Είναι ένα προσωπικό φρικάρισμα που έφαγα, καθώς διαπίστωσα πως πολλά σχολεία (που το σκεφτόμουνα πάντα θεωρητικά) μοιάζουν όντως με φυλακές! Έχουν την ίδια αρχιτεκτονική με τις φυλακές! Μία μικρή ασφαλτοστρωμένη αλάνα στο κέντρο τους (άντε και καρφωμένες δύο μπασκέτες) κυκλωμένη γύρω γύρω με τετραγωνισμένους ορόφους με μπαλκόνια που κοιτάνε προς αυτήν ώστε να μην μπορεί πουθενά κάποιος μαθητής να μην βρεθεί έξω από το οπτικό πεδίο των καθηγητών. Και φυσικά ψηλά κάγκελα, σκληρό συρματόπλεγμα για να μην δραπετεύσει κανένας τους.
Ίσως να ήταν η τάση της αρχιτεκτονικής εκείνης της περιόδου, όπως θα ήθελα να μου διαπιστώσει και κάποιος αρχιτέκτονας, αλλά η αίσθηση του να υπάρχουν σήμερα στην Αθήνα διάσπαρτα τέτοια αρχιτεκτονήματα - φυλακές δεν πιστεύω πως είναι και ότι ποιο ευχάριστο ή να με κάνει υπερήφανο που ζω σε αυτή την χώρα. Προσπαθούνε μεν, να καλύψουν το οικοδόμημα, να πείσουν τα παιδιά πως δεν είναι χώρος φυλακής, αλλά χώρος γνώσης χρωματίζοντας το με διάφορα σαχλά ξεθωριασμένα χρώματα όπως φούξια και πράσινο, αλλά μόνο εμετό μπορεί να προκαλέσουν. Ποιο είναι το μήνυμα πού προσπαθούν να περάσουν άραγε; Πως τα παιδιά και οι μαθητές είναι κακοποιά στοιχεία; Πώς εφόσον αφού οι εκπαιδευτικοί και το σύστημα παιδείας είναι ανίκανοι να τα συμμορφώσουν και να τα εκπαιδεύσουν πραγματικά, ας τα έχουν μαντρωμένα και υπό τον έλεγχο τους;
Ένα προσωπικό φρικάρισμα είναι αυτό, δεν ξέρω καν αν αξίζει πόστ από μόνο του. Τον τίτλο πάντως τον δανείστηκα από ένα γκράφιτι που βρήκα έξω από νηπιαγωγείο…
Του Dave Mc Kean
15 σχόλια:
Συμφωνώ απόλυτα Yellow, αυτά τα κτήρια που ονομάζουν σχολεία, μάλλον με σωφρονιστικά ιδρύματα μοιάζουν!Πέρα από το οτι εκεί τα παιδιά αναπτύσσουν την κοινωνικότητα τους, δε νομίζω οτι τα σχολεία προσφέρουν και πολλά παραπάνω! Αλλά είναι μεγάλη κουβέντα αυτή.. Καλημέρα.
Απόλυτα εύστοχες οι παρατηρήσεις σου!
Ρώτα και την Inco να σου πεί πού πήγαινε σχολείο για να συμφωνήσει και να επαυξήσει...
ΥΓ: Μα πιό πολύ απ΄όλα σ΄αυτό το πόστ, αγαπώ τον Mc Kean. Θεός!
Κατά φωνή κι ο γάιδαρος.
Πήγαινα σχολείο σ' ένα προπολεμικά χτισμένο κτήριο, μια παλιά κατοχική φυλακή.
Το αγάπησα όμως περισσότερο από εκείνο το φριχτό καινούριο κλουβί στο οποίο μας μετέφεραν κάποια στιγμή, και το οποίο ήταν όπως ακριβώς περιγράφεις.
Το παλιό στο κάτω-κάτω δεν έκρυβε τις λειτουργικές προθέσεις του με εμετίκ χρωματάκια εδώ κι εκεί.
Κοίτα τη Γκράβα, τα πολυκλαδικά της Αργυρούπολης,της Φιλαδέλφειας...Δεν είναι να απορείς που θεωρούνται φυτώρια σκληροπυρηνικών γενιών.Δεν είναι μόνο δική σου φλασιά.
