Και οι τοίχοι έχουν αυτιά!

Απαντώντας (εστω και καθηστερημένα) στην πρόσκληση του Ηνίοχου για το τί έχουν οι τοίχοι μου:

"Drawing Girl" , του Roy lichtenstein

Κατευθείαν από το Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης της Νέας Υόρκης! (Ταξιδεύω που δεν ταξιδεύω,ας κάνω λίγο την φιγούρα μου.) Δυστυχώς το συγκεκριμένο έργο δεν το είδα, αρκέστηκα όμως να το αποκτήσω σε αφίσα. Κάθε φορά πουτο κοιτάζω σκέφτομαι πως το κορίτσι δεν πνίγεται αλλά κλαίει στον ύπνο της.

Η αγαπημένη μου αφίσα. Η πρωτότυπη φυσικά είναι αρκετά ταλαιπωρημένη εφόσον η αλήθεια είνα πως την έχω κλέψει απο σινεμά(!) στις 5 η ώρα την νύχτα , μέρα γενεθλίων μου. Αυτό ίσως της δίνει και μεγαλύτερη συναισθηματική αξία!!!

...Και κάποια χρόνια αργότερα, ο ίδιος ο σινεματζής (με τον οποίο έποιασα φιλίες) μου χάρισε αυτή! (Είμαι, ή δεν είμαι απαίσιος αν σκεφτείτε τις συμτώσεις;)

"Spirit" ,του "δάσκαλου" Will Eisner

...Απο κομιξάδικο της Αγγλίας. Χάρηκα που την βρήκα τώρα ψάχνοντας στο Google.

...Και μία κατεστραμένη! Μην ρωτάτε το πώς πάντως η καταστροφή της στάθηκε και η ευκαιρία να ανακαλύψω το κόμικ!

Blankets: Ένα Graphic Novel* του Graig Thompson

*Graphic Novel ή Εικονογραφημένο Διήγημα, είναι ένας όρος που χρησιμοποιείται τα τελευταία χρόνια για τις μεγάλες αυτοτελείς ιστορίες κόμικς.

Η ιστορία τoυ «Blankets» είναι αυτοβιογραφική. Αφηγείται τον πρώτο έρωτα του συγγραφέα- δημιουργού κόμικ ζώντας μέχρι την ενηλικίωση του μέσα σε μια θρησκόληπτη και αυστηρή οικογένεια και μεγαλώνοντας σε κατηχητική σχολή. Η υπόθεση, είναι το ερωτικό δράμα που θα μπορούσε να έχει συμβεί στον καθένα μας με κάποιες διαφορές. Όμως ο συγγραφέας είναι αρκετά ψυχαναλυτικός και ειλικρινής με τον εαυτό και το έργο του για να αφήσει την ιστορία να εξελιχτεί σε ένα κοινό βίπερ. Το πραγματικό δράμα παίζεται αλλού.

Καλεσμένος δύο βδομάδες στο πατρικό σπίτι της νεαρής φίλης του Ράινα, στο χιονισμένο Μίσιγκαν και με μία Βίβλο στην βαλίτσα του, ο έφηβος Γκρέγκ θα δεχτεί από εκείνη ως δώρο καλωσορίσματος μια κουβέρτα ραμμένη από εκείνη με κομμάτια πολλών υφασμάτων. Όμως εκτός από την Βίβλο και την κατήχηση να τον γεμίζουν ενοχές για σαρκικές απολαύσεις και επαφές, έχει και μία μια θαμμένη τραυματική σεξουαλική εμπειρία στην οποία αποφασίσει πως πρέπει να μην γίνει ποτέ ενήλικας. Αυτά θα τον καθυστερήσουν και θα τον μπερδεύουν συναισθηματικά μέχρι τελικά να νικήσει ο έρως και να κοιμηθεί μαζί της. Μην περιμένετε όμως δικαίωση και χάπι έντ καθώς η ιστορία εν μέρει πρέπει να είναι αληθινή όπως όλων μας. Όταν όλα τελειώσουν και ο Γκρέγκ αναγκαστεί να γυρίσει πίσω στη θρησκόληπτη οικογένεια του στο Ουισκόνσιν αυτή η απόσταση θα τους χωρίσει για πάντα. Το μόνο που θα του μείνει ως αναμνηστικό είναι η χειροποίητη κουβέρτα της, την οποία ανακαλύπτοντας μεγάλος ξεχασμένη στο πατάρι, θα ξαναθυμηθεί ώριμα την σχέση κρίνοντας αυστηρά τον νεαρό εαυτό του και την θρησκευτική κατήχηση του.

