THAT, is a Street Party!

Ο κόσμος που μαζεύτηκε στις 6 η ώρα ακριβώς στο Θησείο, ήταν αρχικά 4-5 άτομα. Αν και ξεκίνησα μόνος μου συνάντησα τελικά κάνα δυο φίλους χαμένους από τα παλιά, το οποίο ήταν πολύ συγκινητικό. Και ενώ αρχίσαμε να αναρωτιόμαστε αν γίνεται εκεί το πάρτι, και ενώ είχε περάσει πολύ ώρα από αυτή που είχε αναγγελθεί και παίρναμε τηλέφωνα μήπως έχουμε κάνει λάθος, κατά τις 7 σκάει μύτη στην πλατεία, ένα καρότσι φωτισμένο με λαμπιόνια, αγιοβασίληδες, ελαφάκια και το γνωστό αγγελάκι με την μάσκα οξυγόνου στην κορυφή. Πάνω του ίσως οι καλύτεροι και εναλλακτικοί DJ΄s που έχω ακούσει ποτέ, τους MUSAK 7.
Το αλκοόλ που είχαμε αγοράσει από το περίπτερο, βότκα και ουίσκι,ήταν αρκετό για να μας ζεστάνει και κάτω από ρυθμούς, ρέγγε αρχίσαμε να χορεύουμε μέσα στο κρύο. Όταν μαζεύτηκε περισσότερος κόσμος ξεκινήσαμε προς Μοναστηράκι ακολουθώντας την καρότσα.

Η στάση εκεί, (που υποθέτω γιατί δεν κοίταξα ώρα θα έμεινε καμιά ώρα) μάζεψε και περισσότερο κόσμο,συνάντησα και άλλους φίλους και ξαναξεκινήσαμε προς την Βαρβάκειο Αγορά. Εκεί στην στοά που μύριζε κρέας και αίμα, πάνω στα σφαγεία και τα τσιγκέλια, τα άτομα που είχαν μαζευτεί, χορεύανε, είχανε γίνει ντίρλα, πρέπει να ήτανε πάνω από 500! Και συνέχεια στα Προπύλαια, τώρα.

Αν και το καρότσι το κουβαλούσαμε στα χέρια, αν και φορές εμποδίσαμε την κυκλοφορία, οι περαστικοί δείχνανε να το γουστάρουν, μάλιστα όλο και κάποιοι καταλήγανε να μας ακολουθούν ή να τραβάνε φωτογραφίες και βίντεο. Πολύ ευγενικά οι DJ πάνω στο καρότσι που δίνανε και τις κατευθυντήριες οδηγίες μας λέγανε να παραμερίσουμε και να κάνουμε χώρο για τα αυτοκίνητα. Στα Προπύλαια πρέπει να είχαμε μαζευτεί και 1000 άτομα.

Εκεί,άρχισε να βρέχει. Και αναγκαστικά για να προφυλαχτούμε γίναμε όλοι "κουκουλοφόροι"!!! Τελικά το πάρτι κατέληξε μέσα στην Στοά Του Βιβλίου με τον κόσμο από τους πάνω ορόφους να κοιτάζει έκπληκτος και κάποιες φορές να χορεύει κι αυτός. Τα ντέκ ίσως λόγω της βροχής, ίσως λόγω συνεχούς χρήσης πια, (είχε φτάσει 5 η ώρα το πρωί) άρχισαν να χαλάνε με αποτέλεσμα να κολλάνε τα CD αλλά αυτό δεν είχε καμία σημασία. Τα αντικαταστήσαμε μία χαρά φωνάζοντας το παλίο και ακόμα κλασσικό "Μπάτσοι, Γουρούνια, Δολοφόνοι"!

Όλο αυτό:
Ήταν ένα πάρτι; Ήταν μία διαδήλωση διαμαρτυρίας, χωρίς καπελώματα από κόμματα, χωρίς βία, μπάτσους και δακρυγόνα; Τελικά, νομίζω όλα αυτά. αλλά ο καθένας μπορεί να το ερμηνεύσει όπως θέλει. Και κρίμα που τέτοιου είδους χάπενινγκ δεν γίνονται κάθε μέρα.


Το ποστ αυτό έχει αναρτηθεί και στο ΕΧΟΥΜΕ ΠΟΛΕΜΟ

Which side are you on, NOW!

Ένα κολάζ εικόνων και βίντεο σχετικά με την ασυδοσία της αστυνομίας και την δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου από αστυνομικό.

Γνωστός μεγαλομαλάκας με 7 γράμματα

Ο φτωχός και μόνος καουμπόης δεν είναι μόνος ...

Ο φτωχός και μόνος καουμπόης...

...και ο φίλοι του (τα ζώα).

Παρακαλώ, προωθήστε τις φωτογραφίες και σε άλλα μπλόγκ. Όλο και σε κάποιον έντιμο δημοσιογράφο της TV θα πέσουν (Μπας και μάθει κι ο τηλεθετής επιτέλους τους "Γνωστούς-Άγνωστους" που καίνε την περιουσία του...)

-UPDATE-

Με βάση των εξελίξεων έφτιαξα ένα ομαδικό μπλόγκ. Οσοι ενδιαφέρεστε για συμμετοχή, δεν έχετε παρά να μου αφήσετε στο tsoglanis@gmail.com,η σε σχόλια το δικό σας email.

Είναι βόας, είναι κροταλίας...

-Του Γιάννη Καλαϊτζη απο την Ελευθεροτυπία, σήμερα-

...Και ενώ η τηλεόραση προσπαθεί να αποπροσανατολίσει επικεντρώνοντας μόνο στις καταστροφές από τους χμμμ..."κουκουλοφόρους αναρχικούς" που βγαίνουν από κλούβες, και όχι στην σαπίλα της αστυνομίας ή στο πείσμα της κυβέρνησης να μην παραιτηθεί μετά από ένα τόσο χοντρό γεγονός, όπως η στυγνή δολοφονία ενός 15 χρόνου (γιατί μπορεί να μην έγινε ακόμα η δίκη άλλα οι μαρτυρίες προς τα εκεί συγκλίνουν και αν ο μπάτσος αποδειχτεί αθώος, εγώ ψηφίζω Νέα Δημοκρατία!), το θέμα έχει πάρει διαστάσεις εκτός Ελλάδας δείχνοντας πώς δεν είναι απλώς η "δικαιολογία που ψάχνανε οι 100-200 αναρχικοί για να κάψουν την Αθήνα" (γιατί το άκουσα και αυτό). Διαβάστε από την Indimedia τι γίνεται στο Βερολίνο, Αμβούργο,Λονδίνο, Παρίσι, Κύπρο. Τελικά μόνο ο Διαμαντής το φιδάκι δεν δείχνει να είναι. Και ο πρωθύπουργάρας μας πρέπει να φορέσει γυαλιά πρεσβυωπίας ή να πάει πια στο σπιτάκι του! Τώρα.: Αλλά ευχάριστα χριστουγεννιάτικα δωράκια εδώ.και εδώ...

-ΤΟ ΑΝΕΚΔΟΤΟ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ-

Η εκπομπή "Πες το και θα γίνει" συνεχίζεται και φέτος με επιτυχία! Μετά από δική μου παράκληση στο Jungle Report, την θέση των δικηγόρων του κατηγορούμενου που παραιτούνται και πέφτουν ένας ένας σαν το ντόμινο, την αναλαμβάνει ο Mr.Κούγιας! Νομίζω πώς αυτή την φορά θα τα καταφέρει και θα κρατήσει. Είναι τόσο αδίσταχτος και σκληρόπετσος, όσο φαίνεται πώς είναι και ο κατηγορούμενος. Ο ΛΑΠΟΥΤΑ μας, είναι σαφέστατος!!!

