"Ρώτησα τον κύριο Βαν ποια μαθήματα πρέπει να πάρω για να γίνω συγγραφέας κωμικών επεισοδίων για την τηλεόραση. Ο κύριος Βαν είπε οτι δεν χρειάζεται κανένα προσόν, αρκεί να' σαι διανοητικά καθηστερημένος."
Σου Ταουνσεντ : Το κρυφό ημερολόγιο του Αντριαν Μολ



22.3.07

ΠΟΣΟ ΜΙΣΩ ΤΗΝ ΜΠΑΛΑ

Του Enki Bilal


Ξέρω πως εδώ μπορεί να στεναχωρήσω κάποιους από τους αναγνώστες μου, αλλά δεν γίνεται να φτιάξεις ομελέτα χωρίς να σπάσεις αυγά. (Στο κάτω-κάτω αν σας χάσω, το μόνο που έχω να κάνω για να ξανακερδίσω φύλλα είναι να σας πουλήσω «δώρο» τρία DVD, το ένα τσόντα, όπως οι εφημερίδες!) Και τώρα την μπάλα την παίρνει το ποδόσφαιρο.

Αυτό το τόσο ανεγκέφαλο άθλημα, στο οποίο 20 ελαφρώς ενδεδυμένοι μαντραχαλάδες κλωτσάνε ένα δέρμα φουσκωμένου αέρα μέσα σε ένα γιγάντιο ανοιχτό χωράφι με πρασινάδα και άλλοι 2 προσπαθούν να φυλάξουν από αυτό (το φουσκωμένο δέρμα) ένα ανοιχτό κλουβί φτιαγμένο από δοκάρια και δίχτυα (δηλ, σπάγκους που δημιουργούν αλυσιδωτές τρύπες)!

Ξέχασα κανέναν μέσα σε όλη αυτή την ματαιότητα;

Υπάρχει, αν θυμάμαι καλά (γιατί είπα ότι μισώ την μπάλα, δεν την παρακολουθώ) και ένας «τυπικά ουδέτερος» τύπος, που η αποτυχίες του στην ζωή τον οδήγησαν να προσπαθεί σήμερα να εκφραστεί μουσικά φυσώντας ένα στραγάλι μέσα σε ένα μεταλλικό σωληνάκι! Αυτός ο εμφανώς ψυχικά διαταραγμένος , ονομάζεται διαιτητής και είναι ο μπάτσος τους.


Τρίτος, ματαιόδοξος και καταϊδρωμένος έρχεται ο κόσμος πού τους παρακολουθεί. Που ταυτίζεται με αυτούς, φανατίζεται στα χρώματα σαν ταύρος, δημιουργεί θρησκείες (λες και δεν μας φτάνουνε αυτές που ήδη έχουμε), ενώ μέσα στην ασημαντότητα και στις στις χυλοπίτες που τρώει καθημερινά στην ζωή του, νιώθει ξαφνικά νικητής μέσα από μια μικρή κατασκευασμένη από τους όρους του παιχνιδιού, νίκη. Αλλά δεν παύει παρά να είναι ένα παιχνίδι στο οποίο αυτός, δεν πα’ να ‘ναι φανατικός υποστηριχτής του, μένει κυριολεκτικά εκτός. Και ο θυμός που (γενικότερα) δεν τον παίζουνε μεγαλώνει.

Αποσαφηνίζω και πάλι, πως όταν τιτλολογώ «Πόσο μισώ την μπάλα» δεν εννοώ κάποιους από τους παραπάνω. Η μπάλα μου, δεν παίρνει ούτε τους ανενεργούς στο παιχνίδι φιλάθλους, ούτε τα παγιδευμένα σε μια κοινωνία ανθρώπων χουλιγκάνια με ζωώδη ένστικτα που κανείς δεν αγαπάει, ούτε τους ελαφρώς ενδεδυμένους μαντραχαλάδες που κλωτσάνε αέρα. (Μακάρι να είχα το σθένος τους, να τρέχω σα μαλάκας σε χιονισμένο γήπεδο με σορτς, να τρώω αγκωνιές κλοτσιές και σπρωξιές, αλλά τέλος να έβγαζα εκατομμύρια προσφέροντας ουσιαστικά τίποτα στην κοινωνία παρά μόνο τις κλωτσιές μου! Στην πραγματικότητα κάνω το αντίθετο. Είμαι φλούφλης).

