Για τα 5 λεπτά που θα περάσει η Ολυμπιακή Φλόγα...

-Συγνώμη κύριε σταθμάρχη θα έχει ΚΤΕΛ; (Εγώ ανυποψίαστος με ένα λάπτοπ περιμένω στην στάση να φύγω.)
-Μόλις περασει η Ολυμπιακή Φλόγα και ανοιξει ο ο δρόμος. (Αυτός, με ύφος Φωτόπουλου με τσιγάρο που καίει στο χέρι του.)
-Και πότε θα γίνει αυτό;
-Εεεεέ! (Δηλαδή, "δεν έχω ιδέα")

Μου τη έδωσε και πήγα σε ενα ίντερνετ καφέ μέχρι να λήξει αυτό το "εεεεεεέ". Στην Ολυμπιακή επιτροπή και σε όλο το καραγκιοζιλίκι της παρέλασης, αφιερώνω αυτό:

Start A Fire - Tiger Lillies

Μόνο για μέλη.

Ασίμωφ, Ντικ, Άνταμς, Βόνεγκατ και Κλάρκ. Το ατελείωτο πάρτι στην Βαλχάλα της Επιστημονικής Φαντασίας, συνεχώς μεγαλώνει…

Σχέδιο του Moebius

Γκαρσόν, λεκιάστηκα! (Και εγώ, χέστηκα!)

Καθώς φάινεται, η mane-tarious δεν με αφήνει να αγίασω με τις διαφημίσεις!

Και επειδή οι "αγαπημένες" μου διαφημίσεις είναι πάντα οι ελληνικές τριτοκλασσάτες της δεκαετείας 70-80 ιδού μερικές (όσο μπορούσα να κρατηθώ να μην τις βάλω όλες.)


Τί θα κάναμε χωρίς την θεία Όλγα, ήθελα να ξέρω!


Περίεργο που δεν άφησε το μπάσκετ, να ασχοληθεί με την ηθοποιία!


Θέλω και εγώ να μου ψεκάζουν πάνω απο το πιάτο μου!


Και μία πρόσφορά απο τον Δόκτορα!

Δες την αλλιώς! (Και βούλωσ’ το!)

Ένας από τους ποιο αξιόλογους καλλιτέχνες (και) μπλόγκερ, ο Περαστικός με όλη του την ειλικρίνεια χαριτωμένα με αποκάλεσε…παραπονιάρη! Δεν του κρατάω κακία. Γιατί η αλήθεια είναι πως έχω την βίδα να στραβώνω με κάποιες από τις διαφημίσεις που βλέπω στο δρόμο , όπως αυτές της νέας καμπάνιας του Molto τις οποίες και θεωρώ ιδεολογικά απαράδεκτες. Γιατί; Κοιτάξτε αυτήν.

Αρχικά η έννοια της λέξης «ΑΠΑΙΣΙΟΔΟΞΟΣ» κρύβει μέσα συνειδητοποίηση της πραγματικότητας μας. Θα πρέπει να εθελοτυφλείς και να χαμογελάς σαν τον πρωθυπουργό μας αν νομίζεις πως όλα είναι ρόδινα, αίσια, και πως τα στρουμφάκια επιστρέφουν από την δουλειά τραγουδώντας! Ποιος δεν θέλει να δει ότι γαμήσαμε το περιβάλλον μας , τον πολιτισμό μας, και τις ιδέες μας; Το να καλύπτουμε λοιπόν επιφανειακά την απαισιοδοξία μας απλώς με μία ακόμα μαλακία από το περίπτερο, δηλαδή με κάτι που θα μας χορτάσει την στομάχα για ένα λεπτό και μετά θα μας φορτώσει θερμίδες με την ελπίδα πώς όλα θα αλλάξουν στο καλύτερο, δεν είναι και η καλύτερη δυνατή λύση απέναντι στα προβλήματα που προανέφερα.

