Ηλιθιοκρατία
Ο τίτλος είναι ο μεταφρασμένος δανεισμός του τίτλου "Idiocracy" ταινίας του Mike Judge δημιουργού των Beavis and Butt-Head. Μια άνιση κωμωδία Ε/Φ με μια πολύ καλή εναρκτήρια ιδέα στην οποία τα γονίδια που θα επικρατήσουν στο μέλλον θα είναι εκείνα των ηλιθίων με αποτέλεσμα όλη η ανθρωπότητα να οδεύει προς την ηλιθιότητα.
(Με πολύ σύντομα λόγια, όσο οι ευφυείς άνθρωποι θα προβληματίζονται και θα αναβάλουν το να φέρνουν παιδιά σε αυτό τον κόσμο , οι ηλίθιοι που δεν έχουν κανέναν ενδοιασμό θα αναπαράγονται σαν κουνέλια. Έτσι τα γονίδια της εξυπνάδας όλο και θα μειώνονται φτιάχνοντας έναν πολιτισμό από ηλίθιους.)
Αυτή η ταινία μου ήρθε στο μυαλό βλέποντας προχτές την άνοδο της Χρυσής Αυγής με την δική μου συνενοχή αλλά και πολλών άλλων με το λευκό/άκυρο/αποχή. Αηδιασμένος με το πολιτικό σύστημα, αηδιασμένος με την μαλακία που βαράει την αριστερά που δεν λέει να ενωθεί, σκεπτόμενος αν έχει νόημα να ψηφίσει κανείς για δημάρχους (αφού "μπουρδέλο τα κάνω και μόνος μου") είχε ως αποτέλεσμα να τους ρίξω άκυρο και οι ηλίθιοι που βρέθηκαν να είναι καυλωμένοι και αποφασισμένοι έφεραν ένα φασιστικό κόμμα στο 5%.
Το ποστ στο Λαπούτα με προβλημάτισε.
Φερθηκα(με)πιο χαζά και από τους χαζούς που μπαίνουν τώρα στα μπλόγκ και πανηγυρίζουν λες και πήραν το Πρωτάθλημα; Αφήσαμε τα γονίδια της πολιτικής σκέψης να κατευθυνθούν για μια ακόμα φορά προς τον φασισμό (με κίνδυνο να γίνει κάποια στιγμή στο μέλλον η επικρατούσα σκέψη); Ή μήπως ότι και να κάναμε θα έφερνε πάνω κάτω τα ίδια εκλογικά αποτελέσματα; Είναι τζόγος το πολιτικό παιχνίδι; Έχει νόημα να παίξεις με αυτό όσο δεν αλλάζει τίποτα ριζικά;
Το μόνο που σκέφτομαι είναι ότι συνεχίζουμε να έχουμε πόλεμο. Όχι με τους φασίστες. Οχι με το Πασόκ την Νουδού ή τα μπουμπούκια της ακροδεξιάς. Ο πόλεμος είναι με την ηλιθιότητα γενικότερα. Την μη-σκέψη που οδηγεί τους οπαδούς να ψηφίσουν μπερδεύοντας τις πολιτικές πράξεις με το ποδόσφαιρο ή το σεξ. Όσο εύκολο είναι να πάνε και να ουρλιάζουν για την ομάδα τους σε έναν αγώνα τόσο εύκολο είναι να μαζευτούν μια Κυριακή και να ρίξουν στην αιδοίομορφη κάλπη το σπέρμα κάποιας ιδεολογίας.
Δεν έχει νόημα να προσπαθήσεις να σταματήσεις τους ανθρώπους του να είναι οπαδοί. Πάρα μόνο αν τους διδάξεις όσο είναι ακόμα νωρίς να αμφισβητούν και να σκέφτονται. Όμως δυστυχώς ζούμε σε μία χώρα που είμαστε καταδικασμένοι στην ιδέα τυφλών παραδόσεων όπως, θρησκεία/μπάλα/πολίτικη σε τέτοιο βαθμό που να γίνεται πλέον τρόπος ζωής μας.
Γαμώτο είχε δίκιο ο Αϊνστάιν περί ηλιθιότητας. Είναι άπειρη, άρα και ανίκητη. Οι έξυπνοι δεν θα επιβιώσουν.
Σκατά.
Αυτή η ταινία μου ήρθε στο μυαλό βλέποντας προχτές την άνοδο της Χρυσής Αυγής με την δική μου συνενοχή αλλά και πολλών άλλων με το λευκό/άκυρο/αποχή. Αηδιασμένος με το πολιτικό σύστημα, αηδιασμένος με την μαλακία που βαράει την αριστερά που δεν λέει να ενωθεί, σκεπτόμενος αν έχει νόημα να ψηφίσει κανείς για δημάρχους (αφού "μπουρδέλο τα κάνω και μόνος μου") είχε ως αποτέλεσμα να τους ρίξω άκυρο και οι ηλίθιοι που βρέθηκαν να είναι καυλωμένοι και αποφασισμένοι έφεραν ένα φασιστικό κόμμα στο 5%.
