Η ζωή έξω από το καβούκι

Ο τίτλος θα μπορούσε να λέγεται «Είμαστε όλοι Gay» κατά το «Είμαστε όλοι Μετανάστες» . Ναι, μετανάστες οι gay σε μία ελληνική πραγματικότητα που της αρέσκεται και μαθαίνει να συνηθίζει να τους κλωτσάει επειδή τους θεωρεί «αναπαραγωγικά ανεπαρκείς» . Άρα ανώμαλους, άρα τους βάζει στην ίδια κατηγορία με τους κτηνοβάτες, τους κοπρολάγνους και (δεν πιστεύω τι έχω διαβάσει μέσα από τα μπλόγκ) παιδεραστές, φονιάδες και ναρκομανείς!

Και πριν πάμε στις εντυπώσεις μου από το φετινό Pride, ας σταθούμε λίγο σε αυτό το «ανεπαρκείς», γιατί αυτή η υποκρισία πολύ μου την έχει δώσει! Πόσοι από εκείνους που τους χλευάζουνε θέλουν να αναπαραχθούν κάθε φορά που κάνουνε σεξ; Πόσοι από αυτούς δεν έχουν τραβήξει μαλακία στο μπάνιο του σπιτιού τους; (εκτός αν περιμένουν πώς θα πιάσουνε παιδί με την χούφτα τους!!!!) . Και πόσοι αλήθεια είναι οι ομοφυλόφιλοι που τελικά έχουνε κάνει παιδιά απλώς πηγαίνοντας με το άλλο φύλλο; Αυτοί ξαφνικά γίνανε ετερόφυλοι;

Αυτές οι απόψεις περί αναπαραγωγής ανήκουν στα δόγματα των εκκλησιών και των …Monty Pythons! Πώς μπορεί να ορίζουν «Παρά Φύσιν» ένα φαινόμενο που υπάρχει από την αρχή που δημιουργήθηκε η ζωή και σε όλα ανεξαιρέτως τα ζώα; Επειδή δεν συμβαίνει συχνά;. Δεν συμβαίνει κατά πλειοψηφία, συμβαίνει τόσο συστηματικά όμως που τελικά δεν μπορείς να το αγνοήσεις ονομάζοντας το ως λάθος της φύσης. Από όλα τα ζώα, μόνο άνθρωπος θέλει να ντύνει από την αρχή μιας γέννησης, με γαλάζιο τα αγοράκια και ροζ τα κοριτσάκια, αλλά και αυτό έχει πάλι να κάνει με το ποιο μόριο επικράτησε κατά την περίοδο της εγκυμοσύνης.

Το φετινό Pride (που πρέπει να σας πω πώς είναι η μοναδική πορεία στην οποία θυμάμαι να έχω συμμετάσχει, ο άθλιος, που δεν ξεσηκώθηκα από το σπιτάκι μου ούτε όταν είχαν καεί τα δάση) μου απέδειξε πώς παρόλο την ειρωνεία που δέχονται, παρόλη την λασπολογία που θέλει να τους κατατάξει ως ανώμαλους, βγήκαν όλο και περισσότεροι από το καβούκι τους, ώστε τελικά αριθμητικά να είναι τόσοι πολλοί που .η ελληνική κοινωνία θα πρέπει πλέον να αποδεχτεί ότι ζουν φυσιολογικά ανάμεσα μας, και να πάψει να ακούει τις ρητορείες του κάθε Κούγια που βγαίνει στα κανάλια να ωρύεται σαν αδικημένη κορασίς.

Είχε χρώμα (χρώματα μάλλον-παρά πάνω από ένα, που είμαστε συνηθισμένοι να βλέπουμε σε πορείες) πλάκα, χαβαλέ, μπαλονάκια με τον Μπόμπ Σφουγκαρακη και τον Πάτρικ τον Αστερία, τους Glitterbanditz (τύφλα να’ χουν οι Village People!) , τρελές χαρούμενες αδερφές που λικνιζόταν κάτω από τους ρυθμούς της ντίσκο, αλλά κατά πλειοψηφία πιο «κοινωνικά ευπρεπείς» gay, (ειρωνικά ως προς τους «κοινωνικά ευπρεπείς» straight, αυτό) , μαχητικά υπερήφανες λεσβίες που όμως αγκαλιαζόντουσαν τρυφερά ανά ζευγάρια και το καθιερωμένο χάπενινγκ με αυγά και γιαούρτια από τους φίλους μας τα…ζώα, τους ακροδεξιούς! (Όσο γι αυτό το τελευταίο νιώθω κάποια ενοχή που ζητούσα την ασφάλεια από τους μπάτσους που περιφρουρούσαν. Ξαφνικά μου φαινόντουσαν καλοί… αλλά λίγοι!).

Αυτά τα ωραία. Του χρόνου θα ξαναβγώ από το δικό μου καβούκι!

Υ.Γ.Το προτείνω επίσης και ως καλή γυμναστική! Μια που δεν γυμνάζομαι, λέω να αρχίσω να πηγαίνω και σε όλες τις πορείες πια (συνταξιούχων, ανασφάλιστων, ΟΤΕ κλπ ) , μπας και ρίξω κάνα κιλό!