Τα μάτια του Χίτλερ στο εξώφυλλο (Μέρος Β')
Για όσους δεν διαβάσατε το 1ο μέρος, ξεκινήστε από εδώ.
"Εδώ είστε εντάξει, κύριε; ", ρώτησε ο ταξιτζής.
"Εεε...ναι. Μια χαρά...", απάντησε προσπαθώντας να δει γιατί δεν έπιασε το κινητό του. Γιατί διακόπηκε έτσι απότομα όταν άρχισε να περιγράφει που έγινε το περιστατικό.
"Τι οφείλω;"
"Το μίνιμουμ μόνο, ευχαριστώ. Η σκέψη λογοκρίνει."
"Ορίστε;"
"Καλή σας μέρα."
Το στενό λίγο πιο κάτω από το γραφείο του ήταν και πάλι σχεδόν άδειο. Άκουσε ένα ελικόπτερο και γύρισε το κεφάλι προς τα πάνω. Ξαφνιάστηκε. Σε όλες τις κολώνες, σε όλα τα φανάρια και όπου μπορούσαν να κρεμαστούν έβλεπε μακρόστενα γαλανόλευκα πελώρια λάβαρα τα οποία έφταναν λίγα εκατοστά ποιο πάνω από το έδαφος. "Η ΣΚΕΨΗ ΛΟΓΟΚΡΙΝΕΙ" ήταν γραμμένα με παχιά bold γράμματα σε πολλά απ' αυτά. "ΜΗ ΣΚΕΦΤΕΣΑΙ. ΦΩΝΑΞΕ".
Σαν ίαινα που παραμονεύει την λεία της πίσω από τους θάμνους, το περιπολικό που τον ακολουθούσε σιωπηλά από πίσω του , τόνισε την παρουσία του με μία σειρήνα. Ο συνοδηγός και εκείνος με γυαλιά από κάρβουνο (μήπως ήταν ο ίδιος; σκέφτηκε ο Ε,) του ζήτησε εξηγήσεις:
"Πώς σε λένε; Τι δουλειά έχεις εδώ; Πού δουλεύεις; Που μένεις; Το ξέρεις ότι έχεις αργήσει; Γιατί άργησες; Μου αντιμιλάς; Μου αντιμιλάς; Μη μου αντιμιλάς. Να απαντάς σε αυτά που σε ρωτάω. Φύγε τώρα και να μην σε ξαναδώ εδώ πέρα. Η σκέψη λογοκρίνει."
"Η σκέψη λογοκρίνει", επανέλαβε και ο Ε. χωρίς να γνωρίζει ακριβώς το γιατί.
Κάτι είχε πάει πάρα πολύ στραβά. Η σημερινή μέρα του φαινόταν ή παράλογη σαν να ήταν υπό καθεστώς φασισμού. Όχι, είπε στον εαυτό του,δεν μπορεί. Δεν έχουμε φασισμό. Δεν έχουμε δικτατορία, ούτε χούντα από τη μία μέρα στην άλλη. Θα πρέπει να ονειρεύεσαι ακόμα, δεν έχεις σηκωθεί από το κρεβάτι, δεν έχεις ξεκινήσει για το γραφείο.
Αν ήταν όμως όνειρο, είναι απίθανο να γνώριζε ότι ονειρεύεται. Εκτός αν δεν ονειρευόταν αλλά είχε ερμηνεύσει τα πράγματα διαφορετικά. Η απόσταση από την είσοδο του κτηρίου που εργαζόταν δεν θα ήταν πάνω από δύο λεπτά, πήρε μια ανάσα, άρχισε να προχωράει και προσπάθησε να ξανασκεφτεί τα γεγονότα της ημέρας.
