Το κάναμε καλοκαιρινό!

--Καλό καλοκαίρι!--

Μία κασέτα για το καλοκαίρι

Συνήθιζα πάντα με το που έφτανε το καλοκαίρι να φτιάχνω τα προσωπικά μου best-of της χρονιάς σε κασέτες, τι οποίες και έπαιρνα στο εξοχικό μου σπίτι. Καθώς δεν έχω πάει να αράξω εκεί ακόμα, δεν βρήκα πολύ χαρακτηριστικές εδώ στην Αθήνα, παρόλα αυτά μπορείτε να πάρετε μια γεύση το τι άκουγα πριν εφευρεθούν τα cd και τα mp3 που τις αντικατέστησαν αργότερα. Να πώ επίσης πώς το μεγαλύτερο μέρος των εξώφυλλων είναι φτιαγμένες στο Corel Draw .

Αρχίζουμε με μία απλή. Γραμμένη παραδοσιακά με τα χεράκια μου: Τζιμάκος

Φυσικά δεν μπορούσε να λείψει best-of του Frank Zappa (Εδώ βλέπετε την πρώτη από τις 4)

Και πάμε στα χασικλίδικα και ρεμπέτικα. Μεγάλο κόλλημα μιας περιόδου.

Το καμάρι μου! Θήκη φτιαγμένη από χαρτόνι στο σχήμα και στο σκεφτικό θήκης από τραπουλόχαρτα.

Καλώ και όσους θέλουν να συμμετάσχουν και να σκανάρουν τις δικές τους μουσικές αναμνήσεις από κασέτες.

Όταν κλείνει ένα θέατρο, ένας πνεύμονας πεθαίνει.

(Μιλώ φυσικά για κάθε πνεύμονα ιστορίας, τέχνης και πολιτισμού)

-Κλίκ-

Ευχαριστώ την Πετρούλα για το λίνκ

Το όνειρο του Μικρού Τσογλάνη

«Άντε, τεμπέλη! Σήκω! Σήμερα είναι του Άγιου Πνεύματος», είπε η μαμά μου που σήμερα ήταν ποιο αδύνατη από χτες. Ίσως και τα μαλλιά της να είχανε διαφορετικό χρώμα. Το ίδιο λεπτό, μια έκρηξη που προκλήθηκε στο εργοστάσιο σοκολατοβιομηχανίας από τρομοκράτες αντιστασιακούς κατά της σοκολάτας , εκσφενδόνισε ένα δίσκο σερβιρίσματος με μπισκότα και γάλα κακάο που προσγειώθηκε στο κρεβάτι μου από το παράθυρο
«Μα, σήμερα είναι αργία, μαμά» είπα βουτώντας τα μπισκότα στην σοκολάτα. «Δεν χρειάζεται να πάω στο σχολείο.»
«Δεν χρειάζεται να πάς σχολείο, όχι γιατί είναι αργία, αλλά γιατί το μυαλό και το πνεύμα σου πρέπει να παραδοθεί και να εξεταστεί από την Ιερά Μητρόπολη Αθηνών. Καταλαβαίνεις πως δεν μπορεί να είναι απασχολημένο σε δύο μέρη ταυτόχρονα. Εγώ και ο μπαμπάς σου τα παραδώσαμε ήδη από πολύ πρωί και θα κάτσουμε σπίτι να περιμένουμε μέχρι να μας τα επιστρέψουν. Σήκω λοιπόν. Στο τραπέζι της κουζίνας έχω ήδη έτοιμο το κλουβί που θα το μεταφέρεις.»
Η μαμά μου, πήρε μαζί της τον δίσκο με τα μπισκότα για να το παραδώσει στις Αρχές επειδή μπορεί να είχε πάνω του δακτυλικά αποτυπώματα από τους τρομοκράτες και εγώ σηκώθηκα απρόθυμα από το κρεβάτι μου. Βλέπετε, αν δεν το παραδώσω σήμερα στην Ιερά Μητρόπολη, ο Θεός θα θυμώσει μαζί μου και το καλοκαίρι θα τελειώσει τόσο σύντομα που δεν θα μπορέσω να κάνω τα μπάνια μου. Φοβερό τι μπορείς να πάθεις στα καλά καθούμενα.