Η ιστορία πλησιάζει τις 600 σελίδες. Το σχέδιο ταλαντεύεται πότε ανάμεσα σε μια πολλή «σκληρή» και «επιπόλαιη» γραμμή και πότε γίνεται όσο τρυφερό χρειάζεται, προκείμενου να αφηγηθεί τα δύο αντιπαλώμενα πάθη του: Της αυστηρής θρησκείας που του θέτει περιορισμούς και της ερωτικής του αφύπνισης. Μέσα σε αυτές, ο Thompson βρίσκει την ευκαιρία να παραθέσει σκηνές από την Βίβλο και αποσπάσματα του Πλάτωνα και να κάνει όσα φλας μπακ χρειάζονται ώστε να μας διηγηθεί το δράμα. Το κόμικ δεν είναι τυχαία καλό. Αν σας λέει κάτι, έχει πάρει τρία βραβεία Harvey το 2004 για BEST ARTIST, BEST ALBUM OF ORIGINAL WORK και BEST CARTOONIST και δύο βραβεία Eisner για BEST GRAPHIC ALBUM και BEST WRITER / ARTIST και κυκλοφορεί ήδη στην δεύτερη έκδοση του στα ελληνικά από τις εκδόσεις Κ.Ψ.Μ. Τιμή εκδότη 25.01 €

Υ.Γ. Παίρνοντας την πρωτοβουλία και για μπείτε λίγο στο κλίμα του, σκανάρισα αποσπασματικά κάποιες από τις σελίδες του:

Σελ 70, Σελ 212-217, Σελ 524-526, Σελ 578-579

Ψευτο-Χριστιανοί Α.Ε.

Το παρόν πόστ δεν έχει σκοπό να αναφερθεί σε όλους ανεξαιρέτως τους Χριστιανούς, αλλά σε αυτούς που ήρωας σαν τον Χόλντεν Κόλφιλτ στο «Φύλακα Στην Σίκαλη» θα μπορούσε να ονομάσει στην ελληνική μετάφραση του βιβλίου, ως «κάλπιδες». Ο χριστιανισμός όπως όλες οι θρησκείες, έχει κατασκευάσει ένα κοσμογονικό σύστημα ιδεών, αξιών και τρόπων συμπεριφοράς στηριζόμενη πάνω σε μια πολύ συγκεκριμένη βάση : Στο λόγο και τις πράξεις του Ιησού Χριστού του Ναζωραίου. Σε αυτή τη βάση λοιπόν, ο κάθε άνθρωπος που θέλει να την ενστερνιστεί οφείλει να την ακολουθεί πιστά. Διαφορετικά, παύει να είναι Χριστιανός, και γίνεται κάτι άλλο. Χριστιανιστής ίσως, αλλά όχι Χριστιανός.

Το πρόβλημα και οι παρεξηγήσεις ξεκινάνε όταν οι περισσότεροι που δηλώνουν σήμερα Χριστιανοί, όχι μόνο δεν τις ακολουθούνε, αλλά πολλές φορές οι πράξεις και οι σκέψεις τους έρχονται σε αντίθεση με εκείνου του ωραίου, αλλά παλαβού τύπου από την Ναζαρέτ που πίστευε πως ήτανε γιος θεού. Κακά τα ψέματα, μέσα στην κοσμάρα του, είχε και κάποιες ωραίες και πολύ σωστές φιλοσοφικές θέσεις για το πώς θα ήταν ποιο ωραία τα πράγματα. Όχι όλες, αλλά πολλές. Κυρίως να αγαπάμε και να σεβόμαστε τους άλλους.

Σε πιάνει τρέλα λοιπόν, όταν διαπιστώνεις πως πολλοί από αυτούς κρατάνε ιερατικά πόστα στον Χριστιανισμό όχι μόνο δεν ασκούνε καθόλου αυτήν την αγάπη και κατανόηση που είχε προτείνει, αλλά το αντίθετο. Ενισχύουν όλα αυτά που θα έβλεπε και θα σιχαινόταν ο Jesus αν ζούσε σήμερα!

Ίσως δεν το κάνουνε συνειδητά. Ίσως πραγματικά πιστεύουν ότι ακολουθούν το λόγο του θεού τους. Ίσως και να αισθάνονται υποχρεωμένοι να αυτοονομάζονται χριστιανοί λόγω παράδοσης κι επειδή η λέξη «Χριστιανός» έχει γίνει συνώνυμη με τον όρο «καλός άνθρωπος» . Η αλήθεια είναι όμως πώς πολλά από αυτά που είπε ο Ιησούς Χριστός τότε , είναι δύσκολο να σταθούνε κατά λέξη και να εφαρμοστούν σήμερα. Ένας άλλος λόγος που πιστεύω είναι πως μετά το θάνατο του, ερμηνεύοντας τον όπως την βολεύει η θρησκεία, έχει προσθέσει ένα σωρό κουταμάρες που δεν έχουν σχέση με τον ίδιο. Και οι άνθρωποι βρισκόμενοι σε σύγχυση κάνουν τελικά μόνο ότι από αυτά καταλαβαίνουν ή αισθάνονται. Αυτούς ονομάζω ψευτο-χριστιανούς.

Ευαίσθητα προσωπικά δεδομένα.