Το μίσος μου, είναι επειδή δεν καταλαβαίνω την νοοτροπία της «μπάλας». Άρα καθαρά ρατσιστικό, το παραδέχομαι. Δεν καταλαβαίνω γιατί να σπαταλιούνται τόσες εκατομμύρια ψυχές και χρήματα σε ένα σπορ που δεν διαφέρει και πολύ από άλλα. (Κι αλλού δεν κάνουν ανουσιότητες οι αθλητές με φουσκωμένα σακιά;) . Γιατί λοιπόν το ποδόσφαιρο ειδικά να δημιουργεί τόσο αίμα και φανατισμό γύρω μας; Και γιατί όχι κάποιο άλλο άθλημα; Τι έχει ; Τι οδήγησε τον ποιητή του «είμαι δεκαεξάρης, σας γαμώ τα λύκεια» να δηλώνει τώρα στα γεράματα, υπέρ του;

Προσπαθώντας να εξαλείψω τον «Αδόλφο» που κρύβω μέσα μου (νομίζω όλοι μας κρύβουμε και από έναν, τι τον κάνουμε έχει σημασία) άρχισα να ρωτάω αυτούς που στην αρχή θεωρούσα ότι μου φταίγανε: Φιλάθλους φίλους μου, ορισμένους που στην χάση στην φέξη αποφασίζουν να ενταχτούν με μια ομάδα, ή εκείνους που θεώρησαν οτι είναι σημαντικό να πάρει η εθνική ομάδα της Ελλάδας το πρωτάθλημα. Καθημερινούς ανθρώπους που γνωρίζω γύρω μου με μια μικρή «βίδα».

Οι απαντήσεις που πήρα για την «βίδα», ήταν οι εξής:

1.Είναι μεγάλο, εντυπωσιακό, έχει κόσμο, χρώματα και συνεχής κίνηση .
2.Είναι εύκολο και απλό. Δεν χρειάζεται γνώσεις για να το παρακολουθήσεις.
3.Μπορείς εύκολα να το παίξεις. Το κάναμε μικροί, τώρα απλώς ταυτιζόμαστε με αυτούς που το συνέχισαν.
4.Στο δημοτικό ήμουνα ΑΕΚ. Και από τότε….
5.Είναι πρέζα! Είναι θρησκεία!
6.Είναι ένα παγκόσμιο φαινόμενο.
7.Σε βοηθάει να εκτονωθείς μαζί με άλλους


Και τους ανταπάντησα τα εξής

1.Το ίδιο και το σινεμά.
2.Το ίδιο και ένα πλυντήριο ρούχων.
3.Το ίδιο και με τον αυνανισμό. ΚΑΙ ΜΗ ΜΟΥ ΠΕΙΤΕ ΤΩΡΑ ΟΤΙ ΔΕΝ ΤΑΥΤΙΖΟΜΑΣΤΕ ΜΕ ΜΑΛΑΚΕΣ!
4.Το ίδιο και εγώ Αλλά μετά έγινα Ολυμπιακός για να αρέσω στην διπλανή μου και να μου την πάρει τελικά ένας Παναθηναϊκός.
5.Το ίδιο η Ηρωίνη και ο Χριστιανισμός.
6.Το ίδιο και το σεξ.
7.Το ίδιο και το σεξ.