Θέλεις να ανεβάσουμε μαζί κάποια στιγμή όσοι ενδιαφερόμαστε για το θέμα, φωτό από σχολικούς χώρους;
Θα φρικάρει πολύς κόσμος που έχει ξεχάσει πως είναι η κατάσταση.
Δες και αυτό:
http://youtzin.blogspot.com/2008/04/blog-post_18.html
@ manetarius:
Καλήμερα! Ναι,μπορεί να αναπτύξουν την κοινωνικότητα τους (οχι απαραιτητα αυτη που θα θέλει το Υπουργείο Παιδείας) αλλά μπορεί και τα ποιο ευάσθητα να πάθουν τέτοια κολούμπρα και τελικά να χάσουν και αυτη είχαν. Αναλογα πού θα πέσεις.
@Trip:
Για αυτό εβαλα τον McKean να μην παει και τελειως χαμενο το πόστ! (χεχε). Η γνώμη της Inco με ενδιαφερει πολύ.
@Inco:
Aααα! Μόλις που μιλούσαμε για σένα! (ελπίζω να μην είχες φαγούρα ή φταρνισμα)!
Μπορεί να αγάπησες περισσότερο εκέινο το σχολείο, αλλά τελικά απο φύλακή σε "φυλακή" σε τραβάγανε!
Ναι δυστυχώς δεν είναι τελικά μόνο δική μου η φλασιά απ΄οτι δείχνει.
Φωτογραφίες με χώρους απο σχολέια δεν έχω και σπουδαια πράγματα, εκτός αν εφορμήσω με την φριχτής ανάλυσης κάμερα που έχει η κινητούμπα μου, γεγονός όμως που θα μου δημιουργήσει κατάθληψη. Το αφήνω πάνω σου, αμα θές και αν έχεις υλικό.
Υ.Γ. Πραγματικά, πολύ καλο το πόστ του Youtzin!
Εγώ πάλι Inco μου, αγριευόμουνα να περάσω νύχτα από κείνο το σχολείο σου...
Με σημάδια από σφαίρες στους τοίχους, ψηλό, ασφυκτικό και μισοερειπωμένο, μπρρρρ!
Πολύ γκραν γκινιόλ αδερφέ μου! Σα στοιχειωμένος πύργος!
Το έβλεπα στον ύπνο μου για χρόνια, σαν σκηνικό σε αλλόκοτα όνειρα, μάλλον εφιαλτικά.
Τώρα πια όχι.
Τώρα κάθε μα κάθε βράδυ τα όνειρά μου εκτυλίσσονται στα σχολεία που πηγαίνω τώρα.
Τρελό πακέτο.
Τα Ελληνικά σχολεία είναι απαράδεκτα, είναι αλήθεια. Κι αυτό γιατί οι κυβερνήσεις, προσπαθώντας να κάνουν όσο το δυνατό πιο φτηνές κατασκευές, παραμελούν συνειδητά τον παράγοντα αρχιτεκτονική. Δηλαδή τη σύνδεση του κτηρίου με το εξωτερικό περιβάλλον και το κοινό στο οποίο απευθύνεται. Έτσι τα κτήρια που δημιουργούν δεν είναι ανθρώπινα. Είναι ένας παράγοντας ώθησης των νέων παιδιών στο περιθώριο και προώθηση του μίσους για τη μάθηση και τη γνώση.
Και πολύ λογικό: Αν ο χώρος της μάθησης, που είναι και ο χώρος που περνάνε τα παιδιά το μεγαλύτερο μέρος της μέρας τους και κάνουν τις κοινωνικές τους σχέσεις, σχετίζεται υποσυνείδητα με μια φυλακή, είναι επόμενο ότι θα μισήσουν αυτόν τον χώρο και κατ' επέκταση τη γνώση που τους παρέχει, καλή ή κακή. Και δεν είναι τυχαίο ότι τα χειρότερα σχεδιασμένα σχολεία βρίσκονται σε υποβαθμισμένες περιοχές όπου φοιτούν τα παιδιά των κατώτερων κοινωνικών τάξεων. Έτσι η κοινωνική αδικία γίνεται ακόμα μεγαλύτερη και αρχίζει από τη μικρότερη ηλικία, με λίγα λόγια το σύστημα αναπαράγει τον εαυτό του.
Ποια είναι η δικαιολογία για όλα αυτά; Μα φυσικά η έλλειψη πόρων...
