Sin City versus Torpedo 1936

Ξαναδιάβασα παράλληλα τα δύο αυτά κόμικ . Πρώτα τα Sin City, έπειτα τα Torpedo 1936 (Τουλάχιστον ο,τι έχει εκδοθεί στα ελληνικά). Οι λόγοι που τα διάβασα συνεχόμενα είναι πολλοί: Και τα δύο χρησιμοποιούν με μοναδικό τρόπο τις αντιθέσεις άσπρου και μαύρου. Και τα δύο αναδομούν την ιδέα των νουάρ. Οι ήρωες τους δεν είναι ακριβώς "καλοί". Και όπως ακριβώς στην ταινίες του Ταραντίνο, ή του Σκορτσέζε υπάρχει μέσα σε αυτό ένα προμοτάρισμα της βίας που ξαφνικά μέσα από την τέχνη γίνεται ωραία και γοητευτική. Μου είναι αδύνατον να αποφασίσω ποιο απ' τα δύο μ' αρέσει περισσότερο, έτσι μπήκα στο πειρασμό για ένα versus. Αρχίζουμε:

SIN CITY
Δημιουγός:
Frank Miller (Αμερική).
Τόπος δράσης:

Sin City, έτος άγνωστο, μία ουτοπική πόλη σε μία ουτοπική Αμερική με την διαφθορά να έχει καλύψει όλες τις κλίμακες.

Ήρωες :

Μαρβ, Λουσίλ, Ντουάιτ Μακάρθι, Νάνσυ Καλαχαντ, Γκεϊλ, Μίχο, Τζον Χάρτιγκαν. Κάποιοι δεν γνωρίζονται απαραίτητα μεταξύ τους, αλλά κάποια στιγμή η ιστορία μπορεί να τους φέρει αντιμέτωπους.

Αντίπαλοι:

Οικογένεια Ρόρκ (με τον Ρόρκ Τζούνιορ ως "Yellow Bastard"), Κέβιν, Άβα Λόρντ, Μάνιουτ.

Θνησιμότητα των ηρώων:

Συνήθως εξαντλείται σε μία ιστορία. Σχεδόν όλοι οι ήρωες θα πεθάνουν μετά από μία κουραστική μάχη με τους αντιπάλους τους.

Σωματική διάπλαση:

Οι άντρες έχουνε σχεδόν κτηνώδη, ή πολύ κοντά σε αυτή του Σβατζενέγκερ. Οι γυναίκες μοιάζουνε σιλικονάτες κοντά στα πρότυπα του Playboy.

Κώδικας ηθικής:

Ο κάθε ήρωας έχει τον δικό του. Συνήθως αξίζει να πεθάνεις για αυτόν. Πολλοί το κάνουν. Όλοι οι υπόλοιποι είναι διεφθαρμένοι, ή ψυχικά άρρωστοι.

Αγαπημένες ατάκες:

"Πολύ ωραίο παλτό φοράς", "Οχι, δεν μπορεί να εσαι η Γκόλτυ, η Γκόλτυ πέθανε", "Νάνσυ μην ουρλιάξεις. Ο,τι κι αν σου κάνει μην ουρλιάξεις", "'Ένας γέρος πεθαίνει. Μια νεαρή κοπέλα ζει. Δίκαιη ανταλλαγή", "Σίγουρα είναι μαλάκας. Σίγουρα είναι νεκρός. Σίγουρα φαντάζομαι ότι μου μιιλάει. Ομως αυτό δεν σημαίνει πώς ο μπάσταρδος δεν έχει απόλυτο δίκιο."

Στα ελληνικά κυκλοφορούν από την ΜAMΟΥΘCOMIX:
"Αμαρτωλή Πόλη", Η Κυρία Θέλει Φόνο", Το Μεγάλο Ξεπάστρεμα", "Αυτός Ο Σάπιος Μπάσταρδος."





TORPEDO 1936
Δημιουργοί:
Σενάριο: Enrique Sánchez Abulí (Γαλλία), Σχέδιο:Jordi Bernet (Ισπανία).
Τόπος δράσης:

Αμερική 1936, Εποχή ποτοαπαγόρευσης, καμπαρέ, τζαζ, πληρωμένοι δολοφόνοι, ληστείες, φόνοι, ίντριγκες.

Ήρωες:

Ο Τορπεντο (Λουκά Τορέλι) είναι επαγγελματίας δολοφόνος. Ο Ράσκαλ, δεξί χέρι του Τορπέντο είναι μαλθακός και ηλίθιος.

Αντίπαλοι:

Δύσκολα τους μετράει κανείς μιας και οι δεκάδες οι ιστορίες του Τορπέντο πιάνουν το πολύ 10 σελίδες. (με εξαίρεση το Torpedo 1936 και την Επιταγή Που Σκοτώνει).

Θνησιμότητα των ηρώων:

Την βγάζουν καθαρή, άντε με καμία σφαίρα στον ώμο στέλνοντας όλους τους άλλους στα θυμαράκια.

Σωματική διάπλαση:

Ο Τορπέντο είναι ψηλός αλλά σωματώδης, σε έναν συνδυασμό μεταξύ Κλίντ Ιστγουντ και Ντειβιντ Μπόουι. Ο Ράσκαλ είναι ακριβώς το αντίθετο, δηλαδή ένας κοντοχοντρός μπουνταλάς σε ένα συνδυασμό Μπόμπ Χόσκινς και Γουόλτερ Ματάου.
Οι γυναίκες έχουν μεσογειακές καμπύλες που θυμίζουν pinups ημερολόγια του '30. Μην ξεχνάτε πώς ο σχεδιαστής (Bernet) είναι ο ίδιος που ευθύνεται για τις καμπύλες της Φωτεινής Της Νύχτας.

Κώδικας ηθικής:

Σωθήκαμε! Ο Τορπέντο δεν έχει καμία ηθική παρά μόνο αυτή που τον βολεύει στην τσέπη του και στο πουλί του! Αν και αγράμματος, είναι έξυπνος και τρομερά επινοητικός στο πώς θα κάνει καλύτερα την "δουλειά" του. Τον αγαπάμε πάραυτα!

Αγαπημένες ατάκες:
Τορπεντο: "Μου έρχονται ιδέες καταγαμηστικά."
Ράσκαλ: "Καταιγιστικά θές να πεις, αφεντικό"
Τορπ: "Όχι καταγαμηστικά. Γιατί θα τους καταγαμήσω τον Τζακ και τους τύπους του!"

...ή αφού τον έχει σημαδέψει κάποιος με ένα όπλο - αναπτήρα:
Τορπ: "Πολύ αστείο. Μου θύμισε τον φίλο μας τον φαρσαδόρο τον Σπένσερ"
" Ρε τον Σπένσερ. Δεν τον βλέπω πια. Που βρίσκεται;"
Τόρπ:"Στο νεκροταφείο."


Στα ελληνικά κυκλοφορήσαν από την Βαβέλ NOIR:
"Torpedo 1936", "Η Επιταγή Που Σκοτώνει", Επάγγελμα Δολοφόνος".