Αρχικά, ο ήχος από εκείνο το κομπρεσέρ. Θυμήθηκε γιατί ξύπνησε άσχημα. Ονειρεύτηκε ότι τον είχαν στήσει έξω από το παράθυρό του και τον εκτελούσαν με πολυβόλο. Και η αίσθηση ότι έπρεπε να ξεφύγει από κάποια καταπιεστική εξουσία , του δημιούργησε κλίμα φοβίας. Για αυτό του φάνηκε τόσο τρομακτικός αυτός ο ψιλόλιγνος τύπος με τα μαύρα γυαλιά. Του θύμισε ταγματασφαλίτη. Στην πραγματικότητα δεν ήταν πάρα ένας ακόμα μουρλαμένος, ίσως κουρέας παλαιών αρχών. Για αυτό και και σχολίασε ως"αντικανονικά" τα μαλλιά του Ε.
Το ραδιόφωνο στο ταξί; Ακόμα ένας εθνικόφρων εκφωνητής που ούρλιαζε για το μεταναστευτικό. Σιγά το πρωτότυπο αυτές τις μέρες. Τον επηρέασε και ο ταξιτζής για αυτά που είπε δείχνοντας το επεισόδιο έξω από το φούρνο. Βλέποντας τα πιο αποστασιοποιημένα είδε ότι ήταν απλώς ένα επεισόδιο και τίποτα παραπάνω. Το ότι έδειραν τον νεαρό και του σπάσανε τη τζαμαρία επειδή ήταν πούστης αυτό ήταν παρανοϊκή εικασία του ταξιτζή. Όπως παρανοϊκά ήταν και όλα τα υπόλοιπα τα οποία είπε στο ενδιάμεσο. Είναι σίγουρος ότι μετά θα κατέφθασε κάποιο περιπολικό, θα μάζεψε τους ταραξίες και θα έστειλε τον νεαρό σε κάποιο νοσοκομείο. Ακόμα και το τρίγωνο με την ροζ μπογιά. Οι εικόνες για το πώς έσπαζαν οι Ναζί τα μαγαζιά των Εβραίων, τον επηρέασαν σε τέτοιο βαθμό ώστε να ερμηνεύσει το σχέδιο με το σπρέι ως τρίγωνο των ομοφυλοφίλων. Το ταξί είχε ξεκινήσει σε εκείνη τη φάση. Δεν είδε πως τελείωσε το γκράφιτι.
Όσο για τον συνάδερφο στη δουλειά, είναι γνωστό πόσο μικρόμυαλος είναι. Κάτι άλλο του είπε το αφεντικό, κάτι δεν κατάλαβε και νόμιζε πως τον είχε χρεωθεί. Άκου προσευχή και ύμνος! Λες και βρισκόμαστε στο σχολείο! Σε κάποια εθνική γιορτή! Γελοιότητες! Μόνο αυτός ο ηλίθιος θα μπορούσε να καταλάβει κάτι τέτοιο από το αφεντικό! Και η κλήση στο κινητό διακόπηκε όχι επειδή , του το παρακολουθούσαν, αλλά επειδή πέρασε εκείνο το λεπτό μέσα από τούνελ. Ας είμαστε ρεαλιστές. Πόσες φορές δεν έπιανε σήμα το κινητό του;
Τα γαλανόλευκα λάβαρα; Γιατί "λάβαρα" και όχι μια ποιο απλή απάντηση. Πρώτη φορά είναι που βλέπει διαφημιστικό κόλπο; Πρώτη φορά είναι που οι διαφημιστές για να τραβήξουν την προσοχή και να εντυπωσιάσουν δεν δείχνουν αρχικά το προϊόν; Για αυτό και όλοι σήμερα λέγανε "Η σκέψη λογοκρίνει.". Δεν ήταν ένα φασιστικός χαιρετισμός, που θα σε απέτρεπε από το να σκεφτείς, αλλά ένα διαφημιστικό σύνθημα που σου έλεγε "μην έχεις αμφιβολίες για το προϊόν μας" . Δεν είναι δα και λίγες οι φορές που σου κολλάει στο μυαλό κάποιο διαφημιστικό σύνθημα, άμα το έχεις ακούσει τόσες και τόσες φορές.
