"Ρώτησα τον κύριο Βαν ποια μαθήματα πρέπει να πάρω για να γίνω συγγραφέας κωμικών επεισοδίων για την τηλεόραση. Ο κύριος Βαν είπε οτι δεν χρειάζεται κανένα προσόν, αρκεί να' σαι διανοητικά καθηστερημένος."
Σου Ταουνσεντ : Το κρυφό ημερολόγιο του Αντριαν Μολ



10.1.08

Who the fuck is this Yellow Kid?

Η επιλογή μου για το avatar σίγουρα δεν γεννήθηκε από την επιθυμία μου να εκφράσω ότι είμαι Α.Ε.Κ. , όπως λανθασμένα πιστεύουν διάφοροι θρησκευτικά φανατικοί της μπάλας, και σίγουρα όχι γιατί είμαι κινέζος. Είναι ένας φόρος τιμής στον πρώτο ήρωα στην ιστορία των κόμικς μίας και αυτή είναι η τέχνη που προασπίζομαι. Δεν λέω ότι είναι αναγκαστικό να γνωρίζει ο κάθε μπλόγκερ τι αναφορές έχω εγώ στο κεφάλι μου, αλλά για να αποφεύγουμε στο μέλλον τυχόν παρερμηνείες, καλό είναι να ανοίγουμε και καμία wikipedia! (Σαν Πιπιλή ακούστηκε αυτό!!!).




Yellow Kid or Yellow
Bastard?

Μπορεί να είναι η ιδέα μου, αλλά από τις διάφορες καμικάζι επιδρομές που κάνω σε διάφορους πολιτικούς ή Νικοδήμους, και εκφράζοντας ειρωνεία απέναντι τους, έχω δημιουργήσει κάποιους εχθρούς. Αυτό μάλλον όχι για αυτά που εκφράζω τόσο, όσο γιατί τα εκφράζω «ανώνυμα». Γιατί αν κάποιος πιστεύει ακόμα ότι θα έλεγα πολύ διαφορετικά πράγματα από αυτά που λέω πίσω από την ανωνυμία μου είναι βαθιά νυχτωμένος. Μιας και αποφεύγω να χαρακτηρίζω με γενικές «υβριστικές λεξούλες» όταν τους εκφέρω γνώμη , θα ήμουνα εξίσου σαρκαστικός και ειλικρινής μαζί τους και ως ένας «επώνυμος». Επειδή προσέχω πως γράφω, είμαι πεπεισμένος πως οποιοσδήποτε άλλος χαρακτηρισμός που τους δίνω, δεν είναι κατά συνθήκη «υβριστικός», αλλά δημιουργείται λόγω προκαταλήψεως της «ανωνυμίας» μου. (Αυτό για σένα εχθρέ μου Τάκη, που μου σβήνεις σχόλια!)

Masked and Anonymous (δανεισμένος τίτλος από την ταινία του Dylan)

Γιατί λοιπόν η επιλογή της «ανωνυμίας» μου; Πολύ απλά γιατί μπορώ να το κάνω, και γιατί έχει ποιο πλάκα να ονοματίζομαι Υellow Κid απ’ ότι το όνομα που χωρίς επιλογή, μου δόθηκε από το κράτος, τους γονείς μου και τον τραγόπαπα που με βάφτισε! Και πάλι στην περίπτωσή μου, αυτός που θα ισχυριστεί δειλία πίσω από αυτό, ας κοιτάξει τα μειονεκτήματα της ανωνυμίας μου:

1.Οποιοσδήποτε επώνυμος μπορεί να με κατηγορήσει για οτιδήποτε χωρίς κανένα αποδεικτικό στοιχείο. Άντε όμως να κάνω εγώ το αντίστροφο, να δείτε τι δικαστήρια και μηνύσεις έχουν να πέσουν! (Και μην ακούσω την καραμέλα «δεν μπορούν να σε βρουν γιατί δρας ανώνυμα». Απλώς ακόμα δεν θέλουν.)

2.Οποιοσδήποτε μπορεί να μου λογοκλέψει οτιδήποτε χωρίς άδεια, να το εκδώσει σε ένα περιοδικό ή σε ένα βιβλίο σαν δικό του. Άντε όμως να κάνω εγώ το ίδιο πράγμα κλέβοντας π.χ. τις σοφίες του επώνυμου, Νίκου Δήμου!

3.Ένας επώνυμος έχει πάντα την Μαμά- Νομοθεσία που θα τρέξει στα φουστάνια της αν αισθανθεί ότι «προσβλήθηκε». Ο ανώνυμος που «προσβλήθηκε» επίσης , θα είναι μονίμως ορφανός. Θα πρέπει να παλέψει μόνος για το δίκιο του.