Μαλακίες! Αν υπάρξει συντονισμός και κυρίως πολιτική βούληση, μπορούν να γίνουν πολλά για να καλυτερεύσει η κατάσταση.
Θα ήθελα και τη γνώμη της Πετρούλας επ' αυτού, σαν πιο ειδικού.
Dangerous, υπέροχη kitchen, σαν μια μαγερεψιά με καυτερά και μια πρέζα από εφηβικό ιδεαλισμό, σερβιρισμένη σε παλαιομοδίτικα πιάτα αφετηρίες για 2.000 αναμνήσεις...
Συνεχίστε κιτρονόπαιδο. .
(Catcher in therye)
άργησα λιγάκι αλλά δε θα μπορούσα να σχολιάσω αν δεν ήμουν 100% εδω. Τα σχολεία μπορεί να σου μοιάζουν σα φυλακές για δύο λόγους. Το κτιριολογικό τους πρόγραμμα είναι σχεδόν το ίδιο με αυτό των φυλακών και βέβαια και στις δύο περιπτώσεις δε χρησιμοποιείται κανένα ωραιοποιητικό στοιχείο. Μερικά σχολεία ήταν τα πρώτα δείγματα μοντέρνας αρχιτεκτονικής και θαυμάστηκαν πολύ από ευρωπαίους επισκέπτες, ήταν το καμάρι της ελληνικής αρχιτεκτονικής. Νομίζω οτι το ελληνικό σχολείο άρχισε να ξεπέφτει όταν άρχισε να σχεδιάζεται μαζικά από τους δημοσίους υπαλλήλους του ΟΣΚ. Ακόμα και παλαιά εργοστάσια άρχισαν να επιστρατεύονται για να γίνουν σχολικές αίθουσες. Σήμερα νομίζω ότι τα παιδιά κάνουν ό, τι μπορούν για ένα πιο όμορφο σχολείο: κάνουν γκραφιτι...
ελπίζω να βοήθησα
έτοιμο το χειρόγραφο! Άργησα λιγάκι αλλά το έκανα. Έφταιγε και το ταξιδάκι :))
@ Trip:
Να φοβάσαι περισσότερο την ημέρα για τα σχολεία που λειτουργούν ακόμα! Εκέι να δεις, μπρρρρρ! :)
@inco:
Εφιάλτης στο δρόμο με τα σχολεία! Ο Φρέντυ Τίτσερ ξαναχτυπά!
@ Ηνιοχε:
Συμφωνώ με κάθε λέξη σου. Μακάρι να μην ήταν έτσι τα πράγματα και ας διαφωνούσαμε. Btw, πέρασα απο το μπλογκ σου και σε ευχαριστω.
@ Ανώνυμε (Cacher In The Rye):
Αν κα καθυστερημενα να σου απαντήσω σε ευχαριστω που με μπάζαρες!
Υ.Γ. Μήπως εχουμε ξαναμιλήσει παλιότερα μεσω M.B. Αθηνοράμματος;
@Πετρούλα:
Σε ευχαριστώ κατ' αρχην που μου απάντησες και εβαλες τις αρχιτεκτονικές σου γνώσεις.
Ναι τα παιδιά κάνουν τα πάντα να ομορφίνουν αυτα τα "μοντερνα" μαζικα εκτρώματα με γκραφιτι όπως οι φυλακισμενοι ζωγραφίζουν, γραφουν βιβλία κλπ. Νομίζω πάντως πως συνεχίζει αυτό να ονομαζεται απο τον πολύ κόσμο και απο τους καθηγητες- δευθυντες ως βανδαλισμός.
Να ‘μαι και εγώ..
Πολύ ωραίο το 8έμα που άνοιξες εδώ κίτρινο παιδί!