Το ποστ στο Λαπούτα με προβλημάτισε.
Φερθηκα(με)πιο χαζά και από τους χαζούς που μπαίνουν τώρα στα μπλόγκ και πανηγυρίζουν λες και πήραν το Πρωτάθλημα; Αφήσαμε τα γονίδια της πολιτικής σκέψης να κατευθυνθούν για μια ακόμα φορά προς τον φασισμό (με κίνδυνο να γίνει κάποια στιγμή στο μέλλον η επικρατούσα σκέψη); Ή μήπως ότι και να κάναμε θα έφερνε πάνω κάτω τα ίδια εκλογικά αποτελέσματα; Είναι τζόγος το πολιτικό παιχνίδι; Έχει νόημα να παίξεις με αυτό όσο δεν αλλάζει τίποτα ριζικά;
Το μόνο που σκέφτομαι είναι ότι συνεχίζουμε να έχουμε πόλεμο. Όχι με τους φασίστες. Οχι με το Πασόκ την Νουδού ή τα μπουμπούκια της ακροδεξιάς. Ο πόλεμος είναι με την ηλιθιότητα γενικότερα. Την μη-σκέψη που οδηγεί τους οπαδούς να ψηφίσουν μπερδεύοντας τις πολιτικές πράξεις με το ποδόσφαιρο ή το σεξ. Όσο εύκολο είναι να πάνε και να ουρλιάζουν για την ομάδα τους σε έναν αγώνα τόσο εύκολο είναι να μαζευτούν μια Κυριακή και να ρίξουν στην αιδοίομορφη κάλπη το σπέρμα κάποιας ιδεολογίας.
Δεν έχει νόημα να προσπαθήσεις να σταματήσεις τους ανθρώπους του να είναι οπαδοί. Πάρα μόνο αν τους διδάξεις όσο είναι ακόμα νωρίς να αμφισβητούν και να σκέφτονται. Όμως δυστυχώς ζούμε σε μία χώρα που είμαστε καταδικασμένοι στην ιδέα τυφλών παραδόσεων όπως, θρησκεία/μπάλα/πολίτικη σε τέτοιο βαθμό που να γίνεται πλέον τρόπος ζωής μας.
Γαμώτο είχε δίκιο ο Αϊνστάιν περί ηλιθιότητας. Είναι άπειρη, άρα και ανίκητη. Οι έξυπνοι δεν θα επιβιώσουν.
Σκατά.
1 σχόλιο:
Δυστυχώς ο Μιχαλολιάκος θα έβγαινε έτσι κι αλλιώς. Αντιγράφω το σχόλιο μου(για να μην έχεις τύψεις) σε ανάλογο προβληματισμό που έγινε και στο Βιβλιοθηκάριο http://vivliothekarios.blogspot.com/2010/11/blog-post_08.html?utm_source=feedburner&utm_medium=feed&utm_campaign=Feed%3A+vivliothekarios+%28%3F+%3F%3F%3F%3F%3F%3F%3F%3F%3F%3F%3F%3F%3F%3F%29
"Δεκτόν και συμμορφώνομαι.
Η πρόταση σου είναι μεν λογική αλλά δυστυχώς με 9698 ψήφους ο Μιχαλολιάκος θα έπαιρνε έτσι κι αλλιώς 1 έδρα. Πώς; Πολύ απλά.
1η Μέθοδος (η γρήγορη): Η αποχή είναι 57%. Έστω ότι ψήφιζαν οι διπλάσιοι (το 100% όλοι καταλαβαίνουμε ότι δεν είναι εφικτό), αυτό σημαίνει ότι το ποσοστό του Μιχαλ. πέφτει στο μισό 5,26/2=2,63. Αυτό λοιπόν μεταφράζεται σε ποσοστό 0.63% στις 25 έδρες δηλαδή μία εδρα ολοκληρη παρακαλώ!
2η Μέθοδος(με περισσότερες πράξεις): Εγγεγραμμένοι 465.888 με μια φυσιολογική αποχή(αδιάφοροι,χαβαλέδες,ξέκωλα με τσίχλες ;), πεθαμένοι κ.ο.κ) 15% μας μένουν 396.000 ψηφοφόροι(στρογγυλοποιώ τα νούμερα για ευκολία),αφαιρούμε 10% άκυρα-λευκά, μας μένουν 356.400. Σε αυτούς οι 9698 που ψήφισαν χρυσή αυγή είναι το 2,72%. Σε 25 έδρες μας κάνουν 0,68% δηλαδή και πάλι μια ολόκληρη έδρα."
Δημοσίευση σχολίου