Ουδέτερη Ζώνη

Ο kid είχε βρεθεί και προηγουμένως εκεί. Στη Ζώνη μεταξύ ονείρου και πραγματικότητας στο σημείο ακριβώς που αρχίζεις να δημιουργείς εικόνες, να ονειρεύεσαι, ενώ παράλληλα δεν έχεις κοιμηθεί και τελείως, οπότε έχεις την ελευθερία να αποφασίσεις αν θα ξυπνήσεις ή θα αφεθείς συνειδητά να σε παρασύρουν αυτές οι πρώτες εικόνες. Αποφάσισε να κάνει το δεύτερο.

Αυτό που έβλεπε ήταν η σκάλα στο πατρικό του σπίτι.. Μια πορτοκαλί γάτα την κατεβαίνει και έρχεται δίπλα του. Την ακολουθεί μία γκρίζα που κάθεται και αυτή. Αν και ο kid δεν τις αναγνωρίζει, του φαίνονται απίστευτα οικίες, τόσο που κάθεται να τις χαϊδέψει. Μα, φυσικά! Πώς δεν το σκέφτηκε ποιο πριν; Φυσικά και τις ξέρει ! Ήταν οι πρώτες του γάτες! Η μάνα και ένα από τα παιδία της, που αργότερα, όταν η πρώτη θα πέθαινε από γεράματα, εκείνη θα έπαιρνε την θέση της στην οικογένεια.

Δεν έβλεπε κάποιο όνειρο ο kid, αλλά ανακαλούσε κάποιες ευτυχισμένες αναμνήσεις από τα παιδικά του χρόνια. Και επειδή βρισκόταν ακόμα μέσα στην Ζώνη, μπόρεσε να το καταλάβει.

Άνοιξε την πόρτα του σπιτιού και είδε χιόνι στρωμένο στον κήπο. Ήταν απόγεμα, το χιόνι είχε κρυσταλλιάσει και φαινόταν σε σημεία σαν λιωμένη ζάχαρη. Διατηρούσε όμως ακόμα την λάμψη του. Πιθανώς σκέφτηκε, αυτή θα ήταν και η πρώτη φορά που είδε χιόνι, άλλη μία ευτυχισμένη ανάμνηση.

Λίγο πριν αποφασίσει να ξυπνήσει, περπάτησε με προσοχή να μην γλιστρήσει μέσα σε αυτήν, σε μία δεύτερη ευκαιρία να την ξαναζήσει.

John Christensen: «Super perfundo on the early eve of your day.» - Waking Life (2001)