Το αγαπημένο μου ζώο

Όταν τρία από τα καλύτερα παιδιά των μπλόγκ, όπως η Mane-tarium, ο Ηνίοχος, και ο Pølsemannen, σε καλούνε στο ίδιο παιχνίδι, το ξανασκέφτεσαι τριπλά. Τον προβολέα στην μούρη λοιπόν και αρχίζουμε τις ανακρίσεις:

Όνομα:
My Name Is Kid…Yellow Kid (ΤΟΥΜ!-Τάραμ! ΤΟΥΜ-Τάραμ!)
Γενέθλια:
Στο Truth magazine το1894 (Αλήθεια! Ψάξτε το!)
Ζώδιο:
Τρικεράτοπας. (Πως αλλιώς να εξηγήσω την συμπάθεια μου για αυτόν τον δεινόσαυρο;)
Χρώμα μαλλιών:
Ποιων μαλλιών;
Χρώμα ματιών:
Μαυροκουκιδί!
Έχεις ερωτευτεί ποτέ?
Μου κάνεις καμάκι, τώρα;
Είδος μουσικής που ακούς:
Φταίω να απαντήσω όπως οι rednecks στο Blues Brothers; «We like two kinds of music: Country and Western!»
Αγαπημένος Χαρακτήρας Disney/Warner Bross:
Εκείνο το δύσμοιρο κογιότ! Πόσο μάταια τα κυνηγητά του!
Ποιος φίλος/φίλη σου μένει πιο μακριά?
Όχι δεν κατάλαβες! Εγώ μένω μακριά από τους φίλους μου!
Πρώτο πράγμα που σκέφτεσαι μόλις ξυπνήσεις:
Πέντε λεπτάκια ακόμ…..ΖΖΖΖΖΖΖΖΖ…..
Κάτι που έχεις πάντα μαζί σου και δεν το αποχωρίζεσαι:
Θα ακουστεί χυδαίο! Δεν απαντώ!
Τί έχεις στον τοίχο σου?
Γιατί; Δεν σ’ αρέσει;
Τί έχεις κάτω απ’ το κρεβάτι σου?
Άλλο ένα κρεβάτι!
Αν ήσουν μόνος/η στο σπίτι και άκουγες ένα βάζο να σπάει τί θα έκανες?
Θα καλούσα το 166
Αγαπημένος αριθμός:
42 (Ε! Ανοίξτε κάνα «Γαλαξία!» )
Αγαπημένο όνομα:
Οκαταρινεταμπελατσιτσίξ.
Τα χόμπι σου:
Να τσιγκλάω Χριστιανούς στα μπλόγκ!
Πού θα ήθελες να ήσουν τώρα?
Που να τρέχω τώρα, μωρέ;
Μια ευχή για το μέλλον:
Άντε, γαμηθείτε! (Με την καλή έννοια, πάντα)
Αν μπορούσες να ταξιδέψεις στο χρόνο και να γυρίσεις πίσω, σε ποια εποχή θα πήγαινες?
Το έχω σκεφτεί πολλές φορές. Και πάντα καταλήγω σε συναυλία του Frank Zappa.
Φωτιά! Πάρε κάτι μαζί σου:
Ότι και να πάρω, θα μετανιώσω μετά γιατί πήρα αυτό και όχι κάτι άλλο. Οπότε, άστο!
Αγαπημένο λουλούδι:
Φούντα καλαματιανή
Αγαπημένη παλιά σειρά:
Το Μυστήριο Του Χρυσού Πιθήκου, Μια Φορά Και Έναν Καιρό Ήταν Ο Άνθρωπος.
Αγαπημένη ταινία:
Η Λάμψη, του Φώσκολου. (Πλακα.! πλακα! Η Αλήθεια είναι ότι είναι πάρα πολλές.)
Αγαπημένο τραγούδι:
«Hey, hey! I¨m With Stupid! Hey, hey! It΄s Always You!» (Chumbawamba)
Aγαπημένο βιβλίο:
Ο Αγών μου, Του Αδόλφου Χίτλερ…(ωχ αμάν αμάν! Μην ξαναβαράτε! Καλά εντάξει, το «Φαρενάιτ 451» του Μπράντμπερυ! )
Αγαπημένο ζώο:
Το Ντόντο (αλλά έχει εκλείψει.)
Αγαπημένο ρούχο:
Για να το φοράω, ή για να το γδύνω;
Αγαπημένος καλλιτέχνης/ιδα:
Στην ζωγραφική; Φυσικά ο Bob Ross! «….Put a happy little tree, there!»
Αγαπημένο χρώμα:
Το χρώμα των ματιών σου, μωρό μου! (μπλιάξ! Τι ατάκα! )
Αγαπημένο φαγητό:
Τσίτος τυρογαριδάκια!
Με ποιον χαρακτήρα από cartoon (Disney, WB, comics) ταυτίζεσαι?
Με την Λίζα Σίμσον. Δεν ανήκει στα παραπάνω, αλλά κανείς δεν είναι τέλειος.
Κακή συνήθεια:
…Αλφαβητικά;
Χαρακτηριστικό της προσωπικότητάς σου που σου αρέσει:
Όλα! Είμαι ένας τέλειος ζωντανός οργανισμός!
Χαρακτηριστικό της προσωπικότητάς σου που δεν σου αρέσει:
Ολα! Χαλί να γίνω, να με πατήσεις!.
Συνηθισμένη ατάκα:
«Oh, my Dog!....Oh Long John!...Oh, long Johnson!....Oh, Don Piaaaaano!» (κλικ, παρακαλώ)
Δουλειά που θα ήθελες να κάνεις, αν δεν έκανες αυτήν που κάνεις τώρα:
Εργάτης σε ορυχείο, ιεραπόστολος σε κοινότητα λεπρών, πυροτεχνουργός ατομικής βόμβας, καλεσμένος σε εκπομπή του Μάκη.
Μεγαλύτερος φόβος:
Η καλύτερη pizza.
Η καλύτερη pizza:
Ο μεγαλύτερος φόβος μου!
Πιστεύεις ότι τα κατοικίδια ζώα είναι…:
Χεζομηχανές, τροφορουφήχτρες, αλεργειονοφορείς. Κακά τα ψέμματα όμως, οι τέλειες γκομενοπαγίδες!