Οι μπάτσοι βαριούνται. Τους έχουνε στείλει με το περιπολικό σε έναν άδειο δρόμο και βαριούνται. Βλέπουνε μόνο του τον Ε. να περπατάει αγχωμένος που έχει αργήσει και για να περάσουν την πλήξη τους του πουλάνε εξουσία. Ναι, έτσι έγινε. Είναι ειδικοί οι μπάτσοι σε αυτό. Τι χούντα, φασισμός, Ναζί και μαλακίες είναι αυτές που του κόλλησαν σήμερα στο μυαλό , γαμώ το πρωινό κομπρεσέρ του;
Λίγα μέτρα πριν φτάσει στο γραφείο κάτι είδε, και σταμάτησε. Δύο γνωστά μάτια τον κοιτούσαν από το εξώφυλλο ενός αντρικού περιοδικού. Ταράχτηκε αρχικά γιατί με τον τρόπο που ήταν τοποθετημένο το περιοδικό ώστε να φαίνονται μονό τα μάτια, του θύμιζαν αυτά του Χίτλερ. Το περιοδικό όμως ήταν ποικίλης ύλης, όχι ιστορικό, άρα κάποιος άλλος τον κοίταζε κρυμμένος πίσω εκεί. Έπρεπε όμως να δει. Να σηκώσει από τη θέση του το περιοδικό για να κοιτάξει ολόκληρο το εξώφυλλο. Να δώσει ένα τέλος στην παράνοια που τον είχε καταβάλει.
Ένα λεπτό μετά διαπίστωσε πόσο αντιφατική μπορούσε να γίνει η εξήγηση του για το "η σκέψη λογοκρίνει". Το μυαλό του πάνω στους φόβους του άρχισε να φτιάχνει λογικοφανείς εξηγήσεις προκειμένου να δικαιολογήσει μια αλήθεια που του φαινόταν τόσο παράλογη όσο και αποκρουστική. Στο εξώφυλλο, κρατώντας ένα μωρό στην αγκαλιά, του χαμογελούσε με τα ψυχρά γαλανά του μάτια ο Χίτλερ. Νέος, κουστουμαρισμένος, έγχρωμος, μοντέρνος και σύγχρονος του 21ου αιώνα όσο ποτέ.
"Τι οφείλω;"
"Το μίνιμουμ μόνο, ευχαριστώ. Η σκέψη λογοκρίνει."
"Ορίστε;"
"Καλή σας μέρα."
Το στενό λίγο πιο κάτω από το γραφείο του ήταν και πάλι σχεδόν άδειο. Άκουσε ένα ελικόπτερο και γύρισε το κεφάλι προς τα πάνω. Ξαφνιάστηκε. Σε όλες τις κολώνες, σε όλα τα φανάρια και όπου μπορούσαν να κρεμαστούν έβλεπε μακρόστενα γαλανόλευκα πελώρια λάβαρα τα οποία έφταναν λίγα εκατοστά ποιο πάνω από το έδαφος. "Η ΣΚΕΨΗ ΛΟΓΟΚΡΙΝΕΙ" ήταν γραμμένα με παχιά bold γράμματα σε πολλά απ' αυτά. "ΜΗ ΣΚΕΦΤΕΣΑΙ. ΦΩΝΑΞΕ".
Σαν ίαινα που παραμονεύει την λεία της πίσω από τους θάμνους, το περιπολικό που τον ακολουθούσε σιωπηλά από πίσω του , τόνισε την παρουσία του με μία σειρήνα. Ο συνοδηγός και εκείνος με γυαλιά από κάρβουνο (μήπως ήταν ο ίδιος; σκέφτηκε ο Ε,) του ζήτησε εξηγήσεις:
"Πώς σε λένε; Τι δουλειά έχεις εδώ; Πού δουλεύεις; Που μένεις; Το ξέρεις ότι έχεις αργήσει; Γιατί άργησες; Μου αντιμιλάς; Μου αντιμιλάς; Μη μου αντιμιλάς. Να απαντάς σε αυτά που σε ρωτάω. Φύγε τώρα και να μην σε ξαναδώ εδώ πέρα. Η σκέψη λογοκρίνει."