Έτσι, οι απαντήσεις που πήρα δεν ήταν πολύ ικανοποιητικές να με πείσουν ότι η μπάλα είναι το ποίο σημαντικό πράγμα στο πλανήτη, και να πρέπει πάντα να κοιτάζω πρώτη την σελίδα με τα «αθλητικά»(-χάχα-τι ειρωνεία λέξης). Ούτε ότι σε ένα σουβλατζίδικο πρέπει να στρέψω το κεφάλι μου προς την μπάλα που εκπέμπει κει μια τηλεόραση.! Είναι τελικά τόσο σημαντικό να πρέπει να ακούω μόνο τα- χαχα- «αθλητικά» στα ταξί; Και γιατί;

Βοηθήστε με λοιπόν να βρω την «βίδα» μου, γίνω κανονικός, να σταματήσω να μισώ την μπάλα αλλά να την λέω λατρευτικά ΤΟ ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑ! Ζητάω απαντήσεις και κίνητρα.

24 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

kai ego zitao na epikoinoniseis mazi mou sto rula.manti@gmail.com

Μαύρος Γάτος είπε...

Η μπάλα ήταν κάποτε μια χωμάτινη αλάνα κι ένα Subbuteo....

Τώρα είναι οι χουλιγκάνοι, οι είκοσι καλοπληρωμένοι μαντράχαλοι που ανέφερες, οι διαπλεκόμενοι πρόεδροι, κι οι σιχαμένοι στα προποτζήδικα που κάθονται ώρες αμίλητοι, αγωνιώντας πόσα κέρδισαν στο Στοίχημα..

(Σ ευχαριστώ που μού ζήτησες να συνεχίσω)

Σ;)))

παράλληλος είπε...

Πολύ χαλαρά το πήρες Γάτε, και δεν είναι της λογικής σου.
Κιτρινόπαιδο, είναι τόσο πολλές και τόσο απλές ταυτόχρονα οι απαντήσεις στα χαριτωμένα ερωτήματά σου, που δεν αξίζουν ο χώρος και ο χρόνος.

Αλλά μ΄αρέσει ο τρόπος σου! ;)

Yellow Kid είπε...

@rula:
Προτιμάω προς το παρόν να διατηρήσω, οσο αυτό είναι εφικτό την ανθρώπινη ανωνυμία μου, ετσι θα προτιμούσα να συνέχιζες να γραφείς εδώ.

@ Μαύρος Γάτος:
Συμφωνώ σε πολλά, αν ούτε και σουμπούτεο έπαιζα. Οσο για τα χουλιγκανια, είπαμε οτι κανείς δεν τα αγαπαέι .Ουτε εγω. Αλλά μήπως διοχετευουν τα γενικότερα αδιεξοδα τους στον φανατισμό; Και εμείς δεν επιμένουμε να τους αντιμετωπίζουμε σαν μάστιγα και σαν ακρίδες που πρέπει να εκλείψουν απο την μπάλα και απο το πρόσωπο της γής, γενικότερα; Έχει ακούσει κανείς τις ανάγκες και τα προβληματα τους; Σίγουρα αυτά τους οδηγούν στην βία.
Κατανόηση απο όλες τις πλευρές, δηλαδή.

@παράλληλος:
Δεν αξίζει οταν ο κόσμος επικεντρώνεται τόσο πολύ σε κάτι παιδαριωδες και να ξεχνάει τα βασικά; Ακού:
Ταρίφας άκουγε ενα γενικό και σύντομο δελτιο ειδήσεων στο ράδιο. Οση ώρα αυτό έλεγε για φόνους, ληστείες, θύματα στην Παλαιστίνη, ο ταριφας δεν έβγαλε κίχ.
...ΜΟΝΟ ΟΤΑΝ ΤΟ ΡΑΔΙΟΦΩΝΟ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕ ΚΑΠΟΙΑ ΓΚΟΛ ΤΟΥ
ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥ, Ο ΤΑΡΙΦΑΣ ΣΧΟΛΙΑΣΕ!

Εμένα αυτό με σόκαρε! Και νομίζω οτι δεν είναι μεμονωμένο περιστατικό.

Ανώνυμος είπε...

Αγαπητέ yellow kid διαβάζω εδώ και λίγο καιρό το blog σου και αποφάσισα σήμερα να αφήσω και γω το σχόλιο μου σε ένα post που νομίζω ότι κυρίως απευθύνεται στους ομόφυλους σου-ειρωνεία,ε?