Καλώ Πετρούλα, Ούρφους, Συκία, Μητροπολίτη Καλαβρύτων και Αιγιαλείας.

Κέϊτζ Χέντλοκ

Η Δημοσιογράφος: Αγαπημένοι μου τηλεθεατές καλημέρα σας. Βρισκόμαστε έξω από το χειρουργείο καθώς προσπαθούμε να αποσπάσουμε μερικές κουβέντες από τον Κέϊτζ Χέντλοκ, τον ανατρεπτικό καλλιτέχνη πού πέρυσί τέτοια εποχή έκαψε την Εθνική Πινακοθήκη προκαλώντας μεγάλη αίσθηση στην σύνχρονη καλλιτεχνική σκηνή. Πείτε μου κύριε Χέντλοκ, έχετε μετανιώσει για εκείνη την πράξη σας;
Ο ΚΕΪΤΖ ΧΕΝΤΛΟΚ, ΕΝΑΣ ΠΟΛΥ ΧΟΝΤΡΟΣ ΑΝΔΡΑΣ ΓΥΡΩ ΣΤΑ ΣΑΡΑΝΤΑ , ΧΩΡΙΣ ΚΑΜΙΑ ΤΡΙΧΑ ΠΟΥΘΕΝΑ ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ( ΠΙΘΑΝΩΝ ΚΑΙ ΣΤΟ ΥΠΟΛΟΙΠΟ ΣΩΜΑ ΤΟΥ) ΚΑΘΕΤΑΙ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΤΗΣ ΜΕ ΣΑΡΔΟΝΙΟ ΧΑΜΟΓΕΛΟ ΓΔΥΝΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΜΕ ΤΑ ΜΙΚΡΑ ΓΑΛΑΖΙΑ ΤΟΥ ΜΑΤΙΑ. ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΤΟΝ ΚΑΝΕΙ ΑΚΟΜΑ ΠΟΙΟ ΤΡΟΜΑΚΤΙΚΟ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΤΕΤΡΑΓΩΝΟ ΜΕΤΑΛΛΙΚΟ ΚΛΟΥΒΙ, ΠΟΥ ΠΕΡΝΑΕΙ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΟ ΣΒΕΡΚΟ ΚΑΙ ΤΟ ΛΑΙΜΟ ΤΟΥ, ΠΑΓΙΔΕΥΟΝΤΑΣ ΤΟ ΣΤΡΟΓΓΥΛΟ ΤΟΥ ΚΕΦΑΛΙ ΜΕΣΑ ΣΕ ΕΝΑ ΑΤΣΑΛΙΝΟ ΚΥΒΟ ΠΟΥ ΜΟΙΑΖΕΙ ΝΑ ΤΟΝ ΚΟΥΒΑΛΑΕΙ ΕΚ ΓΕΝΕΤΗΣ.
Χέντλοκ: Όχι γιατί να ντρέπομαι; Ήτανε μια πράξη λύτρωσης. Λύτρωσης από το παρελθόν και την δέσμευση μας για το τι είναι τέχνη. Κοίταξε, έχω ξαναμιλήσει για αυτά. Ο κόσμος ή οι δικαστές που το έλαβαν ως εμπρησμό, βανδαλισμό ή φθορά εθνικής περιουσίας, απλώς παίξανε το παιχνίδι μου.
Η Δημοσιογράφος (ΧΑΜΟΓΕΛΩΝΤΑΣ ΤΥΠΙΚΑ) : Παρ’ όλα αυτά, έγινε δίκη και δικαστήκατε. Η Κάνω λάθος;
Χέντλοκ: Σου είπα: Όλα αυτά αποτελούνε μέρος του έργου. Για να σου λύσω πάντως την απορία, ο δικηγόρος μου έπεισε τελικά το δικαστήριο να με κρίνει ως ψυχασθενή που δεν έχει σώας τας φρένας του, για να με αναλάβει η μαμά Ψυχιατρική. Αυτός είναι και ο λόγος που δεν βρίσκομαι σήμερα πίσω από τα κάγγελα, αλλά σε αυτό εδώ το χειρουργείο.
Η Δημοσιογράφος: Είστε εδώ για να σας αφαιρέσουνε το…. (ΔΕΝ ΞΕΡΕΙ ΠΟΙΑ ΛΕΞΗ ΝΑ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΗΣΕΙ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΦΑΝΕΙ ΑΓΕΝΗΣ, ΦΑΝΤΑΣΤΗΚΕ ΠΩΣ Η ΠΑΝΤΟΜΙΜΑ ΕΝΟΣ ΚΛΟΥΒΙΟΥ ΓΥΡΩ ΑΠΟ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΤΗΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ ΤΡΟΠΟΣ.)
Χέντλοκ: Το «κλουβί»! Πες το κούκλα μου! Μην το μην το φοβάσαι! Όσο φοβόμαστε να πούμε την αλήθεια, τόσο ποιο μαλακές και ψεύτες γινόμαστε! Ναι, οι δικαστές, η κοινωνία και όλες αυτές οι «ηθικές» μαϊμούδες θεώρησαν πως για την κακή και βίαιη συμπεριφορά μου δεν φταίει κανείς άλλος από αυτό το γαμημένο σιδερένιο πράγμα με το οποίο και είχα την ατυχία η την τύχη λέω εγώ, να γεννηθώ μαζί του.