Κάτι χειρότερο όμως συμβαίνει και με την ιδέα της λέξης «ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ». Δεν θα είχα κανένα πρόβλημα όταν από την αντίδραση που οφείλει και είναι υγιές να έχει κάποιος ώστε να μην νιώθει πρόβατο, περνάει στην δράση, αλλά τι σόι δράση είναι αυτή το να καταναλώνεις κρουασάν; Αν δεν έχουμε ψωμί να φάμε παντεσπάνι; Είναι με τα καλά τους οι συνθηματολόγ(ι)οι των διαφημίσεων;

Ναι φίλε μου. Στη τελική, έκανα αυτό που είπες. Την είδα αλλιώς απ΄αυτό που ίσως θα ήθελες αλλά εσύ μου το πρότεινες!

ΛΑ.Ο.Σ. Park

Ένας φίλος μου είχε την φαεινή ιδέα να μου στείλει να παίξω με το South Park Studio Version 2.2, ένα διαδυκτιακό παιχνιδάκι για να φτιάχνεις δικούς σου χαρακτήρες South Park. Έτσι πρώτο μου μέλημα ήταν να φτιάξω τους δύο ποιο πολύ σημαντικούς πολιτικούς αντιπάλους, τον οικογενειακό μου γιατρό Dr.Φλάντζα και τον Ευάγγελο Βενιζέλο!

Μετά μας ήρθε λοιπόν η εξής ιδέα: Γιατί να μην φτιάξει ο καθένας μας όπως φαντάζεται τους βασικούς χαρακτήρες του ΛΑ.Ο.Σ.; Έτσι λοιπόν δια ποντικού (όπως θα λέγαμε δια χειρός αν δεν είχαμε να κάνουμε με διαδύκτιο) ιδού η βασική ομάδα του ΛΑ.Ο.Σ. από μένα!

Αριστερά προς τα δεξιά: Καρατζαφέρης, Πλέυρης, Άδωνις, Λιακόπουλος (που πεθαίνει σε κάθε επεισόδιο!)

Και εδώ του φίλου μου, με την ίδια σειρά!

(Κάντε κλικ στις εικόνες να τους δείτε μεγαλύτερους)
Ιδού και από την Mane-Tariοus
και την Lucha Libre
Επειδή το πρόγραμμα είναι πολύ εύκολο και διασκεδαστικό, καλώ ελεύθερα λοιπόν όσους θέλουν να συμμετάσχουν να φτιάξουνε το δικό τους ΛΑ.Ο.Σ. Park και να τους ανεβάσουνε στο μπλόγκ τους.

Τι είναι η Πατρίδα Μας:

Υβρεοπομπή: Φοίβος Δεληβορίας (Live, Νέα Σμύρνη 9/9/07)

Give me some truth!

Αν οι διαφημίσεις μας λέγανε για μια φορά την αλήθεια…

ΟΙ 7 Θανάσιμοι Νάνοι. (ένα συνειρμικό πείραμα)

Στο παιχνίδι αυτό που με κάλεσε η Πετρούλα, πρέπει ν σχολιάσω τα 7 Θανάσιμα Αμαρτήματα που πάντα πίστευα ότι μπορεί να έχουν συσχέτιση μαζί τους οι 7 Νάνοι της Χιονάτης. Για να δούμε:

1. Φιλαργυρία.= Συναχωμένος
2. Φθόνος = Γκρινιάρης
3. Λαιμαργία = Χαζούλης
4. Λαγνεία =Καλόκαρδος
5. Οκνηρία =Υπναράς
6. Ματαιοδοξια= Σοφός
7. Οργή= Ντροπαλός

Χμμμ, Έκανα το καλύτερο που μπορούσα και πολλά δεν κολλάνε ακριβώς ή έχουνε πολλές εναλλακτικές λύσεις. Τις τηρώ πάντως και τις εφτά!