Εγώ σαν κοριτσάκι ποτέ δεν βρήκα τρομερό ενδιαφέρον στο ποδόσφαιρο σαν άθλημα ωστόσο επίτρεψε μου να σου δώσω μερικές απαντήσεις (καθαρά άποψή μου) πάνω στο ζήτημα.

1. Αρχικά το ποδόσφαιρο είναι περισσότερο παιχνίδι παρά άθλημα. Είναι το παιχνίδι το οποίο η πλειονότητα των αγοριών γούσταραν να παίζουν απο μικρά. Και τώρα που μεγάλωσαν πάλι σαν παιχνίδι το βλέπουν, μόνο που τώρα αναλαμβάνουν το ρόλο του ποδοσφαιριστή, του προπονητή, του διατητή και ενίοτε του Προέδρου της ομάδας. Εικονικά βέβαια αλλά ποιος νοιάζεται; Απλά παίζουν... :)και τους αρέσει. Το σύνδρομο του Πητερ Παν βλέπεις... οι άντρες πάντα κρύβεται το παιδί μέσα σας. ;PPPP

2. Θα μου πεις όμως τότε πως εξηγείται και η μανία των γυναικών (μικρό ποσοστό βέβαια) τώρα τελευταία με τη μπάλα; Πέρα από μια ακόμα επίδραση του φεμινισμού που μας θέλει να αποδεικνύουμε συνεχώς ότι μπορούμε να ασχολούμαστε με την ίδια επιτυχία σε όλες τις μέχρι πρότινος αντρικές ασχολίες, είναι και το θέμα του φανατισμού. Ειδικά με την Εθνική και το euro δεν υπήρξε άνθρωπος που δεν ήξερε τη κάθε φάση των ματς. Ο λόγος... "Για την Ελλάδα ρε γαμώτο". Έχουμε το ψώνιο να φαινόμαστε σαν χώρα παντού, ακόμα και στη μπάλα. Δεν είναι κακό...

3. Το να ανήκεις σε ένα κοινωνικό σύνολο είναι πολύ σημαντικό για έναν άνθρωπο όπως λένε οι ψυχολόγοι. Έτσι γίνεται και με τις ομάδες. Και πίστεψε με αυτός είναι και ο σημαντικότερος ίσως λόγος που οι περισσότεροι βλέπουν μπάλα. Για την ομάδα τους, για το κοινωνικό σύνολο στο οποίο ανήκουν. Και σ' αυτό το κομμάτι μιλάω και με προσωπική εμπειρία γιατί μπορεί να μη τρελαίνομαι για το ποδόσφαιρο αλλά είμαι φανατική γαυρίνα, παρακολουθώ τις εξελίξεις του συνόλου-ομάδας οπού ανήκω και δε σηκώνω μύγα στο σπαθί μου για την Ολυμπιακάρα-πλακίτσα κάνω! ;)

Αυτά...Ίσως να μη συμφωνείς ή πάλι να μη τα καταλαβαίνεις αλλά όπως είπα είναι καθαρά άποψη μου.

Α! Και συγχαρητήρια για το ωραίο σου Blog. :D

Yellow Kid είπε...

@Nemo:

Ευχαριστώ που πήρες το μικρόφωνο, και ναι, τα εχω σκεφτεί και εγω αυτά και φτάνω στα ίδια συμπέράσματα. Παιδικά συμπλέγματα και εμμονές, ομαδικοποίηση, ολα αυτά σωστά.
Ομως υπαρχει -το κάτι ακόμα-, μια λεπτή, σχεδόν αόρατη κλώστη που διαφοροποιεί, γιγαντώνει αυτή την "εμμονη" απο τις άλλες σε βαθμό παγκόσμιας υστερίας και παράκρουσης που κάτι δεν μπορώ να καταλάβω!
Αν υποθέσουμε οτι η νίκη της Εθνικής Ομάδας της Ελλάδας (δεν βάζω την λέξη "μας" γιατί ουδέποτε ταυτίστηκα, επήσης παρόλο που πρακτικά θεωρούμαι άνθρωπος δεν ξέρω κάθε φάση του εν λόγω ματς) ηταν και μία νίκη για την χώρα, δεν πρέπει να πούμε για τις συνεχείς ήττες της; (ποιο σημαντικές για μένα, εφόσον αφορούν την οικονομία, την τέχνη, τον πολιτισμό μας και οχι ενα παιχνίδι) Δηλαδή που "Παντου" έχουμε φανεί προς τα έξω; Και κυριώς πότε;
Νομίζω οτι με την μπάλα και γιουροβύζιον (αν αυτά λές "παντου" )βρισκόμαστε ακόμα στην πρώτη και την ποιο έυκολη πίστα για να διαπρεψουμε ως χώρα.