Η Δημοσιογράφος (ΠΟΙΟ ΞΕΘΑΡΡΕΜΕΝΗ): «Τύχη»; Πραγματικά θεωρείτε τύχη αυτήν την…γενετική σας ανωμαλία;
Χέντλοκ: Και όμως αυτή η γενετική ανωμαλία ήταν που με αποξένωσε από τον υπόλοιπο κόσμο και με βοήθησε να κάνω τόσο ακραία και επιθετική τέχνη. Δεν θα μου έπαιρνες σήμερα συνέντευξη αν δεν είχα το κλουβί γύρω από το κεφάλι μου…
ΠΑΥΣΗ. ΒΓΑΖΕΙ ΕΝΑΝ ΑΝΑΣΤΕΝΑΓΜΟ ΚΑΙ ΕΝΩΝΕΙ ΣΤΙΣ ΑΚΡΕΣ ΤΟΥΣ ΤΑ ΚΟΝΤΟΧΟΝΤΡΑ ΔΑΧΤΥΛΑ ΤΟΥ. ΠΑΡΑΤΗΡΟΥΜΕ ΠΩΣ ΤΑ ΝΥΧΙΑ ΤΟΥ ΕΙΝΑΙ ΚΟΜΜΕΝΑ ΠΟΛΥ ΚΟΝΤΑ ΚΑΙ ΠΕΡΙΠΟΙΗΜΕΝΑ. ΙΔΙΑ ΠΕΡΙΠΟΙΗΜΕΝΟ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΤΟ ΛΕΥΚΟ ΤΟΥ ΚΟΥΣΤΟΥΜΙ.
Χέντλοκ (ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΣΤΡΑΜΜΕΝΟΣ ΣΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΟΥ, ΠΑΡΑ ΣΤΗΝ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟ) : …Και σε λίγα λεπτά θα μου το αφαιρέσουνε. Θα γίνω ένας ακόμα βαρετός καλλιτέχνης μαϊμού σαν όλους τους άλλους. Θα μου αφαιρέσουνε αυτό που μου έδινε ενέργεια και δύναμη… Αλλά δεν θα τις αφήσω τις μαϊμούδες! Θα τις πάρω όλες κάτω μαζί μου…στον Άδη!
Η Δημοσιογράφος (ΤΡΟΜΑΓΜΕΝΑ): Τι…Τι εννοείτε κύριε Χέντλοκ;
Η ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΔΙΑΚΟΠΤΕΤΑΙ ΑΠΟ ΜΙΑ ΧΟΝΤΡΟΥΛΑ ΝΕΑΡΗ ΝΟΣΟΚΟΜΑ. ΜΟΛΙΣ ΜΠΗΚΕ ΚΑΙ ΑΠΕΥΘΥΝΕΤΑΙ ΣΤΟΝ ΧΕΝΤΛΟΚ..
Νοσοκόμα: Με συνχωρείτε κύριε Χέντλοκ. Θα πρέπει να περάσετε γα την νάρκωση.
Ο ΧΕΝΤΛΟΚ ΖΗΤΑΕΙ ΣΥΓΝΩΜΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΙΑΚΟΠΗ ΚΑΙ ΣΗΚΩΝΕΤΑΙ ΑΚΟΛΟΥΘΩΝΤΑΣ ΤΗΝ ΝΟΣΟΚΟΜΑ. ΛΙΓΟ ΠΡΙΝ ΜΠΕΙ ΣΤΟ ΑΣΑΝΣΕΡ ΤΟΥ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟΥ ΠΟΥ ΘΑ ΤΟΝ ΠΑΕΙ ΣΤΟ ΙΣΟΓΕΙΟ, ΣΚΥΒΕΙ ΣΤΟ ΑΥΤΙ ΤΗΣ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΚΑΛΥΠΤΕΙ ΤΟ ΜΙΚΡΟΦΩΝΟ ΜΕ ΤΟ ΧΕΡΙ.
Χέντλοκ (ΨΙΘΥΡΙΣΤΑ) : Θυμάσαι που σου είπα ότι όλα είναι βάση σχεδίου; Να σου αποκαλύψω λοιπόν πως πέρσι, ένα μήνα πριν κάψω την Εθνική Πινακοθήκη σας, πήγα και έκανα μια εγχείριση μετατρέποντας αυτό εδώ το «κλουβί» σε μια μικρή ατομική βόμβα! Οι χειρούργοι θα βρεθούνε μπροστά σε μία εκρηκτική έκπληξη μόλις προσπαθήσουν να το αποσπάσουν από το κεφάλι μου! Πες μου δεν θα έχει πλάκα;
Η ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ ΜΕΝΕΙ ΜΕ ΑΝΟΙΧΤΟ ΤΟ ΣΤΟΜΑ. Ο ΧΕΝΤΛΟΚ ΜΠΑΙΝΕΙ ΧΟΡΕΥΟΝΤΑΣ ΣΤΟ ΑΣΑΝΣΕΡ ΑΚΟΛΟΥΘΩΝΤΑΣ ΤΗΝ ΝΟΣΟΚΟΜΑ ΕΝΩ ΓΥΡΙΖΕΙ ΓΙΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΦΟΡΑ ΠΡΟΣ ΤΟ ΜΕΡΟΣ ΤΗΣ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΥ:
Χέντλοκ: Όλα αποτελούνε μέρος του έργου! Σου το είπα, αλλά εσύ κοίταζες τα νύχια μου! Τώρα είναι πολύ αργά. Θα σε συναντήσω κάτω λοιπόν! Εσένα και όλους τους άλλους…
ΤΟ ΑΣΑΝΣΕΡ ΚΛΕΙΝΕΙ.

