Δες την αλλιώς! (Και βούλωσ’ το!)

Ένας από τους ποιο αξιόλογους καλλιτέχνες (και) μπλόγκερ, ο Περαστικός με όλη του την ειλικρίνεια χαριτωμένα με αποκάλεσε…παραπονιάρη! Δεν του κρατάω κακία. Γιατί η αλήθεια είναι πως έχω την βίδα να στραβώνω με κάποιες από τις διαφημίσεις που βλέπω στο δρόμο , όπως αυτές της νέας καμπάνιας του Molto τις οποίες και θεωρώ ιδεολογικά απαράδεκτες. Γιατί; Κοιτάξτε αυτήν.

Αρχικά η έννοια της λέξης «ΑΠΑΙΣΙΟΔΟΞΟΣ» κρύβει μέσα συνειδητοποίηση της πραγματικότητας μας. Θα πρέπει να εθελοτυφλείς και να χαμογελάς σαν τον πρωθυπουργό μας αν νομίζεις πως όλα είναι ρόδινα, αίσια, και πως τα στρουμφάκια επιστρέφουν από την δουλειά τραγουδώντας! Ποιος δεν θέλει να δει ότι γαμήσαμε το περιβάλλον μας , τον πολιτισμό μας, και τις ιδέες μας; Το να καλύπτουμε λοιπόν επιφανειακά την απαισιοδοξία μας απλώς με μία ακόμα μαλακία από το περίπτερο, δηλαδή με κάτι που θα μας χορτάσει την στομάχα για ένα λεπτό και μετά θα μας φορτώσει θερμίδες με την ελπίδα πώς όλα θα αλλάξουν στο καλύτερο, δεν είναι και η καλύτερη δυνατή λύση απέναντι στα προβλήματα που προανέφερα.

Κάτι χειρότερο όμως συμβαίνει και με την ιδέα της λέξης «ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ». Δεν θα είχα κανένα πρόβλημα όταν από την αντίδραση που οφείλει και είναι υγιές να έχει κάποιος ώστε να μην νιώθει πρόβατο, περνάει στην δράση, αλλά τι σόι δράση είναι αυτή το να καταναλώνεις κρουασάν; Αν δεν έχουμε ψωμί να φάμε παντεσπάνι; Είναι με τα καλά τους οι συνθηματολόγ(ι)οι των διαφημίσεων;

Ναι φίλε μου. Στη τελική, έκανα αυτό που είπες. Την είδα αλλιώς απ΄αυτό που ίσως θα ήθελες αλλά εσύ μου το πρότεινες!