Ως πολίτης της, που θα την συγκρίνω μέ αλλες δίπλα μου, κάτι τέτοιες γιορτούλες τις βρίσκω θλιβερές και αξιοθρήνητες...

skantzoxoiros είπε...

Δεν μπορω να βοηθησω, ειμαι ομοιοπαθης...
Ο μονος λογος που (προσπαθουσα) να παιξω ποδοσφαιρω μικρος, ηταν η αποδοχη. Τελικα το πηρα αποφαση, τους εγραψα στα @ρχιδια μου και με γραψαν κι αυτοι στα δικα τους. Νομιζω οτι το προβλημα (στην περιπτωση μου τουλαχιστον) ειναι γενικοτερο: ποτε δεν ταυτιστικα, ποτε δεν μπορεσα να νιωσω μελος μιας ομαδας ανθρωπων. Ειμαι individual και βλεπω και τους αλλους ανθρωπους ετσι, δεν καταλαβαινω πια ειναι η γοητεια του να χανεται κανεις σε ενα συνολο. Αλλα σε αντιθεση με εσενα εχω παψει να αναζητω θεραπεια. Οχι γιατι απελπιστηκα, αλλα γιατι θεωρω πως δεν ειμαι εγω ο "αρρωστος" της υποθεσης.
Say it loud, i hate football and I'm proud!!! ;-)

Υ.Γ.με το πλυντηριο κοντεψες να με πνιξεις (ετρωγα τοστ)

ou ming είπε...

Ωραίες πάσες :)

Ανώνυμος είπε...

κοιτα η μονη λυση στο προβλημα σου ειναι να δεις το αθλημα σαν ομαδικη παρτουζα...τοτε σιγουρα θα το απολαυσεις...

Ανώνυμος είπε...

Μπορώ να πω ότι συμφωνώ με κάθε λέξη...
(Και ο ορισμός που έδωσες με το φουσκωμένο δέρμα ήταν όλα τα λεφτά..)

Yellow Kid είπε...

(Σνιφ,) Σας ευχαριστώ παιδία, που μου δώσατε κουράγιο να συνεχίσω να μισώ την μπάλα! Με συγκινήσατε!

Ανώνυμος είπε...

file ise gay? alla ke oi gay goystaroyn tin bala! malov ise aplos trobas

Ανώνυμος είπε...

Εμένα μ΄αρέσει πάντως το ποδόσφαιρο. Περισσότερο μου αρέσουν οι ποδοσφαιριστές κ θέλω να ρωτήσω κάτι: γιατί παλιά φορούσαν ωραία στενά κ κοντά σορτσάκια κ τώρα τους έχουνε βάλει σωβρακοφανέλες?

Urfurslaag είπε...

Ξαδελφε γειά!
Η υπέροχη έκθεση ζωγραφικής σου είναι από τα πιο αστεία πράγματα που έχω δει σε ολάκερο το Ιντερνέτ.

Για την μπάλα που ερευνάς αυτή τη σαιζόν να σου πω πως είναι η πλησιέστερη αναπαράσταση που έχουμε στην σύγχρονη κοινωνία μας, από τις συγκρούσεις των φυλών των προγόνων μας.