Στην κουζίνα βρήκα τον μπαμπά μου να διαβάζει την Εσπρέσσο και δεν του βρήκα μεγάλη διαφορά από τις άλλες φορές που είχε το μυαλό του μέσα στο κεφάλι. Στο τραπέζι πάνω ήτανε ακουμπισμένο το κλουβί από κοτετσόσυρμα. Μέσα του, η μαμά είχε βάλει ήδη λίγο μπαμπάκι και εφημερίδες. Έβαλα το δάχτυλο στο αυτί μου, και πάτησα το διακοπτάκι που ξεκλείδωνε το κεφάλι μου. Εκείνο άνοιξε σαν μπαουλάκι φανερώνοντας το μυαλό μου. Το σήκωσα με τα δύο μου χέρια να το μεταφέρω, αλλά γλιστρούσε διαολεμένα.
«Πρόσεχε!», μου φώναξε ο μπαμπάς μου. «Μην σου πέσει κακομοίρη μου και χυθούν όλα από κει μέσα. Τόσα χρόνια προσπαθούμε να σου βάλουμε εκεί ότι ξέρεις!»
Κουνιόταν και σάλευε σαν ψάρι Παρόλα αυτά, .κατάφερα να κλείσω καλά μέσα στο κλουβί. Εκείνη τη στιγμή η μαμά, μπαίνει στην κουζίνα μαζί με έναν αστυνομικό που έμοιαζε στον Λαζόπουλο, ο οποίος ήρθε να εξετάσει τον δίσκο με τα μπισκότα.
«Μην κάνείς λάθος» μου είπε. «Δεν θα το πας εσύ μέχρι την Ιερά Μητρόπολη Αθηνών. Θα το παραδώσεις στην εκκλησία στην οποία είσαι εγγεγραμμένος και αυτοί μετά θα το μεταφέρουν εκεί πού πρέπει. Θυμάσαι να πας;»
«Θυμάμαι.»

Επειδή η εκκλησία ήτανε ακριβώς πίσω από το σπίτι μας πήγα τελικά με τα πόδια. Έκανε όμως τόση ζέστη που για μια στιγμή φοβήθηκα μήπως το μυαλό μου ξεραθεί , ή λιώσει όπως οι τσούχτρες. Ίσως θα έπρεπε να βάλω μέσα μερικά παγάκια να το διατηρήσουν , αλλά δυστυχώς δεν είχα πια το μυαλό μου μέσα στο κεφάλι ώστε να το σκεφτώ. Βρήκα πολύ κόσμο συγκεντρωμένο εκεί που παρέδιδε τα μυαλά του σε διάφορους μουτρωμένους παπάδες που ψέλνανε και τα στοιβάζανε άρον άρον όπως τις βαλίτσες στα αεροπλάνα κάτω από μια Εικόνα περιτριγυρισμένη από κεριά , χρυσαφικά και καντήλια, που απεικόνιζε ένα εγκέφαλο με χρυσό φωτοστέφανο. Αυτό ήταν και το Άγιο Πνεύμα.