Enki Bilal (Magma 2)

Ξέρετε την ιστορία του Τόμπυ;

Την άκουσα από τον Ουρφ, πριν μερικά χρόνια: Ήταν μια ιστοσελίδα κάτω από τον τίτλο «Save Toby» στην οποία ο διαχειριστής του, ζητούσε λεφτά από τους επισκέπτες του, ώστε να μην μαγειρέψει τελικά ένα χαριτωμένο λαγουδάκι, τον Toby, ενώ παράλληλα με τις φωτογραφίες του λαγού ανέβαζε συνταγές μαγειρικής με τον… Τόμπυ στιφάδο! Πέσανε πάνω λοιπόν όλες οι φιλοζωικές οργανώσεις, και έιχε πολλές αντιδράσεις που όμως δεν μπορούσαν να κάνουν και πολλά πράγματα γιατί είναι απολύτως νόμιμο να μαγειρεύεις και να τρως λαγούς!

Τελικά τα χρήματα που ζητούσε μαζεύτηκαν, και ο Τόμπυ σώθηκε. Προς ώρας, καθώς ο διαχειριστής της ιστοσελίδας προχώρησε στην έκδοση ενός βιβλίου με τίτλο «Save Toby» και στο οποίο αυτή τη φορά «απειλούσε» πώς θα ξαναμαγειρέψει τον Τόμπυ, αν δεν πουλήσει έναν συγκεκριμένο αριθμό των βιβλίων του!

Αυτές οι σκέψεις, όσο αφορά το δικαίωμα που μας δίνεται όταν για χάρη μίας ανθρώπινης αξίας όπως πχ η Ελευθέρια της Τέχνης, ή την δημιουργία ενοχών μας απέναντι στον τρόπο συμπεριφοράς μας στα ζώα, να φερόμαστε επί τόπου σαδιστικά σε αυτά εν αγνοία τους. Θα ήθελα να καταλάβετε πως όπως ζητάμε επί παραδείγματι από την Εκκλησία να διαχωρίσει τις δικές της αξίες με αυτές του Κράτους, να διαχωρίσουμε τις δικές μας από τα ζώα.
Η δική μου τοποθέτηση; Φαίνεται τελικά να μην είμαι τόσο ανοιχτός απέναντι στην ελευθερία έκφρασης, εφόσον δέχομαι πως δεν υπάρχει Ελευθερία αν εκείνη είναι «μερική» και με περιορισμούς. Αυτό δεν σημαίνει πως θα γίνω ένας λογοκριτής Βενιζέλος στις αξίες που θα βάλει ο καλλιτέχνης. Συνεχίζω να πιστεύω ότι το «κατέβασμα» οποιουδήποτε έργου αποτελεί ύβρη , αυτό όμως αφορά τον ανθρώπινο πολιτισμό. Όμως εκεί οφείλω να πάρω μία αντίθετη θέση αν το πιστεύω.

