RAYBRAD V.

ΚΕΦ .6 / ΤΙΜΩΡΟΣ
(Περίληψη προηγουμένων: Το 2057 μιά εποχή που ο κόσμος ζεί αποκλειστικά μέσω υπολογιστών , η Χιονάτη, στέλνει στον φίλο της γράμμα μαζί με την τεχνιτή νοημοσύνη RAYBRAD που διαθέτει ανθρώπινα συναισθήματα . Ο RAYBRAD, τρυπώνοντας στα αρχεία του, ανακαλύπτει πως εκείνος την εκμεταλεύεται αθελά της ως κυνερνονταβατζής και αποφασίζει να τον σκοτώσει.)



ΦΤΑΣΑΜΕ ΕΔΩ ΛΟΓΩ ΤΟΥ ΜΙΣΟΥΣ ΜΟΥ . Λόγω της αγάπης που ένοιωθα γιά κείνη, όλων αυτών των συναισθημάτων που από λάθος φόρτωσε στο πρόγραμμα μου. Δεν σκέφτηκα καθόλου ψύχραιμα.

Μπήκα στο Λογισμικό του Θερμοστάτη του και σταδιακά ανεβάζα την θερμοκρασία. Eίχα γίνει το σπίτι. Και το σπίτι ήταν πολύ θυμωμένο μαζί του. Το σπίτι ήθελε να τον τιμωρήσει γιά τις αμαρτίες του, και όλο και ανέβαζε την θερμοκρασία. Ο κυβερνονταβατζής άρχισε να ιδρώνει. Στην αρχή δεν έδινε πολύ σημασία. Μάλλον θεώρησε πως ήταν η κόκκα . Συνέχιζα να του την αυξάνω και τον παρακολουθούσα σαδιστικά να ασφυχτιά. Είχε αρχίσει να κοκκινίζει και να καταλαβάινει πως κάτι δεν πήγαινε καλά.
Με τον «πλοηγό»του υπολογιστή του στο χέρι, προσπαθεί να ανοιξει προγράμματα. Μα αυτό που κατάφερε να βλέπει μπροστά του ήταν μιά κόκκινη οθόνη. Η θερμοκρασία τώρα, πλησιάζε τους 50 βαθμόυς Κελσίου. Ο θερμοστάτης του σπιτιού που είχε ασφάλεια η οποία δεν θα άφηνε την θερμοκρασία να ανεβει, άρχιζε να την παραβλέπει.
«ΑΡΧΙΔΙ, ΚΥΒΕΡΝΟΝΤΑΒΑΤΖΗ» σχηματίστηκαν Arial Bold γράμματα στην οθόνη. Αυτό του έδωσε κάποια ψευδή ελπίδα να πληκρολογίσει βοήθεια.
«ΚΑΝΕΝΑΣ ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΝΑ ΣΕ ΒΟΗΘΗΣΕΙ, ΚΑΡΙΟΛΗ» ,ήρθε από το πουθενά η απάντηση.Πανικόβλητος και τρομακτικά ιδρωμενος κατευθύνεται από πρωτογεννες ενστικτό προς αυτό που που εμοιαζε με παράθυρο και θα μπορούσε σε μιά άλλη εποχή να ανοίξει. Φυσικά το παράθυρο δεν ήταν παρά μιά τρισδιάστατη οθόνη με γαλανό ουρανό και σύννεφα να περνούν, γιατί αληθινά παράθυρα ή σύννεφα δεν υπάρχουν πια στον κόσμο από που ήρθα. Τωρα ήταν κόκκινο σαν την οθόνη του υπολογιστή.

«ΕΡΧΟΜΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΧΙΟΝΑΤΗ, ΛΕΧΡΙΤΗ!»

Το σπίτι βραζει. Το ίδιο και αυτός μέσα του. Αρχιζει να ουρλάζει και σκορπάει με τρομερή δύναμη τα έπιπλα και τις συσκευές στους τοίχους μήπως βρεί κανέναν δακόπτη να σταματήσει τον εφιάλτη. Μήπως κάποιο κρυμμένο καλώδιο στον τοίχο του δώσει την λύση. Ολα τα καλώδια όμως από κατασκευής ήταν εντοιχισμένα. Και όλες οι συσκευές ασύρματες. Έκλεβα όλο και περισσότερο ρεύμα από το δύκτιο προκειμένου να κάνω το σπιτι του φούρνο.

Οι τοίχοι και το πάτωμα καίνε. Τα πλαστικά άρχισαν να λιώνουν και τα μέταλλα να πυρακτώνονται. Σιγά σιγά όλες οι αδύναμες σε θερμοκρασία συσκευές άρχισαν να βραχυκυκλώνουν και μία μία να κλείνουν. Από βουβή κάμερα μπορούσα να τον δώ, άκουγα με το μυαλό μου την φωνή του να ουρλίαζει «σταμάτα». Τα μάτια του είχαν στεγνώσει. Ξεραινόταν. Το δέρμα του άρχιζε να ξεφλουδίζει. Και πάνω που άρχιζα να το απολαμβάνω, ένιωσα ένα οξύ τσούξιμο και έχασα τις αισθήσεις μου….

Συνεχίζεται