Πόσο μισώ το χαζοκούτι

Που μόνο χαζό δεν μπορείς να το πείς. Γιατί τα πράγματα έχουν ξεφύγει πολύ από τον έλεγχο. Γιατί η τηλεόραση δεν είναι ο καθρέφτης της πραγματικότητας όπως θέλουν να πιστεύουν οι αρμόδιοι της για να απενεχοποιηθούν. Συγκεκριμένα, η σχέση που έχει η τηλεόραση με την πραγματικότητα, είναι σχέση πορνογραφική.

Η τηλεόραση, εκβιάζει τα κατώτερα συναισθήματα μας με σκοπό τον θαυμασμό και την (συμβολική ή μη) εξπερμάτωση μας έναντι του θεάματος . Αυτή, όπως και ένα πορνογράφημα, δεν ενδιαφέρεται γιά το σύνολο, αλλά κάθε φορά μεγενθύνει ένα συγκεκριμένο σημείο της όλης πραγματικότητας, αφήνοντας εκτός κάδρου οτιδήποτε άλλο. Έτσι, θα σε κάνει να χαρείς στην διαφήμιση, ενώ το ίδιο εύκολα, θα σε κάνει να εξοργιστείς με ένα πολιτικό σκάνδαλο. Ποτέ όμως δεν θα σε αφήσει να δείς ολόκληρο το πάζλ.

Το μαλακοκούτι, δεν μπορεί να μας ενημερώσει ή να μας ψυχαγωγήσει ελεύθερα γιατί υπακούει σε δύο θεούς. Ο πρώτος είναι το ΕΣΡ (αυτό, με τον φριχτό λογότυπο που ο γραφίστας του πρέπει να καεί στην κόλαση). Επειδή η «καμπάνα» που θα πάρουνε ξαφνικά, γιατί η θεία μου σοκαρίστηκε οταν είδε ανθρώπους του ίδιου φύλου να φιλιούνται, μπορεί να βάλει λίγο «μέσα» το κανάλι (λίγο, μην τρελαθούμε) , ή επειδή ένα σχόλιο από τους Boney M όπως το θεικό «ise malakas ke gamo tin panayia sou» μπορεί να φέρει μαύρα σύννεφα πάνω από τα στούντιο, οι μέτοχοι της προτιμούν να αυτολογοκρίνονται σε ηλίθιο βαθμό .Κάθε καινούρια ιδέα, ή άποψη που μπορεί να θεωρηθεί επικίνδυνη γιά την υγεία του καναλιού θάβεται, και τελικά ο ποιό ασφαλής τρόπος είναι να συνεχίζουνε συντηρητικά την προβολή με πράγματα που είναι ήδη δοκιμασμένα. Στο τέλος, ο τηλεθεατής καταλήγει να ακούει ακριβώς τις ίδια και τα ίδια κλισέ, όπως, «οι γνωστοί - άγνωστοι κουκουλοφόροι», «ασελγούσε στο τρυφερό του κορμάκι», «η τραγική φιγούρα της μάνας», κλπ , να βλέπει παρόμοιες εκπομπές, με ίδια θέματα, με αποτέλεσμα να χάσει το ενδιαφέρον του γιά το μέσο και να μην κινητοποιείται από τον καναπέ του.

Τέλος, το μαλακοκούτι θέλει να μας κάνει να νιώσουμε ανασφαλείς , να μας βάζει στην ψυχολογία να αγοράζουμε τα προϊόντα του. Να γίνουμε θυσία στον δεύτερο θεό της, την Διαφήμιση. Ιδού, το κερδοφόρο κολπάκι της:

Εκπομπές στύλ, Ευαγγελάτου και Τριανταφυλλόπουλου μας δείχνουν μιά χώρα που απειλείται από σατανικούς εκμεταλευτές σε κάθε γωνία του δρόμου και πως καλό είναι να μην βγούμε καθόλου στους δρόμους, πρίν τους κρεμάσουμε στην πλατεία του του χωριού γιά παραδειγματισμό! Εκπομπές στύλ, Πάνιας, και Μικρούτσικου, μας δείχνουν ένα κόσμο τρέλας, παράνοιας, μίσους και βλακείας στον οποίον βασιλέυει και συντονίζει πάντα ένας «εξυπνάκιας» . Εκπομπές στύλ, Στεφανίδου, Δρούζας και του αλλου του φαλακρού με τα γυαλιά-δεν θυμάμαι το όνομα του, δείχνουν πώς έχουμε πέσει τόσο πολύ στην αμαρτία και στην παρακμή, έχουμε χάσει όλες τις αξίες της οικογένειας ,της παραδοσης και της θρησκείας , που θα μας κάψει ο Θεός!

Και αφου λοιπόν ύστερα από μερικά τέταρτα προβολής πατρίδας, θρησκείας, οικογένειας, υπερμεγενθυμένων προβλημάτων και άγχους, σε εχουν καταφέρει να νιώσεις σκατά στον καναπέ σου, σε βομβαρδίζουν με διαφημίσεις.

Ω, εκεί μέσα τα πράγματα είναι υπέροχα! Εκεί είναι ο παράδεισος! Τα ρύζια! Η Νιβάνα! Μπορεί οι πρωταγωνιστές των διαφημίσεων να είναι εγκεφαλικά νεκροί, έχουνε βρεί όμως το μυστικό γιά να είναι ευτυχισμένοι μακριά από σκάνδαλα, άγχος και παράνοιες. Και το καλύτερο; Επικοινωνούν με σένα τον απελπισμένο που είσαι απ’ εξω! Και δεν είναι εγωιστές! Σου λένε τι να κάνεις γιά να ευτυχίσεις και σύ: Λούσου με το σαμπουάν μας και θα νοιώσεις τέτοια μαστούρα και ευχαρίστηση πηγαίνοντας στο νοσοκομείο που θα ξεχάσεις την μαμά σου που πεθαίνει εκεί μέσα απο καρκίνο!

Αν και συνειδητά, επειδή σου είπανε ότι είναι διαφήμιση, θα το αμφισβητήσεις γιά να πιστέψεις πως, οτιδήποτε αλλο στο γυαλί είναι αλήθεια, μέσα σου θα τους υπακούσεις. Γιατί οι διαφημίσεις λένε ψέμματα μεν, αλλά ωράια και ελκυστικά, δε. Και τα ωραία ψέμματα έχουν πάντα πέραση στον πονεμένο.

Αυτές οι σκέψεις με κάνανε να τραβήξω την κεραία από την τηλεόραση μου (φέτος κλείνω ένα χρόνο άνευ) και διαπίστωσα πως από τότε έχει ανέβει η διάθεση και η αυτοπεποίθηση μου γιά τα πράγματα Τουλάχιστον τα βλέπω πιό ψύχραιμα και πιό στις πραγματικές τους διαστάσεις. Πού και πού, από περιέργεια, ξαναχώνω την κεραία μέσα στην κωλοτρυπίδα της συσκευής, αλλά συνεχίζω να βλέπω τις ίδιες ακριβώς βλακείες που έδειχνε και πριν την κόψω. Και έχω ορκιστεί να μην την ξαναπαρακολουθήσω σταθερά, αν αυτή δεν αλλάξει στάση…

Του Quino (και το σχέδιο πάνω αριστερά είναι του Caza)