Παραθέτω δύο βίντεο. Το δεύτερο είναι από την ταινία Roger And Me του Michael Moore και προειδοποιώ πώς για κάποιους μπορεί να είναι αρκετά σκληρό.

http://www.youtube.com/watch?v=WKpL1Zd0BCI

http://www.youtube.com/watch?v=d3gvHWf7ldY

One pound and the painter the mallet

Καυγαδίζοντας με έναν αυτόματο μεταφραστή που βρήκα αποι το ίντερνετ, του έγραψα:
"Είσαι τελείως ηλίθιο. Είσαι ένας μπούφος δεν ξέρεις που πάνε τα τέσσερα είσαι τόσο κρετίνος που νομίζεις ότι το πουρμπουάρ είναι πόλη της Γαλλίας. Το μογκολάκι της διπλανής πόρτας είναι απείρως πολύ πιο έξυπνο από εσένα και όλο σου το σόι μέσα. Τον παίρνεις από πίσω και γέρνεις. όλος ο κόσμος το έχει τούμπανο ότι παίρνεις πίπες στο πεζοδρόμιο. Οι γέροι σου είναι καθυστερημένοι και ο θείος σου είναι αδερφή του κερατά. Το πούλι σου είναι σαν ζαρωμένο γαριδάκι. Τελικά είσαι τόσο κότα που μόλις σκάσω μύτη κόβεις λάσπη και μην τον είδατε παιδία. Δηλαδή για να βάλουμε τα πράματα στη θέση τους το μυαλό σου και μια λίρα και του μπογιατζή ο κόπανος. Μάζεψε λοιπόν το στραβό σου κεφάλι να δούμε και αν θα πιάσεις που σου στρίβω την κουβέντα γιατί δεν θέλω πολύ για να σου ανεβάσω καντήλια. Με έχεις φέρει ως εδώ. Δεν πάει άλλο. Θα συνεχίζω να στο κοπανάω ώσπου να μαλλιάσει η γλώσσα μου. Για να πούμε και του στραβού το δίκιο, από την πόλη έρχομαι και στην κορυφή κανέλα."

Και φυσικά μου απάντησε αναλόγως:
"You are perfectly idiotic. You are a gawk. You do not know that they go the four. You are so much cretin that you believe that [mpoyrmpoyar] they is city of France. The [mogkolaki] of next door is inexperiencedly much more intelligent than [esena] and all you the kin in. You take him from behind and [gerneis]. The all world has him [toympano] that you take pipes in the pavement. Your olds are [kathisterimenoi] and your uncle are brother of cuckold. Your bird they are as wrinkled savory snack. Finally you are so much hen where hardly [skaso] nose you cut mud and him you did not see children.- That is to say in order to we put the things in their place your brain and one pound and the painter the mallet. It gathered therefore your crooked head we see also [an] you will touch that your I turn the conversation because I do not want a lot in order to your I go up [kantilia]. With you have brought as here. It does not go other. I will continue in [kopanao] until [maliasei] my language. In order to we say also crooked the right, from the city I come also in the top cinnamon."

Σαν το σκυλί στην Τέχνη….

Χτες βράδυ, έπεσα σε ένα συγκλονιστικό πόστ του pølsemannen που σύμφωνα με τα λεγόμενα του , ένας καλλιτέχνης έδεσε ένα σκυλί σε μία γκαλερί και τον άφησε να πεθάνει από την πεινά και την δίψα. Σήμερα το πρωί, στο πόστ της Lucha Libre διάβασα ακριβώς το ίδιο. Φυσικό είναι πως μέσα μου άρχισαν να παλεύουνε δύο αντικρουόμενα συναισθήματα: Μεταξύ της Ελευθερίας Της Τέχνης και της ζωοφιλίας μου. Πόσο υποκριτής θα ήμουνα αν υποστήριζα το ένα έναντι του αλλού, εφόσον συνηθίζεται πώς αν είσαι ζωόφιλος, σέβεσαι και την τέχνη; Θα ήμουν επίσης υποκριτής (και θέλω εδώ να με αναγνωρίσετε την ειλικρίνεια μου) αν έβγαινα και φώναζα «αίσχος τι πράγματα είναι αυτά, κτήνος καλλιτέχνη». Δεν έχω κάνει και πάρα πολύ για τα αδέσποτα. Και εγώ θυμώνω με αυτούς που φωλεύουν σκύλους και αλλά ζώα, αλλά ξέρω πως δεν βοηθάω όμως πολύ τα πράγματα. Δεν ξέρω και αν μπορώ να βοηθήσω λιγάκι με αυτό το λίνκ.
Έτσι, πέρασα μία βόλτα και από τον μαχόμενο Ούρφ, που προτείνει ψυχραιμία παραθέτοντας στην Guardian τον αντίλογο του γκαλερίστα, πως το σκυλί ήταν δεμένο μόνο όσο κρατούσε η έκθεση (3 ώρες), κατά τα άλλα ήταν ελεύθερο, και τρεφόταν κανονικά. Τέλος καλό όλα καλά; Όλα ήταν μία hoax και δεν υπήρχε καμία ζωώδης θυσία για την τέχνη παρά μόνο να προβληματιστούμε για την αδιαφορία μας απέναντι στα τετράποδα; Ή είναι μία ηλίθια δικαιολογία σαν αυτές που ακούς από τους πολιτικάντηδες Βορίδιδες όταν τους φωτογραφίζουν με το αυτοσχέδιο τσεκουράκι, για να καλύψουν μια μεγάλη χοντράδα; Μόνο σίγουρο είναι πως δύσκολα βγάζεις συμπεράσματα από μία και μόνο πρόταση, και πως ένα τέτοιο περιστατικό είναι ποιο ουσιαστικό θέμα για συζήτηση ή αντίδραση από το αν οι αθλητές μας παίρνουν αναβολικά ή όχι…

Απλά...προσκυνώ!