"Η σκέψη λογοκρίνει", επανέλαβε και ο Ε. χωρίς να γνωρίζει ακριβώς το γιατί.
Κάτι είχε πάει πάρα πολύ στραβά. Η σημερινή μέρα του φαινόταν ή παράλογη σαν να ήταν υπό καθεστώς φασισμού. Όχι, είπε στον εαυτό του,δεν μπορεί. Δεν έχουμε φασισμό. Δεν έχουμε δικτατορία, ούτε χούντα από τη μία μέρα στην άλλη. Θα πρέπει να ονειρεύεσαι ακόμα, δεν έχεις σηκωθεί από το κρεβάτι, δεν έχεις ξεκινήσει για το γραφείο.
Αν ήταν όμως όνειρο, είναι απίθανο να γνώριζε ότι ονειρεύεται. Εκτός αν δεν ονειρευόταν αλλά είχε ερμηνεύσει τα πράγματα διαφορετικά. Η απόσταση από την είσοδο του κτηρίου που εργαζόταν δεν θα ήταν πάνω από δύο λεπτά, πήρε μια ανάσα, άρχισε να προχωράει και προσπάθησε να ξανασκεφτεί τα γεγονότα της ημέρας.
Αρχικά, ο ήχος από εκείνο το κομπρεσέρ. Θυμήθηκε γιατί ξύπνησε άσχημα. Ονειρεύτηκε ότι τον είχαν στήσει έξω από το παράθυρό του και τον εκτελούσαν με πολυβόλο. Και η αίσθηση ότι έπρεπε να ξεφύγει από κάποια καταπιεστική εξουσία , του δημιούργησε κλίμα φοβίας. Για αυτό του φάνηκε τόσο τρομακτικός αυτός ο ψιλόλιγνος τύπος με τα μαύρα γυαλιά. Του θύμισε ταγματασφαλίτη. Στην πραγματικότητα δεν ήταν πάρα ένας ακόμα μουρλαμένος, ίσως κουρέας παλαιών αρχών. Για αυτό και και σχολίασε ως"αντικανονικά" τα μαλλιά του Ε.
Το ραδιόφωνο στο ταξί; Ακόμα ένας εθνικόφρων εκφωνητής που ούρλιαζε για το μεταναστευτικό. Σιγά το πρωτότυπο αυτές τις μέρες. Τον επηρέασε και ο ταξιτζής για αυτά που είπε δείχνοντας το επεισόδιο έξω από το φούρνο. Βλέποντας τα πιο αποστασιοποιημένα είδε ότι ήταν απλώς ένα επεισόδιο και τίποτα παραπάνω. Το ότι έδειραν τον νεαρό και του σπάσανε τη τζαμαρία επειδή ήταν πούστης αυτό ήταν παρανοϊκή εικασία του ταξιτζή. Όπως παρανοϊκά ήταν και όλα τα υπόλοιπα τα οποία είπε στο ενδιάμεσο. Είναι σίγουρος ότι μετά θα κατέφθασε κάποιο περιπολικό, θα μάζεψε τους ταραξίες και θα έστειλε τον νεαρό σε κάποιο νοσοκομείο. Ακόμα και το τρίγωνο με την ροζ μπογιά. Οι εικόνες για το πώς έσπαζαν οι Ναζί τα μαγαζιά των Εβραίων, τον επηρέασαν σε τέτοιο βαθμό ώστε να ερμηνεύσει το σχέδιο με το σπρέι ως τρίγωνο των ομοφυλοφίλων. Το ταξί είχε ξεκινήσει σε εκείνη τη φάση. Δεν είδε πως τελείωσε το γκράφιτι.