Η εποχή των απωθημένων μου

Ποιο είναι το δικό σας παιδικό απωθημένο που τώρα ως ενήλικοι, χωρίς πλέον την γονική σας συναίνεση μπορείτε και πραγματοποιείτε σήμερα στο έπακρο;

Το δικό μου είναι τα καρτούν στην τηλεόραση. Όλα αυτά τα καρτούν που ήταν λίγα και σπάνια στην τηλεόραση όσο ήμουνα μικρός (υπήρχε μόνο ΕΡΤ, ΥΕΝΝΕΔ-ναι σας πάω τριάντα χρόνια και, πίσω) που δε μπορούσα να δω. Ή έπρεπε να διαβάσω βαρετά μαθήματα, ή οι υπεύθυνοι ξεχνούσαν να τα βάλουνε (και όταν τελικά τα βάζανε ήταν επαναλήψεις και κομμένα!).
Σήμερα χάρη στην ψηφιακή τεχνολογία, έχω την δυνατότητα να τα δω ΟΛΑ! ΟΠΟΤΕ ΘΕΛΩ! ΧΩΡΙΣ ΔΙΑΚΟΠΕΣ! ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΠΕΡΙΜΕΝΩ ΚΑΠΟΙΟΝ ΒΛΑΚΑ ΤΩΝ ΕΝΟΠΛΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ ΝΑ ΤΕΛΕΙΩΣΕΙ ΠΡΩΤΑ!
Και κάπως έτσι νοίκιασα βλέποντας στα σερί στα DVD, τα Μπάγκς Μπάνυ, και τους Ροζ Πάνθηρες που τότε προβάλλονταν μόνο από την τηλεόραση….

Τώρα νοικιάζω τους πολύ μεταγενέστερους Simpsons!

Και είναι πραγματική πρέζα!

"I love you in your tragic beauty"

Των Legendary Pink Dots

"I watched you in your tragic beauty walk beneath my window.

Eyes aimed high, but unfocused . . . . sure, you never noticed me.
You always wore the same dress; always bore the same
expression: "It's a loveless world so what's the point of looking?
Let it be . . ." I considered throwing roses--thought I'd maybe
wave a flag. Had to try and force some small connection--
but, there's a snag. It's my confession that I watch you in
my tragic isolation. In my fear . . . that's the way it's been
for years. That's the way it will always be . . ."

Στην Καθαρά Δευτεράτζα

Το τασάκι στο κεφάλι το έφαγα από τον μπαμπά όταν τον ρώτησα τι θα γίνει αν η Καθαρή Δευτέρα τύχει να πέσει Τρίτη. Το τηλεκοντρόλ το έφαγα όταν τον ρώτησα αν αποδεικνύει ότι οι άλλες μέρες του χρόνου είναι μέσα στην μπίχλα. Αλλά το τεύχος του Status εκτοξεύτηκε μόνο όταν ρώτησα πώς μπορεί να είναι καθαρή μια Δευτέρα όταν οι σκουπιδιάρηδες κάνουν απεργία.

Πήραμε το Σκόντα για Νέα Μάκρη, με μια στάση στο σπίτι της γιαγιάς (όχι αυτή που τα κακάρωσε στο πρώτο επεισόδιο, έχουμε και καβάτζα γιαγιά) η οποία πάλι το είχε σκάσει λόγω μπαντβάϊζερ. Τελικά την βρήκαμε στην ουρά των λεωφορείων να περιμένει να ψηφίσει. Από ένα περίπτερο αγοράσαμε το Λοιπόν, το Σόρρυ, το Βέρι Σόρρυ τα Νέα Του Επενδυτή, Την Εσπρέσσο, Την Χρυσή Αυγή, Την Εφημερίδα του Αναρχικού, τσιγάρα Μάλμπορο, Κάμελ, Σιλκ Κατ και Μπλακ Ντέβιλ (για την γιαγιά). Επίσης πήραμε και τον χαρταετό που γι αυτόν υποτίθεται σταματήσαμε.