για τα νεκρα παιδια - 6 Δεκεμβρη

Απο Μαυροπρόβατο

Γιατί άραγε;

Παίρνω αυτή την είδηση από έδώ. και πιο κάτω το χαρακτηριστικό βιντεάκι από τον JoRgO1977


"Εν ψυχρώ εκτέλεση του 15χρονου από τον ειδικό φρουρό....Ούτε αντικείμενα εκτοξεύθηκαν προς τους αστυνομικούς, ούτε βία ασκήθηκε από την πλευρά των νεαρών, ούτε μολότωφ, ούτε αυτοάμυνες, ούτε πυροβολισμοί στον αέρα, ούτε εξοστρακισμοί σφαιρών...Ήταν μια στυγνή εκτέλεση. Πήγαν απλά για να σκοτώσουν και να φύγουν"

Και σήμερα, καίγεται όλη η Ελλάδα...

(Γιατί άραγε;)

Τα τηλεοπτικά κανάλια βγήκαν σαν τα κοράκια να καταδικάσουν τα επεισόδια. Κάδοι σκουπιδιών καίγονται. Τράπεζες βανδαλιζονται από κουκουλοφόρους και "αντιεξουσιατικές ομάδες." , περιπολικά και αυτοκίνητα πεζών τυλίγονται στις φλόγες. Περιουσίες χάνονται. Κάποιοι δεν θα κάνουνε Χριστούγεννα με δώρα....

(Γιατί άραγε;)

Ένας αστυνομικός τραυματίζεται ελαφρά στο μάτι...

(Γιατί άραγε;)

Άνθρωποι κλαίνε που χάσανε τις περιουσίες τους. Ζουμ, η κάμερα στα αίματα της κυρίας που πήγε να ξεπαρκάρει το αυτοκίνητο και έφαγε κοτρόνα στο κεφάλι.

(Γιατί άραγε;)

Στην πραγματικότητα ακούγοντας ειδήσεις μόνο κάποιες τράπεζες την πλήρωσαν, κάποιες μεγάλες αντιπροσωπίες αυτοκινήτων και κάποια δημόσια κτήρια.

(Γιατί άραγε;)

Ο Παυλόπουλος κάνει ότι παραιτείται και ο πρωθυπουργός κάνει ότι δεν δέχεται την παραίτηση του. Παρόλα αυτά στέλνει συλλυπητήριο τηλεγράφημα στην οικογένεια του 15χρονου.

(Γιατί άραγε;)

Την στιγμή μάλιστα που ο μπάτσος δηλώνει αυτοάμυνα και εξοστρακισμό της σφαίρας, μιλώντας μάλιστα για μία τρίτη που ποτέ δεν ακούστηκε. Την στιγμή που κι ο δικηγόρος του παρατήθηκε γιατί δεν του έλεγε την αλήθεια.

(Γιατί άραγε;)

Και ενώ τα κανάλια προσπαθούν να δούνε αν τα πράγματα έγιναν έτσι ωμά όπως τα περιγράφουν οι μάρτυρες, ή η απολογία του μπάτσου είναι σωστή, προσπαθούν να μιλήσουν στους συγγενείς του 15χρονου. Εκείνοι απλώς λένε το ανθρώπινο "Αφήστε μας ήσυχους."

(Γιατί άραγε;)

Και ενώ το βίντεο του Τζαϊαντάκου με την στιγμή της δολοφονίας έχει κάνει το γύρο των τηλεοπτικών καναλιών, η ιστοσελίδα του MEGA αποφασίζει να το "τροποποιήσει" για να μήν ακουστεί το "είναι μαλάκες". Παρακαλώ προσέξτε τα συνθήματα και τα γυαλιά που σπάνε που μπήκαν στο μιξαζ και ένα παράλογο"δολοφόνοι" πριν τον φόνο.

(ΓΙΑΤΙ ΑΡΑΓΕ;)

Και κλείνω με Λαζόπουλο απο το Alfa στο μπλόγκ Ναυαρχίδα . Από τις ελάχιστες περιπτώσεις που συμφωνώ μαζί του 100%

....(Γιατί άραγε;)



Και μία πρόσφατη γελοιογραφία του Ιωάννου από το ΄Έθνος που μου ξέθαψε ο εκ Βρυξελλών Τάκης Αλεβαντής. Δεν μπορώ πάρα να τον ευχαριστήσω!

Τα πρόσωπα αλλάζουν, η ιστορία επαναλαμβάνεται...

Του Γιάννη Ιωάννου

Για περισσότερες πληροφορίες, ακολουθήστε τα βελάκια

…Και κατέπαυσε τη ημέρα τη εβδόμη από πάντων των έργων αυτού, διαβάζοντας Αρκά…

Αν υπήρχε τρένο για το ελληνικό χιούμορ το οποίο ταξιδεύει στον χρόνο, σίγουρα η γραμμή που θα διέσχιζε μέχρι το σήμερα θα λεγόταν ΑΡΙΣΤΟΦΑΝΗΣ-ΑΡΚΑΣ!!! Γιατί είναι όμως τόσο σταθμός ο Αρκάς για τον ελληνικό χώρο; Μήπως το λέω λόγω του κατεστημένου του στο περιοδικό τύπο; Δεν είναι αυτός ο λόγος.

Να μην ξεχνάμε πώς όταν ο Αρκάς άρχισε το 1981 να σχεδιάζει τον γνωστό αγάμητο και ανασφαλή κόκορα του, στο ειδικευμένο για λίγους περιοδικό κόμικ Βαβέλ, οι Έλληνες γελοιογράφοι ήταν μετρημένοι στα δάχτυλα των δύο χεριών, ενώ οι σχεδιαστές κόμικ στα δάχτυλα του ενός (και ούτε) . Για έναν νεογνό του είδους που βγήκε από το αυγό του, και πετάει μέχρι σήμερα φτάνοντας βλάσφημα ακόμα και στο ύψος του Θεού, μια τέτοια επιτυχία για τα ελληνικά δεδομένα αποτελεί άθλο.

Ας εξετάσουμε λίγο που μπορεί να οφείλεται αυτό. Καταρχήν τα κόμικ του Αρκά, οι ήρωες και οι ιστορίες του είναι λαϊκού περιεχομένου. Ο ίδιος όμως φαίνεται πώς όχι. Μοιάζει να είναι βαθύτατα καλλιεργημένος δημιουργός. Μέσα από χιούμορ στηριγμένο σε λογοπαίγνια, και χυδαίες σεξουαλικές αλλά απενεχοποιημένες εκφράσεις όπως σε ένα παραδοσιακό γαμοτράγουδο, με άμεσους ετοιμόλογους διάλογους σαν αυτούς που θα ακούσεις σε ένα στρατόπεδο που θα σε κάνουν να γελάσεις (γιατί δεν έχεις άλλη λύση για να περάσεις καλά), ο Αρκάς σου προσφέρει τελικά ένα μπουκέτο με στραπατσαρισμένα λουλούδια από σκυλάδικο την ώρα που μέσα από ένα φαινομενικά «απλό» punch line μας αναγκάζει να γελάσουμε με το παραμορφωτικό είδωλο του εαυτού μας