Όσο για τον συνάδερφο στη δουλειά, είναι γνωστό πόσο μικρόμυαλος είναι. Κάτι άλλο του είπε το αφεντικό, κάτι δεν κατάλαβε και νόμιζε πως τον είχε χρεωθεί. Άκου προσευχή και ύμνος! Λες και βρισκόμαστε στο σχολείο! Σε κάποια εθνική γιορτή! Γελοιότητες! Μόνο αυτός ο ηλίθιος θα μπορούσε να καταλάβει κάτι τέτοιο από το αφεντικό! Και η κλήση στο κινητό διακόπηκε όχι επειδή , του το παρακολουθούσαν, αλλά επειδή πέρασε εκείνο το λεπτό μέσα από τούνελ. Ας είμαστε ρεαλιστές. Πόσες φορές δεν έπιανε σήμα το κινητό του;
Τα γαλανόλευκα λάβαρα; Γιατί "λάβαρα" και όχι μια ποιο απλή απάντηση. Πρώτη φορά είναι που βλέπει διαφημιστικό κόλπο; Πρώτη φορά είναι που οι διαφημιστές για να τραβήξουν την προσοχή και να εντυπωσιάσουν δεν δείχνουν αρχικά το προϊόν; Για αυτό και όλοι σήμερα λέγανε "Η σκέψη λογοκρίνει.". Δεν ήταν ένα φασιστικός χαιρετισμός, που θα σε απέτρεπε από το να σκεφτείς, αλλά ένα διαφημιστικό σύνθημα που σου έλεγε "μην έχεις αμφιβολίες για το προϊόν μας" . Δεν είναι δα και λίγες οι φορές που σου κολλάει στο μυαλό κάποιο διαφημιστικό σύνθημα, άμα το έχεις ακούσει τόσες και τόσες φορές.
Οι μπάτσοι βαριούνται. Τους έχουνε στείλει με το περιπολικό σε έναν άδειο δρόμο και βαριούνται. Βλέπουνε μόνο του τον Ε. να περπατάει αγχωμένος που έχει αργήσει και για να περάσουν την πλήξη τους του πουλάνε εξουσία. Ναι, έτσι έγινε. Είναι ειδικοί οι μπάτσοι σε αυτό. Τι χούντα, φασισμός, Ναζί και μαλακίες είναι αυτές που του κόλλησαν σήμερα στο μυαλό , γαμώ το πρωινό κομπρεσέρ του;
Λίγα μέτρα πριν φτάσει στο γραφείο κάτι είδε, και σταμάτησε. Δύο γνωστά μάτια τον κοιτούσαν από το εξώφυλλο ενός αντρικού περιοδικού. Ταράχτηκε αρχικά γιατί με τον τρόπο που ήταν τοποθετημένο το περιοδικό ώστε να φαίνονται μονό τα μάτια, του θύμιζαν αυτά του Χίτλερ. Το περιοδικό όμως ήταν ποικίλης ύλης, όχι ιστορικό, άρα κάποιος άλλος τον κοίταζε κρυμμένος πίσω εκεί. Έπρεπε όμως να δει. Να σηκώσει από τη θέση του το περιοδικό για να κοιτάξει ολόκληρο το εξώφυλλο. Να δώσει ένα τέλος στην παράνοια που τον είχε καταβάλει.
Ένα λεπτό μετά διαπίστωσε πόσο αντιφατική μπορούσε να γίνει η εξήγηση του για το "η σκέψη λογοκρίνει". Το μυαλό του πάνω στους φόβους του άρχισε να φτιάχνει λογικοφανείς εξηγήσεις προκειμένου να δικαιολογήσει μια αλήθεια που του φαινόταν τόσο παράλογη όσο και αποκρουστική. Στο εξώφυλλο, κρατώντας ένα μωρό στην αγκαλιά, του χαμογελούσε με τα ψυχρά γαλανά του μάτια ο Χίτλερ. Νέος, κουστουμαρισμένος, έγχρωμος, μοντέρνος και σύγχρονος του 21ου αιώνα όσο ποτέ.
Ο πίνακας είναι του Francis Bacon
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου