σου λένε τι να κάνεις γιά να ευτυχίσεις και σύ: Λούσου με το σαμπουάν μας και θα νοιώσεις τέτοια μαστούρα και ευχαρίστηση πηγαίνοντας στο νοσοκομείο που θα ξεχάσεις την μαμά σου που πεθαίνει εκεί μέσα απο καρκίνο!

Αν και συνειδητά, επειδή σου είπανε ότι είναι διαφήμιση, θα το αμφισβητήσεις γιά να πιστέψεις πως, οτιδήποτε αλλο στο γυαλί είναι αλήθεια, μέσα σου θα τους υπακούσεις. Γιατί οι διαφημίσεις λένε ψέμματα μεν, αλλά ωράια και ελκυστικά, δε. Και τα ωραία ψέμματα έχουν πάντα πέραση στον πονεμένο.

Αυτές οι σκέψεις με κάνανε να τραβήξω την κεραία από την τηλεόραση μου (φέτος κλείνω ένα χρόνο άνευ) και διαπίστωσα πως από τότε έχει ανέβει η διάθεση και η αυτοπεποίθηση μου γιά τα πράγματα Τουλάχιστον τα βλέπω πιό ψύχραιμα και πιό στις πραγματικές τους διαστάσεις. Πού και πού, από περιέργεια, ξαναχώνω την κεραία μέσα στην κωλοτρυπίδα της συσκευής, αλλά συνεχίζω να βλέπω τις ίδιες ακριβώς βλακείες που έδειχνε και πριν την κόψω. Και έχω ορκιστεί να μην την ξαναπαρακολουθήσω σταθερά, αν αυτή δεν αλλάξει στάση…

Του Quino (και το σχέδιο πάνω αριστερά είναι του Caza)