RAYBRAD V.

ΚΕΦ.4/ ΑΓΓΕΛΙΟΦΟΡΟΣ

(Περίληψη προηγουμένων: Το 2057 μιά εποχή που ο κόσμος ζεί αποκλειστικά μέσω υπολογιστών , η Χιονάτη, στην προσπάθεια της να επικοινωνίσει με τον φίλο της κατασκευάζει την τεχνιτή νοημοσύνη RAYBRAD που λόγο του υψηλού της I.Q. του δίνει ανθρώπινα συναισθήματα, καθώς και την δυνατότητα να μεταλάσσεται. Η αποστολή του είναι να σταλθέι ψηφιακά μαζί με γράμμα , για να εξηγήσει στον φίλο της τα αισθήματα της. )

.

.

.

.

ΟΤΑΝ ΕΧΕΙΣ ΑΝΑΛΑΒΕΙ ΜΙΑ ΑΠΟΣΤΟΛΗ, ΔΕΝ ΣΟΥ ΜΕΝΕΙ ΧΡΟΝΟΣ ΝΑ ΧΑΖΕΨΕΙΣ ΤΑ ΓΛΥΚΑ

που θα βρείς κολυμπώντας στο δίκτυο. Προσκλήσεις, απαγορεύσεις,διαφημίσεις του καινούριου γενναίου κόσμου, με την μορφή πληροφοριών πετάγονται μπροστά σου σαν καραμέλες όσο ταξιδέυεις με γιγάντια ταχύτητα.

Διψασμένος γιά γνώση έπρεπε να τα προσπεράσω, να αποφύγω τους ιούς και τα σκουπίδια, να ανακαλύψω μυστικά περάσματα ωστε να πάω κατευθείαν στο στόχο μου. Σαν βέλος του έρωτα. Ετσι αισθανόμουν για εκείνη. Θα του έστελνα το μύνημα όχι τόσο γιατί έχω προγραμματιστεί αλλα επειδή εκείνη μου το ζήτησε. Φυσικά, δεν γνώριζα ακόμα τότε, τι σκατάς ήταν .

Εντοπίζοντας τον, περίμενα να βρώ την Θύρα του κλειστή. Αυτό στην καλύτερη. Στην χειρότερη, προγράμματα Μπράβοι θα με εξολοθρεύανε πριν καν την πλησιάσω. Έτσι χρησιμοποίησα την δυνατότητα μου να μεταλλάσομαι. Πρίν εισβάλω κλωνοποίησα εκατοντάδες φορές τον εαυτό μου, τον βάπτισα με εκατοντάδες ψευδώνυμα και εισέβαλα όπως ακριβώς τα σπέρματοζωάρια στην μήτρα.

Η σύγκρουση δεν ήταν και εύκολη. Είχε όντως Μπράβους μπροστά από την Θύρα του. Πάνω από 20, πολυ ισχυρά προγράμματα. Πρωτότυπα, πειρατικά, ή και πειραγμένα από τον ίδιο. Δεν είχαν συνείδηση και δεν αισθανόταν τίποτα την ώρα που τους κατέστεφαμε την προστασία και εκμηδένιζαμε τα ψηφία τους.. Σε αντίθεση με μας. Που μόνο ένα χτύπημα από τους Μπράβους του, μας ήταν θανατηφόρο. Μπορεί να υπερτερούσαμε αριθμητικά αλλά κάθε μας απώλεια πονούσε συγχρόνως όλους. Περίεργο, ε; Τελικα, μόνο πέντε απο μας καταφέραμε να παραβιάσουμε την Θύρα, να μπούμε μέσα και να ξαναενωθούμε σε έναν και μοναδικό RAYBRAD.

Αόρατος, έσπασα όλα τα Password, συνδέθηκα με τους Σκληρούς του σπιτιού και βρήκα τις κάμερες του. Η πρώτη μου ζωντανή εικόνα με ανθρώπινη οντότητα ήταν με κάποιον που μπροστά στην οθόνη του υπολογιστή, ρουφούσε τρείς γραμμές κοκαίνης και έβλεπε ενα παλιό δισδιάστατο σπλάτερ. Νευρικός, σήκωνε τα κόκκινα μάτια του στην οθόνη και γελούσε την ώρα που ο μασκοφόρος δολοφόνος τσεκούρωνε το κεφάλι της ηθοποιού . Πρίν προσβάλω όλα τα υπόλοιπα προγράμματα του ωστε να τα μετατρέψω σε ενα μέσο επικοινωνίας μαζί του, έψαξα λίγο ποιο εξωνυχιστικά τους Σκληρούς του. Εκεί γεννήθηκε η αηδία, η απέχθεια και το μίσος μου για αυτόν τον άνθρωπο .

Συνεχίζεται