4.Η γνώμη ενός επώνυμου θεωρείται κατά κανόνα ποιο φερέγγυα από εκείνη του ανώνυμου. Αυτό όμως σημαίνει ότι είναι κι όλας; (πχ Άποψη Κωνσταντίνου Πλεύρη για τους Εβραίους VS άποψη SPY και SKY από το Jungle Report. Η κρίση δική σας. )



«Είρωνας! Είρωνας! Με το ματάκι παιχνιδιάρικο και το κεφάλι του πάνω στο πάγκο του χασάπη!»
Διονύσης Σαββόπουλος, Αχαρνής
.

14 σχόλια:

Takis Alevantis είπε...

Όπως θα διαπίστωσες, τα τελευταία σου δεν τα έσβυσα αλλά σε ευχαρίστησα κιόλας. Και δεν νομίζω ότι επειδή σου έσβυσα μερικά σχόλια στο παρελθόν θα πρέπει να με κατατάξεις στους εχθρούς σου. Απλώς μερικές φορές αυτό που εσύ αποκαλείς χιούμορ ή σάτιρα δεν μου φέρνει γέλιο, ούτε καν χαμόγελο.

Όσο για τα μειονεκτήματα της ανωνυμίας σου δεν νομίζω ότι είναι και τόσο μειονεκτήματα αφού:

1. Αν δεν διαπράξεις σαφέστατα αξιόποινες πράξεις κανείς δεν θα μπει στον κόπο - αλλά και καμία δικαστική αρχή δεν θα υποστηρίξει την ανάγκη - να ξεκινήσει αγώνα για να αποκαλύψει την ταυτότητά σου.

2. Δεν νομίζω ότι πολλοί θα έμπεναν στον κόπο να σε λογοκλέψουν σε μόνιμη βάση. Ακόμη και τον πιτσιρίκο μπορεί να τον διαβάζουν περισσότεροι αλλά πόσοι θα έμπεναν στον κόπο να τον αντιγράψουν - το στυλ, ίσως, αλλά τα ίδια τα κείμενα δεν νομίζω.Όσο για σένα αν αντέγραφες τον Νίκο Δήμο, προφανώς δεν θα τον σατίριζες ...

3. Ξανά, η νομοθεσία θα προστατέψει τον ανώνυμο μόνο αν υπάρχει καραμπινάτη συκοφαντία - αλλα το ίδιο μπορεί να ισχύσει και με τον ανώνυμο (μάλλον με τον ψευδώνυμο), αν και ο τελευταίος μπορεί να αλλάξει ψευδώνυμο και να σφυρίξει αδιάφορα ...

4. Η γνώμη ενός επώνυμου θεωρείται φερέγγυα αν είναι η ίδια αξιόλογη και (στις περισσότερες περιπτώσεις) αν ο γνωμοδοτών είναι φερέγγυος. Αλλοώς «από το ένα αυτί μπαίνει και από το άλλο βγαίνει» ...

Πάντως η αυτοκριτική αποτελεί πάντα σημάδι ωριμότητας και αυτογνωσίας. Όλοι υπήρξαμε παιδιά - μάλιστα σε ορισμένες περιπτώσεις εξακολουθούμε να συμπεριφερόμαστε και σαν παιδιά (για να μην πω σαν πιθηκάκια - τη μπανάνα μου, τη μπανάνα μου ...)

Φιλικά,

Yellow Kid είπε...

Φίλε μου:

Καταρχάς μοιάζει να πήρες πολύ βαρία τον χαριτωμένο χαρακτηρισμό Αγαπητός Εχθρός. Το έκανα για πλάκα! (Αλλα το φινάλε σου με τα πιθήκια και τις μπανάνες με κέρδισε!)...

Yellow Kid είπε...

...Και έλα τώρα για σχόλια, ας είμαστε λιγάκι ηλικρινείς!
Δεν θυμαμαι να μου σβήνεις μερικά απο τα σχόλια. Θυμάμαι να τα σβήνεις ΟΛΑ μετά απο κάποιο σημείο χωρίς αυτά να περιέχουν ούτε μία "κακία λεξούλα". Απλώς η κριτική που σου εκανα δεν σου άρεσε...

Yellow Kid είπε...

...
Σε τσάκωσα να σβήνεις και το σχόλιο κάποιου μπλόγκερ που απλώς συμφωνούσε μαζί μου! Δεν το λέω επειδή ηταν σχόλιο κολακευτικό για μενα, αλλά σαν να ξεκίνησες ξαφνικά μια βεντέτα σε αυτούς που συμφωνούν με αυτόν που έχεις την διαμάχη!

ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟΝ ΓΙΑ ΠΡΑΚΤΟΡΕΣ το βρήκα τότε!
...

Yellow Kid είπε...