Συγνώμη που άργησα να μπω στο θέμα αλλά έκανα το ανάλογο searching που αρμόζει στο θέμα και στο ευυπόληπτο blog σου.:P
Απαντώντας στην Πετρούλα, και αν μου επιτρέπει βέβαια, θα διαφωνήσω. Το σχολείο ουδέποτε είχε κτιριολογικό παραπλήσιο με αυτό των φυλακών. Το ότι έχουν παρεμφερή μορφολογικά στοιχεία (τάξεις σε παράθεση κτλ) έχει να κάνει με τον λειτουργισμό που ήταν κυρίαρχη τάση στην αρχιτεκτονική της εποχής. Η απουσία διακοσμητικών στοιχείων υπόκειται ακριβώς στην ίδια λογική. Η μορφολογική θύμηση μεταξύ τους δεν έχει καμία σχέση με τα εννοιολογικά πλαίσια στα οποία βασίζονταν(βλ.M.Foucault, Επιτήρηση και Τιμωρία, Κέδρος, κυρίως Γ’ κεφάλαιο). Κοινά σημεία που εντοπίζω μεταξύ σχολείου και φυλακής είναι η τιμωρία και η ιεραρχία(μόνο το δεύτερο εγγράφεται χωρικά). Αλλά, κυρίαρχα χαρακτηριστικά των φυλακών, όπως ο Πανοπτισμός ή ο εγκλεισμός δεν μπορούν να μπαίνουν δίπλα στην έννοια σχολείο με ότι αυτή πρεσβεύει.
Από την άλλη, θα συμφωνήσω και με την Πετρούλα και με τον hnioxo στο ότι σήμερα, καθότι οι ανάγκες για μεταβολή του συστήματος εκπαίδευσης αυξάνονται, φτιάχνουμε μαζικής παραγωγής σχολικά κτίρια, με αποτέλεσμα, τα κτίρια να μην έχουν ταυτότητα. Επίσης, τα σύγχρονα σχολικά μας κτίρια παραμένουν μέχρι σήμερα, στις βασικές αρχές οργάνωσης προσκολλημένα στα πρότυπα της δεκαετίας του ΄50. Με άλλα λόγια, η μεταρρύθμιση στη γενική εκπαίδευση που εισάγεται με το Ν. 1566/85 δεν έχει εκφραστεί στα εκπαιδευτικά κτίρια. Ο εν λόγω νόμος, ορίζει ότι η πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια βοηθά τους μαθητές να "καλλιεργήσουν τις κλίσεις και τα ενδιαφέροντα τους" και ακόμη να "αντιληφθούν και να συνειδητοποιήσουν την ισοτιμία της πνευματικής και χειρωνακτικής εργασίας". Μια άλλη δυάδα στόχων που ορίζονται από το νόμο είναι "η διάπλαση δημοκρατικών πολιτών" και η απόκτηση "κοινωνικής ταυτότητας και συνείδησης"(βλ. αρθογραφία της Σ.Μαραγκού και διδακτικές σημειώσεις στο ΑΠΘ!). Πέρα από τους στόχους που θέτει ο νόμος, μπορούμε να σκεφτούμε μέσα σε αυτό το πλαίσιο και διάφορα άλλα ζητήματα που είναι καταστατικά στοιχεία της σχολικής ζωής, τα οποία τίθενται υπό αμφισβήτηση σε χώρες του εξωτερικού, όπως είναι αυτό του διαλείμματος (Αμερική, μετά από τα αλλεπάλληλα κρούσματα βίας, πιθανότατα θα καταδικάσει το διάλλειμα ως ένοχο για αυτές τις συμπεριφορές!). Τα παραπάνω θέτουν μια σειρά από ερωτήματα, όπως: τι σημαίνει άνοιγμα του σχολείου στην κοινότητα(μοναδικό παράδειγμα στον Ελλαδικό χώρο προς αυτή την κατεύθυνση το σχολείο στον Άγιο Δημήτριο του Τ.Ζενέτου) ή τι σημαίνει απόκτηση κοινωνικής συνείδησης; Οι όποιες πιθανές απαντήσεις αποσταθεροποιούν την αυταρχική οργάνωση και λειτουργία που αναπαράγει τον εαυτό της.