FraNKZaPPa duels STevEVaI
"Stevie's Spanking"

Δεν είμαι Gay, και όμως με καίει.

Είμαι κατά του γάμου των gay, γιατί είμαι κατά του γάμου, γενικότερα. Είναι δύσκολο ένα ζευγάρι να συνεχίσει να ζει αγαπημένο κάτω από την ίδια στέγη για πάρα πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα χωρίς να χάσει κάποια στιγμή το ενδιαφέρον του ο ένας για τον άλλον.

Προσπάθησα παραπάνω να μην διαχωρίσω τον ετεροφυλικό γάμο από τον ομοφυλοφιλικό, καθώς είναι κρίμα να ζούμε ακόμα σε μία εποχή που ο σεξουαλικός προσδιορισμός συνεχίζει και παίζει σημαντικό ρόλο στην ζωή μας. Άλλα το αν πιστεύω εγώ ότι είναι λάθος δια βίου μια σχέση, δεν έχει να κάνει με τα δικαιώματα κάποιων ζευγαριών να δοκιμάσουν αν το θέλουν. Η Ορθόδοξη εκκλησία όμως είναι κατηγορηματική σε αυτό. Η τουλάχιστον επιλεκτική σε ένα συγκεκριμένο είδος ζευγαριών, που είτε από συντηρητισμό επειδή ανήκουν στην πλειοψηφία, είτε για καθαρά αναπαραγωγικούς λόγους (Αυξάνεστε και πληθύνεστε) σε όλους τους υπόλοιπους ρίχνει πόρτα.

Από την μεριά της εκεί, έχει δίκιο. Τι δουλειά έχει μία αλεπού στο παζάρι; Τι δουλεία έχει ο ομοφυλόφιλος σε μία Εκκλησία ποτέ δεν δέχτηκε τον όρο ομοφυλοφιλία στον λεξικό της (αρσενοκοιτία, πορνεία και αμαρτία την ονομάζει) . Η Εκκλησία είναι τόσο κλειστό κύκλωμα ιδεών, (ιδεοληψίας μάλλον), τόσο απαρχαιωμένο και ξεπερασμένο και αποκλείεται ποτέ να αλλαξοπιστήσει. Και επειδή αυτοσυντηρείται με τα χίλια ζόρια από μόνη της, θα ζητήσει τελικά δανεικά και μερίδιο από το κράτος μήπως και επιβιώσει άλλη μια μέρα. Και το κράτος, τόσα χρόνια υποχωρεί και δίνει.

Ε, λοιπόν αυτό μαφιόζικο αλισβερίσι και το νταβατζιλίκι ανάμεσα σε πιστούς κα μη, πρέπει κάποια στιγμή να σταματήσει! Να χωρίσει ο καθένας τους δικούς του. Ειδικά όταν σήμερα έχουνε ανοίξει τα σύνορα ώστε τα Ανθρώπινα Δικαιώματα γίνονται η νέα παγκόσμια θρησκεία με επίκεντρο τον Άνθρωπο για τον Άνθρωπο. Εκεί, που αυτούς που θα βλέπουμε να συμβιώσουν κάτω από την ίδια στέγη, να μην μας νοιάζει αν η μέλισσα τους μπαίνει τελικά σε λουλουδάκι ή συναντάει κάποια άλλη μέλισσα, αλλά αν είναι σε αρμονία σε αυτό.

Να όμως που όσο δεν γίνεται ο διαχωρισμός Εκκλησίας- Κράτους, και μένουμε πίσω, κάτι ραμολιμέντα με μακριές γενειάδες και σκουριασμένα μυαλά συνεχίζουν να πατάνε στα χωράφια του κράτους, αποκτούν πολιτικό και κοινωνικό λόγο (ενώ από την συνθήκη τους δεν θα έπρεπε) μπερδεύοντας τους δικούς τους νόμους με τους νόμους ενός κράτους που οφείλει να σέβεται τα ανθρώπινα δικαιώματα.

Περισσότερος καυγάς, εδώ

Καλή Πρωταπριλιά σε όλους!

Ειδικότερα στους :

Μane-tarius
Loli
Μάυρο Γάτο
Old boy
Urf
Παράλληλος
Περαστικός
Ou Ming
Καλλιτέχνες
Αλεβαντή
Preza tv
Lucha Libre
Πετρούλα
Βιολόγο
Λολίτα
Erisabetsu-chan