Αν και το χιούμορ του είναι βαθύτατα ψυχαναλυτικό, δεν χρειάζεται να είσαι διανοούμενος, ούτε να ξέρεις από Φρόϋντ για να τον κατανοήσεις. Στις μικρές παραβολές του , οι ήρωες δεν είναι απλώς καρικατούρες, αλλά σύμβολα ψυχολογικών αδιεξόδων και δέσμιοι μιας τυραννικής μοίρας. (δεν θυμίζουν κάτι από εμάς όταν σκεφτόμαστε για τον εαυτό μας;). Μόνο φανταστείτε να είστε ο μοναδικός κόκορας που έλεγα ποιο πάνω, σε ένα κοτέτσι με θεογκόμενες κότες που να σου ρίχνουν όλες χυλοπίτα με ένα ηλίθιο γουρούνι από δίπλα που δεν έχει κανένα πρόβλημα στο να γαμήσει . Φανταστείτε να έχετε καταδικαστεί ισοβίτης μετά από δικαστική πλάνη σε μία απολυταρχική φυλακή στην μέση του πουθενά με συγκάτοικο το μόνο πλάσμα που δεν θα θέλατε ποτέ να είχατε για φίλο! Χωρισμένος πατέρας με παιδί ένα πανέξυπνο σπουργίτι που βγάζει πάνω σου όλο το οιδιπόδειο σύμπλεγμα αποδεικνύοντας συνέχεια πόσο ηλίθιος είσαι! Σεξουλίαρα γάτα κλειδωμένη μέσα σε ένα σπίτι που η γριά κυρία σου παίζει Σοπέν, αναπολεί προπολεμικούς έρωτες και δεν λέει να τα κακαρώσει με μοναδικό αρσενικό ένα ευνουχισμένο γάτο που δεν είναι σε θέση να καταλάβει το πρόβλημα της κατάστασης .Μοναδικός επιζών μετά από μία ολοκληρωτική καταστροφή μαζί με τον εκ διαμέτρου αντίθετο χαρακτήρα από εσένα, να μην μπορείτε να αποφασίσετε αν θέλετε να ξαναχτίσετε τον πολιτισμό ή να τον αφήσετε να πάει τελικά στο διάολο. Παντού αδιέξοδο. Παντού το Γίν με το Γιάνκ σε ατελείωτη μάχη με την ίδια τους την φύση.

Αυτός είναι ο κόσμος του Αρκά. Ο δικός μας κόσμος εν κατακλείδι. Γιατί έτσι και αποφασίσεις να προχωρήσεις πάνω του σε ευθεία γραμμή μήπως και τον αποφύγεις το ποιο πιθανό είναι να ξαναφθάσεις ακριβώς στο σημείο από το οποίο ξεκίνησες.

Υ.Γ. Άφησα έξω κάποιες από τις σειρές του Αρκά. Οι περισσότερες (και οι κυριότερες για μένα ) είναι κρυμμένες μέσα από λίνκ τα οποία δανείστηκα από το επίσημο σαιτ του. Από κει μπορείτε να πάρετε περισσότερες πληροφορίες.

Ο καφές της παρηγοριάς

"Τo me, coming from you, friend is a four letter word..."

Πήγαινε κατευθείαν στην Φυλακή

Στην φυλακή, χάνεις πολλές από τις ελευθερίες σου. Σίγουρα κατά τους νόμους του κράτους κάποιος μπορεί να θεωρηθεί παράνομος άρα και εν δυνάμει μπορεί να φυλακιστεί αν τους παραβλέψει, από το να δολοφονήσει, μέχρι να χρωστάει κάποια Ευρώ στο κράτος.

Η φυλακή είναι πάντα ωραίο πράγμα για εκείνον που έχει αδικηθεί, που έχει χάσει μέλη της οικογένειας του, που αισθάνεται δεμένο τον γάιδαρο του και πώς ότι αφορά τους τιμωρημένους, αυτοί δεν είναι άνθρωποι, είναι κτήνη.

Δες το όμως καλύτερα φιλαράκο, γιατί νόμοι, δικαστήρια και όργανα δεν είναι φίλοι σου, αλλά ούτε και εχθροί σου. Είναι ένα σύστημα κανόνων που όσο νομοταγής και αν είσαι, όσο και αν προσέχεις, όσο καλή Μονόπολη να ξέρεις να παίζεις στην ζωή σου, υπάρχει πάντα η πιθανότητα να σηκώσεις την κάρτα « Πήγαινε κατευθείαν στην Φυλακή». Το σύστημα των νόμων είναι τρομερά πολύπλοκο για τον καθένα μας.

Την φυλακή, το απαρχαιωμένο αυτό -δεν ξέρω τι να τον κάνω το μαλάκα που μου έκλεψε την ντομάτα, καλά, κλείδωσε τον σε ένα κουτί να μην στην ξανακλέψει και βλέπουμε- σύστημα, γελάω όταν το αποκαλούνε «επανένταξη», ή ακόμα ποιο υποκριτικά « Σωφρονιστικό Ίδρυμα». Δεν θυμάμαι στην πραγματικότητα κανέναν που να έχει «επανενταχτεί» ή να έχει «σωφρονιστεί», γιατί κανείς δεν αλλάζει νοοτροπία, κανείς δεν μαθαίνει, στερούμενος απλά την ελευθερία του. Ο λεγόμενος «σωφρονισμός» έχει να κάνει με τον φόβο να μην στερηθούμε τα δικαιώματα μας και δεν πρέπει να έχουμε μια κοινωνία φόβου και απαγορεύσεων , αλλά κοινωνία εκπαίδευσης και βοήθειας.

Μιας λοιπόν και άλλη λύση δεν βρίσκεις από το να μπουντρουμιάσεις τον «μαλάκα που σου έκλεψε την ντομάτα» , μην τον τιμωρείς παραπάνω για την πράξη του. Η στέρηση στο δικαίωμα της ελεύθερης διακίνησης είναι αρκετά βαρύ, ήδη. Στέρησε του το, αφού το απαιτεί η κοινωνία και αφού αυτή είναι η τιμωρία του,. αλλά μην ξεχνάς ότι η φυλακή παραμένει μέρος της κοινωνίας μας, και οι φυλακισμένοι απλώς είναι άνθρωποι που εκτίουν την ποινή τους. Δεν δικαιολογείσαι αν του στερείς έστω και τα απαραίτητα.

Ο Πρόεδρος της Αμερικής, είναι μαύρος!

Όχι, δεν πρόκειται για ένα ρατσιστικό σχόλιο, ούτε πρόκειται να κάνω χιουμοράκι σχετικά με την απόχρωση του δέρματος αυτού του Αμερικάνου. Έχω ακούσει ήδη ορισμένα χαζά στο ραδιόφωνο από τον Πιτσιρίκο, με τον ταξιτζή δίπλα μου να γελάει σα χάχας, έχω δει ήδη μια φριχτή γελοιογραφία του Βασίλη Μητρόπουλου, για να καταλάβω πώς μας χωρίζουν αρκετά βήματα ακόμα στην Ελλάδα για ψηφίσουμε κάποιον με την ίδια απόχρωση.

Όχι ότι το χρώμα παίζει καμία σημασία, και καθώς φαίνεται το μεγαλύτερο ποσοστό των Αμερικάνων ξεπέρασε πια αυτό το φόβο. Δεν μπορώ να μην δεχτώ πώς μικρή αυτή λεπτομέρεια δεν θα παίξει σημαντικό ρόλο στην ιστορία των προέδρων της Αμερικής.

Με την εκλογή του Ομπάμα, θυμήθηκα παλιές κωμωδίες με τον Εντι Μέρφι και σενάρια επιστημονικής φαντασίας, τα οποία δείχνανε την θέση του Πλανητάρχη, να την κατέχει ένας μαύρος. Αλλά όπως σοφά λέει ένας φίλος μου «ζούμε στο Μέλλον».