Η Νέα Μάκρη με όλες αυτές τις παραδοσιακές ταμπέλες για ψησταριές φτιαγμένες με φτώχοσοπ ήταν υπέροχη. Πόσα πολλά αυτοκίνητα ήταν διπλοπαρκαρισμένα και δεν μας αφήνανε να παρκάρουμε! Πήγαμε και κάτσαμε σε μία υπέροχη αμμουδιά από σκουπίδια και γόπες και βγάλαμε τα ταπεράκια, τις λαγάνες, και τις σάλτσες που γέμισαν άμμο. Ανοίξαμε και τον βρωμο-Ντέρτι. παρόλο που ήταν Καθαρά Δευτέρα να ακούσουμε και κανά παραδοσιακό σκυλάδικο. Βγάλαμε και τον χαρταετό που ήταν ΠΑΟ , όχι γιατί είμαστε, αλλά γιατί ο μπαμπάς θέλει για τις εκλογές να το μετατρέψει σε ΠΑΣΟΚ. Ήμουνα ευτυχισμένος γιατί βρήκα και άλλα παιδάκια με γονείς που τα βαράγανε και τα διατάζανε να κάνουν διάφορες χαμαλοδουλειές. «Πάρε αυτά να μου φέρεις τσιγάρα και πρόσεξε τώρα που θα περάσεις το δρόμο μην σε πατήσει το Τρενάκι Της Χαράς.»

Το Τρενάκι της Χαράς είναι ένα παραδοσιακό Νέο-Μακρινό τρένο από το 1998 γεμάτο με βλακοοικογένειες, που περνάει (με ρόδες παρακαλώ!) μπροστά από την παραλία έχοντας έναν αλβανό που μαζέυει τα λεφτά και έναν κατσούφη φαλακρό οδηγό που διαφημίζει με ντουντούκα ψαροταβέρνες και καφετέριες, γλύφοντας παράλληλα τους μπάτσους. «Ένα χειροκρότημα παρακαλώ για την Ελληνική Αστυνομία μας που μας φιλάει από τον Κακό τον Λύκο!» (sic) Το Τρενάκι της Χαράς από το 1998 παίζει μόνο "Τα Στρουφάκια". Ένας τοπικός αστικός θρύλος λέει, πως την μέρα που ο οδηγός θα βάλει να παίξει κάτι διαφορετικό, θα πεθάνει.

Χαρταετό τελικά όσες φορές δοκιμάσαμε να πετάξουμε είχε την ατυχία να πέφτει πάνω σε άλλους πολύ θυμωμένους που προφανώς δεν θέλανε να παίξουν μαζί μας και μας τον κλοτσούσαν ή καίγανε τους σπάγκους με το τσιγάρο τους. Και άλλα τέτοια. Τελικά σε μία από τις προσπάθειες κατέληξε πίσω από ένα χωράφι με σκύλους.

«Πάμε πίσω» είπε θυμωμένος ο μπαμπάς. Μπήκαμε στο αμάξι και ξεκινήσαμε. Πέντε λεπτά αργότερα αναγκαστήκαμε να επιστρέψουμε γιατί κάτι είχαμε ξεχάσει πίσω. Η γιαγιά είχε μπει ξανά στο πούλμαν με τους γιαπωνέζους.

Πόσο μισώ την Δ.Ε.Η.

Πολλές φορές μια απεργία είναι ένας δειλός εκβιαστικός τρόπος στην προσπάθεια ορισμένων να απαιτήσουν τα δικαιώματα τους. Είναι σαν να λένε, «Δεν μπορούμε να βλάψουμε την ίδια την κυβέρνηση που μας φταίει, ας βλάψουμε λοιπόν εκεί που έχουμε το πάνω χέρι..» Σαν τους οπλισμένους παλαβούς που μπαίνουν σε μία τράπεζα ή μία υπηρεσία και απειλούν πως θα σκοτώσουν αθώους άοπλους πολίτες αν δεν πραγματοποιηθούν τα αιτήματα τους. Αν πιστεύουν ότι με αυτό τον τρόπο θα μας κάνουνε να κατανοήσουμε το πρόβλημα τους είναι βαθιά νυχτωμένοι. Μάλλον το αντίθετο. Οι διπλανοί μου στην πολυκατοικία που φωνάζουν την στιγμή που τους κόβεται ξαφνικά το ρεύμα, βρίζουν την ΔΕΗ και όχι την ανίκανη κυβέρνηση (που ψήφισαν και πιθανώς ξαναψηφίσουν.)