Συνάντησα και την Ελένη που κρατούσε και αυτή ένα ροζ καλαθάκι με το μυαλό της, το οποίο σε αντίθεση με το δικό μου νιαούριζε σαν νεογέννητο γατάκι . Η Ελένη κάθεται πάντα στο διπλανό κάθισμα του σχολικού και είναι ο ερωτάς μου. Δεν της έχω μιλήσει ποτέ. Αυτή μου χαμογέλασε με νόημα σαν να ήξερε όμως. Τώρα λοιπόν ήταν η ευκαιρία να το παίξω ιππότης και να της πω όσα δεν τόλμησα ποτέ μου..
«Δώσε μου να σου κρατήσω το καλάθι», της είπα.
«Θα σου το δώσω αν μου δώσεις και εσύ το δικό σου» , μου απάντησε.. Και τότε κατάλαβα ότι με αγαπούσε κι αυτή.
«Δεν ήξερα ότι με αγαπάς», είπα με θάρρος που δεν περίμενα ποτέ ότι θα έχω.
«Μα σε σκέφτομαι συνεχεία.», απάντησε. « Σε βλέπω στο σχολικό που κάθεσαι δίπλα μου, αλλά ούτε και εγώ είχα το θάρρος να σου μιλήσω.»
«Θες να με φιλήσεις στο στόμα, όπως η μαμά τον μπαμπά;»
«Θέλω…»

Και τότε….

…

«Άντε, τεμπέλη! Σήκω!» είπε η μαμά μου σπρώχνοντας με δύναμη τις κουρτίνες ρίχνοντας πάνω μου το φως, ξυπνώντας με από το όνειρο. «Σήμερα είναι του Άγιου Πνεύματος!»

…Την μισώ αυτή τη γαμημένη μέρα, την μισώ!

Επιτέλους! Ο πρώτος κλώνος Μητροπολίτη στην Ελλάδα, είναι γεγονός!

Βρείτε τις διαφορές

Τους βγάζω το καπέλο! Εφόσον υπάρχει ένα πρόβλημα για κάθε λύση και αφού ο ευγενικός στοχαστικός και σεβάσμιος Μητροπολίτης Καλαβρύτων, που με την Ευγένεια του, την Καλοσύνη και την Αγάπη του δεν ανέβαζε όλα τα σχόλια, δημιουργήθηκε ένας κλώνος του που και θα τον βοηθά να αναρτά αυτά που δεν του άρεσαν αλλά κυρίως, θα δώσει την ευκαιρία σε όλους εκείνους που προσβλήθηκαν (κακώς κατά την γνώμη του) από την μεγαλοθυμία του και την σεμνότητα του να σχολιάζουν χωρίς φόβο και πάθος τα υπέροχα κείμενα του. O Yellow Kid, εύχεται στους δημιουργούς του κλώνου καλή επιτυχία και ο Θεός μαζί τους!

Η ζωή έξω από το καβούκι

Ο τίτλος θα μπορούσε να λέγεται «Είμαστε όλοι Gay» κατά το «Είμαστε όλοι Μετανάστες» . Ναι, μετανάστες οι gay σε μία ελληνική πραγματικότητα που της αρέσκεται και μαθαίνει να συνηθίζει να τους κλωτσάει επειδή τους θεωρεί «αναπαραγωγικά ανεπαρκείς» . Άρα ανώμαλους, άρα τους βάζει στην ίδια κατηγορία με τους κτηνοβάτες, τους κοπρολάγνους και (δεν πιστεύω τι έχω διαβάσει μέσα από τα μπλόγκ) παιδεραστές, φονιάδες και ναρκομανείς!

Και πριν πάμε στις εντυπώσεις μου από το φετινό Pride, ας σταθούμε λίγο σε αυτό το «ανεπαρκείς», γιατί αυτή η υποκρισία πολύ μου την έχει δώσει! Πόσοι από εκείνους που τους χλευάζουνε θέλουν να αναπαραχθούν κάθε φορά που κάνουνε σεξ; Πόσοι από αυτούς δεν έχουν τραβήξει μαλακία στο μπάνιο του σπιτιού τους; (εκτός αν περιμένουν πώς θα πιάσουνε παιδί με την χούφτα τους!!!!) . Και πόσοι αλήθεια είναι οι ομοφυλόφιλοι που τελικά έχουνε κάνει παιδιά απλώς πηγαίνοντας με το άλλο φύλλο; Αυτοί ξαφνικά γίνανε ετερόφυλοι;