Δεν είμαι υπέρ ούτε κατά αυτής της εκλογής, μίας και δεν ξέρω τι θα φέρει ο καινούριος Πρόεδρος της Αμερικής, μιας και δεν βασίζομαι σε καμία φυλετική διάκριση. Η παρατήρηση μου γύρω από την εκλογή του είναι καθαρά κοινωνιολογική.

Ερωτήσεις που θέτω όμως, είναι: Έπαιξε τελικά ρόλο το χρώμα στην εκλογή του; Είναι αρκετά συνειδητοποιημένος γύρω από θέματα ρατσισμού στην Αμερική; Έχει ζήσει ο ίδιος την φυλετική διάκριση στο πετσί του για να αλλάξει πράγματα; Η μήπως όμως είναι αυτό που λέει κάπου ο Zappa « A foolish young man of the Negro Persuasion devoted his life to become a caucasian» ;

Η μυστική γλώσσα του Word Verification

Yzdcmmx bxerpvp dgmprc yedqpi gainhojg igkazpd nyjtjt yavjzsqn nataed qlcce nvhudm iydajpq fwnjnl hqaae sdvufqxy zdkymbdq bfqictg ayhwrhbx elondabq itjrx hhirbmm neptf cwcsas lhbvbft abspa akyxpij kfvipogz jczya qlisxl wxurte lzpjr ypznc xydbuucj wcmrp kbjijnc mpxclpck jjrsnmmgd valkcgp kigmtk mgwczuip smilinz kttxza pleaek bprfpkuj nvbplv equqk zhmvvw xewooh zfgucooh xddim bdpki iqurzxsw wlejqmi iibgl ycxcup wftjerb rgcbtt slzwohbj rrfux klvqiiez ynuwb zunbjodp yeckgc dgbknr ilsccf xsvxu xsvxu nfutbukq qenpauj jqodc huwkp mzkqr trjxczvz oasdqy elaix bkvwfttv fylgx sgceh axmtcn yvplthm yvplthm gzbunf bcsinedl ugtfbu hsrvprxz ecaat tbzen fzibases dcmwwwc klukod nffjuzk qowvveeh khqlqk lhpwfz gqqzs trvhtk aqipeqx ireqydl ireqydl daikcyf hhxcrnl jyvtpn wfqzy…

Family Guy-Blue Harvest

Την σειρά Family Guy την θεωρώ εν μέρει μία μέτρια απομίμηση των Simpsons, εν μέρει τελικά συμφωνώ με την Wikipedia τελικά. Αλλά ως γνήσιος φάν του Πολέμου των Άστρων δεν ήταν δυνατόν να μην πέσει στα χέρια μου η παρωδία του Episode IV – A New Hope ονομαζόμενο σε Blue Harvest και να μην λυθώ στα γέλια. Για τους υπόλοιπους κολλημένους με τα StarWars ή για αυτούς που δεν το γνωρίζουνε Blue Harvest ήταν ο παραπλανητικός τίτλος που είχε βγάλει ο Lucas για να παραπλανήσει και να εμποδίσει την προέλευση φαν και φωτογράφων από τα γυρίσματα του Return Of Jedi.

Δείτε και ένα αστείο απόσπασμα!

Ψηφίστε με ψηφίστε με!

Μιας και το κωλοβαράω που το κωλοβαράω, λαμβάνοντας μια πρόσκληση από τον Polsemanen, λέω, δεν γίνομαι Πρόεδρος Χρηστών ΜπλόγκερZ όπως είναι αυτός ο Βασιλάκος, Πρόεδρος Ελλήνων Χρηστών Ίντερνετ (εδώ να μπει μουσική Βέγγου παρακαλώ γιατί ανάθεμα και αν κατάλαβα τι σημαίνει αυτό) . Το βιογραφικό μου λοιπόν:

Όνομα:Yellow
Επίθετο:Kid

Το όνομα γεννήθηκε από τον πρώτο ήρωα κόμικ που σχεδιάστηκε ποτέ, ένα μεγάλο μωρό που για την εποχή του, στην εφημερίδα που τυπώνονταν, ήταν απίστευτα σαρκαστικό. Ο χαρακτηρισμός Yellow βγήκε από την κίτρινη φανέλα του στην οποία και έγραφε τα σχόλια, καθώς κίτρινο ήταν και το μόνο έγχρωμο μελάνι που μπορούσε να τυπώσει η εφημερίδα.

Το όνομα αυτό το χρησιμοποίησα ως ψευδώνυμο στα πρώτα μου χτυπήματα κάτω από την ζώνη για να σχολιάζω τις ταινίες στην επίσημη σελίδα του Αθηνοράματος και αργότερα να τσακώνομαι με διάφορους ανεγκέφαλους ρατσιστές φασίστες και ομοφοβικούς μέσα στο Message Board του, (κάτι σαν μπάτε-σκύλοι φόρουμ).

Αργότερα εφευρέθηκαν τα μπλόγκ ωστε ο καθένας απο μας να εκδηλώνει την ψωνάρα του ως ταυτότητα. Και η επειδή η ψωνάρα μου ήθελε να είναι και κριτικός κινηματογράφου, και συγγραφέας, και σχολιαστής της καθημερινότητας, και σαρκαστής το όλο κόλπο με τα μπλόγκ μου ήρθε κουτί.

Ήρθε λοιπόν η ώρα να σας ανακοινώσω πώς εφόσον βρίσκομαι πίσω από το πληκτρολόγιο του Dangerous Kitchen απο το 2006 με 200 πόστ στα οποία αν προσθέσουμε και την προϋπηρεσία μου στο Αθηνόραμα νομίζω δικαιούμαι να γίνω και εγώ ένας άχρηστος πρόεδρος σαν τον Νίκο Βασιλάκο!

Καλώ άλλους 4 υποψήφιους για βιογραφικό Incodinedia, Queerdom, Ηνίοχο, Ού Μίνκ,

Απανεμιά στο διαδύκτιο...

...Sigh...

Ενα Εξαίσιο Πτώμα (RELOADED *)

*Το παιχνιδάκι δικής μου επινοήσεως είναι Reloaded, δηλ. είχα δοκιμάσει και παλιότερα να σας βάλω στο κόλπο, αλλά ένεκα καλοκαιρινών μηνών, πολλοί από σας προτιμήσατε να πλατσουρίζατε στις παραλίες από το να καταδεχτείτε να το παίξετε! ΤΩΡΑ ΟΜΩΣ ΕΙΝΑΙ ΣΕΠΤΕΜΒΡΗΣ ΚΑΙ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΙΕΣ ΔΕΝ ΔΕΧΟΜΑΙ!!!!...λοιπόν...Λίγα λόγια για τον τίτλο:

Του Enrique Breccia απο το "Swamp Thing-Love In Vain"

Αν θυμάμαι, η προέλευση και το όνομα του παιχνιδιού έχει να κάνει με ένα παιχνίδι των Ντανταϊστων όταν κόψανε τυχάια λέξεις απο μία εφημερίδα, έπειτα τις ανακατέψανε, και τις ξανακολλήσανε με τυχαίο τρόπο με αποτέλεσμα η πρώτη πρόταση που εμφανίστηκε μπροστά τους να γράφει "Ενα Εξαίσιο Πτώμα".

Εγώ θα τολμήσω να πάρω τυχαία (όσο είναι δυνατόν βέβαια) πέντε φράσεις από το τα τελευταία ποστ πέντε μπλόγκερ της επιλογής μου που θα τις κολλήσω και στην συνέχεια θα καλέσω τους συγγραφείς τους να συμπληρώσουν την φράση που βγήκε, με πέντε μπλόγκερ της δικής τους επιλογής, έτσι ώστε σιγά σιγά να σχηματίζεται όλο και μεγαλύτερη μια παράγραφος. Οι μόνοι περιορισμοί που βάζω είναι:

Α. Η επιλογή της κάθε φράσης από τον κάθε μπλόγκερ να μην μην ξεπερνά τις τρεις λέξεις και να επιλέγεται από τους χρήστες με όσο το δυνατόν τυχαίο copy/paste.