Το να μην έχω εγώ ρεύμα είναι το λιγότερο κακό που μπορεί να μου κάνουν και προσωπικά στ’ αρχίδια μου. Το μόνο που καταφέρνουν οι απεργοί είναι να τους αναφέρω ως κρετίνους. Αλλά τι γίνεται με αυτούς που πραγματικά το έχουν ανάγκη αυτή τη στιγμή; Τι προβλήματα μπορεί να δημιουργηθούν σε ένα νοσοκομείο για τους ασθενείς που ξαφνικά μπορεί να κρέμεται η ζωή τους από μια πρίζα; Ποίος μπορεί να μου εξασφαλίσει ότι κανείς δεν κινδυνεύει από μία ξαφνική σκόπιμη διακοπή ρεύματος; Και ποιος θα μαζέψει με το κουταλάκι αυτόν που τράκαρε σε καραμπόλα επειδή είναι βράδυ και ξαφνικά δεν λειτουργούσαν τα φανάρια ή τα φώτα του δρόμου; Πρακτικά πράγματα ζητάω. Είμαι υπέρ κάθε δικαιώματος απεργίας όσο αυτή δεν απειλεί να βλάψει ξαφνικά ζωτικές ανάγκες των συνάνθρωπων μας.

Ναι. Αδιαφορώ για τα αιτήματα των απεργών και θα συνεχίσω να αδιαφορώ όσο και αυτοί αδιαφορούνε για το κοινό καλό κόβοντας απροειδοποίητα και χωρίς καμία προγραμματισμένη ενημέρωση τις παροχές ρεύματος μας. Και ναι. Μπορεί να είμαι αρκετά αφελής ώστε να πιστεύω ότι ζω σε μία πολιτισμένη χώρα με σεβασμό στον Πολίτη ώστε να ζητάω το απλό αυτό πράγμα, την ενημέρωση, αλλά απ’ την άλλη δεν μπορώ να μην αναλογιστώ πως ακόμα και στο Άουσβιτς, τα SS ήταν ποιο οργανωμένα από το έλληνες απεργούς.

Ο Πατέρας Άνθιμος και ο Picasso

Περισσότερα για τον "άσεμνο" Picasso, στην Λολίτα
και τον Ουρφουσλαάγκ

Εμμονή

Έστριψε ακόμα ένα τσιγάρο και άρχισε να το καπνίζει. 37 χρόνια ήταν που είχε καταλήξει να απομονωθεί σε αυτόν τον πλανήτη. 37 ολόκληρα χρόνια χωρίς να τον πάρουνε είδηση. Όχι ότι δεν το επιζητούσε. Είχε διαλέξει πολύ προσεκτικά αυτό το μέρος, το μόνο ίσως μέρος που όντα παρόμοιας νοημοσύνης και εμφάνισης να του μοιάζουνε. Εκτός από την διπλή σειρά με δόντια και ένα έξτρα εσωτερικό όργανο στο ύψος της κοιλίας του δεν διέφερε καθόλου από αυτούς. Ούτε καν στο πώς αισθανόταν την επήρεια από το χασίς. Το τέλειο καμουφλάζ.
Όταν τελείωσε το τσιγάρο κάθισε στο γραφείο και άνοιξε το λάπτοπ να συνδεθεί. Δήλωνε συγγραφέας επιστημονικής φαντασίας, παρόλα αυτά ό,τι είχε αρχίσει το είχε αφήσει στην μέση, έτσι άρχισε να δηλώνει μεταφραστής. Τουλάχιστον μία που ήταν σε αυτόν τον κωλοπλανήτη να βγάζει κάνα χρήμα. Μπήκε στο μπλόγκ και άρχισε να πληκτρολογεί την καινούρια καταχώρηση:
«Έστριψε ακόμα ένα τσιγάρο και άρχισε να το καπνίζει. 37 χρόνια ήταν που είχε καταλήξει να απομονωθεί σε αυτόν τον…»

Σταμάτησε. Κάνω κύκλους σκέφτηκε. Το Backspace κολλούσε από έναν καφέ που είχε χυθεί κάπου-κάπως-κάποτε και δεν μπορούσε, δυσκολευόταν, δεν ήθελε ίσως όπως θα τόνιζε η ψυχαναλύτρια του, να γυρίσει πίσω, να σβήσει και να ξαναρχίσει από την αρχή.