Αυτές οι απόψεις περί αναπαραγωγής ανήκουν στα δόγματα των εκκλησιών και των …Monty Pythons! Πώς μπορεί να ορίζουν «Παρά Φύσιν» ένα φαινόμενο που υπάρχει από την αρχή που δημιουργήθηκε η ζωή και σε όλα ανεξαιρέτως τα ζώα; Επειδή δεν συμβαίνει συχνά;. Δεν συμβαίνει κατά πλειοψηφία, συμβαίνει τόσο συστηματικά όμως που τελικά δεν μπορείς να το αγνοήσεις ονομάζοντας το ως λάθος της φύσης. Από όλα τα ζώα, μόνο άνθρωπος θέλει να ντύνει από την αρχή μιας γέννησης, με γαλάζιο τα αγοράκια και ροζ τα κοριτσάκια, αλλά και αυτό έχει πάλι να κάνει με το ποιο μόριο επικράτησε κατά την περίοδο της εγκυμοσύνης.

Το φετινό Pride (που πρέπει να σας πω πώς είναι η μοναδική πορεία στην οποία θυμάμαι να έχω συμμετάσχει, ο άθλιος, που δεν ξεσηκώθηκα από το σπιτάκι μου ούτε όταν είχαν καεί τα δάση) μου απέδειξε πώς παρόλο την ειρωνεία που δέχονται, παρόλη την λασπολογία που θέλει να τους κατατάξει ως ανώμαλους, βγήκαν όλο και περισσότεροι από το καβούκι τους, ώστε τελικά αριθμητικά να είναι τόσοι πολλοί που .η ελληνική κοινωνία θα πρέπει πλέον να αποδεχτεί ότι ζουν φυσιολογικά ανάμεσα μας, και να πάψει να ακούει τις ρητορείες του κάθε Κούγια που βγαίνει στα κανάλια να ωρύεται σαν αδικημένη κορασίς.

Είχε χρώμα (χρώματα μάλλον-παρά πάνω από ένα, που είμαστε συνηθισμένοι να βλέπουμε σε πορείες) πλάκα, χαβαλέ, μπαλονάκια με τον Μπόμπ Σφουγκαρακη και τον Πάτρικ τον Αστερία, τους Glitterbanditz (τύφλα να’ χουν οι Village People!) , τρελές χαρούμενες αδερφές που λικνιζόταν κάτω από τους ρυθμούς της ντίσκο, αλλά κατά πλειοψηφία πιο «κοινωνικά ευπρεπείς» gay, (ειρωνικά ως προς τους «κοινωνικά ευπρεπείς» straight, αυτό) , μαχητικά υπερήφανες λεσβίες που όμως αγκαλιαζόντουσαν τρυφερά ανά ζευγάρια και το καθιερωμένο χάπενινγκ με αυγά και γιαούρτια από τους φίλους μας τα…ζώα, τους ακροδεξιούς! (Όσο γι αυτό το τελευταίο νιώθω κάποια ενοχή που ζητούσα την ασφάλεια από τους μπάτσους που περιφρουρούσαν. Ξαφνικά μου φαινόντουσαν καλοί… αλλά λίγοι!).

Αυτά τα ωραία. Του χρόνου θα ξαναβγώ από το δικό μου καβούκι!

Υ.Γ.Το προτείνω επίσης και ως καλή γυμναστική! Μια που δεν γυμνάζομαι, λέω να αρχίσω να πηγαίνω και σε όλες τις πορείες πια (συνταξιούχων, ανασφάλιστων, ΟΤΕ κλπ ) , μπας και ρίξω κάνα κιλό!

Bannet- πρόταση, για το μπλόγκ του Μητροπολίτη Καλαβρύτων

.
.
.

Περισσότερα Μηνύματα Αγάπης εδώ

Ορκίζομαι να πώ την αλήθεια (cross my heart and hope to die)

Οι απαντήσεις από το παρακάτω μπλογκοπάιχνιδο.

Ό,τι συναντήσετε με Χ απότελεί και φριχτό ψέμμα!