Γιατί μου αρέσει η Επιστημονική Φαντασία

Του Moebius

Ο Μπράντμπερυ έγραψε το Φαρενάιτ 451. Ο Βόνεγκατ, το Σφαγείο 5. Ο Χάξλεϊ τον Γενναίο Νέο Κόσμο, ο Όργουελ το 1984 και ο Ντικ το Ηλεκτρικό Πρόβατο. Μην ξεχάσουμε το Εγώ Το Ρομπότ, του Ασίμωφ, την Οδύσσεια 2001 του Κλαρκ, το Φρανκενστάιν της Σελέι και την Μηχανή Που Ταξιδεύει στον Χρόνο, του Ουέλς. Μία που πήγαμε όλο και πιο πολύ στους πιο κλασσικούς, το Από Την Γη στην Σελήνη κάποιου κύριου Βερν!

Όλα αυτά για τους λάτρεις της Ε.Φ. είναι ήδη διαβασμένα, και αναμφισβήτητα όλοι αυτοί θα συμφωνήσουν μαζί μου πόσο καλά ή κλασικά είναι. Αλλά τρία από αυτά μπόρεσαν να ξεπεράσουν την «στάμπα» της Ε.Φ.: Το 1984, το Φρανκενστάιν, και το Από Την Γη Στην Σελήνη.

Γιατί; «Εξαπατήθηκαν» από την φήμη των συγγραφέων τους που δεν γράφανε αυστηρά Ε.Φ.; Ούτε ο Βόνεγκατ όταν έγραψε το Σφαγείο 5 δεν ήθελε να θεωρηθεί συγγραφέας Ε.Φ. και πραγματικά το μόνο που βρήκα μέσα στο βιβλίο να πλησιάζει αυτή την σφαίρα μέσα σε μια πολύ αυτό-αναφορική ιστορία για τις αναμνήσεις του από τον 2^ο Παγκόσμιο Πόλεμο και την έννοια του χρόνου, ήταν ένα μικρό κομμάτι που μιλάει για απαγωγή από εξωγήινους. Νομίζω πως ούτε η Σελέι θα ήθελε μία τέτοια ταμπέλα παρόλο που θεωρείται πως έγραψε την πρώτη Ε.Φ. Ο δε Βερν στο Από Την Γη, μιλάει για την εποχή του σατιρίζοντας την παράνοια των ανθρώπων σχετικά με τα όπλα!

Εκεί λοιπόν που θέλω να καταλήξω είναι στις προθέσεις των συγγραφέων τους που το μόνο που προφανώς τους ενδιέφερε ήταν να γράψουν ήταν ένα καλό βιβλίο. Διάλεξα, με σειρά συνειρμού βιβλία που κατά την δική μου κρίση δεν εικονογραφούν απλά ένα μέλλον, με μάχες, ρομπότ, και διαστημοπλοιάκια για να περάσει κανείς την ώρα του ευχάριστα διαβάζοντας «κατιτί» στην στάση λεωφορείου. Για μένα αυτά τα βιβλία είχαν την ίδια λογοτεχνική δύναμη να με «σημαδέψουν» με το Φύλακα Στη Σίκαλη, το Μικρό Πρίγκιπα, την Μόμο και το Ανθρώπινο Στίγμα.

Ανεξάρτητα από το φανταστικό πλαίσιο που δημιουργούν, μιλάνε για πολύ βασικές έννοιες. Πλην του Σφαγείο 5 και του Από την Γη στην Σελήνη που μίλησα ποιο πάνω τι διαπραγματεύονται, ιδού τι διαπραγματεύονται τα υπόλοιπα που αναφέρω:

• Την ελευθερία της Έκφρασης (Φαρενάιτ 451)
  
• Τον φόβο στην διαφορετικότητα ( Γενναίος Νέος Κόσμος)
• Την πολιτική προπαγάνδα (1984)
• Την ιδέα Δημιουργού και Δημιουργήματος (Ηλεκτρικό Πρόβατο, Φρανκενστάιν)
• Παράλογες καταστάσεις που μπορεί να φέρουν απρόσωπες βασικές αρχές ( Εγώ Το Ρομπότ)
• Την ιδέα του Θεού και την πορεία του Ανθρώπου (Οδύσσεια 2001)
• Τις ταξικές διάφορες των πολιτισμών (Μηχανή Που Ταξιδεύει Στον Χρόνο)

Δεν είμαι κριτικός λογοτεχνίας. Ευρύτερα δεν διαβάζω πολλά βιβλία εκτός Ε.Φ. , και ας κατηγορηθώ ημιμαθής. Ότι γράφω είναι καθαρά προσωπική μου άποψη. Σίγουρα οι παραπάνω έννοιες θα υπάρχουν και σε άλλα βιβλία διατυπωμένες καλύτερα ή χειρότερα. Η Επιστημονική Φαντασία όμως είναι ίσως το μόνο είδος που οι συγγραφείς τους προφητεύουν και μας προειδοποιούν να αποτρέψουμε τα χειρότερα ή δίνουν ιδέες για τα καλύτερα.

« Η Επιστημονική Φαντασία έχει όλα τα καλά ενός παραισθησιογόνου ναρκωτικού, χωρίς όμως όλες τις έπειτα δυσάρεστες παρενέργειες του.» : Δια στόματος Άρθουρ Κλαρκ.