Υπάρχει εστία που πρέπει να προστατευτεί (παλιά ήταν η φωτιά ή ή τα οικόσιτα ζώα ή τα θυληκά).
Υπάρχουν επιθετικοί και αμυντικοί παίκτες, υπάρχουν αρχηγοί. Και φυσικά όλη αυτή η αναπαράσταση είναι καθαρά σωματική και απαλαγμένη από κάθε ίχνος διανοητικοποίησης.

Η αναπαράσταση αυτή είναι αρχετυπική άρα απευθύνεται σε αντίστοιχο μέρος της αντίληψης όσων συμετέχουν αλλά και των θεατών.

Σε εκείνο το κομάτι της αντίληψης που δεν έχει ξεπεράσει ακόμα το ζώο που τρέχει τυφλά με την γεύση του αίματος στο στόμα.

Τώρα γιατί αυτή η ανοησία να στηρίζεται και να χρηματοδοτήται τόσο αδρά από το κράτος...
Και έτσι να ζούμε σε μια χώρα χωρίς όπερα και χωρίς μουσείο σύγχρονης τέχνης αλλά με πάνω από 200 γήπεδα ποδοσφαίρου....

Γιατί είναι πολλά τα λεφτα Μπάμπη, είναι πολλά τα γαμημένα.

Yellow Kid είπε...

@anonymus:

Φίλε, έχει τόσο μεγάλη σημασία για σένα η σεξουαλικότητα μου; Αν θές να την μάθεις γιατί δεν έρχεσαι να μυρίσεις τον πωπό μου, όπως γενικώς αναγνωρίζονται μεταξύ τους τα θηλαστικά;

@Zoi20:

Με φέρνείς σε πολύ δύσκολή θέση! Νομίζω οτι απλώς είναι θέμα μόδας! Ή ξαφνικής πτώσης των τιμών της σωβρακοφανέλας!

@urfus:

Ξάδερφε, καρφωνώμαστε και θα καταλάβουν οτι είμαστε ξαδέρφια! Ευχαριστώ για τα κάλά σου λόγια περί της εκθέσεως μου και ξέρεις οτι συμφωνώ 200% με τα λεγόμενα σου. Είναι πολλά τα λεφτά, και ο Μπάμπής παραμένει ζαβός!

Ανώνυμος είπε...

πουσταρα τραβα το πετσακι σου!

παράλληλος είπε...

Επαναλαμβάνομαι:
είναι τόσο πολλές και τόσο απλές ταυτόχρονα οι απαντήσεις στα χαριτωμένα ερωτήματά σου, που δεν αξίζουν ο χώρος και ο χρόνος
Θέλεις να σου δικαιολογήσω τον χαβαλέ μου; Μόνο αφοριστικά!
Ένα σου λέω: βυθιότητα!

aniaris είπε...

Το ποδόσφαιρο είναι διασκεδαστικό.Δεν μπορεί κανείς να κατηγορήσει κανέναν για το αν του αρέσει ή όχι.Σε άλλους αρέσει να διακοσμούν το σπίτι τους,σε άλλους να βλέπουν ποδόσφαιρο και σε άλλους να γράφουν σε blog.Γιατί πρέπει πάντα να ξεχωρίζουμε ποιο είναι το λιγότερο σοβαρό ή έξυπνο και να το απορρίπτουμε;Ένας άνθρωπος μπορεί να παρακολουθεί φανατικά ποδόσφαιρο αλλά παράλληλα να πηγαίνει σινεμα,να διαβάζει βιβλία και να κάνει και σεξ.Δε χρειάζεται πάντα να καταλαβαίνεις γιατί ο 50χρονος γείτονας σου διασκεδάζει βλέποντας Μπομπ Σφουγγαράκη ή γιατί ο αδερφός σου τη βρίσκει να ξύνει όλα τα μολύβια του σπιτιού με τις ώρες.Είναι γι'αυτούς τόσο διασκεδαστικό αυτό που κάνουν όσο είναι για τους άλλους το ποδοσφαιρο.Η προκατάληψη απέναντι στις γυναίκες σχετικά με το ποδόσφαιρο είναι άδικη.Δεν το παρακολουθούμε...μας σπανε τα νεύρα λέγοντας μας οτι αν μπορούσαμε να καταλάβουμε πώς παίζεται,θα μας άρεσε.Το παρακολουθούμε...μας λένε(ακόμα και οι γυναίκες) οτι το κάνουμε γιατί απλά είναι μοδα ή γιατί γουστάρουμε να βλέπουμε τους ποδοσφαιριστες να ιδρώνουν σα γουρούνια ή γιατί θέλουμε να νιώθουμε ισότητα απέναντι στους άντρες.Ε όχι λοιπόν.Εγώ το παρακολουθώ γιατί το γουστάρω.Περναω 120 λεπτά απ'τη ζωή μου έχοντας διασκεδάσει και αναγκάζομαι να το βλέπω μόνη μου γιατί οι άντρες της παρέας με ρωτάν "ξέρεις τι είναι το offside;" και οι γυναίκες αν δε μιλάνε συνεχώς,θα με σκουντάνε για να με ρωτήσουν "Ποιος είναι αυτός ο κούκλος?".Φτάνει πια!Ξέρω τι είναι το offside και το έμμεσο και δε με νοιάζει πόσο κα*λας είναι ο ποδοσφαιριστής αν δεν παίζει καλα.Σιχτιρ.