Β. Δεν έχει σημασία αν στο τέλος η πρόταση ή η παραγραφός βγάζει νόημα. Αυτό είναι και η πλάκα! Αποφύγετε να "ωραιοποιήσετε" το αποτέλεσμα, και αφήστε την ως έχει.

Γ. Αποφεύγετε να χρησιμοποιείτε φράσεις απο ήδη επιλεγμένους μπλόγκερ.

Ξεκινάω με φράσεις από τους Πετρούλα, Ηνίοχο, Incodinedia, Ιματζινο, Mane-Tarius που τους εύχομαι να συνεχίσουν αυτό το Εξαίσιο Πτώμα!

"... όπως η παλλόμενη καρδιά μια δημόσια εκδήλωση χάνεται η Ερμού αναρχικούς από στημένα κανάλια Κράμερ εναντίον Κράμερ..."

Hellboy II : Όταν ο Πόλεμος Των Άστρων «συναντά» αποτυχημένα, Άρχοντα και Blade

Το Hellboy του Mike Mignola είναι ένα από τα αγαπημένα μου κόμικ. Συνδυάζει τις αστυνομικές ιστορίες τρόμου με μυστικιστικές θρησκείες, θρύλους, τέρατα φαντάσματα, μυθικά πλάσματα, μαγεία, κλπ. Όταν βγήκε η πρώτη ταινία στο σινεμά βασισμένη ήδη πάνω σε μια ιστορία από τα κόμικ, είχα ενθουσιαστεί με την πιστότητα των χαρακτήρων, σπάνιο να πετύχει τόσο καλά σε μία ταινία που θέλει να μεταφέρει ένα κόμικ . Θεωρώ πώς ο Ρόν Πέρλμαν, γεννήθηκε για να ενσαρκώσει τον ρόλο αυτού του «Διαβολόπαιδου από την Κόλαση».

Το No2, "Η Χρυσή Στρατιά" όμως, παρόλο που έχει το ίδιο ακριβώς πετυχημένο καστ και τον ίδιο σκηνοθέτη (Γκιγιέρμο Ντελ Τόρο) , αποδείχτηκε στα μάτια μου υπερβολικό, χωρίς δυνατό σενάριο (αν δεν κάνω λάθος, δεν βασίζεται σε κάποια ήδη υπάρχουσα ιστορία), με ένα συνονθύλευμα σκηνών που θυμίζουν από Πόλεμο Των Άστρων , Άρχοντα των Δαχτυλιδιών και Blade, μα τίποτα περισσότερο. Αυτή η συνταγή αρκεί μόνο για ένα άλλο μπλοκμπάστερ, όχι όμως για μια πραγματικά καλή ταινία, ή καλή συνέχεια,κάτι που θα περίμενε ένας φαν …Ατυχήσατε κύριε Ντελ Τόρο!

Υ.Γ. Διαβάστε και εδώ!

Έβιντεντ Ντόντο- Το Μυστήριο Του Αμούστακου Παιδιού

Ο Έβιντεντ Ντόντο είναι ο ντετέκτιβ των ονείρων του. Κάθε βράδυ στον ύπνο του καλείται να εξιχνιάσει ένα ακόμα μυστήριο που έχει πάντα την ατυχία να ξεχνάει μόλις ξυπνήσει…

Επιτέλους, είχα στριμώξει το Αμούστακο Παιδί , τον περιβόητο ληστή περιπτέρων, στο στενό δρομάκι με το μαγαζί με τα κατοικίδια. «Παραδόσου» του είπα, σημαδεύοντας το με το Θλιμμένο Απόγεμα , όπως είχα ονομάσει το περίστροφο μου. «Υπάρχει μάρτυρας που σε είδε την ώρα του φόνου.». «Δεν ήμουν εγώ», φώναξε το Αμούστακο Παιδί τραβώντας μέσα από την μαύρη κάπα του το περίστροφο. «Να σου συστήσω τον δικό μου μάρτυρα! Ονομάζεται Χαρούμενο Πρωινό.» Η σφαίρα του εξοστρακίστηκε δίπλα μου, και σκότωσε ένα κουνάβι από το απέναντι μαγαζί με τα κατοικίδια. Τον σημάδεψα με την σειρά μου μα το δικό μου περίστροφο δεν ήταν και πολύ κεφάτο. Αντί να πυροβολήσει, έριξε έναν αναστεναγμό και ξαναχώθηκε με χαμηλή αυτοπεποίθηση πίσω στην ζώνη μου. Σκέφτηκα πως ήταν καιρός να του δώσω βιταμίνες. Το Αμούστακο Παιδί έτρεξε από την αντίθετη κατεύθυνση αρχίζοντας τώρα να το κυνηγώ. Τα γρήγορα βήματα του με οδήγησαν σε μία μεγάλη στρογγυλή πλατεία χωρισμένη στην διάμετρο της από μία συστάδα πλατάνια που χώριζαν τον ουρανό στα δύο. Η αριστερή της πλευρά ήταν φωτισμένη με λάμπες φθορίου που έβγαζαν ψυχρό φως ντυμένη απο καθαρά γυαλιστερά πλακάκια σε λευκό χρώμα. Η δεξιά ήταν απόλυτα σκοτεινή, και το έδαφος όσο μπορούσα να διακρίνω μέσα στο σκοτάδι έμοιαζε ένα λασπώδες έλος. Τα μόνα πρόσωπα που συνάντησα κάτω από τις λάμπες, ήταν δύο καλόγεροι ντυμένοι στα λεύκα που καθισμένοι στα πλακάκια παίζανε ένα είδος ντάμας. Ένας από αυτούς γύρισε με πράο ύφος προς τα μένα. «Από την άλλη να πάς. Όλοι από εκεί πάνε. Εμείς οι δύο ήμασταν οι μόνοι που διαλέξαμε τον Παράδεισο». Όταν ξανακοίταξα το παιχνίδι, η ντάμα τους είχε μεταμορφωθεί σε Μονόπολη...

Συνεχίζεται…

"Ever is Overall"

VideoArt της Pipilotti Rist

(αφιερωμένο!)

Τι σκατά συμβαίνει επιτέλους σε αυτήν την μπουρδελοχώρα;

Σε αυτό το πόστ θα βρίσω πολύ. Νομίζω έχω το δικαίωμα ύστερα από την ίδια χυδαιότητα που αποκτάνε αυτοί οι βρωμομαλάκες που ανάβουν ή ευθύνονται για τις μεγάλες φωτιές κάθε καλοκαίρι. Αναρωτιέμαι αν αυτοί είναι οι ίδιοι σκατόμαγκες που παρκάρουν στην μέση των πεζοδρομίων, που πετάνε τα πακέτα με τα τσιγάρα στον δρόμο ή στην θάλασσα, οι ίδιοι κωλοκαριόληδες που ρίχνουν οξύ σε σκύλους, φολιάζουνε γατιά και σκοτώνουνε ψάρια με δυναμίτη, ή τα ίδια μυγοχέσματα που βασανίζουν, δέρνουν και σκοτώνουν ανθρώπους που βρίσκονται σε μειονεκτική θέση. Ποίο μουνί άραγε έχει την βρωμοσυνείδηση του καθαρή να βάλει μια φωτιά και μετά να βλέπει φύση, ζώα και περιουσίες να γίνονται παρανάλωμα χωρίς να του καίγεται καρφάκι. Γαμώ την Παναγία του αν δηλώνει Χριστιανός και σκατά στους ένδοξους προγονούς του.

