"Ρώτησα τον κύριο Βαν ποια μαθήματα πρέπει να πάρω για να γίνω συγγραφέας κωμικών επεισοδίων για την τηλεόραση. Ο κύριος Βαν είπε οτι δεν χρειάζεται κανένα προσόν, αρκεί να' σαι διανοητικά καθηστερημένος."
Σου Ταουνσεντ : Το κρυφό ημερολόγιο του Αντριαν Μολ



26.5.08

Ουδέτερη Ζώνη

Ο kid είχε βρεθεί και προηγουμένως εκεί. Στη Ζώνη μεταξύ ονείρου και πραγματικότητας στο σημείο ακριβώς που αρχίζεις να δημιουργείς εικόνες, να ονειρεύεσαι, ενώ παράλληλα δεν έχεις κοιμηθεί και τελείως, οπότε έχεις την ελευθερία να αποφασίσεις αν θα ξυπνήσεις ή θα αφεθείς συνειδητά να σε παρασύρουν αυτές οι πρώτες εικόνες. Αποφάσισε να κάνει το δεύτερο.

Αυτό που έβλεπε ήταν η σκάλα στο πατρικό του σπίτι.. Μια πορτοκαλί γάτα την κατεβαίνει και έρχεται δίπλα του. Την ακολουθεί μία γκρίζα που κάθεται και αυτή. Αν και ο kid δεν τις αναγνωρίζει, του φαίνονται απίστευτα οικίες, τόσο που κάθεται να τις χαϊδέψει. Μα, φυσικά! Πώς δεν το σκέφτηκε ποιο πριν; Φυσικά και τις ξέρει ! Ήταν οι πρώτες του γάτες! Η μάνα και ένα από τα παιδία της, που αργότερα, όταν η πρώτη θα πέθαινε από γεράματα, εκείνη θα έπαιρνε την θέση της στην οικογένεια.

Δεν έβλεπε κάποιο όνειρο ο kid, αλλά ανακαλούσε κάποιες ευτυχισμένες αναμνήσεις από τα παιδικά του χρόνια. Και επειδή βρισκόταν ακόμα μέσα στην Ζώνη, μπόρεσε να το καταλάβει.

Άνοιξε την πόρτα του σπιτιού και είδε χιόνι στρωμένο στον κήπο. Ήταν απόγεμα, το χιόνι είχε κρυσταλλιάσει και φαινόταν σε σημεία σαν λιωμένη ζάχαρη. Διατηρούσε όμως ακόμα την λάμψη του. Πιθανώς σκέφτηκε, αυτή θα ήταν και η πρώτη φορά που είδε χιόνι, άλλη μία ευτυχισμένη ανάμνηση.

Λίγο πριν αποφασίσει να ξυπνήσει, περπάτησε με προσοχή να μην γλιστρήσει μέσα σε αυτήν, σε μία δεύτερη ευκαιρία να την ξαναζήσει.

John Christensen: «Super perfundo on the early eve of your day.» - Waking Life (2001)

11 σχόλια:

Lucha Libre είπε...

.......
...
.
.


.

Yellow Kid είπε...

Ναι, ειναι λιγο κουλό πόστ!

Ανώνυμος είπε...

01:59:59 -27.05.08

Δεν το διαβασα το τοστ,
είχα την έγνοια σε ένα παραγεμισμένο ποστ.

Ο λόγος ήταν
μια υποχρέωση
σε ένα ερώτημα χωρίς χρέωση.


Nαι έχουμε -περίπου- ξαναμιλήσει εν μέσω δαιμόνων και λοιπών ταμπ-αμπέλων εκείνα τα ροδαλά χρόνια
εις το μάσατζ-μπορντ της Αθηνονείρωξης.

acatcherintherye

Tα λέμε...
(ώσπου να μαζέψω τα ατίθασα ψίχουλα του ποστ)

acatherintherye@yahoo.gr

Yellow Kid είπε...

Χαχα! Ενας φίλος απο τα παλια!
Καλως όρισες λοιπόν, cather σε ενα ποιο ελευθερο περιβαλλον απο το φασιζον χώρο της Αθηνονείρωξης!

hnioxos είπε...

Οι παιδικές αναμνήσεις που ζουν στη σφαίρα του ονείρου ε; Τα ζώα, το πατρικό σπίτι, το χιόνι, όλα παραπέμπουν σε μια ατμόσφαιραζεστασιάς, ξεγνοιασιάς με μια μελαγχολία. Είναι η μελαγχολία του ότι είναι όλα αυτά περασμένα;

Μα... θα έρθουν καλύτερα από αυτά. Και επίσης αυτά είναι περασμένα μα όχι χαμένα, είναι όλα μέσα μας και μας βοηθούν να προχωρούμε

Lucha Libre είπε...

Δεν είναι κουλό.
Απλά: μερικά πράγματα δεν περιγράφονται, όμως εσύ τα κατάφερες.

manetarius είπε...

!!! Ποτέ δεν κατάφερα να αφηγηθώ τόσο συγκροτημένα κάποιο όνειρο μου..ίσως γιατί βλέπω όλα τα τρελλά..!

Squeaky είπε...

Πωπω!!! Τί ωραίο!
Μας πήγες κι εμάς για λίγο στη ζώνη του Λυκόφωτος, με τα χιονισμένα τοπία και τις πορτοκαλί γατούλες...
Παραμυθένιο!

Υ.Κ., άν θές κι έχεις χρόνο, έλα απ΄την ποντικότρυπα να παίξουμε...

Yellow Kid είπε...

@ Inco & Μane:

Παραδεχομαι πως ούτε σε μένα ήταν έυκολο. Τα όνειρα είναι περισσότερο αίσθηση και λιγότερο εικόνες. Και οι αισθήσεις που νιώθεις αν ξυπνας εκολα ξεθωριάζουν...
Είναι η προσωπική σου τέχνη που μόνο εσυ μπορείς να την νιώσεις.

@Trip:

Σε ευχαριστώ ποντίκιε που με ξεκολλάς που και που απο τα προσωπικά μου και θα ανταποκριθώ.
(τελικά είστε μια χρούμενη οικογένεια εδω πέρα με τα παιχνιδάκια σας)

πετρούλα είπε...

είναι η κατάσταση που συχνά περιγράφω σα σκιά του ονείρου επάνω στην αγρύπνια...ωραίο όταν βρίσκεσαι εκεί., σχεδόν το ίδιο ωραίο όταν βρίσκεσαι σε κανονικό όνειρο

Yellow Kid είπε...

@Πετ:
Πάντα μου άρεσε ο τρόπος που βίωνεις τα πράγματα!


Frank Zappa We're Turning Again Live