...
Η πρόθεση μου όπως ίσως έχεις καταλάβει τωρα είναι να καπνίσουμε την πίπα της ειρήνης, αλλά παραλλήλως να μπορούμε να εκθέτουμε τις διαφωνίες μας, χωρίς σβήσίματα και επιπόλεες κινήσείς.

Χαίρομαι που κάνατε το πρωτο βήμα
...

Yellow Kid είπε...

...
Παραδοξως στα θέματα ανωνυμίας σε βρίσκω σε πολλά σύμφωνο, αν και όσο αφορούν την λογοκλοπή των κοιμένων μου, που ξέρεις;
Ολο και κάποιος βλάκας μπορεί να θεωρήσει οτι έχουν μεγαλύτερη αξία απο αυτά που θα έγραφε ο ίδιος! :)
...

Yellow Kid είπε...

...
Δεν με νοίαζει αν δεν σου άρεσει το χιούμορ και η σάτυρα μου.

Θα ήθελα ή αλήθεια, αλλα δεν μπορω να σου κρατήσω κακία για αυτό. Εχουμε φάινεται πολλές διαφορετικές καταβολές.

Επέτρεψέ μου ομως να σου πώ πως και τα προσωπικά σου πόστ σου φάινονται τρομερά γλυκανάλατα!

Yellow Kid είπε...

...
Το περίεργο είναι οτι παρόλλα αυτά αρέσει και στους δύο μας ο Woody!

Thank You!

sikia είπε...

Γιελλουκιντούλι μου, δε ξέρω τι λένε που είσαι κίτρινος ή αν είσαι ανώνυμος ή επώνυμος, εγώ όμως είμαι your number 1 fan!!! Γούτσου γούτσου γλυκό φαλακρό αγοράκι!

Yellow Kid είπε...

Ω, σε ευχαριστώ Συκιά!

Οσο για τους κακόπιστους μου, πραγματικά δεν μου καίγεται καρφί!

Ποστάρω λίγα πράγματα για το προφίλ μου.

Γκουντ Γιάρ Ολτ Γουέδερ μπαί δε γουέη!

Takis Alevantis είπε...

Πράγματι, αν και δεν καπνίζω, συμφωνώ για την πίπα της ειρήνης. Όπως συμφωνώ για τον Woody ... Προχτές είδα το τελευταίο του, το Cassandra's Dream. Καθόλου κωμικό σε διαβεβαιώ και μάλλον ούτε και τυπικό γουντικό. Για πρώτη φορά δεν χρησιμοποιεί καθόλου υπερφυσικά τρυκ (φαντάσματα, απεικονίσεις της μετα τον θάνατον κατάστασης, κλπ.) αλλά μόνο τις καθημερινές ανθρώπινες εσωτερικές συνειδησιακές συγκρούσεις και ενοχές. Και οι ηθοποιοί υπέροχοι ...

Yellow Kid είπε...

Εχω ακούσει και εγω καλά πράγματα για αυτήν, αν και απο το Jade scorpion άρχισε να μην μου αρέσει.
Μάλλον άρχισε να μου δείχνει οτι κουράστηκε και να επαναλαμβάνεται.

Στις καλύτερες του βάζω:
Bananas
Sleeper
Annie Hall
Manhattan
Zelig
Shadows and Fog
Mighty Aphrodite
Sweets and Lowdown

ανακαλύπτωντας πάντα κάτι καινούριο.

Takis Alevantis είπε...

Τα Scoop, Matchpoint και Cassandra's Dream είναι τριλογία. Πολύ καλά και τα τρία. Στην ίδια γραμμή και το παλιότερο Crimes and Misdemeanors. Πολύ καλό το Anything else αλλά και το κομμάτι του Άλεν (Oedipus Wrecks) στην τριλογία New York Stories (η σκηνή με το πρόσωπο της μάνας στον ουαρνό της ΝΥ ανεπανάληπτη). Μου αρέσουν επίσης τα Deconstructing Harry (υπέροχη η σκηνή της κόλασης), Radio Days (αξέχαστη η σκηνή με τον ραβίνο που δέρνει τον μικρό αλλά και το μπανιστίρι) και Hannah and Her Sisters (η σκηνή με τη σακούλα με τα ψώνια) και φυσικά το Mighty Aphrodite από αυτά που αναφέρεις. Βέβαια για να τον καταλάβεις πρέπει να έχεις κάνει και (από λίγη έως αρκετή) ψυχανάλυση.

Yellow Kid είπε...

Ο Γούντυ μου άρεσε πολύ ποιό πριν αρχίζω Ψ, άρα δεν νομίζω οτι ισχύει αυτό. Απλώς καταλαβαίνεις κάποια πράγματα περισσότερο.


Frank Zappa We're Turning Again Live