Τέτοιοι πούστηδες υπάρχουν γύρω μας, προστατευμένοι μέσα σε μαλακισμένα ιδεολογήματα που τα ονομάζουν «άξιες» , χεστήκανε όμως στην πραγματικότητα και γι αυτές, το θέμα τους είναι πως θα την βγάλουν καθαρή και πως να φαίνονται ντίσεντ μαζί με τους υπολοίπους. Και δεν με ενδιαφέρει καθόλου αν αυτοί είναι Τούρκοι, Αλβανοί, Ρουμάνοι ή Έλληνες. Ο κωλοπαιδισμός ή θρασυδειλία και η τσογλανία δεν έχει ούτε έθνός ούτε φύλλο. Καταλαβαίνω πολύ καλά γιατί δεν μπορούμε να αντιμετωπίσουμε γαμιώληδες σαν και αυτούς. Τους καλλιεργούμε τις συνειδήσεις ή τρεφόμαστε από αυτούς τις περισσότερες φορές δίχως να το καταλαβαίνουμε.

Πρακτικά λοιπόν, εφόσον δεν μπορούμε να αντιμετωπίσουμε κάτι τέτοια αρχίδια, ας δούμε τι θα κάνουμε με τις αρχιδιές τους. Ας παραδεχτεί αυτός ο άχρηστος γόνος οικογενείας πρωθυπουργών (και κάθε επόμενος διάδοχος θρόνου μεγάλων οικογενειών) πώς στην προκείμενη περίπτωση η φωτιά είναι κύριο πρόβλημα κάθε καλοκαίρι, πώς δεν κυβερνά μια «χρυσή και μεγάλη χώρα» , αλλά ένα μεγάλο βούρκο από μαλακίες και ξερατά. Τι διάολο μας ωφέλησαν οι Ολυμπιακοί το 2004; Γιατί διάολο να πληρώνω εγώ φόρους στην εθνική μας ομάδα ποδοσφαίρου; Για να πρέπει ο τσολιάς να έχει πάντα σηκωμένη και βαριά την πούτσα του; Από καθαρή καύλα; Χαίρω πολύ! Κάθε μέρα τον βλέπω και μου χύνει στην μούρη όλες τις εθνικές ονειρώξεις του! Γιατί να πρέπει να δίνω λεφτά σε αγορά πολεμικών αεροπλάνων καθώς εκπαίδευση και τροφή διάφορων καημένων λουφαδόρων που απλώς θέλουν να βγαίνουν τα σαββατοκύριακα; Για τον αόρατο εχθρό των συνόρων που λέει ο Πανούσης;

Ένας από τους πραγματικούς μας εχθρούς, η φωτιά καίει κάθε καλοκαίρι το οξυγόνο και τα σπίτια μας. Τσιμπουκομουνοπλακονώμαστε για την Siemens (σώπα ρε, πέσαμε από τα σύννεφα με τέτοια αγγελούδια που μα κυβερνάνε, τι μας λες; ) και δεν κοιτάμε να έχουμε παραπάνω πυροσβεστικά αεροπλάνα, αρκετές ασφάλειες πυρόσβεσης , αρκετά πυροσβεστικά οχήματα σε δήμους με μεγάλη επικινδυνότητα (όπου δεις πολλά δέντρα χώσε και 5-6 οχήματα να υπάρχουνε) , κλπ., αλλά που να βρεθούν λεφτά μετά από αυτά. Άντ’ αυτού, κυκλοφορούνε υπερβολικά πολλά περιπολικά και τσεκάρουνε «υπόπτους» , αλλά ας δω εγώ μπάτσο να βγάζει την τσουτσού του να σβήσει μια εστία φωτιάς και ας πεθάνω!!!!

Υ.Γ. Προχτές μου κόψανε ένα τσουχτερό πρόστιμο στο Μετρό από καθαρή μαλακία δική μου. Θα τους το πληρώσω, αν και από πολλές μεριές μου φαίνεται άδικο και υπερβολικό. Αλλά είμαι περίεργος που θα πάει να συμπληρώσει αυτό το πρόστιμο. Σε κάποιο κονδύλι για την προστασία του περιβάλλοντος, ή στο να αγοράσει το Μετρό ακόμα μία μεγάλη και ωραία οθόνη για να προβάλλει στους τουρίστες πόσο μαγευτική και πλούσια σε πολιτισμό είναι η Ελλάδα μας;

Έβιντεντ Ντόντο- Το Μυστήριο Των Λευκών Σελίδων.

Ο Έβιντεντ Ντόντο είναι ο ντετέκτιβ των ονείρων του. Κάθε βράδυ στον ύπνο του καλείται να εξιχνιάσει ένα ακόμα μυστήριο που έχει πάντα την ατυχία να ξεχνάει μόλις ξυπνήσει…

Σήμερα, η εφημερίδα ήταν άδεια. Ξεφύλλισα μέχρι την τελευταία σελίδα διαπιστώνοντας πώς όλα τα φύλλα της ήταν λευκά. Αυτό θα έπρεπε να μου θυμίσει πως κακώς συνεχίζω να την αγοράζω από τον τυφλό εφημεριδοπώλη στην γωνία Μπορίς και Βιάν. Και παρόλο που ήταν Παρασκευή δεν υπήρχε κανένα έγκλημα για εξιχνίαση. Άφησα την εφημερίδα του τυφλού δίπλα στο μπέρμπον και το αλκοολικό περίστροφο μου, ρίχνοντας μία μάτια έξω από το παράθυρο. Σήμερα έβρεχε πάλι καταρρακτωδώς μουσική. Τσάρλι Πάρκερ είχανε πει από το δελτίο καιρού. Κατά το βραδάκι λέγανε ότι θα το γύριζε σε Μαίλς Ντεϊβις, αλλά δεν είναι να έχεις εμπιστοσύνη στα δελτία καιρού. Στο διπλανό δωμάτιο μία γραφομηχανή Cloudsheep του ‘30, χτυπούσε δαιμονισμένα. Η Τάϋπο-Χομ η γραμματέας μου, μία κοκκινομάλλα από το Μιζούρι, αν και είχε αργήσει για ακόμα μια φορά , συνέχισε να δακτυλογραφεί νοητικά το κείμενο που της είχα υπαγορεύσει, από μακριά. Πάλι καλά. Αν δεν έκανε και αυτό θα έπρεπε να την διώξω. ‘Άναψα ένα τσιγάρο με καπνό επεξεργασμένης μελαγχολίας που κάηκε αμέσως γεμίζοντας στάχτες το γραφείο μου. Καθαρίζοντας τες, το γραφείο μου μετατράπηκε και αυτό σε στάχτη, που με την σειρά του μετέτρεψε και το ίδιο το πάτωμα σε στάχτη. Με αποτέλεσμα να μην μπορεί με κρατήσει άλλο, με ρούφηξε σε μια αστρική άβυσσο σβησμένων αποτσίγαρων….

Συνεχίζεται…

Καλοκαιρινό #3 (Ολ αμπάουτ σεξ)

Εντάξει, δεν είναι πολύ καλοκαιρινα βίντεο, αλλά αφού τράβηξα την προσοχή σας...













Και ενα σχετικό πόστ απο την S.L.E.

Καλοκαιρινό #2 (Made in Greece)

...............................................................,..(*)







(*) Αφιερωμένο στο Πανταχού Παρόν (Kαι τα Παντά Βρωμίζει) τρόλλ, Μάνο.

