Νιάρα (απο το "γκρινιάρα" )

Εκβιαστικά σχεδόν, ο φίλος μου μου έδειξε από το κινητό του ένα από τα γατάκια που γέννησε πρίν λίγο καιρό η δική του:
"Αυτό, θα το πάρεις εσύ!"
Ακολούθησαν μερικές πρωθυπουργικές διαβουλεύσεις "μα δε μπορώ,μένω σε πολυκατοικία", "άμα πέσει από το μπαλκόνι", "δεν έχω άμμο, δεν έχω τροφή","τώρα με την οικονομική κρίση και το ΔΝΤ" κλπ, αλλά τελικά όπως συμβαίνει και στις περισσότερες κωμωδίες, που ο ήρωας λέει "όχι και αυτή είναι η τελευταία μου λέξη" γίνεται ένα cut και στο επόμενο πλάνο βρίσκεται με αυτό που εξαρχής ήθελε να αποφύγει!

Έτσι, βρέθηκα χαζομπαμπάς με ένα ξανθό γουργουροκορίτσαρο που με ανέχεται να τρώω και να καπνίζω στο κρεβάτι, να φεύγω από το σπίτι χωρίς να με ρωτάει που πάω, και να μη παραπονιέται όταν κάθομαι όλη την ώρα πάνω από τον υπολογιστή! Αυτά είναι και τα καλά.

Το κακό πέραν την τάση της να δημιουργεί ακαταστασίες, είναι να νιαουρίζει άνευ λόγου παντού και πάντα, ακόμα και αν τη έχεις μόλις ταΐσει, ποτίσει, χαϊδέψει, γενικά αν έχεις εκπληρώσει κάθε γατίσια επιθυμία που μπορεί να έχει κάθε πλάσμα τους ενός μηνός. Το συγκεκριμένο όμως φαίνεται να είναι του δόγματος "Νιαουρίζω, άρα υπάρχω"...

Έτσι επειδή έπρεπε να της δώσω ένα όνομα το οποίο να εκπροσωπεί τον ταπεινό και σιωπηλό της χαρακτήρα σκέφτηκα το Νιάρα, που όχι μόνο βγαίνει από την κατάληξη του "γκρινιάρα", αλλά εμπεριέχει και αυτόν τον γλυκό της ήχο που επίμονα μου τον υπενθυμίζει κυρίως τις ώρες που δεν ασχολούμαι μαζί της και προσπαθώ να συγκεντρωθώ σε κάτι άλλο: "νιααάρ, νιααάρ, νιααάρ, νιααάρ....". Όποιος έχει γάτα με καταλαβαίνει.

Συνήθως, σεβόμενος τα προσωπικά δεδομένα αρνούμαι να ανεβάσω φωτογραφίες της οικογένειας μου στο διαδύκτιο, αλλά καθώς θεωρούμαι πλέον ενας χαζογατομπαμπάς κυριευμένος και από το πνεύμα του Νίκου Δήμου που μπήκε μέσα μου, δημοσιεύω τις πρώτες καλλιτεχνικές της φωτογραφίες.