Στην Καθαρά Δευτεράτζα

Το τασάκι στο κεφάλι το έφαγα από τον μπαμπά όταν τον ρώτησα τι θα γίνει αν η Καθαρή Δευτέρα τύχει να πέσει Τρίτη. Το τηλεκοντρόλ το έφαγα όταν τον ρώτησα αν αποδεικνύει ότι οι άλλες μέρες του χρόνου είναι μέσα στην μπίχλα. Αλλά το τεύχος του Status εκτοξεύτηκε μόνο όταν ρώτησα πώς μπορεί να είναι καθαρή μια Δευτέρα όταν οι σκουπιδιάρηδες κάνουν απεργία.

Πήραμε το Σκόντα για Νέα Μάκρη, με μια στάση στο σπίτι της γιαγιάς (όχι αυτή που τα κακάρωσε στο πρώτο επεισόδιο, έχουμε και καβάτζα γιαγιά) η οποία πάλι το είχε σκάσει λόγω μπαντβάϊζερ. Τελικά την βρήκαμε στην ουρά των λεωφορείων να περιμένει να ψηφίσει. Από ένα περίπτερο αγοράσαμε το Λοιπόν, το Σόρρυ, το Βέρι Σόρρυ τα Νέα Του Επενδυτή, Την Εσπρέσσο, Την Χρυσή Αυγή, Την Εφημερίδα του Αναρχικού, τσιγάρα Μάλμπορο, Κάμελ, Σιλκ Κατ και Μπλακ Ντέβιλ (για την γιαγιά). Επίσης πήραμε και τον χαρταετό που γι αυτόν υποτίθεται σταματήσαμε.

Η Νέα Μάκρη με όλες αυτές τις παραδοσιακές ταμπέλες για ψησταριές φτιαγμένες με φτώχοσοπ ήταν υπέροχη. Πόσα πολλά αυτοκίνητα ήταν διπλοπαρκαρισμένα και δεν μας αφήνανε να παρκάρουμε! Πήγαμε και κάτσαμε σε μία υπέροχη αμμουδιά από σκουπίδια και γόπες και βγάλαμε τα ταπεράκια, τις λαγάνες, και τις σάλτσες που γέμισαν άμμο. Ανοίξαμε και τον βρωμο-Ντέρτι. παρόλο που ήταν Καθαρά Δευτέρα να ακούσουμε και κανά παραδοσιακό σκυλάδικο. Βγάλαμε και τον χαρταετό που ήταν ΠΑΟ , όχι γιατί είμαστε, αλλά γιατί ο μπαμπάς θέλει για τις εκλογές να το μετατρέψει σε ΠΑΣΟΚ. Ήμουνα ευτυχισμένος γιατί βρήκα και άλλα παιδάκια με γονείς που τα βαράγανε και τα διατάζανε να κάνουν διάφορες χαμαλοδουλειές. «Πάρε αυτά να μου φέρεις τσιγάρα και πρόσεξε τώρα που θα περάσεις το δρόμο μην σε πατήσει το Τρενάκι Της Χαράς.»

Το Τρενάκι της Χαράς είναι ένα παραδοσιακό Νέο-Μακρινό τρένο από το 1998 γεμάτο με βλακοοικογένειες, που περνάει (με ρόδες παρακαλώ!) μπροστά από την παραλία έχοντας έναν αλβανό που μαζέυει τα λεφτά και έναν κατσούφη φαλακρό οδηγό που διαφημίζει με ντουντούκα ψαροταβέρνες και καφετέριες, γλύφοντας παράλληλα τους μπάτσους. «Ένα χειροκρότημα παρακαλώ για την Ελληνική Αστυνομία μας που μας φιλάει από τον Κακό τον Λύκο!» (sic) Το Τρενάκι της Χαράς από το 1998 παίζει μόνο "Τα Στρουφάκια". Ένας τοπικός αστικός θρύλος λέει, πως την μέρα που ο οδηγός θα βάλει να παίξει κάτι διαφορετικό, θα πεθάνει.

Χαρταετό τελικά όσες φορές δοκιμάσαμε να πετάξουμε είχε την ατυχία να πέφτει πάνω σε άλλους πολύ θυμωμένους που προφανώς δεν θέλανε να παίξουν μαζί μας και μας τον κλοτσούσαν ή καίγανε τους σπάγκους με το τσιγάρο τους. Και άλλα τέτοια. Τελικά σε μία από τις προσπάθειες κατέληξε πίσω από ένα χωράφι με σκύλους.

«Πάμε πίσω» είπε θυμωμένος ο μπαμπάς. Μπήκαμε στο αμάξι και ξεκινήσαμε. Πέντε λεπτά αργότερα αναγκαστήκαμε να επιστρέψουμε γιατί κάτι είχαμε ξεχάσει πίσω. Η γιαγιά είχε μπει ξανά στο πούλμαν με τους γιαπωνέζους.