Το κάναμε καλοκαιρινό!

--Καλό καλοκαίρι!--

Μία κασέτα για το καλοκαίρι

Συνήθιζα πάντα με το που έφτανε το καλοκαίρι να φτιάχνω τα προσωπικά μου best-of της χρονιάς σε κασέτες, τι οποίες και έπαιρνα στο εξοχικό μου σπίτι. Καθώς δεν έχω πάει να αράξω εκεί ακόμα, δεν βρήκα πολύ χαρακτηριστικές εδώ στην Αθήνα, παρόλα αυτά μπορείτε να πάρετε μια γεύση το τι άκουγα πριν εφευρεθούν τα cd και τα mp3 που τις αντικατέστησαν αργότερα. Να πώ επίσης πώς το μεγαλύτερο μέρος των εξώφυλλων είναι φτιαγμένες στο Corel Draw .

Αρχίζουμε με μία απλή. Γραμμένη παραδοσιακά με τα χεράκια μου: Τζιμάκος

Φυσικά δεν μπορούσε να λείψει best-of του Frank Zappa (Εδώ βλέπετε την πρώτη από τις 4)

Και πάμε στα χασικλίδικα και ρεμπέτικα. Μεγάλο κόλλημα μιας περιόδου.

Το καμάρι μου! Θήκη φτιαγμένη από χαρτόνι στο σχήμα και στο σκεφτικό θήκης από τραπουλόχαρτα.

Καλώ και όσους θέλουν να συμμετάσχουν και να σκανάρουν τις δικές τους μουσικές αναμνήσεις από κασέτες.

Όταν κλείνει ένα θέατρο, ένας πνεύμονας πεθαίνει.

(Μιλώ φυσικά για κάθε πνεύμονα ιστορίας, τέχνης και πολιτισμού)

-Κλίκ-

Ευχαριστώ την Πετρούλα για το λίνκ

Το όνειρο του Μικρού Τσογλάνη

«Άντε, τεμπέλη! Σήκω! Σήμερα είναι του Άγιου Πνεύματος», είπε η μαμά μου που σήμερα ήταν ποιο αδύνατη από χτες. Ίσως και τα μαλλιά της να είχανε διαφορετικό χρώμα. Το ίδιο λεπτό, μια έκρηξη που προκλήθηκε στο εργοστάσιο σοκολατοβιομηχανίας από τρομοκράτες αντιστασιακούς κατά της σοκολάτας , εκσφενδόνισε ένα δίσκο σερβιρίσματος με μπισκότα και γάλα κακάο που προσγειώθηκε στο κρεβάτι μου από το παράθυρο
«Μα, σήμερα είναι αργία, μαμά» είπα βουτώντας τα μπισκότα στην σοκολάτα. «Δεν χρειάζεται να πάω στο σχολείο.»
«Δεν χρειάζεται να πάς σχολείο, όχι γιατί είναι αργία, αλλά γιατί το μυαλό και το πνεύμα σου πρέπει να παραδοθεί και να εξεταστεί από την Ιερά Μητρόπολη Αθηνών. Καταλαβαίνεις πως δεν μπορεί να είναι απασχολημένο σε δύο μέρη ταυτόχρονα. Εγώ και ο μπαμπάς σου τα παραδώσαμε ήδη από πολύ πρωί και θα κάτσουμε σπίτι να περιμένουμε μέχρι να μας τα επιστρέψουν. Σήκω λοιπόν. Στο τραπέζι της κουζίνας έχω ήδη έτοιμο το κλουβί που θα το μεταφέρεις.»
Η μαμά μου, πήρε μαζί της τον δίσκο με τα μπισκότα για να το παραδώσει στις Αρχές επειδή μπορεί να είχε πάνω του δακτυλικά αποτυπώματα από τους τρομοκράτες και εγώ σηκώθηκα απρόθυμα από το κρεβάτι μου. Βλέπετε, αν δεν το παραδώσω σήμερα στην Ιερά Μητρόπολη, ο Θεός θα θυμώσει μαζί μου και το καλοκαίρι θα τελειώσει τόσο σύντομα που δεν θα μπορέσω να κάνω τα μπάνια μου. Φοβερό τι μπορείς να πάθεις στα καλά καθούμενα.

Στην κουζίνα βρήκα τον μπαμπά μου να διαβάζει την Εσπρέσσο και δεν του βρήκα μεγάλη διαφορά από τις άλλες φορές που είχε το μυαλό του μέσα στο κεφάλι. Στο τραπέζι πάνω ήτανε ακουμπισμένο το κλουβί από κοτετσόσυρμα. Μέσα του, η μαμά είχε βάλει ήδη λίγο μπαμπάκι και εφημερίδες. Έβαλα το δάχτυλο στο αυτί μου, και πάτησα το διακοπτάκι που ξεκλείδωνε το κεφάλι μου. Εκείνο άνοιξε σαν μπαουλάκι φανερώνοντας το μυαλό μου. Το σήκωσα με τα δύο μου χέρια να το μεταφέρω, αλλά γλιστρούσε διαολεμένα.
«Πρόσεχε!», μου φώναξε ο μπαμπάς μου. «Μην σου πέσει κακομοίρη μου και χυθούν όλα από κει μέσα. Τόσα χρόνια προσπαθούμε να σου βάλουμε εκεί ότι ξέρεις!»
Κουνιόταν και σάλευε σαν ψάρι Παρόλα αυτά, .κατάφερα να κλείσω καλά μέσα στο κλουβί. Εκείνη τη στιγμή η μαμά, μπαίνει στην κουζίνα μαζί με έναν αστυνομικό που έμοιαζε στον Λαζόπουλο, ο οποίος ήρθε να εξετάσει τον δίσκο με τα μπισκότα.
«Μην κάνείς λάθος» μου είπε. «Δεν θα το πας εσύ μέχρι την Ιερά Μητρόπολη Αθηνών. Θα το παραδώσεις στην εκκλησία στην οποία είσαι εγγεγραμμένος και αυτοί μετά θα το μεταφέρουν εκεί πού πρέπει. Θυμάσαι να πας;»
«Θυμάμαι.»

Επειδή η εκκλησία ήτανε ακριβώς πίσω από το σπίτι μας πήγα τελικά με τα πόδια. Έκανε όμως τόση ζέστη που για μια στιγμή φοβήθηκα μήπως το μυαλό μου ξεραθεί , ή λιώσει όπως οι τσούχτρες. Ίσως θα έπρεπε να βάλω μέσα μερικά παγάκια να το διατηρήσουν , αλλά δυστυχώς δεν είχα πια το μυαλό μου μέσα στο κεφάλι ώστε να το σκεφτώ. Βρήκα πολύ κόσμο συγκεντρωμένο εκεί που παρέδιδε τα μυαλά του σε διάφορους μουτρωμένους παπάδες που ψέλνανε και τα στοιβάζανε άρον άρον όπως τις βαλίτσες στα αεροπλάνα κάτω από μια Εικόνα περιτριγυρισμένη από κεριά , χρυσαφικά και καντήλια, που απεικόνιζε ένα εγκέφαλο με χρυσό φωτοστέφανο. Αυτό ήταν και το Άγιο Πνεύμα.