♦♦♦

Κοίταξε τον χώρο. Τον χώρο που ζούσε, να ακριβολογούμε τον χώρο που έδειχνε στον κόσμο για να τους πείσει ότι ζει. Και αν δεν το γνώριζες , δεν θα μπορούσες να υποψιαστείς ότι όλα αυτά τα αντικείμενα που είχε γύρω , από τα βιβλία μέχρι το γυάλινο ποτήρι με το τελειωμένο μπικ ή ο λεκές, ήταν ένα σκηνικό. Το ακριβές αντίγραφο ενός σκηνικού από μια ταινία επιστημονικής φαντασίας που είχε δει παλιά και η φωτογραφική του μνήμη είχε κλέψει με κάθε λεπτομέρεια. Το πρόβλημα ήταν πώς δεν θυμόταν από ποια. Και προβληματιζόταν λιγάκι για αυτό.

♦♦♦

Άνοιξε τα mail. Βρήκε πάλι ένα σωρό από junk με διαφημίσεις για βιάγκρα και επιμηκυντές πέους. Κάποιος σίγουρα έπαιζε με τον πόνο του ή είχε την ατυχία να πέσει στον πλανήτη που το σεξ έπαιζε τον σημαντικότερο ρόλο. Τα έσβησε χωρίς δεύτερη σκέψη. Κοίταξε έπειτα την παρεούλα που είχε μαζευτεί στο τσάτ, αλλά δεν είχε καμία όρεξη να μιλήσει με κανένα τους. Την μόνη που ήθελε εκείνη την στιγμή ήταν την πρώην του. Αλλά δεν ήταν ποτέ μέσα μετά τον χωρισμό. Τι κυνική που είναι η ζωή! Κάτι μήνες πριν, θα ήταν η πρώτη που θα του χτυπούσε όταν τον έβρισκε μέσα! Και αυτή η μοναξιά που είχε επιλέξει να βιώσει τώρα, τον έσπρωξε στο στρίψιμο ενός ακόμα τσιγάρου.

♦♦♦

Καπνίζοντας, ξανακοίταξε παραθυράκι του κειμένου με τον κάθετο κέρσορα να αναβοσβήνει στο κενό ζητώντας ανυπόμονα τις λέξεις του. Σκέφτηκε, ίσως θα ήταν ωραίο να έγραφε μια τρυφερή ερωτική ιστορούλα, ένα μήνυμα προς αυτήν να της δείξει πως ακόμα την σκέφτεται στην μοναξιά του. Τελικά έγραψε 12 λέξεις: «Γιατί το τελευταίο φιλί μένει περισσότερο στην μνήμη μας από το πρώτο;» . Αυτές μόνο. Δεν το ξανακοίταξε να το σουλουπώσει. Βρήκε μια ενδιαφέρουσα εικόνα φιλιού από το δίκτυο, έγραψε τίτλο και το ανέβασε.

"Τα Φρικιά". Μια σειρά animation απο τον Ουρφουσλααγκ.

#1 "Μαμάάάάά!!!"

Μια εικόνα, 70 λέξεις.

Banksy, και πάλι Banksy!

ΚΑΝΟΝΕΣ:
Ως « Η μάνα», σας βάζω μια αρκετά περιγραφική εικόνα από το προσωπικό μου αρχείο. Συνέχεια θα καλέσω άλλους τρεις (συκοφαντικούς) μπλόγγκερ να γράψουν ένα κείμενο εμπνευσμένο από αυτήν. Μπορεί να είναι ιστοριούλα, ποίημα , ή σχολιασμός ότι θέλετε, μόνο να μην ξεπερνάει τις 70 λέξεις. Απο κάτω , βάζουν με την σειρά τους μια δική τους εικόνα, που να μην είναι σχετική με το κείμενο τους, και καλούν άλλους τρεις μπλόγγκερ να εμπνευστούν από αυτή.

Παράκληση: η εικόνα να είναι όσο γίνεται περιγραφική και πρωτότυπη ωστε να μπορεί έυκολα να δώσει ερεθίσματα.

Ούρφους, Πετρούλα, Μίνκ,
Πιάστε τα μολύβια σας και μήν κοιτάτε του διπλανού σας!