Ο D.Hebdige αναζητά αυτού του είδους την αναπαραγωγή σε υλικές κατασκευές και αναφέρεται στα εκπαιδευτικά ιδρύματα. Μιλώντας για τα τελευταία, εντοπίζει, πέρα από την φαινομενική ουδετερότητα-αθωότητα των υλικών κατασκευής τους, σιωπηρές ιδεολογικές παραδοχές, που ουσιαστικά ενσωματώνονται στην ίδια την αρχιτεκτονική τους. Η κατηγοριοποίηση της γνώσης σε κλάδους και η χωροθέτηση αυτών(συνήθως σε παράταξη κάθετη ή οριζόντια), συντηρούν αυτό τον παραδοσιακό διαχωρισμό. Επιπλέον, η σχέση ιεραρχίας διδάσκοντος-διδασκόμενου, εγγράφεται στην κάτοψη του αμφιθεάτρου ή στην κλασσική τάξη με τη χρήση βάθρου-έδρας και συντελεί στην αποδοχή της ακαδημαϊκής αυθεντίας. Τοιουτοτρόπως, ορίζεται ένα ολόκληρο πεδίο αποφάσεων(των από πάνω) για τις δυνατότητες μέσα στις οποίες μπορεί να κινηθεί και να εκτιμηθεί η εκπαίδευση. Άρα, οι αποφάσεις αυτές συντελούν στην οριοθέτηση όχι μόνο του τι διδάσκεται αλλά και του πως. Έτσι, καταλήγει ο D.Hebdige, τα κτίρια αυτά αναπαράγουν με απτούς όρους τις κυρίαρχες ιδεολογίες (D.Hebdige, Υποκουλτούρα- Το νόημα του Στυλ, Γνώση, σελ.24-26). Επομένως, οι κοινωνικές σχέσεις γίνονται οικείες μέσω των μορφών στις αναπαρίστανται. Αυτά τα αυτονόητα βιωμένα πολιτιστικά αντικείμενα προσπαθεί να αποκρυπτογραφήσει η Σημειωτική.
Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, δηλαδή της πάλης για την κατοχή των σημάτων, επεμβαίνει το graffiti (μιας και αυτό ήταν που πυροδότησε συνειρμούς στον yellow_kid), που με την αμφισημία του, διαρρηγνύει στο στέρεο αυτό μοντέλο ιεραρχίας. Μοιάζει να λέει: "δεν είναι το σχολείο που μου προεπιλέξατε και μου επιβάλατε, αλλά το δικό μου σχολείο!".
@Ketr:
Πωπωώ,τι σεντονάρα είναι αυτή; Με σκότωσες! :) Πολλές πληροφορίες αδερφφέ! Χαλάλι. Λοιπόν:
Αλλά, κυρίαρχα χαρακτηριστικά των φυλακών, όπως ο Πανοπτισμός ή ο εγκλεισμός δεν μπορούν να μπαίνουν δίπλα στην έννοια σχολείο με ότι αυτή πρεσβεύει.
...Υσχυει όμως!
Εδω, συνεχιζουν ακομα να διδασκουν ...Θρησκευτικα!
Εδω, μεσα στις ταξεις υπαρχουν ακομη σταυροι και ναζωραιοι στους τοιχους...
Εδω πουλανε ακομα στα κυλικεια snacks θανατηφορα...
Εδω η μουσικη, η γυμναστικη, η ερευνα , το πειραμα, η βιβλιοθηκη, η εκπαιδευτικη εκδρομη,οι τεχνες, οι σχολικες εφημεριδες, ο μαθητικος συνδικαλισμος, οι νεες τεχνολογιες, το διαδικτυο, και τοσες αλλες κολωνες πολιτισμου και μορφωσης ειναι ακομα αγνωστες λεξεις, ε λοιπον, τα κτιρια θα εφτιαχναν διαφορετικα?
Μοιαζουν τα σχολικα κτιρια με φυλακες? Ε και?
Οπως οι φυλακισμενοι δεν πρεπει να εχουν ελπιδα προοπτικης επανενταξης στην κοινωνια ετσι και οι μαθητες δεν πρεπει να εχουν προοπτικη μορφωσης και επαγγελματικης αποκαταστασης.
Αυτη ειναι η κοινωνια του καπιταλισμου. Ικανη παντα να φτιαχνει πολιτες ετοιμους να την υπηρετησουν.Οχι να την βελτιωσουν.Οχι να την αλλαξουν .Απλως να την υπηρετησουν.
Ομορφα κτιρια θα εφτιαχνε?
Καμία διαφωνία και καμία αντίρρηση. Πάω πάσο.
"Ολο εμένανε φωνάζει,
να πώ μάθημα η δασκάλα,
θα την πνίξω σαν κουνέλι,
και θα βγώ να παίξω μπάλα"
Τζίμης Πανούσης "ΚΑΓΓΕΛΑ ΠΑΝΤΟΥ"
Δημοσίευση σχολίου