Συνάντησα και την Ελένη που κρατούσε και αυτή ένα ροζ καλαθάκι με το μυαλό της, το οποίο σε αντίθεση με το δικό μου νιαούριζε σαν νεογέννητο γατάκι . Η Ελένη κάθεται πάντα στο διπλανό κάθισμα του σχολικού και είναι ο ερωτάς μου. Δεν της έχω μιλήσει ποτέ. Αυτή μου χαμογέλασε με νόημα σαν να ήξερε όμως. Τώρα λοιπόν ήταν η ευκαιρία να το παίξω ιππότης και να της πω όσα δεν τόλμησα ποτέ μου..
«Δώσε μου να σου κρατήσω το καλάθι», της είπα.
«Θα σου το δώσω αν μου δώσεις και εσύ το δικό σου» , μου απάντησε.. Και τότε κατάλαβα ότι με αγαπούσε κι αυτή.
«Δεν ήξερα ότι με αγαπάς», είπα με θάρρος που δεν περίμενα ποτέ ότι θα έχω.
«Μα σε σκέφτομαι συνεχεία.», απάντησε. « Σε βλέπω στο σχολικό που κάθεσαι δίπλα μου, αλλά ούτε και εγώ είχα το θάρρος να σου μιλήσω.»
«Θες να με φιλήσεις στο στόμα, όπως η μαμά τον μπαμπά;»
«Θέλω…»

Και τότε….

…

«Άντε, τεμπέλη! Σήκω!» είπε η μαμά μου σπρώχνοντας με δύναμη τις κουρτίνες ρίχνοντας πάνω μου το φως, ξυπνώντας με από το όνειρο. «Σήμερα είναι του Άγιου Πνεύματος!»

…Την μισώ αυτή τη γαμημένη μέρα, την μισώ!

Επιτέλους! Ο πρώτος κλώνος Μητροπολίτη στην Ελλάδα, είναι γεγονός!

Βρείτε τις διαφορές

Τους βγάζω το καπέλο! Εφόσον υπάρχει ένα πρόβλημα για κάθε λύση και αφού ο ευγενικός στοχαστικός και σεβάσμιος Μητροπολίτης Καλαβρύτων, που με την Ευγένεια του, την Καλοσύνη και την Αγάπη του δεν ανέβαζε όλα τα σχόλια, δημιουργήθηκε ένας κλώνος του που και θα τον βοηθά να αναρτά αυτά που δεν του άρεσαν αλλά κυρίως, θα δώσει την ευκαιρία σε όλους εκείνους που προσβλήθηκαν (κακώς κατά την γνώμη του) από την μεγαλοθυμία του και την σεμνότητα του να σχολιάζουν χωρίς φόβο και πάθος τα υπέροχα κείμενα του. O Yellow Kid, εύχεται στους δημιουργούς του κλώνου καλή επιτυχία και ο Θεός μαζί τους!

Η ζωή έξω από το καβούκι

Ο τίτλος θα μπορούσε να λέγεται «Είμαστε όλοι Gay» κατά το «Είμαστε όλοι Μετανάστες» . Ναι, μετανάστες οι gay σε μία ελληνική πραγματικότητα που της αρέσκεται και μαθαίνει να συνηθίζει να τους κλωτσάει επειδή τους θεωρεί «αναπαραγωγικά ανεπαρκείς» . Άρα ανώμαλους, άρα τους βάζει στην ίδια κατηγορία με τους κτηνοβάτες, τους κοπρολάγνους και (δεν πιστεύω τι έχω διαβάσει μέσα από τα μπλόγκ) παιδεραστές, φονιάδες και ναρκομανείς!

Και πριν πάμε στις εντυπώσεις μου από το φετινό Pride, ας σταθούμε λίγο σε αυτό το «ανεπαρκείς», γιατί αυτή η υποκρισία πολύ μου την έχει δώσει! Πόσοι από εκείνους που τους χλευάζουνε θέλουν να αναπαραχθούν κάθε φορά που κάνουνε σεξ; Πόσοι από αυτούς δεν έχουν τραβήξει μαλακία στο μπάνιο του σπιτιού τους; (εκτός αν περιμένουν πώς θα πιάσουνε παιδί με την χούφτα τους!!!!) . Και πόσοι αλήθεια είναι οι ομοφυλόφιλοι που τελικά έχουνε κάνει παιδιά απλώς πηγαίνοντας με το άλλο φύλλο; Αυτοί ξαφνικά γίνανε ετερόφυλοι;

Αυτές οι απόψεις περί αναπαραγωγής ανήκουν στα δόγματα των εκκλησιών και των …Monty Pythons! Πώς μπορεί να ορίζουν «Παρά Φύσιν» ένα φαινόμενο που υπάρχει από την αρχή που δημιουργήθηκε η ζωή και σε όλα ανεξαιρέτως τα ζώα; Επειδή δεν συμβαίνει συχνά;. Δεν συμβαίνει κατά πλειοψηφία, συμβαίνει τόσο συστηματικά όμως που τελικά δεν μπορείς να το αγνοήσεις ονομάζοντας το ως λάθος της φύσης. Από όλα τα ζώα, μόνο άνθρωπος θέλει να ντύνει από την αρχή μιας γέννησης, με γαλάζιο τα αγοράκια και ροζ τα κοριτσάκια, αλλά και αυτό έχει πάλι να κάνει με το ποιο μόριο επικράτησε κατά την περίοδο της εγκυμοσύνης.

Το φετινό Pride (που πρέπει να σας πω πώς είναι η μοναδική πορεία στην οποία θυμάμαι να έχω συμμετάσχει, ο άθλιος, που δεν ξεσηκώθηκα από το σπιτάκι μου ούτε όταν είχαν καεί τα δάση) μου απέδειξε πώς παρόλο την ειρωνεία που δέχονται, παρόλη την λασπολογία που θέλει να τους κατατάξει ως ανώμαλους, βγήκαν όλο και περισσότεροι από το καβούκι τους, ώστε τελικά αριθμητικά να είναι τόσοι πολλοί που .η ελληνική κοινωνία θα πρέπει πλέον να αποδεχτεί ότι ζουν φυσιολογικά ανάμεσα μας, και να πάψει να ακούει τις ρητορείες του κάθε Κούγια που βγαίνει στα κανάλια να ωρύεται σαν αδικημένη κορασίς.

Είχε χρώμα (χρώματα μάλλον-παρά πάνω από ένα, που είμαστε συνηθισμένοι να βλέπουμε σε πορείες) πλάκα, χαβαλέ, μπαλονάκια με τον Μπόμπ Σφουγκαρακη και τον Πάτρικ τον Αστερία, τους Glitterbanditz (τύφλα να’ χουν οι Village People!) , τρελές χαρούμενες αδερφές που λικνιζόταν κάτω από τους ρυθμούς της ντίσκο, αλλά κατά πλειοψηφία πιο «κοινωνικά ευπρεπείς» gay, (ειρωνικά ως προς τους «κοινωνικά ευπρεπείς» straight, αυτό) , μαχητικά υπερήφανες λεσβίες που όμως αγκαλιαζόντουσαν τρυφερά ανά ζευγάρια και το καθιερωμένο χάπενινγκ με αυγά και γιαούρτια από τους φίλους μας τα…ζώα, τους ακροδεξιούς! (Όσο γι αυτό το τελευταίο νιώθω κάποια ενοχή που ζητούσα την ασφάλεια από τους μπάτσους που περιφρουρούσαν. Ξαφνικά μου φαινόντουσαν καλοί… αλλά λίγοι!).

Αυτά τα ωραία. Του χρόνου θα ξαναβγώ από το δικό μου καβούκι!

Υ.Γ.Το προτείνω επίσης και ως καλή γυμναστική! Μια που δεν γυμνάζομαι, λέω να αρχίσω να πηγαίνω και σε όλες τις πορείες πια (συνταξιούχων, ανασφάλιστων, ΟΤΕ κλπ ) , μπας και ρίξω κάνα κιλό!