Yellow Kid είπε...

@ aniaris:
O 50χρόνος που βλέπει Μπόμπ καθώς και μουρλός με τα μολύβια, σίγουρα έχει κάποιο (τρελό πιθανό) λόγο, αλλά δεν πάυει να είναι μειοψηφία. Το περίεργο είναι πως η παρακολούθηση της μπάλας είναι όντως μια ανούσια ασχολία σαν τα παραπάνω, αλλά για ανεξήγητο λογο ασκεί γοητεία στην πλειοψηφία των ανθρώπων.
Εχει να κάνει με συνεχή διαφήμιση του προιόντος (αφου πέφτει πολύ χρήμα) ή κάτι "μαγικό" που δεν κοινωνώ;

αθεόφοβος είπε...

Γράψε με στην ομάδα σου!

Yellow Kid είπε...

Θές να είσαι σε μια ομάδα που έχει εσένα σαν μέλος; (κλεμμένο αυτό!)

Ανώνυμος είπε...

φιλαράκο άκου να σου πω εγώ τι παίζει με την μπάλα.
η μπάλα είναι έκφραση αρχέγονων ενστίκτων και βγαίνει τόσο φυσικά στον άντρα,όπως περίπου και το παίζειν μπουνιές.(διότι το μπουνίζειν και το τσαμπουκαλεύεσθαι εστί φαλλοενδεικτικόν δια τους γορίλλας!)
με άλλα λόγια μας αρέσει το ποδόσφαιρο, για τον ίδιο λόγο που προτιμάμε να κατουράμε όρθιοι!

γιώργος

Ανώνυμος είπε...

επίσης θα ήθελα να αποστείλλω ένα κοινωνικό μήνυμα σε όλες τις αγαπητές και αιθέριες θηλυκές υπάρξεις (τα άλλα μας μισά δηλαδή).....
σε όλες τις υπόλοιπες περιστάσεις της ζωής σας αγαπάμε.
αλλά όταν προσπαθείτε να παίξετε ή να δείτε μπάλα είναι ότι πιο αηδιαστικό.δεν πα να υπάρχουν και γυναίκες που παίζουν σαν το Μέσι...και πάλι είναι αηδιαστικό και σπαστικό.
ξεκολλάτε!

ΜΗ ΒΛΕΠΕΤΕ ΜΠΑΛΑ ΜΑΖΙ ΜΟΥ!
ΔΕΝ ΜΟΥ ΑΡΕΣΕΙ!

:)

γιώργος

Yellow Kid είπε...

Γειά σου, Γιώργο!

Είναι άραγε αλήθεια οτι"μας αρέσει το ποδόσφαιρο" όπως και το "να κατουράμε όρθιοι", ή απλώς μας τα "μαθάινουνε" τότε που είμασταν μικροί και δεν μπορούσαμε να είχαμε άποψη;


Frank Zappa We're Turning Again Live